De kruiser „Emden" te Amsterdam - Het drama te Lochem
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
79$fe Jaargang
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
IIET ONTZETTEND DRAMA TE LOCHEM. - De uitg*
brande boerderij aan den Zutphenschen weg te Lochera,
waar een 33-jarige man vijf personen vermoordde en daarn.-i
de hand aan zich zelf sloeg.
DE BURGEMEESTER VAN AMSTERDAM dr. W. de Vlugt,
bezocht den Duitschen 'kruiser Emden", welke in de haven aldaar
ligt, voor een beleefdheidsbezoek en om den in ons land wonenden
Duitschers gelegenheid te geven alsnog te stemmen.
EEN OUD GEBRUIK TE HELVOIRT (N.B.) - is, dat de jeugd op
Woensdag voor Paschen met Paaschstok en mand gewapend er op
uittrekt om zingende langs de huizen eieren in te zamelen. Een
Brabantsch moedertje doet haar Paaschgift.
LEEUWENMOED is er voor noodig, om als dit Londensche
jochie op Trafalgar Square te gaan hangen aan een leeuwen
kop. De steenen leeuw ;s weliswaar geduldig, doch de waak
zame Londensche bobbies zijn dit zeker niet.
DE IN AMSTERDAM WONENDE DUITSCHERS die Zondag
niet in de gelegenheid waren te stemmen, konden dit doen op den
kruiser Emden", in de Amste rdamsche haven. De file voor het schip
NU HET HARINGVISSCHERIJ-SEIZOEN NADERT MILITAIRE MOTORRIJDERS - gaven te Catterich (Eng.) DE BRENADIERS UIT DE RESIDENTIE - wier diensttijd met 51
wordt er te Scheveningen hard gewerkt om alles hiervoor in orde te brengen. eenige fraaie staaltjes van motor-acrobatiek te zien. maand verlengd is, maakten gisteren een autotocht naar de bloem-
De netten worden nagezien en hersteld. De boetsters aan het werk. Een moeilijke stand. bollenvelden. De manschappen te midden van de bloemen.
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
63)
Naar Lebon's nederzetting hoefde de
expeditie niet te zoeken. Ook Lebon had
Riefenberg's uitzending opgevangen en had
na een paar dagen aarzeling de nederzet
ting in brand gestoken, precies omstreeks
wgtnblik dat de kleine krijgsvloot na
aide. De officier nam bezit van de ver
woeste nederzetting en ontdekte het kleine
vliegveld Enkele uren later was een mili-
rn'rvhegluig daar neergestreken en
maatregelen werden besproken om zoo vlug
veilig mogelijk den tocht voort te zetten.
de redding.
a'sebroken draadlooze uitzending
ven Ada Iljen, Riefenberg en hun ge-
°if,Reading zich dadelijk naar de
tv s!IS;aa °P de rotsvlakte bij de Itoeri.
kreou van den Amerikaan lagen in de
hr„„ï\ de inhoud werd naar boven ge-
strniüo' R^adlng bleef geboeid onder een
afdak achter onder bewaking van
nvt 'Avonds was het feest voor Ada
eienberg. Reading's voorraad von
den ze blikjes met ingelegde eetwaren en
nog een paar flesschen wijn. Toen Ada
Iljen zich ter ruste had gelegd, begaf Rie
fenberg zich naar het afdak van Reading.
Evenmin als 's morgens was er een woord
uit den gevangene te krijgen. Eerst op het
oogenblik dat de journalist zich wilde ver
wijderen snauwde de ander hem toe:
Welke zijn uw plannen?
Ik heb geen plannen, glimlachte Rie
fenberg, ik wacht op hulp en zal u dan
dadelijk uitleveren aan het gerecht.
Dwaas, snauwde Reading, denkt ge
dan werkelijk dat men u hier zal komen
zoeken?
Wees gerust, mijn radioberichtje zal
zijn uitwerking niet missen.
Men zal het bericht beschouwen als
afkomstig van een gek. Of meent gij soms
dat iemand het ooit in zijn hoofd zal halen
Reading te verdenken?
Dat zullen we dan maar afwachten,
besloot Riefenberg, en ondertusschen, goe
den nacht.
De Amerikaan aarzelde een oogenblik.
Wacht even, riep hij dan. Ik heb n
een voorstel te doen. Als gij er in toestemt
mij bij Lebon af te zetten, kunnen wij
samen den terugtocht aanvangen.
Wat is u gul, mr. Reading, ik heb uw
hulp niet noodig om de Avakoebi-hoeve op
eigen kracht te gaan opzoeken.
Zooals ge verkiest, maar nooit zult gij
onopgemerkt het kamp van Lebon kunnen
voorbijkomen Ik bied u een kans aan. Gij
kunt er nog over nadenken, maar dat zeg
Ik u, het is de eenige gelegenheid om uw
vrijheid te veroveren. Als gij op een andere
wijze in mijn macht valt. zal ik u niet
sparen.
Voor iemand die aan handen en voe
ten gebonden is, ziet gij den toestand voor
uzelf te rooskleurig in.
Riefenberg verwijderde zich en liep in
den nacht langs den rand van den afgrond.
Daar stonden een paar wachters. Zij be
weerden, dat ze een vuur hadden gezien
aan de zijde van het vernielde dorp. Uren
bleef hij bij de mannen zitten, maai- niets
verried op de vlakte de aanwezigheid van
menschen. Toch was hij niet gerust en den
volgenden dag besprak hij den toestand
met Ada Iljen. Zij beschikten over geen
enkel bewijs of hun radioboodschap in goe
de handen was terechtgekomen en of zij
een gunstig gevolg zou hebben. Zij zouden
kunnen trachten hun mannen over te ha
len mee den grooten tocht met de prauwen
te ondernemen. Tenslotte besloten ze den
volgenden morgen stroomopwaarts te trek
ken en hun kamp ergens buiten het bereik
van de inlandsehe stammen op te slaan
langs den oever van den stroom. Daar zou
den ze dan enkele weken wachten op mo
gelijke redding.
Den volgenden morgen stelden ze met
ontzetting vast dat al de prauwen spoorloos
verdwenen waren. Dat kon niet anders dan
het werk van de verjaagde inlanders zijn.
Hierdoor waren ze nu wel verplicht hulp ter
plaatse af te wachten. De omtrek werd af
gezocht, maar nergens vond men sporen
van negers, 's Nachts werden de wachten
verdubbeld en hoog laaiden, op de rotsen,
de vuren die h»t omliggende land in een
rassen gloed zetten.
Een paar dagen later beleefden Ada en
Riefenberg de groote vreugde het geronk
van een vliegtuig te hooren. Het toestel
scheerde over den vuurspuwenden berg en
vloog er enkele malen omheen. Eindelijk
ontdekte de piloot de kleine menschen-
gedaanten. De machine voerde een gevaar
lijke glijvlucht langs de bergranden uit en
de bestuurder liet een zwaren steen naar
beneden vallen, waaraan een brief was ge
bonden. Onmiddellijk daarop verdween het
toestel in de richting waaruit het was
gekomen. Zenuwachtig scheurde Riefen
berg het omslag open en las: „Een mili
taire zending is op komst om u te redden
Tracht nog enkele dagen stand te houden."
Het briefje was onderteekend ..Kapitein
Ringels".
Riefenberg stuurde enkele mannen er op
uit, om ergens prauwen te vinden, maar zi,i
keerden onverrichterzake terug. Met het
oog op de watervallen achtte hij het ge
vaarlijk de zending van schuiplaats te
laten veranderen. Hij besloot dan ook
Fweloe met een paar slaven te laten vertrek
ken langs den oever, de redders tegemoet.
Ongeduldig wachtten zij nu. Op een avond
zagen zij met eenige verbazing, dat talrijke
vuren waren aangestoken in het vernielde
dorp en gansch den nacht weerklonk tam-
tamgeroffel. Bij het aanbreken van den
volgenden dag bleek, dat een sterke macht
negers in de vlakte was vergaderd. Riefen
berg was ondertusschen koortsachtig aan
het werk gegaan. Hij had den rand van den
afgrond laten beleggen met rotsblokken
Die zouden dienen als verschansing en
konden tevens worden gebruikt als projec
tielen. Tegen den middag verzamelde een
bende krijgers zich aan den voet van den
berg. Riefenberg had zich met zijn geweer
opgesteld bij het smalle pad, dat naar zijn
schuiplaats leidde. De rotsvlakte op andere
punten te bestijgen, leek hem uitgesloten.
De wanden waren zeer steil en naakt, en
hij was overtuigd, dat zijn vijanden het
niet zouden aandurven zich zoo bloot te
stellen. Ondertusschen maakten de belege
raars geen aanstalten om tot den aanval
over te gaan. ook niet toen de nacht was
ingetreden. Hun aantal groeide alleen op
ontstellende wijze aan en steeds kwamen
nieuwe benden zich bij het leger voegen.
Groote vuren verlichtten de vlakte en de
bevolking scheen in zeer opgewonden toe
stand te verkeeren. Tegen den morgen ein
delijk, terwijl Riefenberg even de oogen had
gesloten, kwam een wachter hem wekken
en fluisterde dat er beweging was op het
bergpad. Hij liep naar den rand van den
afgrond en bemerkte inderdaad donkere
gedaanten, die omhoog kropen. In plaats
van te schieten, liet Riefenberg zware rots
blokken naar beneden vallen. Een gegil
weerklonk. Doch dan steeg plotseling een
machtig geheel op. Dat was vermoedelijk
het teeken voor den grooten aanval. In de
vage morgenschemering zag Riefenberg nu
hoe zijn vijanden zich in dichte drommen
op talrijke nunten naar boven werkten Hij
~n Ada schoten, hadden de handen vol om
het kleine pad met geweerkogels schoon te
-egen.
(Nadruk verboden). (Slot volgt).
