jeugd van Christoffel
Columbus
Jaargang
Zaterdag 23 October 1937
No. 42
en jongen uit één stuk,
lie wist wat hij wilde)
I het jaar 1492 werd Amerika door
loffel Columbus ontdekt. Dit lesje
jullie op school allemaal geleerd,
■wie was nu die koene zeevaarder, die
laasstuk volbracht om met drie nie-
iotjes den Westelijken, volkomen on-
Jd$n oceaan in te stevenen en dat in
Ijdperk, toen alle schippers nog angst-
J in de nabijheid der kust bleven om
lp het oneindige watervlak reddeloos
jö walen?
Igeschiedschrijver W. M. Prescott weet
't volgend© te vertellen:
ferschijnlijk werd Christofforo Colom-
|oals hij in zijn jonge jaren heette, in
Genua geboren als de zoon van den
[rever Dominico Colombo. De jongen
reeds in zijn prille jeugd een groote
I voor het zeewezen. Hartstochtelijk
Ide hij naar de verhalen van de ma
li, en steeds trachtte hij zijn kennis te
ken, vooral op 't gebied van aardrijks-
J en meetkunde. Omdat toen alle we-
fiappelijke boeken in 't Latijn ge
werden, deed Christoforo zijn
taal goed te leeren; wel 't beste
J, dat hij een vasten wil en groote vol-
pg bezat, eigenschappen, die hem la-
zijn ontdekkingsreizen goed te pas
i komen. Zijn vader, die niet onbe-
|ld was, stuurde hem naar Pavia,
jhij de universiteit bezocht, wiskunde,
[kunde en aardrijkskunde studeerde
i toelegde op het teekenen van land-
Op zeventien jarigen leeftijd had
leeds alles geleerd, wat toen een
Jskapitein weten en kennen moest.
I eerste zeereis maakte hij op de Mid-
Tdsche Zee, omdat de Genueezen zich
fcog niet verder waagden. Dat was
voor Christoforo's ondernemingslust
beperkte kring, en toen er een
I uitgerust werd om naar IJsland te
\nam hij dienst als matroos.
enua teruggekeerd, nam hij deel aan
lisvaarten van zijn landgenooten te-
Turken en de tochten tegen de stad
In een van de zeegevechten was
|na om het leven gekomen. Zijn schip
Venetiaansche galei geënterd, toen
I vaartuigen in brand raakten. Maar
n dezen wanhopigen toestand verloor
ibus zijn tegenwoordigheid van geest
Moedig sprong hij in zee, greep een
pd stuk hout en redde zich door naar
rtugeesche kust te zwemmen, die twee
van het schip verwijderd was.
avontuur was beslissend voor zijn
fleven. De schipbreukeling werd door
Istbewoners liefderijk opgenomen en
Beholpen. Zoo kwam hij te Lissabon,
hij door zijn uitgebreide kennis van
fewezen weldra veel vrienden maakte
J de scheepskapiteins. En hier hoorde
|k veel vertellen over de ontdekkings
1 langs de kust van Afrika, die ge-
1 werden met het doel, den zeeweg
ïost-lndië te vinden. De zeeweg naar
het rijke, sprookjesachtige Indië! Dit denk
beeld greep hem onweerstaanbaar aan en
gaf aan zijn eerzucht een nieuwe richting:
't werd het doel van zijn leven. Urenlang
kon hij in zijn kamertje zitten met een
globe voor zich, turende naar de groote
witte plek tusschen de Westkusten van
Europa en de Oostkusten van Indië, China
en Japan, landen, die toen slechts uit de
fantastische verhalen van Arabische koop
lieden en door de berichten van Marco Polo
(die China van 1271 tot 1295 bezocht) be
kend waren. Hoe groot de afstand tusschen
deze landen en Europa was. kon men zelfs
bij benadering niet schatten, evenmin
vrmoedde men, dat er een heel wereld
deel tusschen was.
Die groote, witte plek op den wereldbol
oefende een betoovterende aantrekkings
kracht op onzen held uit. „De Portugee-
zen zoeken den zeeweg naar Indië in Zui
delijke en Oostelijke richting, maar die weg
schijnt vol hinderpalen en gevaren te zijn.
Wie weet hoe ver de kust van Afrika zich
in Zuidelijke richting uitstrekt? Wie weet,
of er wel een doorvaart naar de Oostelijke^
zeeën bestaat? Naar het Westen ligt de
weg naar Indië oogenschijnlijk open voor
de schepen, die het wagen de zee over te
steken". Zoo redeneerde hij in zijn eentje
en weldra zou er iets gebeuren, dat hem
zeer in deze meening versterkte.
Hij was te Lissabon in het huwelijk ge
treden met Felipa Perestrello, dochter van
een scheepskapitein, die verscheidene toch
ten naar de Canarische eilanden en naar
Madeira maakte, waarbij eenmaal de storm
zijn schip verder dan gewoonlijk naar het
Westen deed afdrijven. Daarbij vischte hij
een stuk drijfhout op, dat kunstig bewerkt
was. Op het meest Westelijke eiland van de
Azoren waren gedurende een lang aan
houdenden Westerstorm de licnameh. uan
twee mannen aangespoeld, die een gck^el
ander type vertoonden dan de Europeanen
of de negers. Waren dit geen bewijzen voor
zijn theorie? Om eiken twijfel, die nu cn
dan nog in hem oprees, te dooden. raad
pleegde hij den beroemden Florentijn To:-
canelli. d'e een kaart van den Atlantischcn
oceaan voor zoover toen bekend aan
koning Al tor "o V «-estuurd had. Ook deze
beroemde man verklaarde, dat hij den over
tocht van Lissabon naar Indië in Weste
lijke ric^'ing mogelijk achtte en spoorde
Columbus aan, zijn plan zoo spoedig mo
gelijk uit te voeren. Maar deze exneditie
zou veel geld kosten. Er moesten schoren
gekocht en matrozen aangemonsterd wor
den. De uitrusting ging de financieele
draagkracht van Columbus ver te boven.
Alleen een staat kon de v—«i«?chto som
men opbrengen.
Columbus wilde de eer en de voordoden
van de ontdekking liefst aan zijn vader
stad gunnen en legde zijn plannen aan den
raad der stad Genua voer. Maar de be
krompen handelsheeren, die in dit collega
zitting hadden, begrepen er niets van
beschikten afwijzend op zijn verzoek. Hij
liet zich echter door deze ontgoocheling
niet afschrikken, ging naar Lissabon te
rug en deed een poging om Koningin Johan
II voor zijn plan te winnen. Ma^r ook hier
slaagde hij al niet veel beter: de koning
cn zijn raadgevers hoorden de uiteenzet
tingen van onzen held opmeikzaam aan,
beloofden, de zaak ernstig te zullen onder
zoeken en hielden hem een tijdlang aan.
*1 lijntje. Maar ondertusschen rustten zij in
alle stilte een schip uit en de kapitein kreeg
opdracht, onmiddellijk in zee te steken en
net zoolang Westwaarts te zeilen tot hij
land bereikte. Gelukkig voor Columbus was
deze man vrij laf van aard: al spoedig
keerde hij terug met het bericht, dat Wes
telijk van de Azoren geeri land meer was.
Toen Columbus dit hoorde, was hij natuur-»
lijk diep verontwaardigd. Hij verliet Lissa-
oon en begaf zich in 1484 met zijn zoontje
Diego naar Madrid. Columbus was toen 23,
jaar oud. Nog acht jaren zou het duren,
voor hij zijn grootsche plannen inderdaad
kon uitvoeren'
ÉNMI V. WACV
Moedig sprong hij in zee en greep
een drijvend stuk hout.
