landLuxemburg -
De van der Waals-herdenking te Amsterdam
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
De dochter van den
rentmeester
BE INTERNATIONALE VOETBALWEDSTRIJD TE ROTTERDAM. - Moment
voor het Nederlandsche doe!. Een fraaie uitval van van Male. Rechi3 van van Male,
Puck van Heel en Caldenhove.
OP HET KASTEEL NIJENKODE WERD ZATERDAGAVOND EEN BACH-
CONCERT GEGEVEN door Musica Antiqua, op oude instrumenten uit den
tijd van Bach. De kaarsen worden aangestoken, waardoor ook de verlichting in
stijl bleef.
DE WEDSTRIJD
NEDERLAND—LUXEMBURG,
in het Feyenoord-stadion te Rotterdam.
De Oranje-ploeg won met 40. De Boer
is eenigszins onzacht tegen keeper Hoscheid
opgekomen, waardoor beiden op
den groiid rollen. Bergman
kijkt angstig toe.
DE VAN DER WAALS-HERDENKING
it dc aula van het Koloniaal Instituut te Amsterdam. Professor dr. P. Debye
(Nobelprijs-winnaar) tijdens de receptie.
KATTENTENTOONSTELLING te DE MINISTER VAN f IN ANCIEN - mr. J. A. de Wilde bracht een bezoek aan de Wierin-
Rotterdam. Dr. Aljechin, die zijn ka- germeerpolder. Voor de Koningin Emma-hoeve te Slootdorp. V.l,n.r.mr. J. A. de Wilde,
ter inzond, sluit vriendschap met een ir. S". Smeding, directeur van de Wieringermeer, de chef van de domeinen van het depar-
leeuw van de Diergaarde. tement van Financiën, H. J. de Boer en de burgem. van Purmerend, Chr. Peters.
Naar het Engelsch.
Hoofdstuk Xvn.
schemering viel Juist in, toen de gra
in aan een van de eerste hotels afstapte
„et.vroeg naar Lord Eynesford.
we«r was geheel omgeslagen. Terwijl
'tgen in stroomen neerviel, had Ethel
ie ,,w
al afgevraagd, of de picnic van Miss
®»Wort niet
°ln geworden.
ifort niet een groote mislukking zou
Ba reis
--- was haar lang gevallen; geen boek,
1 tijdschrift had haar afleiding geschon
bn
!(J van haar kwellende gedachten, waar
wrd Eynesford zou vinden en hoe ze haar
"«nwoordigheid in Parijs tegenover hem
Zis en verklaren.
oo overspannen was ze, toen ze in het
«i aankwam, dat ze nauwelijks haar ver-
,°m D>rd Eynesford te zien. onder woor-
J kon brengen.
"«antwoord luidde:
itno lordschap heeft twee dagen gele-
p,parijs verlaten, madame".
«tjs verlaten?Zonder haar te
Wen?Twee dagen geleden?
■noest zich vasthouden aan een stoel,
ouizelig voelde ze zich.
jachtte madame zijn Lord. ji.ap hier
„Ja, ik had gedacht, dat hij nog in Pa
rijs zou zijn. Weet u zeker, dat hij niet
alleen dit hotel, maar ook de stad verlaten
heeft?"
„Heel zeker, madame, want zijn Lord
schap heeft orders gegeven, dat alle brie
ven, die er nog voor hem kwamen, zouden
doorgestuurd worden naar kasteel St.
Etienne, waar hij meende, gisteren op z'n
laatst te komen. Waarschijnlijk zal hij er
nu zijn!"
„Neen. hij is er niet; ik kom er zoo juist
vandaan."
„Dan moet zijn Lordschap zijn opge
houden!"
„U heeft misschien niet gehoord, waar
heen Lord Eynesford van plan was te gaan
tusschen Parijs en St. Etienne?"
„Het spijt mij, dat ik madame geenerlei
inlichting kan geven, wat dit betreft."
„Is er nog een brief gekomen, nadat zijn
Lordschap weg is?"
„Eén, madame, dien ik dadelijk naar St.
Etienne heb doorgezonden."
Dit was dan zeker haar eigen brief,
dacht zij. Als hem niets overkomen was,
zou hij nu zeker op het kasteel zijn en dan
zou hij hooren, dat zij van daar vertrokken
was, terwijl hij toch juist zoo uitdrukkelijk
als zijn verlangen te kermen had gegeven,
dat zij niet zou gaan, eer hij terug was. Hij
zou zich haar gedrag niet weten te verkla
ren; wel zou hij waarschijnlijk hooren, dat
Fitzwarrene daar in de buurt was geweest
en haar brief had hij dan niet gehad.
Het eenige. wat haar te doen stond. was.
zoo gauw mogelijk naar het kasteel terug
te keeren; dUs vroeg ze den portier:
„Is er een trein, die mij vanavond nog
naar St. Etienne kan brengen?"
Het spoorboekje werd geraadpleegd, maar
het resultaat was, dat ze niet vóór den vol
genden dag twaalf uur in St. Etienne zou
kunnen zijn.
„Moet ik nu hier den heelen avond zoo
werkeloos in Parijs blijven?" dacht Ethel
wanhopig. „Waarom ben ik dan ook niet
liever rustig blijven wachten?"
„Er is wel een manier op. die madame
bijna drie uur zou uithalen," zei de portier,
„maar dan zou madame den nacht in Lou-
vard moeten doorbrengen. Om negen uur
vanavond zoudt u daar kunnen zijn en om
zeven uur den volgenden ochtend vertrekt
er een trein, waarmee u om negen uur al
St. Etienne zoudt bereiken."
„Is Louvard een plaats, waar men kan
overnachten?"
„Zeker, madame. Er zijn verscheidene
goede logementjes."
,,Ik zal uw raad opvolgen. Wanneer ver
trekt de trein dan?"
„Over een half uur. Wil madame niets
gebruiken?"
„Ja en ook wil ik een paar minuten
rusten."
Ze bestelde thee en trachtte ook nog het
een en ander te overleggen, maar het was
haar onmogelijk haar gedachten te or
denen.
Tien minuten later ging ze precies door
dezelfde buurten van Parijs, waar ze nog
maar kort geleden met Lord Eynesford
doorheen was gereden, toen zij al wat ze
bezat wilde geven, als hij maar van haar
weggegaan was! En zou ze nu niet alles
gccrcvcn hebben om hem nsEst zich te
weten, of althans de zekerheid te bezitten,
dat hij in leven was?
Aan het station aangekomen bleek, dat
ze nog ongeveer een kwartier den tijd had
en op weg naar de dames-wadhtkamer was
ze getuige van een klein ongevalEen oude,
eenigszins gebrekkige man bewoog zich
langzaam voort op het perron in de rich
ting van de derde klas-coupé's, toen een
kruier met- heel wat bagage bij zich tegen
hem aanbotste met dit gevolg, dat de oude
man op den grond viel, vlak voor de voe
ten van Ethel, die erg meelijden met hem
had en hem ophielp. Op haar arm steu
nend, waggelde hij naar een bank.
Zij liet hem een glas wijn brengen en zoo
kwam hij al gauw weer bij en uitte zijn
groote dankbaarheid:
„My Lady, u is de eerste vrouw, die mij
sindsvéle, véle jaren een vriendelijkheid
heeft bewezen!"
Dit zeggende, nam hij diep den hoed af
en maakte een hoffelijke buiging. Zijn
houding en manieren toonden, dat hij tot
een beteren stand hoorde dan men dit aan
zijn kleeding wel verwacht zou hebbenaan
alles viel te merken, dat hij andere dagen
had gekend.
Ze liet den oude een paar goudstukken
in de hand glijden en wendde zich af.
Gelukkig zat ze den heelen weg alleen
in een coupé en toen ze eenzaam in Lou
vard op het perron stond, voelde ze er
haast berouw over, dat ze niet liever in
Parijs gewacht had tot den volgenden
ochtend.
„Wat is het beste logement?" vroeg ze
aan den chauffeur van de taxi.
.Le Grand Monarque" is uitstekend!
betuigde de man. ofschoon Ethel dit later
zeker niet geheel met hem eens zou zijn.
want het was een ouderwetsch hötelletie
Toch was het er zindelijk en haar verbluf
zou er immers niet van langen duur zijn.
Aan het hoofd stond een vrouw, die niet
erg gemakkelijk was voor het personeel.
Ethel kreeg een ruime, vrij armelijk-
gemeubileerde zitkamer op de eerste ver
dieping. Zij bestelde een kop bouillon met
geroosterd brood, waarna zij zich voor
nam onmiddellijk naar bed te gaan.
Ze liet zich in een grooten armstoel val
len en kon zich haast niet voorstellen, dat
ze eerst dien ochtend St. Etienne had ver
laten. O, zat ze daar toch maar weer, vei
lig en wel bij het vuur in den salon met
Ranulf's portret om haar gezelschap te
houden!
Wat de verlichting betrof, was men erg
achterlijk in ,Le Grand Monarque": al
thans er stond slechts één kaars op tafel
en door een onvoorzichtige beweging
stootte ze den kandelaar om, waardoor ze
ineens in het donker zat. Ze had geen
lucifers en kon de bel niet vinden, dus
bleef haar niet veel anders over dan naar
beneden te gaan, om een doosje lucifers te
vragen. Op de tast vond ze de deur en ver
volgens de trap. In de hall hoorde ze de
hótelhoudster spreken met een man, wiens
rug naar Ethel toegekeerd was.
„Ze zullen tegelijkertijd komen en moe
ten onmiddellijk toegelaten worden. Waar
om toch eigenlijk? Waarom?Ik ben
niet gewoon aan dergelijke dingen!"
,U hadt 't mij van te voren moeten zeg
gen." antwoordde de man knorrig.
„Hoe kon dat nu, terwijl ik 't zelf niet
wist? Maar het is ook nooit goed vol
gens jou!"
Ongeduldig haalde de man de schouders
op »n ging weg.
Ethel vroeg en kreeg lucifers, herhaalde
haar verzoek, dat ze niet al te lang zouden
wegblijven met den bouillon en keerde weer
naar haar zitkamer.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
