De bouw van de Maastunnel te Rotterdam - Auto in huis gereden
78sie Jaargang
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
T™5
Hef Rad der Fortuin
X:-v;
FEUILLETON
IN KNOXVILLE (AMERIKA) reed 's nachts een auto in een
houten villa. De bewoners en ook de bestuurder 'kwamen wonder
boven wonder met den schrik vrij.
DE KEIZERIN VAN ABESSYNIE BEGEEFT ZICH NAAR
PALESTINA. Haile Selassie brengt zijn gemalin op het Victoria-
station te Londen, naar den trein.
BIJ EEN DIEFSTAL in een bontzaak te Londen,
reden de dieven in een auto snel weg. De eigenaar
van de zaak waarschuwde onmiddellijk de politie,
die den wagen per overval-auto volgde en hem den
weg afsneed. Gevolg was een botsing, waarbij één
der dieven werd gedood. De vernielde auto.
- y-'
HET DORNIER VLIEGTUIG DO 10dat einde December in de baai van
Ambon neerstortte, werd aanvankelijk naar een scheepshelling gebracht om
te worden nagezien. Toen bleek dat reparatie uitgesloten was, sleepte men
het naar het midden der baai en gaf het daar een zeemansbegrafenis. Boven
de DO 10 nog drijvende. Onderlangzaam zinkt het toestel weg.
HERTOGIN MARIA VAN PIEMONT,
de gemalin van den Italiaanschen troonopvolger, bij een bezoek aan het
Marine-instituut te Lido di Roma, dat den naam ,,4 November" draagt.
DE 17-JARIGE FAR1DA ZULFIKAR,
met wie Koning Faroek van Egypte
Donderdag in het huwelijk zal treden.
HET CAISSON VOOR HET VENTILATIEGEBOUW VAN DE MAASTUNNEL
dat door eigen zwaarte een twintigtal meters in den grond moet zakken, is thans in
nederwaartsche beweging gebracht. Het staat thans reeds een meter onder het aan
vankelijke niveau. Op het caisson zijn de twee Dichtsluizen geplaatst.
Uit het Engelsch van
LOUIS TRACY.
Vertaald door MR. M. A. KWITSER.
37)
Mr. Fenshawe, ik geloof dat wij u
thans geen enkel detail mogen onthouden
en als u alle bijzonderheden weet, die u
reeds lang eerder had moeten kennen,
zoudt u wellicht op het oogenblik niet zoo
wantrouwend tegenover ons staan.
Alfieri v/as assistent-conservator aan
een museum in Napels, toen Italië Erythrea
bezette en hij benoemd werd tot gouver-
nements-oudheidkundige in dit gebied,
vertelde zij. Mijn overleden man had in
dien tijd de leiding bij het leggen van den
Roode-zee-kabel en signor, Giuseppe Al
fieri was een vriend van ons. Een Arabier,
Abdullah El Jarldiah, die in de oude gra
ven naar curiositeiten groef, vond een
papyrusrol. Hij verkocht die voor een paar
franc aan Alfieri, en Alfieri gaf haar aan
mijn man.
Ze hield op; ze was niet een vrouw, die
een woord te veel zegt.
Ik veronderstel dat Alfieri geen Grieksch
kende? zei mr. Fenshawe, met een zweem
van spot die mrs Haxton niet ontging.
H;j besefte stellig niet de waarde er
van, was het diplomatieke antwoord. Mijn
man ontcijferde het grootste deel van het
document, maar hij kende geen hiërogly-
phen, en, zooals u weet, zijn verscheidene
woorden en getallen in ovalen of „cartou
ches" vervat en met Egyptische letters ge
schreven. Hij zou hun beteekenis wel uit
een andere bron gewaar zijn geworden,
maar hij stierf heel plotseling. Een toe
val deed Alfieri de waarde van den papy
rus veronderstellen, en hij vroeg me om ze
hem terug te geven. Ongelukkig wekte ik
het vermoeden bij hem, dat ik daartoe wel
bereid was, maar baron von Kerber, die,
zooals u weet, officier van gezondheid was
bij een Duitsche missie naar Koning Mene-
lik, hielp mij in dien tijd met allerlei en ik
vertelde hèm de ideeën van mijn echt
genoot. over het gedeelte dat hij ver
taald had.
Baron von Kerber ontcijferde de hiëro-
glyphen, ofschoon hij bijna een jaar moest
wachten, voor hij het oordeel van een des
kundige kon inwinnen omtrent de juistheid
van zijn vertelling. Ondertusschen hadden
Signor Alfieri en ik twist gekregen. Ik kan
u wel ronduit zeggen, dat hij mij lastig
vie] met huwelijksaanzoeken en ik begon
den man te haten. Toen keerde ik naar
Engeland terug en een vriend ried mij aan
te trachten uw belangstelling te wekken.
Nu weet u de heele geschiedenis zoover ik
erin betrokken ben.
Als dat zoo Is, zou het beter geweest
zijn, als u mij in het begin al in het ver
trouwen had genomen, zei Fenshawe.
Alfieri dreigde mij. Ik was bang uw
medewerking te verliezen, als de zaak een
melodramatische tint kreeg.
Maar kennen u en baron von Kerber,
en, naar het schijnt, ook uw Italiaansche
bewonderaar, niet een overdreven, denk
beeldige waarde aan den schat toe?
Men betaalt geen hooge prijzen voor
oude munten alleen, omdat ze historisch
zijn. Ik heb dezen schat steeds als iets van
zuiver oudheidkundig belang beschouwd.
Hij bevat misschien vaatwerk of beelden,
die geld waard zijn, maar hoeveel? Zeker
niet zulke fabelachtige sommen als u
schijnt te gelooven.
Mrs. Haxton glimlachte zuurzoet.
We zijn zoo openhartig, zei ze. Voltooi
alstublieft uw bekentenis, baron von
Kerber.
De Oostenrijker veranderde zijn houding
van stomme wanhoop niet, maar hij her
vatte bereidwillig zijn verhaal.
Er is één strookje papyrus, dat u nooit
gezien hebt, mr. Fenshawe, zei hijMis
schien heeft het u verwonderd, dat zoo"n
nauwkeurig schrijver als Demetriades geen
bijzonderheden omtrent den buit vermeld
de? Ik hield ze achter. Er waren vijftig ka
meelvrachten kostbaar vaatwerk en zeld
zame Oostersche stoffen. Er waren honderd
en twintig kameelvrachten gouden munten
en twee kameelen droegen lederen tasschen
gevuld met paarlen. robijnen en dia
manten.
Irene kon een zucht van verbazing niet
weerhouden bij von Kerbets verrassende
opsomming. Haar grootvader keek haar
aan.
Jij had meer doorzicht dan ik, kleine
meid, mompelde hij. Jij waarschuwde mij,
dat deze menschen mij bedrogen, maar ik
wilde niet luisteren.
Royson mengde zich hier in het gesprek.
Hij was onder den indruk van van Kerbers
wanhoop en de gemoedsstemming van mr.
Fenshawe beviel hem niet. Hij wilde dit
avontuur ten einde brengen; een te vroege
afbreking van den tocht zou hem buiten
gewoon gespeten hebben, en zoo kwam het,
dat hij zich aanbood om met Abdur Kader
een verkenningstocht te maken naar de
Italiaansche expeditie.
Dit voorstel vond algemeene instemming.
Wij kunnen nu gevoeglijk, aangezien
het bijna etenstijd is, Saba en zijn overle
veringen vergeten, zei mr. Fenshawe. Het
zal mij benieuwen hoever Senor Alfieri ge
vorderd Is. Vertrekt u vanavond Mr.
Royson?
Zoo spoedig, mogelijk. Sir.
Neen,, neen. Eet. rust en reis onder de
sterren. Dat is .de gulden regel voor een ge-
forceerden marsch in de woestijn. We zul
len u twee nachten en een dag geven. Als u
dan niet terug bent, zal Ik openlijk een
gezantschap sturen om'naar u te vragen.
Zoo gebeurde het, dat, kort na het inval
len van den. nacht, drie norsche Bishari-
sche kameelen van hun makkers werden
weggeleid en tegen hun zin gedwongen
neer te knielen om hun berijders te laten
opstijgen. De operatie ging vergezeld van
veel gegil en. gekrijseh.
Ze houden er niet van hun broeders te
verlaten, zei Abdur Kader, adem schep
pend voor een nieuwen stroom scheldwoor
den. De kameelen werden met geweld tot
gehoorzaamheid, gebracht en Royson klom
in het hooge zadel. Zijn laatste gedachte,
toen hij den rooden gloed van de kamp
vuren verliet, was, dat Irene wel een paar
minutenvan haar nachtrust had kunnen
opofferen, om hem vaarwel te zeggen. Maar
ze was nergens te zien en dus verdween hij
in. den nacht na een laatsten handdruk van
Stump.
Het was een zware tocht, dien Royson
had ondernomen. De woestijn houdt van
uitersten, en in dit jaargetijde teekende de
thermometer honderd graden verschil aan
tusschen. twaalf uur 's middags en midder
nacht. Toen de zon achter de heuvels ver
dwenen was, daalde een diepe duisternis
over het land. Ofschoon deze „Egyptische
duisternis" in den regel na een half uur
plaats maakt voor de schittering der ster
ren, kan men, zoolang ze aanhoudt, op tien
of twaalf pas afstand geen brandende lu
cifer onderscheiden. Waarschijnlijk droeg
de overmaat van vochtigheid die de merk
waardige luchtspiegeling van den middag
had veroorzaakt er toe bij, om het „zwarte
uur", zooals de Arabieren het noemen, dien
dag veel langer te doen duren dan ge
woonlijk.
Het was dan ook bijna tien uur, voor
Royson het kamp kon verlaten; Uiterlijk
verschilde hij in niets van de twee Arabie
ren, die hem vergezelden. Ben burnoes met
kap bedekte zijn khakl rijkostuum. Hij be
reed een machtigen kameel van bijna acht
voet hoog. Evenals zijn makkers droeg hij
een geweer op den rug; een knapzak en
waterflesch voltooiden zijn uitrusting. Zijn
lengte alleen onderscheidde hem van Abdur
Kader en Sheik Hussein van Kerrneh;
laatstgenoemde was de man. dien Abdur
Kader had uitgezocht, als het meest ge
schikt om ongemerkt het Italiaansche
kamp binnen te komen.
Royson's Arabische kleeding diende om
het gezelschap te beschermen tegen spion-
nage op weg naar de Bron van Suleiman.
Wanneer ze er dichtbij waren, zou hij de
burnoes afwerpen. Zijn zormehelm hing
aan zijn zadel, maar de Arabische kap
stelde hen in staat het er bij nacht zonder
te stellen.
(Nadruk verboden). CWordt vervolgd).
