HollandFrankrijk - Luchtbescherming te Amsterdam - Hockey
FEUILLETON
De dochter van den
rentmeester
78sie Jaargang Lüiwffl DAGulAD Tweede Blad
TIJDENS DE GROOTE REIDE VAN MUSSOLINI
op den verjaardag van de Italiaansche fascistische revolutie. Het eivolle Forum Mussolini.
TER HERDENKING VAN DEN lOOsten GEBOORTEDAG VAN DR. A. KUYPER
werd Zaterdag op zijn graf op Oud Eik en Duinen in den Haag een palmtak gelegd
door de A R. Propagandaclub „Mobiel". Op het spreekgestoelte prof. dr. K. Dijk.
Eerste persoon voor het spreekgestoelte minister de Wilde.
Naar het Engelsch.
«hat zal Ik u zeggen: toen Lord Glanvil
'n leven was. placht de oude Lord
vcesford het schoolfeest te houden op zijn
KMgebied. Hij vroeg dan ook gasten en
«werden twee groote tenten opgericht, één
PSrthee werd geschonken voor de gasten
t» voor ónderen. Meestal kwam er
een tent bij voor amusement en zoo is
rv^n 'lee' feest geworden!"
i—3,' begrijp lk. En wordt het nog op het
Jebied
van Grange-le-Cross gegeven?"
f v VI VOO h Uil
dat gaat niet, want de tegenwoor-
rv EVnesford is altijd weg".
»u. Ja, dat is waar ook!" merkte Fitz-
arjene op met een verachtelijk lachje.
Ïtïioi 5 net 200 kende als ik, Miss
inJt toudt u zeker ook geneigd zijn,
hn zijZe»gen' 021 nog het b€st afwezlS
laM?-- voor soort man ls hij? Vader zegt,
aj^Jh^seen belangstelling heeft voor zijn
ten n11' en 'n niemand behalve in zichzel-
vPf Warrlstowns zijn eigenaardige lui."
«vMer zegt, dat hij zeer onder den indruk
Ja S den dood van Lor<* G'anv11"-
Li,..' ?at was een echt tragisch geval en
Maar lndertüd veel opschudding verwekt,
die Jongere broer ls dan al bij uit
stek vreemd! Waar geven ze nu het feest,
Miss Devon?"
„Op één van de weiden van Vader. Is u
hier nog in de buurt in dien tijd?"
„Daar kunt u van op aan! Het zal aan
mij niet liggen!"
Ze voegden zich nu weer bij de anderen
en waren op dat oogenblik juist onder de
laurierheg verborgen, toen hij haar beide
handen vatte en smeekte:
„Ethel. beloof mij, dat ik den eersten wals
krijg op het groote feest?"
„Ja, dat is goed, als u tenminste nog in
Warrendale is en niet voor de jacht naar
Ierland, of voor de bergsport naar Zwit
serland is vertrokken".
Dien volgenden middag reed het rijtuig
uit Warrendale vóór op Brook Lodge en, na
dat de koetsier was gaan hooren, of Mrs.
Devon thuis was, hielp hij de teere Lady
Fltzwarrene uitstappen.
Haar neef had haar namelijk gedwongen
te gaan, al zag zijzelve er ook niet de min
ste noodzakelijkheid van in. Hoe kon zij nu
weten, dat Mrs. Devon van zichzelve een
Miss Clayton was? Maar natuurlijk, als
Hector het wilde, dan zou ze het doen, en
de aangenomen dochter van Miss Sophie
Clayton een uitnoodiging geven voor haar
partij.
Mrs. Devon zat In haar keurigen salon, die
aan den achterkant van het huls lag; dus
had zij de bezoekster niet zien aankomen.
En juist omdat zij zoo rustig en eenvoudig
aan haar werk zat, kreeg Lady Fitzwarrene
een gunstigen Indruk van haar.
Ethel, die ook geroepen was, kwam bin
nen met haar racket nog ln de hand. Ze
bewoog zich echter met zoo'n gemak, dat
ze dadelijk tegenover de tante van Hector
den Juisten toon wist te vatten en haar
daarna met groote bevalligheid thee aan
bood. Lady Fitzwarrene kwam nu met het
doel van haar komst te voorschijn, name
lijk om Ethel te vragen, niet alleen voor
haar aanstaande partij, maar ook om een
paar dagen te voren bij haar te logeeren,
waardoor ze dus niet naar een chaperonne
hoefde uitkijken. Het was een lompe Invi
tatie. in aanmerking genomen, dat ze uit
gesproken werd in tegenwoordigheid van
Ethel's natuurlijke chaperonne, haar moe
der! Toch had Mrs. Devon al, eer haar
dochter binnenkwam, de uitnoodiging
dankbaar aanvaard.
Maar Ethel antwoordde, zonder beden
ken: ,,'t Is heel vriendelijk van u. Lady
Warrendale, om aan mij te denken, maar
Moeder zal u waarschijnlijk wel hebben
verteld, dat lk voor het oogenblik nog niet
aan partijtjes denken kan: Tante, Miss
Clayton, ls pas twee maanden geleden ge
storven".
Lady Fitzwarrene was verslagen en ver
trok kort daarop.
„O, Ethel, lk geloof, dat Je toch best hadt
kunnen gaan!" zuchtte haar moeder, toen
ze alleen waren.
„Ik zou op bezoek gaan in een huis, waar
mijn moeder en mijn oudere zuster niet
werden toegelaten? Neen, dat nooit, Moe
der!" zei Ethel vastbesloten.
Hoofdstuk III.
Den volgenden Zaterdaj 'ond stond Ethel
hl de deur op Brook Lodge in een eenvou
dig wit japonnetje, met een mandje water
lelies in de hand en dacht, aan hetgeen ge
passeerd was.
Hector Fitzwarrene was eenlgszins belee-
digd door haar weigering van de invitatie,
maar zij had hem zoodanig overtuigd, dat
hij geëindigd was met excuus te vragen.
Terwijl ze daar zoo stond, kwam haar va
der over het rustieke bruggetje naderbij.
„Wel, kindje, waar ga je heen?"
„Naar het kerkhof, Vader. Uw thee staat
al klaar. Wat ziet u er moe uit!"
„Ja, lk bén ook moe. Ik kan niet tegen de
warmte. Blijf je niet te lang weg, Ethel?"
„Neen, dat beloof ik u. Binnen het uur
ben lk terug."
En met een hartelijken zoen en een vroo-
lijken knik was zij weg.
Het kerkhof was een prachtig, vredig
plekje en Ethel ging lederen Zaterdagavond
naar het graf van haar tweelingbroer. Ed
gar, en dus ook nu. Toen ze op het kerkhof
kwam, begon ze met klimop om het witstee
nen kruis te winden; verder maakte ze nog
'n nieuw bouquet van witte leliën en knipte
enkele doode geraniums af. Toen wendde ze
zich om, om diezelfde diensten te verrichten
op een ander graf, daar dichtbii: een graf
met 'n massief witmarmeren kruis en mar
meren deksteen, maar dat tot nog toe door
niemand ooit verzorgd was. Den laatsten
tijd echter was het keurig onderhouden door
het jonge meisje, dat er nu ook knielde.
Zij had den hoed afgezet en de zonne
stralen verlichtten haar bruin haar en haar
witte japon.
De basis van het kruis droeg het in
schrift:
„Ter Gedachtenis aan
Guy, Lord Glanvil,
oudsten zoon van Guy, vijfden
Graaf van Eynesford.
Hij werd verraderlijk vermoord,
gedood door een onbekende hand,
terwijl hij wandelde op het grond
gebied van kasteel St. Etienne,
het landgoed van zijn vader in
Frankrijk, waar hij heengegaan
was, om het te behoeden voor
verval. Hij heeft den leeftijd
bereikt van zes-en-twintig jaar
en twee maanden"
Even daaronder prijkte het inschrift:
„Guy, vijfde Graaf van Eynesford,
die zijn zoon slechts een half
jaar en drie dagen overleefde".
Vol piëteit stond Ethel, nu al voor de zoo-
veelste maal, die inscripties te lezen en ter
wijl zij dit deed, vlei er ineens de schaduw
van een gedaante over den steen. Lang
zaam sloeg zij de oogen op en haar blik
bleef gevestigd op de gedaante van een man
die haar met de handen op den rug stond
gade te slaan. Hij was blootshoofds en had
kort, zwart haar en grijze, sombere oogen.
Zoodra hun blikken elkaar ontmoetten,
voelde Ethel zich angstig te moede; ijlings
nam ze haar mandje op en wilde weggaan.
„Wie is u?"
Die vraag, zoo onverwacht geuit, maakte
haar boos. Ze zette haar hoed op en was
van plan, den man met een hooghartig stil
zwijgen voorbij te gaan; want ze moest wel
langs hem heen, om het kerkhof te verla
ten. Tot haar verbazing ging hij zóó voor
haar staan, dat hij haar geheel den weg
versperde.
„Neem mij niet kwalijk, maar lk heb u
eenigen tijd gadegeslagen
„Neem nnj niet kwalijk, sir. maar dit feit
wekt in geen enkel opzicht mijn belangstel
ling. Wees zoo goed mij te laten passeeren".
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE VOETBALWEDSTRIJD NEDERLAND—FRANKRIJK
Een angstig moment voor het Fransche doel. V.l.n.r. Bourbotte, Cazenave,
Mattier, Di Lorto en Bergman.
DE HOCKEY-WEDSTRIJD H.O.O.—T.O.O.O.,
Ie den Haag gespeeld!. Spannend moment voor Ket T.O.G.O.-doel
DE KLEINE PRINS ED-
WARD het zoontje van
den hertog vaji Kent bij een
morgen ritje in Belgrave
Square, Londen
LUCHTVERDEDIGINGSDAG IN DE HOOFDSTAD. Tijdens de paradevlucht
«Ier deelnemende vliegtuigen. De tweede groep van i afdeelingen trekt, onder lei
ding van kapt. vlieger van Weerden P'oelm&iïs over de Noorder Amstellaan.
HET EERSTE NEDERLANDSCHE DOELPUNT. DE LICHTVERDEDIGINGSDAG te
Kick Smit weet den Franschen doelverdediger te passeeren. Tevergeefs tracht Amsterdam. Prins Bernhard filmt een
Di Lorto den bal nog te grijpen. overtrekkend eskader vliegtuigpn.
