Kruiser Javawederom in dienst gesteld - Groote graansilo
Het Rad der Fortuin
78ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
DE STRIJD OM TERUEL.
Distributie van brood aan soldaten van regeeringstroepen
bij Teruel.
EEN NIEUWE GROOTE
GRAANSILO aan de Rijn
haven te Rotterdam. Het ge
bouw is bijna voltooid.
DE OP DE RIJKSWERF TE DEN HELDER gemoderniseerde (kruiser „Java",
die verleden jaar uit Indië terugkeerde, is weer in dienst genomen. De afgetreden
commandant kapt. luit. ter zee H. J. Bueninck bij zijn toespraak. Achter hem de
nieuwe commandant kapt. luit. ter zee L. F. Klaassen.
WITTEBROODSWEKEN OP SKI'S.
Prins Starhemberg en de actricp Nora Gregor brengen
hun wittebroodsweken in St. Moritz door.
FEEST IN DE WIERIN'GERMEER. De bestuurscommissie van ,,De Wieringer-
rneer", onze twaalfde provincie, is geïnstalleerd. De voorzitter, ir. Smeding (achtea
het spreekgestoelte) neemt den vice-voorzitter, den heer P. C. J. Peters,
burgemeester van Medemblik, den eed af.
DE JOURNALIST HANSEN (midden), die eenigen tijd in
gijzeling heeft gezeten,- woonde gistermiddag weer de vergadering
van den Haagschen Gemeenteraad bij.
DE TROEBELEN IN PALESTINA. Een Arabier, glim
lachend uit de politie-auto stappend, na zijn veroordeeling door
de militaire rechtbank te Jeruzalem tot levenslange
gevangenisstraf.
Uit het Engelsch van
LOUIS TRACY.
Vertaald door MR. M. A. KWITSER.
25)
De verteller zweeg plotseling. Een van de
mannen stond op en antwoordde
Vrede zij met u, broeder, en de genade
Gods en Zijn zegeningen.
Deze formule bewees, dat de groep bij
het vuur Mohammedanen waren.
Na een paar zinnen gewisseld te hebben
met den man. die zijn groet beantwoord
had, vertaalde Abdullah diens antwoord in
het kort voor Dick, die in groote spanning
gewacht had.
Enkele minuten geleden is een rijtuig
hier langs gekomen. Waar de weg zich
splitst, geen honderd meter verder, sloegen
ze links af. We moeten hard rijden, mon
sieur. Misschien hebben we geluk.
Ze stegen op en reden weg, in snellen
galop de duisternis in. Bij de splitsing
sloegen ze den weg naar het zuiden in en
het terrein werd bijna onmiddellijk heuvel
achtig. Ze hielden hun paarden wat in ge
durende het bestijgen van een lange hel
ling, maar een plateau, en de zachte daling
naar het strand gaven hun gelegenheid
hun vaart weer te vergrooten.
Toen ze weer op vlak terrein waren, waar
de lichtstraal van den vuurtoren van
Massoea achter de gebouwen op het eiland
verborgen was, bereikten ze onverwachts
een gebroken rijtuig. Het lag aan den kant
van den weg op een manier, die op een ka
pot wiel wees, en een man hield de twee
ponny's vast, die waren uitgespannen.
Abdullah trok zijn paard bijna op de heu
pen, zoo plotseling hield hij de teugels in.
Hij naderde tot vlak bij den man, die de
paarden hield, een Somali, en een woest
tweegesprek begon, dat eindigde in de toor
nige verklaring tot Royson:
Deze zoon van een slaaf zegt, dat dit
njet het rijtuig is, dat mij in den bazaar
voorbij reed. Ik geloof, dat hij liegt, maar
wat kan ik doen?
Dick had zich ervan overtuigd, dat het
voertuig leeg was. Zijn keel werd dichtge-
snoerd bij de gedachte, dat Irene op dat
oogenblik misschien dichtbij hem was.
doch dat een of andere schurk haar belette
van haar aanwezigheid blijk te geven. Deze
gedachte bracht hem tot een daad, die hij
in kalme stemming in strijd met zijn aard
zou hebben geacht. Moti aan Abdullah's
zorg toevertrouwend, ging hij zoo dicht
naar den koetsier, een krachtig gebouwd
man, toe, dat hij vlak in zijn norsch ge
zicht kon zien. Met de behendigheid van
van een geoefend bokser, greep hij den
Somali bij de polsen en dwong hem de teu
gels van de paarden los te laten. Toen, zon
der zich te bekommeren om tegensparte
len en vloeken, drong hij hem eenige pas
sen achteruit, lichtte hem van de been en
zwaaide hem driemaal rondom zijn hoofd
door de lucht. Het was een staaltje van
kracht en behendigheid, dat zelfs Abdul
lah een kreet van verbazing ontlokte.
Vertel hem nu. zei Dick, toen de hij
gende en ontstelde inlander weer op zijn
beenen stond, dat als hij de waarheid niet
spreekt, ik hem bij de enkels zal pakken
en zijn hersens zal inslaan tegen de rotsen.
Bij de Heilige Kaaba! lachte Abdul
lah, dat zou de moeite waard zijn om
te zien.
Hij overwon zijn begeerte naar dit
schouwspel echter en bracht de bedreiging
over in een Arabisch, dat den hoorder het
bloed in de aderen zou doen stollen, en de
Somali jammerde, dat hij een arm man
wai. die deed, wat hem bevolen was, maar
als de Christen zijn leven wilde sparen, was
hij bereid, alles te vertellen, wat hij wist.
Spreek dan, en vlug, gromde Abdullah,
want de Effendi verstaat je niet, en hij
mocht zijn geduld eens verliezen.
De koetsier stamelde iets, wat den Ara
bier bijna opgewonden maakte.
Werp dien hond terzijde, monsieur,
riep hij. Ze brengen de dame naar een
boot. Het is nog bijna een duizend meter
weg. Laat ons zien, wat onze paarden doen
kunnen.
Ze waren op weg, voor hij uitgesproken
had, maar Abdullah glimlachte onder het
rijden.
Bismlllah! mompelde hij, dat is een
mooi kunstje. Dat moet ik ook leeren.
Voort reden ze door den nacht en geluk
kig week het heuvelland hier een weinig
terug van het strand en liet den weg
recht en tamelijk goed zichtbaar. Ze had
den ruim een halve mijl afgelegd, toen
Abdullah waarschuwend de hand ophief en
zijn vaart minderde.
Ze hielden stil en luisterden. Dick kon
slechts de moeilijke ademhaling van hun
paarden hooren. en toch was Abdullah
blijkbaar overtuigd, dat hun lange jacht
haar einde naderde.
Houd links, monsieur, fluisterde hij.
Daar zijn ze, aan den oever. Als ik het zeg.
rijd dan apart, opdat ze niet op ons schie
ten, ofschoon ze dat wel niet zullen wa
gen, uit vrees dat we soldaten van het
garnizoen zouden zijn. Bent u gewapend?
Voldoende, zei Dick grimmig.
Zoo kropen ze voort, tot de Arabier „nu!"
riep en er den draf in zette. Toen Dick
eenige onregelmatige schaduwen bemerkte,
die zwart afstaken tegen het doorschij
nende, effen watervlak, stormde hij voor
Abdullah uit, die het bijzonder raadzaam
achtte, dit laatste werk aan een Europeaan
over te laten. Het kleine groepje mannen
op het strand raakte in verwarring. Een
scherpe roep werd op grooten afstand van
uit zee beantwoord. Royson reed in zoo'n
dolle vaart, dat hij al spoedig een witte
vrouwengedaante kon onderscheiden, die
spartelde in den greep van een man. die
de burnoes en de kap van een Arabier van
de kust droeg.
Bent u het, miss Fenshawe? schreeuw
de hij.
Op het geluid van een Europeesche stem
kozen drie der mannen het hazenpad,
maar de vierde, die de vrouw vasthield, liet
haar los en trok een lang mes. Hij brulde
een bevel en van uit zee klonk een tweede
kreet. Toen hief hij den arm op om toe te
steken. Royson was op een paardenlengte
afstand en boog zich voorover in het zadel,
toen hij het opgeheven wapen zag glinste
ren. Op hetzelfde oogenblik herkende hij
Irene en zag, dat ze een prop in den mond
had en dat haar handen op den rug ge
bonden waren. Maar haar voeten waren
vrij en schopte zoo vastberaden tegen den
enkel van den Arabier, dat zijn moord
dadige steek geen doel trof en hij bijna
viel. Toen kwam Royson's gebalde vuist als
een voorhamer neer op zijn schedel en de
man zakte met gebroken nek in elkaar.
Moti, terecht „de Parel" genaamd, scheen
dit spel te spelen met de vaardigheid van
een geoefende polo pony bij het volgen van
den bal. Hij bleef bijna van zelf staan,
draaide om en gaf Dick gelegenheid het
meisje in de armen te nemen.
Abdullah, die geen poging deed om de
anderen te achtervolgen, had de snelle
nadering van een boot opgemerkt.
Vlug nu, monsieur, zei hij. Rijd naar
den weg!
Terwijl ze wegdraafden, hoorden ze ge
schreeuw in het Arabisch en eenige Ita-
liaansche woorden ertusschen. Dick keek
diep in Irene's oogen.
Bent u ongedeerd? vroeg hij met een
wonderlijke teederheid in zijn stem, terwijl
zijn lippen dicht bij haar wang waren.
Ze knikte. Hij meende een glimlach in
haar oogen te zien. Hij wist niet, hoe lief
devol zijn omarming was.
We zullen zoo gauw mogelijk stilstaan
en u van uw banden bevrijden, fluisterde
hij. God zij gedankt, dat ik u heb gevon
den.
Weer meende hij, dat ze glimlachte, maar
haar mooie bruine oogen vulden zich tege
lijk met tranen. Hij klemde de tanden op
een en ademde zwaar, maar hij was te
voorzichtig om het succes van zijn dollen
rit in de waagschaal te stellen door stil te
houden vóór alle gevaar voor achtervol
ging geweken was.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
