Proefvaart van de „Tromp" - Artillerie-manoeuvres in Indië
LESDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
79ste Jaargang
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
DE TROEPEN TE VENLO, die heden
naar hun nieuwe garnizoen te Roermond ver
trokken, maken een afsoheidsmarsch door
de stad.
GALAFEEST vereeniging van re
serve-officieren te Parijs. President
Lebrun in gesprek met de acteurs Rigo.ult
en Alexandre van de Comédie Fran^aise
ZIEKENTRANSPORT OP ZEE. Een gewonde aan boord van den Amerikaanschen kruiser Mohawk
wordt per reddingboot naar een watervliegtuig van de kustwacht op Kaap May in New Jersey ge
bracht, dat hem naar een ziekenhuis zal vervoeren.
HEDEN betrokken de nieuw gevormde
bataljons hun nieuwe garnizoenen. Een
winkelier te Roermond heeft zijn zaak uit
breid met een militaire afdeeling".
EEN JEUGDIGE BISON IN HET DIERENPARK TE WASSENAAR.
Het prachtige, slechts 8 maanden oude exemplaar, is uit
Amerika geïmporteerd.
KIJKDAG BIJ FRASCATI IN DE HOOFDSTAD,
waar deze week de inschrijving voor Sumatra-tabak wordt
gehouden.
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
49)
Dat handen van een vreemden neger het
aandurven een hoogepriester aan te raken,
is en blijft niet goed te praten. De andere
priesters teekenden luid protest aan bij de
stamhoofden. De menigte was woelig en de
kring had zich nauwer rond Ada Iljen ge
sloten. Deze keerde zich nu naar de stam
hoofden. Zij wendde zich tot een van de
haar meest gunstig gestemde mannen.
Dwing iedereen te gaan neerzitten
zooals daar straks, sprak ze.
Ook dat gebeurde. In het midden van het
strijdperk stond daar koninklijk en indruk
wekkend Ada Iljen.
De vernederde hoogepriester had zich bij
het groepje van zijn collega's gevoegd. Al
de gezichten waren gesloten en uit de ge
laatsuitdrukking was niet af te leiden of
Ada Iljen had gewonnen of verloren. Zij
keerde na enkele oogenblikken terug naar
haar plaats.
Riefenberg stond nog met den rug tegen
den bergwand en met het geweer in de
handen.
En nu? vroeg hij.
Wij zijn verloren, luidde het antwoord.
Pikamalinga zal zich weten te wreken
Ada wendde zich opnieuw tot de stam
hoofden.
Ik duld niet, verklaarde zij met koude,
harde stem, dat iemand, die dezelfde ge-
laatstkleur heeft als ik. wordt beleedigd.
Pikamalinga moet gestraft worden door den
stamraad voor zijn ongeoorloofde handel
wijze.
Zij trachtte voorloopig de aandacht van
de hoofdkwestie af te leiden en tijd te
winnen. Terwijl zij aldus onderhandelde,
dacht Riefenberg na over den toestand. Hij
had van het geval niet veel begrepen, maar
wel was het hem duidelijk, dat de toestand
er niet rooskleurig uitzag.
Hij keek om zich heen. Indien het ver
keerd afliep, moest hij met Ada op de
vlucht gaan. Enkele geweerschoten zouden
wel voldoende zijn om de kannibalen op een
afstand te houden en hun toe te laten dek
king te vinden. Hij zocht een uitweg. Zijn
oogen gleden langs den bergwand. Nu
stond de maan vlak boven zijn hoofd. Hij
keek ernaar en plots was het alsof zijn hart
stil stond. Hij ontdekte een inktzwarte
schaduw, die den rand van de maan had
bereikt: er was een maansverduistering op
komst of vergiste hij zich? Geduren
de een paar minuten fixeerde hij met
spanning den hemel. Daarna was hij over
tuigd, dat het natuurverschijnsel zich zou
voltrekken. Hij dacht aan de bijgeloovlg-
heid van de maanaanbidders en bespiedde
de aanwezigen. Niemand scheen iets te
hebben gemerkt. Het kwam er nu op aan
de aandacht van de negers geboeid te hou
den tot op het gepaste oogenblik. Met een
wild gebaar duwde Riefenberg een inlan
der op zij en sprong met het geweer onder
den arm voor Ada Iljen.
Deze schrok zoo door dien onverwachten
uitval, dat zij in het midden van een zin
bleef steken en verbaasd Riefenberg bij den
arm vatte.
Wat is er nu gebeurd? vroeg ze.
Pas op, riep Riefenberg, beweeg het
hoofd niet, kijk vooral niet naar de lucht.
Ik heb daareven gezien, dat een maans
verduistering gaat plaats hebben.'Ik zal die
kannibalen zoo dadelijk het bewijs leve
ren dat Ik machtiger ben dan zij vermoe
den. Eerst begreep Ada Iljen het niet, maar
dan plotseling doorzag zij het plan. Rie
fenberg richtte den loop van het geweer
naar den hemel en loste vlak achter elkaar
twee schoten. Al de aanwezigen waren
overeind gesprongen en sommigen op de
vlucht geslagen.
Zeg hun nu, dat ik de maan uit de
lucht wil jagen.
Ada had alle moeite om een beetje kalm
te te verkrijgen onder de niet begrijpende
negers. Zegevierend klonk haar stem:
Pikamalinga en gij stamhoofden, gij
hebt de roekeloosheid gehad te twijfelen
aan de macht van den blanken man. Nu
heeft hij zich op vreeselijke wijze gewroken
door de maan uit de lucht te bliksemen.
Dat is het einde van de wereld.
Eerst op dit oogenblik keken de inlan
ders naar de maan en zagen zij hoe reeds
een stuk ervan was verdwenen. Een ware
paniekstemming maakte zich van hen
meester. Zij liepen heen en weer. riepen
en jammerden. Naarmate de schaduw over
de maan groeide, nam de verwarring toe.
De vrouwen huilden. De stamhoofden be-
-aadslaagden met de priesters.
Ada Iljen en Riefenberg hadden zich iet
wat afgezonderd en de journalist moest
alle moeite doen om het niet uit te brul
len van het lachen.
Hoe zijt gij op deze geniale gedachte
gekomen? vroeg Ada.
Het is geen geniale gedachte, zeide
Riefenberg. Op hetzelfde oogenblik dat ik
ontdekte wat er met de maan ging ge
beuren, stond mijn plan vast om de een
voudige reden, dat ik eens heb gelezen, hoe
een ontdekkingsreiziger eenzelfde ver
schijnsel wist uit te buiten.
En hoe moet die grap eindigen?
Wees gerust, lachte Riefenberg, er Is
een pakkend slot aan verbonden. Op het
oogenblik dat de verduistering haar hoog
tepunt heeft bereikt, zal ik die heeren
van den ondergang redden door de maan
opnieuw in den hemel te bliksemen.
En het werd een hartroerend schouwspel.
Reeds meer dan de helft van het hemel
lichaam was spoorloos verdwenen. De lucht
werd donkerder en het kraterland kreeg
meer en meer een spookachtig uitzicht. Het
sissen en loeien, gepaard met het geklaag
van de negerinnen, vormden een luguber
concert.
Hdt was vreemd, maar Ada Iljen meen
de dat de vrouwen thans het typische ge
huil lieten hooren dat ze slechts bij rouw-
plechtigheden aanheffen.
De stamhoofden en de drie priesters met
Pikamalinga voorop kwamen met loome
schreden in de richting van de twee blan
ken. Ze knielden allen voor Riefenberg.
Het was alsof ze van onderdanigheid hun
borst wilden stukwrijven met lavasteentjes
Pikamalinga nam het woord. Hij lag
schier tegen den grond gebogen en durf
de niet opzien.
Wat weet die sinjeur te vertellen, Ma
jesteit? vroeg Riefenberg.
O, hij biedt u zijn verontschuldigin
gen aan en betuigt u zijn gevoelens van
oprechte onderdanigheid. Hij spreekt uit
naam van de andere priesters, van de
stamhoofden en van gansch de bevolking.
En of u hun de maan alstublieft wil te
ruggeven.
De maanjager onderzocht met critischen
blik zijn afgebrokkeld slachtoffer, daar
hoog in den hemel en meende dat hij nog
al den tijd had alvorens eenige inschikke
lijkheid te betoonen.
Een oud stamhoofd trad naderbij en be
loofde tien maniokvelden, een bananen
plantage. honderd geiten, eeuwigdurende
onderwerpingentwintig vrouwen,
indien Riefenberg de maan weer wilde
doen terugkomen.
Met eenige aarzeling zeide Ada Iljen.
dat er ook twintig vrouwen bij het bod
waren. Dat begint al een aannemelijk
aanbod te worden, oordeelde Riefenberg.
En laat nu eens hooren welken prijs de
andere kaffers aan de maan hechten.
Weer volgde een indrukwekkende reeks
van beloften.
Daarop vroeg Riefenberg het volk met
de tam-tam bijeen te roepen. Nadat ieder
een rondom hem was geschaard, wachtte
hij nog tot hij overtuigd was dat de ver
duistering haar hoogtepunt had bereikt en
er van de maan schier niets meer te zien
bleef.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
