De geredde bemanning van de Aarssen- De „Silverrush"
Tweede Blad
78sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
FEUILLETON
Kameraad Moeder
faitlMAÜ811 li 18 VOOR POOLSCUE Y1SSCHERS TE SCHËVENINGEX is
door den Poolschen gezant, dr. W. Babinsky officieel geopend. Mej. Hagendoorn
overhandigt mevrouw Babinsky, bloemen. Links de gezant.
ALS ATTRACTIE WERD TIJDENS DE DRAVERIJEN OP DUINDIGT
de z.g. ,,Silverrush"-veldloop gehouden, georganiseerd door de „Trekvogels", Bij een hindernis. Jan Zeegers neemt
juist op fraaie wijze de hindernis.
Roman van
CHRISTEL BROEHLDELHAES.
62)
Het werd doodstil ln de zaal. De zenuwen
tot het uiterste gespannen en allen
£r+!en 'n stille aandacht naar de he
chtenis van den man, wiens eerzucht hem
Tenslotte in de gevangenis zou brengen. Nu
kwam aan het licht, dat Alk op laaghartige
jvyze van de toeneiging van Camilla Tie-
oruck gebruik had gemaakt om zijn doel
te bereiken. Hij vertelde, hoe het jonge
ï?8 er bij hem op had aangedrongen
met haar vader over hun verhouding te
spreken. Met opzet echter had hij haar
uaarvan afgehouden en daarbij had hij
"aar steeds weer verzekerd, dat zij zouden
trouwen zoodra het hem gelukt was het
yf»,1 te vinden. Van Könlgstein had ze
ha? „voor bet laatst geschreven, maar hij
om h r nog acht dagen laten wachten
hïL sPanning, waarin zij verkeerde, zoo
m°gelijk op te voeren. Toen had hij
iet telegram verzonden en daarbij bleek,
berekening juist was geweest. Er
ven t antwoord. Indien dit was ultgeble-
01 wanneer hij een afwijzend antwoord
Professor Tiebruck zou hebben ont-
n0en, dan zou hij door middel van Ca
va-getracht hebben zich in het bezit
,,vereischte volmacht te stellen.
1,-v ™en heeft mij, zoo besloot hij glim
eer, v. yroe?er wel eens gezegd, dat er
hypnotische kracht van mij uitgaat.
Misschien heeft deze er Camilla Tiebruck
dan nu wel toe gebracht mij het „redden
de" telegram te zenden.
Hebt u dan geen oogenbllk gevreesd,
dat juffrouw Tiebruck de ware toedracht
zou verraden? vroeg de president.
O. nee, antwoordde Alk met een in
faam lachje. Een vtouw, die lief heeft,
doet zoojets niet. En juffrouw Tiebruck
had mij lief!
Tiebruck verliet het gerechtsgebouw als
een vrij man. Hij was van alle rechtsver
volging ontslagen. Zijn naam was rein en
onbezoedeld gebleven. Maar de man, wien
hij naast zijn gezin, zijn volle vertrouwen
had geschonken, had er niet tegen op ge
zien een anderen naam door het slijk der
openbaarheid te sleuren, nl. dien van de
jonge Camilla. Daar was niet zoo gemak
kelijk overheen te komen. Meisje, zijn
meisje.
Romana's arm rustte in den zijne. Zijn
trouwe, zorgzame, verstandige vrouw. Wat
had ze van het begin af van Alk gezegd'
Hij had zich oDgewonden. omdat ze zoo
afwijzend gestaan had tegenover een ver
bintenis tusschen Alk en Camilla. Zij wilde
Camilla uit huis hebben. Omdat ze met
het instinct van de echte, moederlijke
vrouw voelde, dat er gevaar dreigde. En hij
had pas toegegeven, toen het reeds te
laat was.
Wij richten haar wel weer op, hoorde
hij naast zich de stem van zijn vrouw, die
zijn gedachten scheen te raden, je zult
eens zien, wat een prachtig, volwaardig
mensch zij wordt na deze bittere les. Ze
heeft Alk's warep aard al leeren kennen
en het is slechts de gedachte, haar vader
bijna aan een onwaardige ten offer te heb
ben gebracht, die haar zoo heeft aange
grepen. Je zult zien, dat we haar weten te
redden
Ja, zei Tiebruck, jaen zijn
hand zocht de hare met zachten druk.
We hebben veel moeten doormaken, maar
jij zal het wel klaar spelen. Ik weet, dat
het je ook ditmaal zal gelukken. Als ik jou
niet had, Romana
Zij baanden zich door de stille rijen
nieuwsgierigen een weg naar hun wagen.
Tiebruck zag er vermoeid en afgemat uit,
alsof de zenuwsloopende rechtzaak hem tot
een ouden man had gemaakt.
Hij zag niet eens, hoe Erwin Westphal,
gebruik makend van de algemeene aan
dacht voor den hoofdpersoon van het pro
ces. schielijk achter hen het gebouw ver
liet, waarschijnlijk wel in het besef voor dé
tweede maal in een zaak-Tiebruck een ge
voelige nederlaag te hebben geleden.
's Avonds zat Tiebruck lang aan Camilla's
bed. Ze herkende hem niet en in haar
koortsdroomen. welke haar geen oogenbllk
rust lieten, riep ze in haar lnnerlijken nood
zijn naam en dien van Heinz Alk en Ro
mana.
Tiebruck legde zijn hand op haar gloeiend
voorhoofd, zijn ijskoude hand, die onmid
dellijk verlichting bracht.
Arm kind, zei hij voor zich heen,
moest je dan eerst de bitterste, allermoei
lijkste school doorloopen om de onverbid
delijkheid van het leven te leeren kennen?
Hoe zacht hij het ook zei, Romana, die
naast hem stond en hem dezen dag, na alle
beproevingen, welke hij had doorstaan,
geen oogenhlik verliet, had het toch ge
hoord.
Desondanks zullen we het tot stand
brengen, zei ze, vol vertrouwen.
En de groote man klemde zich vast aan
haar hand, als aan een staf
In September liet Laura Pasting zich
weer eens bij Romana aandienen.
De naam deed Romana even opschrik
ken; ze had weinig meer aan deze vrouw
gedacht en daarmee slecht haar woord ge>
houden.
Mevrouw Pasting toonde zich echter al
lerminst gekrenkt. Zwijgend drukte zij de
hand, die Romana haar toestak.
Ik weet, dat u ontzettend veel hebt
doorgemaakt, mevrouw Tiebruck, zei ze,
al heb lk dan nauwelijks tijd gehad het
proces in de bladen te volgen. Ook lk heb
moeilijke dagen achter den rug
Het kind? fluisterde Romana. wie de
rouwkleeding van haar bezoekster nu eerst
op viel.
Ja, ik heb het kind gehadzei
Laura Pasting. Een maand lang, vier
onvergetelijke weken heb ik moeder mogen
zijn. Maar nu ben ik weer alleen.Haar
met zooveel moeite bewaarde zelfbeheer-
sching liet haar in den steek. Alles is weer
voorbij, snikte ze. 't Is, alsof men mij
alleen' maar eens wilde laten voelen hoe
heerlijk, het is een kind te hebben
Romana wist niet, wat zij hierop moest
antwoorden. De smart van de vrouw greep
haar meer aan dan ze in woorden zou ver
mogen uit te drukken.
Het kind leek sterk en flink, maar het
kreeg het aan de ingewanden. Ik heb ge
daan wat ik kon, maar het jonge leven was
SiSt njs§r be rediisB. Zooals het een moe
der te moede moet zijn, die haar kind ziet
sterven, zoo moet ook een moeder voelen,
die haar kind moet verlaten
Zij hief het hoofd op en keek Romana
aan met een van diep gevoel getuigenden
blik.
O, ik heb er veel over nagedacht. Wat
ik zelf heb doorgemaakt, stelde mij in
staat te begrijpen, hoe mevrouw Marga-
rete Pasting, de moeder van Günther, ge
storven moet zijn. En als dan het eerste
leed achter den rug is, zoekt zoo'n man en
vader maar weer een andere vrouw, zonder
zich af te vragen wat er van het kind
wordt en of zij zich ook daarover zal ont
fermen. Dan schijnt zoo'n vader blind voor
alle hoogere belangen en neemt hij zich
eenvoudig een vrouw, zooals ik er een was
Ook na deze. op hartstochtelijken toon
geuite zelfbeschuldiging scheen Laura Pas
ting geen antwoord te verwachten.
Niet om u dat alles te zeggen, ben ik
hier gekomen, vervolgde ze wat kalmer.
Er is iets, waarbij ik uw bemiddeling noo-
dig heb. Zoudt u mij willen helpen, dat
Günther weer bij me terug komt? Zegt u
hem alles! U behoeft mets te verzwijgen.
U weet nu zooveel van me. Zegt u hem
maar, dat ik weer een kind zou willen heb
ben, waar lk goed voor kan zijn
Zij stond op. Romana zag haar oogen,
die gezwollen waren van het vele schreien.
Zij voelde een intens medelijden met deze
vrouw, die nu eerst van haar blindheid ge
nezen was.
Wilt u zelf niet eens met Günther pra
ten? Ik geloof, dat hij thuis is.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd)..
BIJ HET 30-JARIG JUBILEUM van de Kon. Ver. voor luchtvaart werd het be
stuur op Ypenburg gecomplimenteerd. V l.n.r.H. M. Damme, (lid van het hoofd
bestuur), de heer Wallaardt-Sacre, (algem. seer.) ir. J. E. F. de Kok (voorz.), ir.
de Vogel (oud-voorz.en de heer van den Bergh van Heemstede (vice-voorzitter).
DE LUCHTBESCHERMINGSTENTOON STELLING IN DEN HAAG. - In den Die
rentuin werd een demonstratie gegeven met thermiet-ladingcn, die een hitte ver
spreiden van 3000 graden Celsius. Tijdens de proeven.
de geredde bemanning van het vergane xoorsche schip „aars-
SEN" door de IJm- 115 te IJmuiden bi nnengebracht. De bemanning begeeft zich
naar het hotel. Geheel links de kapitein van de vergane boot.
IMY.S.—SPAREfc 8-1. - De D.W.S.-
keeper stompt naar den bal, die precies
tusschen hem en een Sparta-speler wordt
weggekopt.
DE BEKENDE TOONËELSPEELSTE R RIKA HOPPER hield ter gelegenheid
van haar 60en verjaardag te Amsterdam een receptie. Een oud-gediende, August
Kiehl komt de kunstcnarëS geluk wenschen.
