J
jubileum Saalbom - Tentoonstelling van werken van Kees van Dongen
Hel Rad der Forluin
78ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Uit het Epgelsch van
LOOTS TRACY.
Vertaald door MR. M. A. KWITSER.
- Het spijt me, mijnheer, als ik iets on-
Spast gezegd heb, zei de matroos. Maar de
poeren hebben gezegd, dat er iets geheim-
~"iigs mee verbonden was en ik vond, dat
onzin praatten.
Je hebt volkomen gelijk. De eigenaar
j* een paar dames zullen vandaag aan
komen en dan zul je onze bestem-
auig hooren.
Dames, zegt u, mijnheer? Dat doet de
®jr dicht. Dit is dus geen Rifpiraten ge-
s<uedenis?
Royson wendde zich om. Dus hadden
Jfferen, evenals kapitein Stump, conclu-
fs getrokken uit de kisten wapens en
fffliunitie? Indien baron Franz von Ker-
het noodig vond voor oorlogstoebereid-
-0 te zorgen, hoe kon hij dan toelaten,
een oude man als mijnheer Fenshawe
?een bekoorlijk meisje als Irene, om niet
t, ^preken van anderen, die Royson nog
,e' kende, deelnamen aan een onder-
«Oing, die zulke beveiligingsmaatregelen
5™te? Dat was een raadsel, maar het
.aderde Dick niet in het minst. Het ver-
tlaJ van de woestijn en haar verborgen
had hem wonderlijk beroerd.
Doch toen een stations-omnibus langs
de kade aanreed, en vlak voor de loopplank
aan het jacht stilhield, herinnerde hij zich,
dat hij mr. King was. tweede stuurman
van een klein vaartuig, en niet Richard
Royson, erfgenaam van een landgoed, dat
vijf duizend pond pacht jaarlijks opbracht.
Mr. Fenshawe, bijzonder vlug voqr zijn
leeftijd, hielp de beide dames uitstappen.
De eerste was Irene.
Ze werd gevolgd door een knappe vrouw,
heel modieus gekleed. Dit was Mrs. Haxton.
Miss Fenshawe liep vlug de loopplank op.
Royson had een matroos bij het einde op
de kade geplaatst, terwijl hij de leuning
vasthield om de loopplank op het dek
stevig vast te houden.
Goeden morgen, Mr. King, riep ze. Is
baron Kerber nog niet aangekomen?
Jawel, zei hij. Hij is gisteravond laat
aan boord gekomen.
Waarom is hij dan niet hier om ons
op te wachten?
Ik geloof, dat hij vermoeid is na zijn
lange reis, miss Fenshawe.
Vermoeid! Onzin! Kijk eens naar
mijn grootvader. Is hij vermoeid? En we
hebben dezelfde reis gemaakt Maar ik zal
dien luien baron wel leeren, als ik hem zie.
Wat een mooie boot is de Aphrodite! Ik
ben er nu al dol op. En is dat kapitein
Stump? Goeden morgen, kapitein! Ik heb
al van u gehoord. Baron von Kerber zegt,
dat u me een kopje kleiner zult maken, als
ik op de brug kom. Is dat waar?
Dat bewijst, hoe weinig meneer von
Kerber me eigenliik kent, dame. zei Stump
galant, haar stralend aanziende over de
verschansing van het kleine bovendek.
Ondertusschen had mevrouw Haxton
zich ervan overtuigd, dat men het de be
manning van het Aphrodite wel kon toe
vertrouwen, haar vele koffers aan boord te
brengen zonder dat ze ze kapot liet val
len. Ze hield een face-a-main met schild
padden-montuur en zilveren handvat voor
de oogen en monsterde het jacht met een
onderzoekenden blik. Ze vereerde den lan
gen tweeden officier met bijzondere aan
dacht.
Is dat de kapitein? zei ze tot mr.
Fenshawe, die wachtte om haar aan boord
te geleiden.
Neen. Dat is mr. King, de jonge man,
waarvan Irene je verteld heeft.
O, werkelijk! Precies een Apollo van
de Belvedère, vindt u niet?
Hij schijnt een aardige jonge kerel,
met goede manieren en zoo. Maar het
eischt een beetje te veel verbeeldingskracht
om hem zich voor te stellen in de schaar -
sche kleedij, die in Delphi gebruikelijk was.
Toen werd de aandacht getrokken door
een naderenden telegrambesteller op een
fiets. Hij keek naar den naam van het
jacht, toen mevrouw Haxton tegen
hem zei:
Kom hier, jongen. Heb je een telegram
voor mij?
Ze sprak uitmuntend Fransch en de
bode gaf haar de kleine, blauwe enveloppe.
De dame liet haar face-a-main vallen en
keek vlug naar het adres, voor ze het hard
op las:
„Richard Royson, Engelsch jacht Aphro
dite, Marseille", kondigde ze aan na een
oogenblik stilte.
Wie is Richard Royson? ging ze voort,
van mr. Fenshawe kijkend naar den
dichtstbijzijnden scheepsofficier, die toe-
vallif Royson zelf was.
Het incident was zoo onverwacht dat
Dick kleurde en aarzelde. Toch zag hij geen
reden, waarom hij zich niet bekend zou
maken.
Dit bericht is voor mij bestemd, me
vrouw, zei hij.
Voor u? Maar mr. Fenshawe heeft
juist gezegd, dat uw naam King is?
Baron von Kerber gaf mij dien naam,
maar dat berustte op een misverstand. Mijn
naam is Royson.
Wat vreemd! Wat bijzonder vreemd!
Mevrouw Haxton reikte Dick het tele
gram over. En hij was zich, gedurende één
ongelukkig oogenblik bewust, dat Irene en
kapitein Stump en mr. Fenshawe allen in
meerdere of mindere mate mrs. Haxton's
meening deelden, ten ojjzichte van het bij
zonder vreemde feit, dat iemand onder een
aangenomen naam zich aan boord van de
Aphrodite bevond.
HOOFDSTUK V.
Miss Fenshawe zoekt een bondgenoot.
Royson was niet in het minst van zijn
stuk gebracht. Hij keek over mrs. Haxton
heen en zei tegen den kapitein:
Ik ben blij, dat de kwestie van mijn
waren naam ter sprake is gekomen. Wan
neer baron von Kerber aan dek komt, zal
ik hem vragen de zaak eens en voor al in
orde te maken.
Precies, zei Stump, dat zou ik ook
doen als ik jou was.
Het eenige, dat van belang is, is waar
onze hutten zijn, onderbrak mrs. Haxton's
heldere, langzame stem hem
Breng de dames naar het achterschip,
meneer Royson en laat ze haar kwar
tieren uitzoeken, beval Stump kort.
Dick zou zwijgend gehoorzaamd hebben,
als miss Fenshawe het niet gewenscht had
geacht, hem te hulp te komen. Mevrouw
Haxton's airs hadden haar gedurende de
lange reis nogal geërgerd en ze zag geen
reden, waarom die dame zoo direct Royson
het leven zuur moest maken.
We hebben niet zoo'n verschrikkelijke
haast, om onze bagage te bergen, dat u niet
eerst uw telegram kunt lezen, zei ze tegen
Dick. Toen glimlachte ze Stump toe.
Ik weet, dat u van plan bent, bijna
onmiddellijk te vertrekken, kapitein, en
het is mogelijk, dat mijnheer Royson een
antwoord zal willen zenden, voordat we
Marseille verlaten. U zult niet boos zijn, als
hij één oogenblik wacht voor hij ons naar
onze kajuit brengt?
Heelemaal niet, juffrouw, zei de schip
per. Hij is tot uw dienst. Ik kan het zonder
hem stellen makkelijk.
Stump was kwaad op Dick en aarzelde
niet het te toonen. Ronde kerel, die hij
was, had hij een hekel aan alles, wat op
bedrog leek. Royson's opmerkelijke kennis
op zeevaartkundig gebied, hadden hem om
t<? beginnen al verbaasd, en dit goochelen
met namen deed hem een geheim complot
vermoeden, dat verband moest houden met
den nachtelijken aanval op von Kerber!
Maar de persoon, die het meest ver
baasd was, dat Irene zich deed gelden, was
mevrouw Haxton. Een krachtige houding
van het meisje was een onaangename
nieuwigheid. Een bevelende uitdrukking
kwam in haar oogen. maar ze hield de
woorden binnen, die een onbelangrijk
voorval zouden veranderd hebben in een
scherpe worsteling om de overhand.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE BEROEMDE VIJEGSTER AMÏ JOHNSON (LINKS) - bij de trai-
oing met rars. Wisdom en mrs. Lace op de Br ook lands-baan voor
de komende Rallye van Monte Carlo.
GOED INGEPAKT. Een arbei
der in de emailleer-afdeeling van
een Zwitsersche ijzerfabriek.
HET TIEN-JARIG BESTAAN VAN HET REGIMENT MOTOR ARTILLERIE TE NAARDEN,
WERD FEESTELIJK HERDACHT. Door de reserve-officieren van het regiment werden acht
bazuinen aangeboden, welke direct in gebruik werden genomen.
HET 30-JARIG TOONEEL-JUBI LEUM VAN LOUIS SAALBORN,
is gisteravond in den Stadsschouwburg te Amsterdam gevierd. De aankomst van
Saalborn met vrouw en doch ter bij den Schouwburg.
DE REIS VAN DEN FRANSCHEN MINISTER DELBOS.
Bij ziju aankomst in Belgrado werd Delbos verwelkomd door
jongedames in nationaal costuum.
IN DE WINTERMAANDEN WORDEN TE SCHEVENINGEN
herstellingen verricht waar het noodig is. Herstelwerkzaamheden aan
den onderbouw van de Wandelpier.
TENTOONSTEL
LING werken
van Kees van Don
gen in het Sted.
Museum te Am
sterdam. Schilderij
voorstellend Mar
quis Boni de
Castellaui.
