De schutsluizen te Vreeswijk - VoorNed. elftal-Crystal Palace
79 sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
DE ENGELSCHE MINISTER VAN OORLOG, MR. HORE BELISHA, be
zocht dezer dagen een der trainingsruimten van de Londensche vrijwilligers,
waar twee avonden per week door hen geoefend wordt. Een foto van den minis
ter bij een gemeentchappeiijken dronk met de jongens'"
TWEE INDISCHE ANTILOPEN in den Dierentuin van
Edinburg. Met enorme sprongen rennen de dieren door hun
groote kooi.
DE VOETBALWEDSTRIJD tusschen het voorloopig Nederl.
elftal en de Engelsche derde divisie-club Crystal Palace te Rot
terdam gespeeld. Een der Ned. spelers bekneld" tusschen twee
Engelschen. Nederland won met 32.
HET BOMBARDEMENT VAN BARCELONA. Onze toto toont de uitwerking
van slechts één bom,de grootste tot nog toe in den burgeroorlog gebruikt, welke
een dezer dagen uit een vliegtuig van Franco werd geworpen en naast de groote
verwoesting, die hij aanrichtte, tientallen menschen doodde.
IN VERBAND MET DE PREMIèRE - van
de film ,,De stervende Zwaan" vertoeft de
danseur Serge Lifar thans in Amsterdam.
Bij de zwanen in het Vondelpark.
DE NIEUWE SCHUTSLUIZEN TE VREESWIJK VOOR HET SCHEEPVAARTVERKEER OPENGESTELD.
DE RESTAURATIE VAN HET OUDE KASTEEL RAD BOUT TE MEDEMBLIK
De gedeeltelijke heropbouw van een der groote hoektorens, waarvan
de fundamenten nog aanwezig waren DE BEIDE SLUIZEN NA DE OPENSTELLING.
Eoman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
45)
Mijn boy zou me vergezellen. Het is een
reus van een kerel. U kent hem trouwens,
want hij heeft u verpleegd. Hij bracht ge
durende weken en weken alles In gereed
heid beneden de eerste groote watervallen.
Om dien heeren den lust te benemen na
sporingen te doen lieten we een prauw ln
den afgrond duiken, en daarna begon de
groote zwerftocht om hier te eindigen.
Maar hier waren toch menschen,
merkte Riefenberg op. U sprak toch van
vlsschers? Waar bevinden we ons dan?
Helaas, zuchtte Ada Iljen, ik heb er
niet het minste vermoeden van, maar in
ieder geval zitten we hier nog oneindig ver
van de beschaafde wereld. Ik vrees, dat wij
beiden op een dwaalspoor zijn geraakt door
een zijstroom te volgen. Wat er ook van
zij, het is mij vreemd vergaan in dit ge
bied. De bevolking, die ik hier heb aange
troffen, wist niet wat een blanke was voor
mijn komst en toen ik met haar kennis
maakte, heb Ik een oogenblik gevaar ge-
loopen vermoord te worden, want de man
nen schoten met vergiftigde pijlen. Toen
heeft mijn boy Fwelce het geweer genomen
en een van de strijdlustige kerels neerge
schoten. De uitwerking van dit schot was
ongeloofelijk. De bende was met ontzetting
geslagen en gedurende versoheidene dagen
was elke toenadering onmogelijk. Toen is
Fweloe gaan onderhandelen. Hij wist nog
uit zijn jeugdjaren hoe de blanken uit zijn
gebied aanvankelijk werden beschouwd als
bovennatuurlijke wezens. In mijn prauw
had ik bij de ontvluchting allerlei zaken
geborgen, die ik meende noodig te zullen
hebben. De vlam van een lucifer bijvoor
beeld, was voor die menschen iets wonder
baars. Al wat ik kon om hen te overbluf
fen, heb ik gedaan, en zij zijn mij gaan be
schouwen als een soort godheid.
Dus speelt u hier de rol van een regee-
rende koningin? vroeg Riefenberg.
Zoo Iets, glimlachte Ada, en geloof
mij, dat mijn taak soms zeer zwaar is bij
die wilden. En uw komst bemoeilijkt ten
zeerste den toestand.
Op dit oogenblik verscheen in de deur
opening een groote neger met een lans ln
de hand.
De tooneelspeelster stond dadelijk op.
Het is bijna volle maan, zei ze, de
heeren stamhoofden beraadslagen en zou
den me graag in hun midden willen zien.
Zij wenschen een dezer dagen over uw lot
te beslissen.
Ik hoop, dat Hare Majesteit mij zal
besehermen, fluisterde de journalist.
Hare Majesteit knikte genadevol.
Ik zal mijn best doen, maar alle gek
heid ter zijde gelaten, moet ik u toch
waarschuwen, dat enkele stamhoofden u
graag levend zouden wenschen te villen.
Ik behoor toch ook tot uw ras?
Jawel, maar ik ben hier aangekomen,
regeerend over bliksem en donder.
Dat begrijp lk minder goed.
Miin geweer. Het bliksemde eerst, toen
donderde her, en daarop viel een neger
-norsdcod. Da' maakt Indruk, waarde heer
Riefenber" Terwijl gij bij uw aankomst
een hulpeloos ding waart. Dat ook heeft
indruk gemaakt, maar in tegenovergestel-
den zin.
Terwijl Ada afscheid nam en Riefenberg
de hand drukte, keek zij hem schalks aan.
Ik wacht nog maar alleen op uw vol
ledig herstel om u voor den stamraad te
doen verschijnen, waar over uw lot zal wor
den beslist.
Nog lang lag Riefenberg dien nacht wak
ker. Hij hoorde in de verte eentonig tam-
tam-geroffel en kon maar niet wijs wor
den uit de woorden van Ada Iljen. Hij had
den indruk, dat zij dit verhaal over de in
landers had verzonnen.
IN HET GEBIED VAN DE GEESTEN.
Nog een paar dagen bleef Riefenberg in
de kleine hut liggen en toen voelde hij zich
heelemaal hersteld. Ada Iljen had hem ge
vraagd voorloopig niet buiten te komen. Hij
had er zich dan ook toe bepaald af en toe
het hoofd in de deuropening te steken en
dan zag hij, dat de hut tegen de flanken
van een hoogen bergwand stond en hoe in
de verte ontelbare strooien daken getuig
den van een belangrijke inlandsche neder
zetting.
Eens op een avond eindelijk vroeg de
tooneelspeelster hem even zijn kleine ge
vangenis te verlaten. Hij ontdekte dadelijk
den vuurgloed van de vuurspuwende ber
gen. De krater scheen op den hoogsten top
te liggen.
Morgennacht, sprak Ada Iljen. en zij
wees naar den krater, heeft de stamverga-
derlng plaats in de sohaduw van dien
vuurgloed. Daarbij moet u aanwezig zijn.
Ieder land heeft zijn trant, lachte
Riefenberg, maar mc dunkt, dat een heele
klimpartij die vergadering zal voorafgaan.
Spot niet, die menschen meenen het
doodernstig. De plek. waar het vuur in de
kraters loeit, is voor hen geheiligd.
Het wordt onderhouden door de geesten
van de afgestorvenen en als die het in hun
onstoffelijk hoofd willen halen de ver
schroeiende lava tot hier te slingeren,
kunnen zij dat. Het komt er dus voor alles
op aan in goede verstandhouding te leven
met de geestenwereld. Wat nu uw geval
betreft, het is ingewikkelder dan 'ge kunt
veronderstellen. Het toeval wil, dat onge
veer op het oogenblik van uw eigenaardige
aankomst met de prauw, een kindje van
een voornaam inlander is overleden. Een
van de priesters werd geraadpleegd en
diens onderzoek heeft uitgewezen, dat dit
sterfgeval aan u is te wijten.
Uitvoerig vertelde zij daarop, welke haar
verhouding was tot de inlandsche pries
ters. Deze zagen natuurlijk met leede oogen
hoe zij haar gezag had weten te vestigen,
dank zij de raadgevingen van haar boy.
Het stond dan ook vast. dat het eenmaal
tot een openlijken strijd zou komen tus
schen haar en deze waardlgheidsbeklee-
ders. Tot laat in den avond zaten Ada Iljen
en Riefenberg hun geval te bespreken.
Den volgenden morgen, nog voor zons
opgang, gingen zij op weg met enkele sla
ven. Niet ver van Riefenberg's hut strek
te zich een groote lavavlakte uit. Daar had
zich een wonderbare plantengroei ontwik
keld tusschen rotsspleten en kloven. Dan
ging de weg de hoogte in langs een be-
ooschte rotsmassa en spoedig werd het
voor Riefenberg een eigenaardige tocht.
Het pad slingerde zich steil de hoogte in
en zwoegend, zich vasthoudend aan boom
wortels en lavablokken, geraakten zij bo
ven. Zij glipten op bemoste rotsen, kwa
men terecht in ravijnen.
Eindelijk bleven zij even liggen uilrus-
ten. Zij bevonden zich nu in een wonder
wereld: vreemde slingerplanten daalden
van de boomtakken, die bedekt waren met
een dikke vacht mos. Op den grond was
het een warreling van varens en vreemde
planten. Tusschen het mos bloeiden de
wonderbaarste bloemen. Het zonnelicht
bleef gevangen in de dichte kruinen van
de boomen en daaronder heerschte een
matte, wazige klaarte. Het landschap deed
Riefenberg denken aan een onderzeesche
dierenwereld. Ada drong tusschen de va
rens en tusschen de wieren en mossen wist
zij bedwelmende orchideeën te ontdekken.
Koel en koninklijk bloeiden zij. verborgen
achter het gordijn van dichte slingerplan
ten, verankerd in het zachte, doffe mos.
Ada kwam naast Riefenberg zitten met
haar schoot vol bloemen. Hij lag achter
over uit te rusten en keek naar haar, zon
der dat zij het vermoedde. Het was hem
een raadsel hoe deze mondaine vrouw er
in geslaagd was. zich bij het natuurleven
van de wildernis aan te passen. Sedert hij
haar had leeren kennen, betrapte hij haar
nog nooit op iets. dat zou kunnen zwee-
men naar gekunsteldheid. Hij had haar in
het kleine huisje van de geheime neder
zetting gezien als een overbeschaafd we
zentje. dat zich ongetwijfeld had bezig ge
houden met duizend gevoelentjes en ge
waarwordingen en dat leefde voor opschik
en visites. Hier vond hij nu een vrouw,
zooals hij er nog nooit een had ontmoet
in zijn kringen: eenvoudig, zonder pose en
moedig als een man. Juist op het oogen
blik, dat hij haar dat wilde zeggen, sprong
Ada Iljen overeind, zette de hand aan den
mond en riep haar negers, die verderop
lagen uit te rusten. Haar japon was ge
scheurd en op haar bloote been zag Rie-
lenberg een bloedige schram.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
