UNOX
Een Sinterklaas-mysterie
Nieuws
uit de Filmwereld
„Meisjespensionaat"
DE FILM „RIJKSMUSEUM"
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Vrijdag 3 December 1937
Derde Blad
No. 23832
Een avond vol
verrassingen
.P.Baljé
LEVERPASTEI
VRAGENRUBRIEK
FUN/T Ik LETTEREN
oil
Het waren er de tijden niet naar. had
ner een beetje brommerig gezegd, en ze
sten zich dit jaar maar niets in't hoofd
ijjen van Sinterklaasgedoe, want hij
lacht er beslist niet aan. Voor de kleintjes
i'n aardigheidje, dat ze op 6 December in
in .schoentjes vonden, 'dat was meer dan
Rioeg.
Zoo kwam het, dat op 5 December na
t avondeten een ietwat „melige" stem-
^ing in de huiskamer van de Gorthuizen's
ing. Jan en Doortje, de jongste spruiten,
iken sip. omdat er bericht uit Spanje
gekomen, dat Sinterklaas dit jaar niet
jsoonlijk op bezoek kon komen, maar
nachts Zwarte Piet zou sturen, Leni, de
tienjarige H.B.S.'ster, mopperde op de
■rentienjarige Miep omdat die naar een
k gegrepen had, en haar voor de „vaat"
opdraaien. Pa wierp een donkeren
telbeteekenenden blik van moe naar de
stak een sigaar op en vouwde dan
imonstratief een krant open, om zich in
laatste berichten over de buitenland-
te politiek te verdiepen.
JCom jongens", maande mevrouw Gort-
„lizen haar beide jongsten zacht, „ga
illie je eens gereedmaken".
Jan en Doortje trokken een lip. „Nog
en, mammie?"
,Nou vooruit dan maar", zuchtte moeder,
maar als ik straks met de vaat klaar
„j. gaan jullie er dadelijk in hoor!"
Vader's krant ritselde even verwijtend,
en er steeg een iets
zwaardere rookwolk van
p, achter de zwarte letter-
JJOOl tjes op. De twee klein
tjes juichten om het
uitstel; ze hadden nog
altijd de hoop niet op
gegeven, dat Sinterklaas
tóch nogje kon nooit
■eten! Een stilletjes gingen ze in een
witje plaatjes kijken. Miep was noncha-
int in een fauteuil neergeploft met haar
oek en ze trok zich niets aan van de
bampere opmerking van haar zuster:
et was nu eenmaal Leni's beurt voor de
rat! Moeder en Leni verdwenen met de
Jtelende borden en schalen naar de keu
en een weldadige stilte, zoo nu en dan
lechts gestoord door het geritsel van de
ant of net omslaan van bladeren, daal-
in de hulskamer van de Gorthuizen's
«r Het was de stilte voor den storm
Nóg was het laatste bordje niet afge-
ehen, toen er lang en hardnekkig ge
il werd. Leni slofte door de gang. er
as het geluid van een opengaande deur
Mni's stem, die vroolijk-verrast zei:
.Gut Sinterklaas, bent u het? We had-
kn u heelemaal niet verwacht!"
Gespannen aandacht in de kamer bij de
ree kleintjes, die een blos op de wangen
regen en nu toch wel een beetje angstig
ten een barsch en wantrouwend gezicht
jn pa Gorthulzen, die de krant in zijn
land verfrommelde, en zich afvroeg „wie
lem dat nou geflikt zou hebben", verwón-
uilig op het gezichtje van Miep, die zich
Jemonstreerde door het optrekken van
see fijn gepenseelde wenkbrauwtjes. Toen
tnm moeder door het gegichel en ge-
pmt in de gang gewaarschuwd, al uit de
leuken aangestormd, en tegelijk werd de
kamerdeur geopend, en trad Leni binnen,
i.'gd door een Sinterklaas in optima
Ka.
Zoo-zoo, allemaal knusjes bij elkaar,
begon Sinterklaas minzaam. „Wel wel,
dat is aardig."
Pa Gorthuizen keek spinnijdig, en maak-
J achter den rug van de twee kleintjes
«verende gebaren. „Maar Sinterklaas",
li hij, en hij probeerde zijn stem zoo sui-
erzoet te doen klinken, als dat onder de
tgeven omstandigheden mogelijk maar
«h óók noodzakelijk was, „dat is natuur-
een vergissing. U had immers geen
flegenheid.
Sinterklaas glimlachte zijn vriendelljk-
glimlach, en hij streek zich met z'n
wdgeefsche handen over z'n zwierigen
gei
baard, die even dreigde, scheef te gaan
zitten, „Geen kwestie van, m'n beste me
neer Gorthuizen, geen kwestie van, ik heb
me vrijgemaakt. Ik wilde de arme stak
kertjes toch niet in den steek laten." Zijn
goede oogen bleven even op de beide klein-
Ijes rusten, dwaalden dan door het ver
trek, en keken een oogenblik naar Miep,
die door angstige vermoedens gekweld
werd. „Dag, juffrouw Miep", sprak Sinter
klaas toen.
Miep bloosde tot achter de ooren. Het
was zoo. Natuurlijk die kwast van een stu
dent, die haar al een paar maanden met
z'n attenties achtervolgde. Tjesses. wat een
situatie!
„En zijn jullie zoet geweest, liefjes?"
vroeg Sinterklaas aan Jan en Doortje. die
hem met groote oogen aankeken, en heftig
knikten. „Zoo-zoo, dan heb ik hier wat
voor jullie."
Twee pakjes kwamen te voorschijn van
onder Sinterklaas' wij'den mantel, en vier
grage handjes begonnen aan de touwtjes
te trekken.
„Ik zal maar meteen de andere pakjes
op tafel leggen", ging Sinterklaas verder,
„da's voor mevrouw, dit voor Leni, enne.,
voor juffrouw Miep is dit pakje bestemd".
Sinterklaas overhandigde dit laatste ge
schenk met een vriendelijk tikje op de
blozende wang van Miep. die niet wist,
hoe ze zich houden moest.
„Ja maar, Sinterklaas", begon meneer
Gorthuizen, energiek z'n keel schrapend,
„dat is toch
„Sjonge!" viel Sinterklaas hem in de
rede, „hoe kon ik dat nu vergeten!" Met
een paar groote stappen was hij bij me
neer Gorthuizen, „ik heb voor u een sigaar
tje meegebracht., een sigaartje., enfin
probeert u zelf maar eens. Steek eens op."
Meneer Gorthuizen zat een beetje hulpe
loos op het kistje te staren, dat hem in de
handen gedrukt werd. Hij zag direct, dat
het een fijn merk was. Hoe moest dat nu,
het was toch een beetje vreemd, te ac
cepteeren? En den man er uit zetten ging
ook zoo lastig, de kleintjes zouden er
niets van begrijpen.
Op dat moment ging de bel opnieuw, en
dat redde meneer Gorthuizen's figuur voor
een oogenblik. Allen keken verbaasd op.
Toen stapte Leni, die aardigheid in het
geval begon te krijgen, de gang in. Een
minuut later was ze weer binnen, en ze
werd gevolgd door zwarte Piet.
Diens breede, zwarte tronie grijnsde Hij
stapte op Sinterklaas toe, en overhandigde
hem een zakje. „Dat had u nog vergeten.
Sint", grijnsde hij, „de pepernoten".
Voor het eerst verloor de Sint zijn zeker
heid. „O, juist de pepernoten", herstelde
hij zich dan vlug, „het is best. Piet, je
kan wel alvast naar het volgende adres
gaan".
Maar Piet bleef waar hij was. Zijn grijns
werd alleen een beetje breeder. „Ik wacht
wel even op u. Sint".
Over Sinterklaas' vriendelijk gelaat vloog
even een geïrriteerd trekje. „Je hebt nog
veel te deen Plet", zei hij, „ik zou maar.."
Doch hij beëindigde zijn zin niet, want
in de gang klonk plots een oorverdoovend
geraas. Toen volgde even stilte, en dan
klonk een holle stem: „Zijn hier nog stou
te kindertjes aanwezig?" En om een hoek
je van de deur kwam het gezicht van
een tweede Zwarte Piet.
„Gut", schrok Zwarte Piet 1. „ik geloof,
dat ik de voordeur open heb laten staan".
In de huiskamer van de Gorthuizen's
was ontreddering. Jan en Doortje keken
verstard naar de twee Zwarte Pieten. Pa
Gorthuizen was opgesprongen. Miep en
Leni gichelden zenuwachtig. Sinterklaas
keek beduusd. Toen schoot Zwarte Piet II
plots met een vaartje de kamer binnen, en
in de gang klonk een stem: „Schiet wat
op. suffer!"
Sinterklaas kreeg sombere voorgevoe
lens. „Excuseer!" zei hij. en vlugger, dan
men van een grijzen bisschop zou ver
wachten, was hij bij de achterdeur. Hij
fluisterde onderdrukt maar heftig met
iemand in de gang, verdween dan uit de
kamer. Het leek wel, of Sinterklaas ruzie
met iemand had Maar na een minuut
verstomden toch de stemmen, want ook
Miep was even naar buiten geglipt. En
even later stapte Sinterklaas vergenoegd
glimlachend het vertrek weer binnen.
Maar het leek wel, of hij in die paar mi
nuten belangrijk gekrompen was, want hij
leek wel wat kleiner.
„Zoo," zei hij, „hier ben ik."
Met welbehagen keek hij de kamer rond,
en hij ontmoette alleen blaar ontstelde
gezichten. De twee kleintjes keken bepaald
benauwd, vooral, toen hij op hen toe-
stapte.
„Een kwaad geweten?" vroeg hij vrien
delijk, „nou. dit keer neem ik jullie nog
niet mee naar Spanje hoor. Hier, wees
maar niet bang, hier zijn jullie cadeau
tjes
Hij legde een linnen pakje op tafel, en
hij lachte zonder ophouden. „Voor alle
maal wat", zei hij vroolijk, „speelgoed
voor de kleintjes, een fleschje odeur voor
mevrouw, een rookertje voor papa Gort
huizen Ennedan heb ik hier nog wat
voor Miep.... waar is Miep? Nou enfin,
komt straks terecht. Leni, meid, kom eens
even bij Sinterklaas".
Leni. verlegen naar pa en ma Gorthui
zen kijkend bleef stokstijf zitten. „Ook al
bang voor den Sint?" grinnikte hij. „voor
uit, pak aan!" En hij drukte haar een keu
rig pakje in de hand.
„Ik snap er niets meer van", vertolkte
Leni aller gevoelens. „Sinterklaas, vertelt
u toch eens
Rrrrrrring! ging de bel.
„Sjonge!" schrok Leni. „O. foei." riep
ma Gorthuizen, en „wel verdraaid!" bracht
pa uit.
En reeds was er wee gestommel in de
gang. Ditmaal echter handelde pa Gort
huizen sneller, hij duwde de twee Zwarte
Pieten, die steeds maar grijnsden en dui
delijk knipoogjes in Leni's richting wier
pen, opzij, en was met eén sprong in de
gang. Daar zag hij tot zijn niet geringen
schrik drie Sinterklazen staan. Toen
werd het hem te bar. Zijn stem sloeg over.
hij werd purper in het gezicht.
„Er uit!" riep hij bijna stikkend van er
gernis, „er uit, kwajongens! Is me dat een
bende. Er uit, of ik roep de politie".
„Wij zijn afgevaardigden van den bond
van Sinterklazen", protesteerde er één.
„Wij komen protesteeren tegen de oneer
lijke concurrentie! Wij
„Er uit!" gilde meneer opnieuw, „er uit,
oi ik bega een ongeluk!"
„Nou, nou!" zei de voorste Sinterklaas,
„maak u niet zoo driftig, meneer. Wij ko
men op voor ons goed recht.Maar hij
liep toch achteruit. Pa Gorthuizen had
z'n wandelstok uit de paraplulebak ge
grepen. en hij dééd een wilden aanval.
Toen maakten de Sinterklazen dat ze weg
kwamen. Met een smak gooide pa Goot-
huizen de deur achter hen dicht.
Purper in het gelaat trad hij de kamer
weer binnen. „Opgemarcheerd", zei hij.
wat meer Ingehouden voor de kleintjes, die
angstig in een hoek zaten, en er niets
meer van begrepen. Hij pakte Zwarte Piet
II, die met Leni trachtte aan te pappen,
bij den schouder, en duwde hem naar de
deur. „Vooruit!" zei hij dreigend tegen
den kleinsten Sinterklaas, en Zwarte Piet
I. die nu ook maar gingen.
In de gang had hij nog een ongewonden
gesprek, toen was er opnieuw het geluid
van een dichtvallende voordeur.
„Miep!" klonk toert pa's stem door de
holle gang.
Direct kwam Miep uit de achterkamer
met den langen Sinterklaas. Haar haar
was een beetje in de war, en de baard van
den goeden bisschop was losgeraakt. „Ik
heb hem maar zoolang in de achterkamer
gelaten", stotterde Miep blozend, „voor de
kleintjes, want 't zou zoo raar geweest
zijn
„Ja, het is al goed", sneed pa ongewoon
streng af. „En u, meneer, u moet verdwij
nen. En snel!"
„Goed. meneer", antwoordde Sinterklaas
erg timide, „en ik maak u wel m'n excuus,
want ik wist toch heusch ook niet...."
„Vooruit!" zei pa weer ongeduldig. Maar
dan herinnerde hij zich de bijzonder goede
sigaartjes, die minstens 3 cent per stuk
duurder waren, dan die van Sinterklaas
II, en hij werd wat milder gestemd. Zoo
dat hij verder maar niets zei, ook niet.
toen Sinterklaas Miep's hand drukte, en
z'n baard nog even vastplakte.
Tenslotte zat de familie dan weer bij
een in de huiskamer. De kleintjes werden
ijlings te bed gelegd, en op hun vragen
wat er toch allemaal gebeurd was, en
waarom Sinterklaas plotseling zooveel klei
ner was geworden, werd geantwoord met:
„Jullie moeten nu slapen, morgen zal
mammie 't je wel vertellen".
Intusschën ondergingen Miep en Leni
een kruisverhoor van pa.
„Jij weet er meer van. Miep", drong pa
aan, nu toch een beetje gekalmeerd, en
Miep zag dat hij met welbehagen den geur
van de Sinterklaassigaar opsnoof, „wie wa
ren dat?"
„Ik wist er heusch niets van pa", ver
dedigde Miep zich, ,,'t was die student,
Johan van der Merk, wpar ik ma al eens
van verteld heb, en die al een paar maan
den zoo vervelend was
„Zoo-zoo", overwoog pa bedachtzaam,
„maar je scheen hem zooeven toch niet
zoo vervelend te vinden".
Miep kreeg een erge kleur. „Nou ja",
zei ze onlogisch, „ik vond het toch wel
origineel van hem. En ik heb zoo'n
beeldig briljantje van hem gekregen. Kijk
eens. pa!"
Pa vond het paedagogisch juister om
voorloopig het briljantje maar te negee-
ren.
„Zoo", zei hij, „vond je dat zoo origineel,
om ons die beestenbende in huis te be
zorgen? Het is fraai, dat moet ik zeggen".
„O, maar" vatte Miep vuur, „dat is hee
lemaal niét Johan's.eh meneer Van
der Merk's schuld. Dat waren andere stu
denten. en hij heeft me bezworen dat hij
er niets van wist. Ze hebben zeker de
lucht gekregen van zijn plan. hij had het
aan z'n besten vriend verteld, en toen
hebben ze hem een poets gebakken. En
bovendien, dat kleine kereltje, die tweede
Sinterklaas, dat is iemand waar ik niets
mee te maken heb. Vraagt u dat maar
aan Leni
„Da's gemeen van je!" zei Leni.
„Wel heb ik van m'n leven?" viel pa
in een nieuwe verbazing. „In welken tijd
leven we toch? Is me dat tegenwoordig
een jeugd! Zestien jaar en dan al
„Bijna zeventien", verdedigde Leni zich,
„en ma 'neeft gezegd, dat u haar ook al
op de H.B.S. hebt leeren kennen. Nou, dan
kan ma ook nog niet zoo oud geweest
zijn".
„Welja", mopperde pa, maar nu een
beetje minder zeker, „nog brutaal op den
koop toe. Enfin ik heb er voor vanavond
genoeg van. Morgen praat ik wel verder
met jullie. Ik zal met ma onze houding
bepalen".
Maar het zou den heer Gorthuizen nog
niet gegeven zijn, rust te vinden. Want
nauwelijks zat hij weer achter z'n krantje,
of opnieuw schrilde de bel door het huis.
Hij werd een beetje bleek, en keek ach
terdochtig naar z'n beide dochters, die
keken, of ze van den prins geen kwaad
wisten, Maar toch onrustig op haar stoel
heen en weer schoven. „Ik zal zelf wel
kijken!" weerde hij af, toen Leni op wilde
staan.
Op de stoep stond. Sinterklaas met
Zwarte Piet
„Genavond.... hik....", zei Sinterklaas,
en hij verspreidde een geur, die sterke
vermoedens opriep dat hij met de „Blauwe
Knoop" geen relaties had, „hier ben ik
dan".
„Man, je bent dronken", zei pa Gorthui
zen verontwaardigd, „en bovendien moet
je hier niet zijn".
„Dronken", wond de Sint zich op, „dron
ken? Welnee, ik mot hier wezen, mees
ter.... hik.... je heb me self bestéld.
Nommerhiknommer drieënne-
gentighik
„Het is hier drieënzestig!" wees pa den
Sint terecht.
„Drieënzestigdrieënzestig?" vroeg
Sinterklaas, en het scheen niet zoo direct
tot hem door te dringen, „verduiveld,
Piethikmaar jij zee toch
Pang. zei de deur, en pa ging verstoord
naar binnen.
„Pappie!" klonk een stem van boven,
„pappie, was Sinnieklaas daar weer?"
„Ga je gauw slapen, kwajongen! Sin
terklaas komt toch zeker maar één keer!"
In de huiskamer lagen Miep en Leni in
een lachkramp.
Op de conferentie, in den Sinterklaas
nacht gehouden door pa en ma Gorthui
zen, werd besloten, dat Johan van der
Merk als serieuze candidaat voor Miep's
„hand" acceptabel bevonden kon worden.
Leni zal echter nog een jaartje op de offi-
cieele toestemming moeten wachten, maai
er is alle kans, dat die vóór het volgend
Sinterklaasfeest toch nog afkomt, want pa
heeft van zoo'n „ongeorganiseerd Sinter
klaasfeest" zijn bekomst
(Nadruk verboden).
(Auteursrecht voorbehouden).
'N VEELZIJDIGE
DELICATESSE!
Natuurlijk is UNOX Leverpastei
een delicatesse op de boterham,
maar daarnaast biedt de voór-
treffelijke UNOX Leverpastei U
tal van andere mogelijkheden;
verrassende nieuwigheden voor
Uw toastjes, hors d'oeuvre of
apéritief. Hel receptenboekje,
dat U daaromtrent nader inlicht,
wordt U op aanvraag gaarne
franco en gratis toegezonden.
Voor allerlei lekkere hapjes
2282
UA9-0.
(Ingez. Med.)
Wed. T. te V. Om krachtens art. 84
aanspraak te hebben op weezenrente,
moet de moeder tijdens het overlijden van
den vader verzekerd zijn, wat waarschijn
lijk niet het geval was. Ook ingevolge art.
82 zal geen rente gevraagd kunnen wor
den. als de man niet verzekerd was. Wend
u bovendien tot den Raad van Arbeid.
Z. te L. Het antwoord betreffende de
onderhoudsplicht was gebaseerd op de be
paling neergelegd in artikel 377 van het
Burgerlijk Wetboek.
W. v .d. P. te K. Indien u niet kunt
ontdekken waar deze insecten vandaan
komen zult gij het beste een zuiveraar
kunnen raadplegen, waarvan goede vak-
menschen in de omgeving wonen.
Met verschillende bestrijdingsmiddelen
kunt gij in uw bedrijf niet werken.
RENÉ DOUMIC OVERLEDEN.
Gisterochtend is de secretaris van de
Academie fran<jaise, René Doumic over
leden.
René Doumic is geboren in 1860. Hij
schreef verscheidene litterair-historische
werken en werd in 1909 tot lid van de
Academie francaise gekozen. Sedert 1923
Academie francaise gekozen. Sedert 1923
secretaris van de academie.
Hij was de directeur en de oprichter van
de Revue des deux m'ondes.
%meen wordt de Oostenrijksche film
'^«pensionaat" onder regie van Geza
1 Bolvary geroemd. Het betreft hier een
"-•ulming van de zuivere samenleving van
meisjes in het prachtige Alpenland
"wnt o.m. uit door verrassend mooie en
"eke buitenopnamen. Angela Salloker
Hörbiger spelen de hoofdrollen
In de vlot en charmant gespeelde film,
met muzikale Illustratie van Ralph Be-
natzky, wiens naam op. zichzelf reeds een
aanbeveling is. Een aardige, sportieve film
met tal van fijne trekjes!
Hierboven een aantal meisjes, die het
pensionaat bevolken!
Een zuiver ncrtionaal product
Dezer dagen kan men hier bewonderen de
1 Hollandsche film „Rijksmuseum", geregis
seerd door Otto van Neyenhoff, die zich
I hiermee tot taak stelde een samenvatting
ie geven van het algemeen begrip van de
bestaansreden van ons beroemd Rijks
museum te Amsterdam Deze korte, doch
belangrijke „cultureele film", waarvan het
scenario Hollandsch van conceptie en van
uitvoering is. verdient groote belangstelling.
Zij werd géén dorre aaneenschakeling van
interieurs met schilderijen, doch een op
eenvolging van treffende beelden van ar-
i.stieke verscheidenheid, waarin de oude
kunst telkens weer vergeleken wordt met
onzen eigen tijd. Niet alleen de schilde-
rijcnliefhebber zal aan deze fraaie film zijn
hart ophalen. Een eere-saluut mag zeker
gebracht worden aan de vervaardigers, die
zulk een moeilijke opgave met smaak, in
zicht en kunde tot een geslaagd einde
wisten te brengen.
SONJA OP SKI's.
In haar nieuwe 20th Century-Foxfilm
„Op Glad IJs", vertoont de Olympische en
wereldkampioene schaatsenrijden, Sonja
Hcnie, niet alleen haar verbluffende vaar
digheid op het ijsvlak, maar tevens laat
zij zien, wat zij als skiloopster presteert,
dm eén behoorlijke sneeuwvlakte te krij
gen, waarop Sonja deze kunst kan demon-
streeren, is de staf toen negen dagen naar
ae Mount Rainier in den Staat Washing
ton gegaan, waar een ideaal ski-oord te
vinden Is. De opnamen zouden een veel
korter tijdsbestek hebben gekost, indien de
filmgroep niet ware overvallen door een
onlzettenden sneeuwstorm, die eenige da
gen achtereen aanhield en waardoor wer
ken onmogelijk was. Gelukkig bevond zich
len bevindt zich heden nog) daar in de
De opnamen in de „Nachtwacht"-zaal tijdens de verfilming van „Rijksmuseum"
buurt de uitnemende Paradise-lnn. een
bergsporthotel, waar de spelers en tech
nici zoolang de storm aanhield, niet alleen
konden schuilen, maar ook dansen, bridgen
en ping-pong spelen. Ergo denkt elk hun
ner met vreugde terug aan dien tijd, waar
in Sonja, dank zij het geweld der elemen
ten, niet op ski's kon gaan, maar wachten
moest tot rust en vrede in de natuur wa
ren teruggekeerd.
