China - Koning Faroek opent het
parlement
Jaargang
LEIDSCH DA^IAD
Tweede Blad
FEUILLETON
|De dochter van den
rentmeester
V*~v
IER GELEGENHEID VAN DEN VERJAARDAG VAN DE TROONSBESTIJGING van
lultan Sidi Mohamed van Marokko, bracht generaal Nogues, eon bezoek aan het Paleis van
den sultan. V.r.n.l. generaal Nogues, de kleine prins Hassan met het grootkruis
van de Ouisan Alouite-orde en de sultan.
KONING FAROEK VAN EGYPTE OPENDE DE ZITTING VAN HET PARLEMENT TE CAIRO.
In het midden koning Faroek.
Naar het EngeLsch.
122i
°P een dag kreeg lk het bericht, dat ik
wootd werd door mijn zaakwaarnemer in
™8eland. Vol zelfverwijt keerde lk ijlings
2 5aar mUn lang-verwaarloosd buiten-
urllJfet was tegen den avond, dat lk daar
[utwam. Ik ging naar het kerkhof, om er
1Emf van mijn broer te bezoeken en het
r*."uJ, of de Engel des Vredes neerge-
was uit den Hemel!" zijn stem
van ontroering, „en van dat
toöiT"1 af, Ethel, had lk je lief. Ik wist
voori a' 2011 le °°k niet weerzien, er
"aan maar één gelaat voor mij op de
I *£'d,w>u bestaan!"
'Wel "et de handen in den schoot vallen
naar hem, één en al verbazing.
«wist Je dat?" vroeg Eynesford.
lk wist het niet."
vmI? dlen avond in de woning van je
h<J ontmoette lk Fitzwarrene. Ik had
(V? ymeger buitenslands al ontmoet. Hij
EtoPi v11 verloofd met een heel aardig
«lier ^onS mdsje. een Miss Vane. Haar
Jat"" waren tegen de verbintenis, om-
ioei enf'n, omdat hij méér dronk dan
kan ,0°' hem was- M'ss Vane geloofde in
il^n na zijn verloving scheen hij inder-
Btod matiser ta worden. Maar op een
ik weet nu niet meer, hoe het
kwam, vertoonde hij zich in haar tegen
woordigheid, terwijl hij zich te buiten ge
gaan was. Zij was doodelijk verschrikt. Zij
had nooit geloof geslagen aan hetgeen zij
van hem had hooren zeggen en hij had
haar natuurlijk gezworen, dat het leugens
waren. Ze liep het vertrek uit en, daar ze
niet bekend was met de trap in het hotel,
viel ze van enkele treden. Ik was toevallig
op dat oogenbllk ook op de trap en droeg
haar het vertrek binnen. Dit ontnuchterde
hem onmiddellijk en hij ging den dokter
halen. Zij had een hersenschudding gekre
gen en veertien dagen later was ze dood.
Ethel, ik wist, dat Fitzwarrene iemand
was, die het hart van zijn vrouw zou bre
ken. Toen ik hem aan je zijde zag, zwoer
ik, dat hij nooit kans zou hebben om jouw
leven te bederven! In alle stilte deed ik
onderzoek, maar hij had zijn oude ge
woonte niet afgelegd. Wat kon ik doen?
Het je vertellen; je waarschuwen? Maar je
had nu eenmaal zoo'n tegenzin voor mij
opgevat; je zoudt geen geloof hechten aan
mijn waarschuwing. Nog altijd had ik die
arme Miss Vane voor oogen. Ik kon toch
niet toelaten, dat een dergelijk lot je deel
werd; maar lk wist. dat je toch niet naar
mij zoudt luisteren. Toen kwam dit plan bij
mij op: ik zou gebruik maken van de af
hankelijkheid van mij, wat betreft het lot
van je vader, om je door een belofte aan
mij te binden. Ik zou beginnen met je wet
telijk tot de mijne te maken en dan zou ik
met onuitcuttelijk geduld je liefde zien te
winnen. Dit alles, Ethel, is geen veront
schuldiging, maar een verklaring van mijn
gedrag. Verplaats je toch eens een oogen
bllk in mijn geval. Ik, die je zoo gTenzen-
loos lief heb, moest ik je nu in je ongeluk
zien loopen?.Neen, dacht ik, dan is het
beter, dat ze begint, met mij voor slecht te
houden en dat ze langzamerhand tot het
inzicht komt, dat er toch niets is, dat ik
niet voor haar zou willen doen!"
Hij hield even op, maar Ethel zei niets;
zij bleef steeds in het vuur staren.
„Ik heb Fitzwarrene gewaarschuwd!" ging
hij voort.
„Ja?"
„Natuurlijk! Ik wilde hem niet in den rug
aanvallen, maar ik heb hem openlijk den
oorlog verklaard. Hij is zich komen verde
digen en scheen bereid, heel wat te doen om
zich van mijn stilzwijgen te verzekeren;
maar hij wilde niet beloven noch jou,
noch zijn slechte gewoonte op te geven. Ik
heb hem toen ronduit gezegd, dat, terwijl
hij mij een door hem onderteekende ver
klaring gaf, dat hij in het vervolg geheel
van het gebruik van alcohol zou afzien,
ik zou verhinderen, dat hij Je ooit trouwde.
Hij lachte mij uit; hij dacht niet, dat
ik dit zou kunnen doen. Hij wist,
dat, als ik iets tegen je zei, je mij niet
gelooven zoudt en hij kende je vader
goed genoeg, dat hij wel begreep, hoe die
hem zijn toestemming tot het huwelijk niel
zou onthouden, al wist Mr. Devon dan ook,
dat hij geneigd was, zich aan den drank
over te geven. Maar het was hem niet be
kend, dat ik hem overbieden kon, ik, met
de zekerheid van mijn graafschap, tegen
over zijn wisselvallig bezit van een baro
netschap. Ook was hij totaal onwetend van
de geheime macht, die ik over je had. Had
ik je niet lief gehad, Ethel, op de manier,
zooals ik dit deed, dan zou ik je ook niet
hebben kunnen redden op die wijze. De
Hemel geve, dat ik je niet ellendig heb ge
maakt voor de rest van je leven!
Op denzelfden avond, dat Fitzwarrene je
in het park ontmoette, was hij teruggeko
men van de Grange-races en had meer ge
dronken dan dienstig was voor hem. Dit
schonk mij de kracht om voet bij stuk te
houden, toen je met Je beroep bij mij kvam.
Ik hoop, dat ik nooit meer zoo zal hoeven
lijden, als ik toen geleden heb. Ethel! Ik
mag dan al verkeerd gedaan hebben; ik
mag een vergissing hebben begaan: het
blijft een feit, dat het voor jou was, dat ik
het deed; en wéér zou ik al dat leed willen
doormaken, als het was, om je te redden
voor het lot om de vrouw van Fitzwarrene
te worden!"
In het vuur van zijn rede was hij opge
staan en dichter naar haar toegegaan. Hij
boog zich over haar heen en had haar die
laatste woorden bijna in het oor gefluisterd,
want hij had heel wat geriskeerd met die
mededeeling.
In koortsachtige spanning luisterde hij
naar hetgeen zij hierop antwoordde:
„Je verwacht dus van mij, dat ik geloof
sla aan Jouw woorden tegenover die van den
man, die mij lief had?Hoe zou ik dit
alles nu zoo onvoorwaardelijk kunnen aan
nemen van een, tegen wien zulk een ern
stige beschuldiging is ingebracht?"
'n Oogenblik zweeg hij, als verpletterd;
toen vroeg hij, diep-geschokt:
„Wat bedoel je daarmee?"
„Zou ik dan niet gehoord hebben, wat
iedereen van je denkt?"
„Wét heb je gehoord?... Dat iedereen
het van mij denkt, is zeker niet waar. Er be
staan geen twee, die zóó laag konden zijn
om zoo iets ook maar te fluisteren! Als je
hebt gehoord, dat dit algemeen zoo aange
nomen wordt, dan moet Fitzwarrene de
man zijn, die het verteld heeft!Dus dit
heb je steeds van mij gedacht?" ging hij
voort met trillende stem. „Geen wonder,
dat je mij haatte! Geen wonder!"
Hij ging naar den hoogen schoorsteen
mantel en stond daar met het hoofd in de
handen verborgen.
Ethel wist niets te zeggen: het was im
mers zoo'n pijnlijke waarheid, dat het van
Fitzwarrene en van Fitzwarrene alléén was,
dat zij die geschiedenis had gehoord.
Het geluid van een bel klonk door het
huis. Geen van beiden verroerden ze zich.
Er verliepen een paar minuten, toen
werd er aan de deur getikt.
.Als-'t-u-blieft, mylord, een jonge man
brengt daar zoo juist dezen brief en hij
wacht op antwoord. Ik heb hem wel gezegd,
dat u bezig was. maar hij zeide. dat het een
zeer dringende boodschap was."
Eynesford keek den brief in en onmid
dellijk veranderde zijn gelaat van uitdruk
king.
„Dat dit nu juist op dit oogenblik komen
moest!" riep hij triomfantelijk en reikte het
papier aan Ethel over.
De inhoud luidde als volgt:
„Als Lord Eynesford nog belangstelt
in de oplossing van de geheimzinnige
zaak, waarvoor hij jaren lang detectives
in Engeland en Frankrijk heeft ge
bruikt, laat hem dan onverwijld naar
Parijs gaan, onder geleide van brenger
dezes. Het geval eischt den grootsten
spoed. Als er één dag verloren ging, zou
dit onherstelbaar kunnen wezen!
Het succes is zoo goed als verzekerd,
als zijn Lordschap dadelijk gevolg geeft
aan deze waarschuwing."
(Nadruk verboden).
AWordt vervolgd).
SOLDATEN VAN HET JAPANSCHE KOBAYASKI-REGIMENT
juichen op een door de Chineezen vernielde spoorbrug
nabij Niangtsekwang.
AL HEEFT EEN KAMEEL EEN
HOOGEN HOED toch heeft ie maar
eeji' raren snoet.
TERWIJL DE WINTER ZIJN INTREDE DOET. bloeien in de proefkassen
van bet laboratorium voor bloembollenonderzoek te Lisse de hyacinthen en nar
cissen. Met den gieter wordt een „voorjaarsregentje" geïmiteerd.
JACKIE COOGAN EN BETTY GRABLE
zijn in Lbs Angeles in het huwelijk getreden. Jackie en Betty
bij het aanteekenen.
