Prins Bernhard en Prins Aschwin in Londen - Seringententoonstelling
79 ste Jaargang
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Biad
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
SERINGENTENTOONSTELLING IN HEI OUDE VEILINGGEBOUW TE AALSMEER, georganiseerd
door de Kon. Nederlandsche Maatschappij voor Tuinbouw- en Plantkunde.,
Een der fraaiste inzendingen.
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
33)
Ik zie niet in waarom ik u iets zou
wijsmaken, weerlegde Lebon. U hebt uw
leven aan mij te danken en als ik u mor
gen iaat vermoorden, zal niemand mij
daarover om uitleg vragen. Verder staat
het u natuurlijk vrij Ada Ujen te volgen.
Het huis, waarin gij u thans bevindt, was
eenmaal het hare en alles is hier, op ver
zoek van Reading, gebleven zooals toen zij
log leefde. Reading heeft in zijn leven
naar één dwaasheid begaan, namelijk ver
liefd te geraken op die tooneelspeelster. De
Weester bracht haar mee naar Wahenia en
daar is zij er achter gekomen dat haar
echtgenoot nog wat anders deed dan zaken
drijven op groote schaal. Die domme gans
heging de roekeloosheid dadelijk naar
Europa te schrijven, iets dat wij gelukkig
wisten te achterhalen. Toen bleef er maar
fén oplossing: haar te verbannen. Zij werd
hier natuurlijk met de meeste voorkomend
heid behandeld en Reading kwam haar ge-
'cgeld bezoeken.
Na enkele maanden vonden wij op een
Worgen deze woning leeg. Ada Ujen was
spoorloos verdwenen met haar boy. Stroom-
•Iwaarts, bij den eersten grooten waterval,
vonden wij haar zonnehelm en een ge
kantelde prauw dobberde op het water.
En werd haar lijk gevonden? vroeg
Riefenberg.
Natuurlijk niet, beneden die waterval
len ziet de stroom zwart van de kroko
dillen.
Ziezoo, besloot de planter zijn verhaal,
nu weet ge meteen wat er met Ada njen
is gebeurd en zijn alle geheimen opge
helderd.
Toen Lebon even later afscheid nam, zei
hij nog:
Ik kan u maar één goeden raad ge
ven: schik u ln uw lot en leer olifanten
snijden uit ebbenhout, dat zal voor u een
aangenaam tijdverdrijf zijn.
Riefeiiberg zat moedeloos met de kaart
van Kongo op zijn knieën. Hij had het do
cument aandachtig onderzocht en was tot
de overtuiging gekomen, dat het echt was
en uitgegeven door het ministerie van ko
loniën. Hij had trouwens de door Lebon
verstrekte inlichtingen tijdens de bootreis
gedeeltelijk kunnen controleeren. Onder
óle omstandigheden voelde hij zich redde
loos verloren. Hij wist nu dat Reading, de
hooggeplaatste koloniaal, een gemcene
gouddief was, die aan het hoofd stond van
een uitgebreide bende; hij wist nu hoe Ada
Ujen was verdwenen maar helaas, al
die wetenschap was hem thans volkomen
nutteloos. Hier zat hij nu, honderden ki
lometers van de beschaving verwijderd en
overgeleverd aan Lebon, in de grootste af
zondering.
Hij stond op en draaide de klink van de
buitendeur om. De deur was niet gesloten.
Hij kon dus niet eens spreken van een ge
vangenis.
DE ONTVLUCHTING.
Riefenberg mocht alvast niet klagen
over de behandeling in het geheime kamp.
Niettegenstaande zijn zeer somberen ge
moedstoestand bracht hij een heerlijken,
verkwikkenden nacht door in het vriende
lijke huisje, waar eens Ada Ujen gevan
gen had gezeten. Laat werd hij den vol
genden morgen wakker en lang lag hij na
le denken over zijn toestand. Daaraan viel
voorloopig niets te verhelpen, en hij be
sloot dan ook zich in zijn lot te schikken.
Achter zijn hoofd hing een koord. Hij
trok er aan en hoorde ergens een bel rin
kelen. Even later verscheen de boy, die
hem den vorigen avond had bediend.
Goed zoo. overwoog Riefenberg, wij
zullen trachten het ons hier zoo gemak
kelijk mogelijk te maken en hij vroeg den
neger of er gelegenheid was een bad te
nemen.
Zeker, antwoordde de inlander, en be
gaf zich naar de badkamer.
Eenzaam gebruikte de journalist het ont
bijt en daarna ging hij in de deuropening
staan. Niemand scheen zich hier om hem
ic bekommeren en hij besloot een kleinen
tocht door de nederzetting te ondernemen.
Hij verliet het huis aan de achterzijde,
liep langs een weg door het woud en be
reikte spoedig de plaats, waar hij den vo
rigen dag aan wal gestapt was. In de kreek
lag de stoomboot nog op dezelfde plaats.
Negers waren bezig brandhout te laden en
een hem onbekende blanke rangschikte
met omstandigheid kleine kistjes in de ka
juit. Die blanke had even opgekeken, toen
hij Riefenberg op den oever bemerkte, maar
verder nam hij geen notitie van hem, als
of hij het gewoon vond dien vreemden gast
vrij te zien rondzwerven. Riefenberg poog
de een gesprek aan te knoopen met den
onbekende, maar die poging leed schip
breuk. Een oogenblik flitste het door zijn
brein, dat hij aan boord van het vaartuig
zou kunnen springen en den vreemdeling
neerslaan. Maar gesteld, dat zulks mocht
slagen, wat zou het hem vooruithelpen?
Wie zou de stoomboot op gang brengen?
Wie zou het stuur in handen nemen? Neen,
het vooruitzicht ooit deze plaats te kunnen
verlaten met de boot, waarmee hij was ge
komen, kon hij wel voor goed uit zijn hoofd
zetten. Hij wendde zich af van de verbor
gen aanlegplaats en slenterde verder langs
kleine weggetjes. Voor hem liepen inland-
sche vrouwen en hij volgde haar tot bij den
open oever, vanwaar hij een vrij uitzicht
had op den stroom. Het water kon op die
plaats een paar honderd meter breed zijn.
In het oeverriet lagen verscheidene prau
wen met lianen aan boomstammen vast
gemaakt. Een beetje verderop was een in
lander bezig fuiken te lichten. Groote zil
verkleurige visschen schitterden in het
felle zonlicht. Ook hier trachtte de jour
nalist vruchteloos een gesprek te beginnen.
De negerinnen bij den oever klapten in de
handen en lachten ingehouden. Zij sche
nen onder elkaar Riefenberg's aanwezig
heid te bespreken, In een zangerige, maar
onverstaanbare taal.
De zon stond hoog aan den hemel, toen
Riefenberg thuis kwam. Hij vond Lebon bij
een glas whisky natuurlijk.
Ge ziet, glimlachte het babbelzieke
plantertje, dat ik u de waarheid heb ver
teld: uw vrijheid is onbeperkt.
De journalist ging naast hem zitten.
U hebt wel veel vertrouwen in mij,
Lebon.
Het ls geen kwestie van vertrouwen,
antwoordde Lebon. Ik wil u alleen het be
wijs leveren, dat ik u gisteren de eenvou
dige waarheid heb verteld. Op de vlucht
gaan door het woud of langs den stroom
staat gelijk met zelfmoord plegen. Iets uit
halen tegen mij of iemand anders uit de
nederzetting kunt ge niet en de minste po
ging in dien zin zou uw dood beteekenen.
Waarom zou ik dan geen vertrouwen heb
ben in iemand, die het bewijs heeft gele
verd over gezond verstand te beschikken?
Voor de rest ligt het niet in mijn bedoe
ling u het leven hier moeilijk te maken.
Integendeel, en In verband hiermede kom
ik u thans opzoeken. De eenzaamheid en
de ledigheid zijn twee terneerdrukkende
elementen, die u moet trachten te ontwij
ken. Daarom wil ik u een voorstel doen.
Wat een bezorgdheid voor mijn per
soontje, Lebon.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
HET VIERDE LUSTRUM VAN DE LANDBOUW-
HOOGESCHOOL TE WAGENINGEN.
Minister-president dr. H. Colijn in gesprek met den nieuwen
eere-doctor jhr. S. van Citters, president-curator
der Landbouwhoogeschool.
erh I
Z.K.H. PRINS BERNIIARD EN PRINS ASCÜWIN TE
LONDEN. De Prinsen verlaten Eaton Square 83, het huis van
jhr. van Swinderen, om in Buckingham Palace met den koning
de lunch te gebruiken.
EEN JONGE BEZOEKER
van den Londenschen Zoo in „Pool-
costuum" bij de pinguins.
DE COMMANDANT VAN HET LEGElt DES H LI LS IN NEDERLAND, Bouwe Vlas en zijn
echtgenoote zijn gisteren met de ,,Marnix van St. Aldegonde" naar Indië vertrokken om zich
gedurende een verblijf van 3 maanden van den stand van zaken bij het Heilsleger in Indië op
de hoogte te stellen.
DE NEDEltL. RECORDHOUDER SPEER
WERPEN Joop v. d. Poll, die gisteren
huwde, vertrok denzelfden dag naar Indië.
v. d Poll en zijn echtgenoote op de boot.
VON RIBBENTROP, - de Duitsche minister
van buitenlandsche zaken, oud-gezant te
Londen, bij zijn afscheidsbezoek aan het
Duitsche gezantschap te Londen.
HET NIEUWE GEBOUW - van den
postcheque- en girodienst te Den Haag,
dat binnenkort .in gebruik zal
worden genomen.
