De „Nieuw Amsterdam- De motoren van de verongelukte „Specht
78sfe Jaarqang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Kameraad Moeder
DE BOEG VAN DE IN AANBOUW ZIJNDE „NIEUW AMSTERDAM", -
die als een machtige stalen reus wacht om het water van d e Oceanen te
doorklieven. De enorme ankerkettingen worden aan boord gebracht.
DE OVERSTROOMINGEN
ROND SJANGHAI BEMOEI
LIJKEN DE KRIJGS-OPERA-
TIES. Japansche artillerie
op overstroomd land. Op den
achtergrond Japansche cavalerie
DE MOTOREN VAN HET VERONGELUKTE k.L.M.-VLIEGTUIG
„SPECHT" r zijn per K.P.M. naar Batavia overgebracht, vanwaar zij ter
onderzoek door deskundigen naar Bandoeng zullen worden getransporteerd.
De motoren op de kade te Tandjong-Priok.
TE BUSSUM is gisteren het huwelijk vol
trokken tusschen ir. A. H. Roebroek, direc
teur-generaal van den Landbouw, en mej. L.
Peltenburg. Het bruidspaar bij aankomst aan
de kerk.
BEELD VAN WIJLEN K0-
NINGIN ASTRID - in het
stadhuis te Luik onthuld.
DE BEROEMDE KATHEDRAAL TE REIMS - is twin
tig jaren na den oorlog geheel in haar ouden luister her
steld. Een typische opname van de voorzijde der
Kathedraal.
Roman van
CHRISTEL BROEHL—DELHAES.
68)
Help meHelp mebracht ze
er onbeheerscht snikkend, met moeite uit.
Hoewel Romana's hart in bange vrees
tloeg, dwong zij zich tot een geruststellend
antwoord.
i T I?aar b6" lk toch voor gekomen om
in "eIPen- Wat scheelt er aan? Ben je
ZitK?
Camilla maakte zich uit Romana's ar
men los. Plotseling leek het haar weer to-
aai onmogelijk met haar stiefmoeder over
„gen te Praten, die haar innerlijk schier
verteerden.
- 7~ fcl1' 'let ls natuurlijk niets, zei ze met
in kj veranderde stem. Ze hebben me
V™ sestopt. hoewel me bijna niets man-
Keert. Hoe kom je eigenlijk hier?
inWn r, '!wam het kamp eens bezichtigen.
joKte Romana met een leugentje om best-
kan je m'n verbazing voorstellen,
ik hoorde dat je ziek was.
haast!»Paps 00,5 ll'er? vroe§ Camilla
iP"7 Neet vader ls nog ln Könlgstein. Zou
bee" z'n hebben een poosje mee te gaan?
ziet toctl eigenlijk heelemaal niri
v,„„' overw°og Camilla en wensch en vrees
overlmnd^ 'erug te zien. streden om de
Het zal Je goed doen eens een paar
dagen in een andere omgeving te zijn, zei
Romana zacht.
Camilla kwam eensklaps weer overeind;
eerst nu zag Romana hoe bleek en mager
zij was. Ze stak haar hand uit en legde die
op Camilla's koortsachtig-warme vingers.
Mama, zeg me de waarheid! Je wtst
teen je kwam. dat ik te bed lag!
Romana aarzelde even, dan gaf ze toe:
Ja, ik ben hier gekomen om je te hel
pen. Ik dacht, dat je me misschien noodig
zou hebben
IkCamilla beefde van opwinding,
lk kan.... ik bedoel, ik
Je behoeft niets te zeggen, Ik kan me
wel voorstellen, dat het om dr. Alk gaat
Ja, jij hebt het gezien, je hebt het
geweten, maar je weet nietCamilla
aarzelde even. Hij wilde pas met vader
praten, als hij naam had gemaakt. Begrijp
jij dat? Paps heeft hem toch al zoo vaak
ie verstaan gegeven, dat hij hem als zijn
opvolger beschouwt. Dat moest hem toch
eigenlijk voldoende zijn? Hij wilde niet,
dat ik het bekend maakte vóór de wereld
over de ontdekking van zijn serum sprak.
Lieve, kleine Milla, zei Romana zacht
rn bewogen, wat weet jij hoe ik om je
heb gestreden. Ik wou niet, dat je het ge
luk zocht, waar het niet was. Maar jij dacht
m mij een tegenstandster Ia moeten
zien, die jou. den man nietende. En
of ik je een man gunde Alleen achtte
ik het noodig. dat lij. zoowel als hij. eerst
vat rijper zouden worden, rijp voor een
huwelijk en zijn bestendigheid; om ie in
een twijfelachtig avontuur te storten,
daarvoor ben je toch werkelijk l.e goed.
Ik houd van hem ik heb ne.n
lief. riep het meisje plotseling onbe
heerscht; ze verborg haar gezicht ln het
kussen en snikte hartstochtelijk. Maar
al het andere is pas hier tot me doorge
drongen. Ik kan zoo niet meer verder le
ven. Ik voel. dat er een eind aan moet ko
men. ik... ik. o, mama, ik kan het
niet zeggen. Paps moet het weten. Ik kan
die geheimzinnigheid niet langer verdragen
Ik heb een gevoel, alsof ik niet jong meer
benIk moet het goedmaken.al was
het alleen maar om paps. Ik zou zijn vra
gen niet kunnen verdragenik moet
met Heinz praten, maar ik hoor niets meer
van hem. Laat me toch naar hem toegaan,
mama. Help me, help jij me! Laat nu eens
zien. nu ik je noodig heb. dat je met ons.
kinderen, werkelijk het beste voor hebt:
Laat me naar Heinz gaan. zonder dat paps
liet hoort.
Romana schudde langzaam maar gede
cideerd het hoofd.
Camilla, ik heb je bewezen, hoe lief
je me bent. Maar geen meisje, dat zich
zelf respecteert, loopt een man achterna.
Geen vrouw biedt zichzelf op een presen
teerblaadje aan.
Maar wij hooren toch bij elkaar, e
zijn immers onafscheidelijk verbonden
Camilla.
Romana overzag eensklaps de geheele si
tuatie. maar even plotseling welde het ge
ruststellende gevoel, dat zij nog niet te laat
kwam, in haar op.
En jij hebt gezwegen. Milla? Je hebt
het niet noodig gevonden ons ook maar
iels van dat alles te vertellen. En zoo'n
man zou je willen trouwen? Ij? geloof niet
eens meer. dat je van hem'houdt Je vilt
alleen gerechtvaardigd zijn en daarpoor
zou je er niet tegen op zien je voor je
leven aan een dergelijken man te binden!
Camilla moest innerlijk toegeven, dgt
haar stiefmoeder de dingen juist zag. Maar
een doffe woede maakte zich van haar
meester. Als Alk haar als een stuk speel
goed had gebruikt, moest hij daarvan de
noodzakelijke consequenties ook aanvaar
den. Als hy het niet ernstig met haar had
gtmeend, dan zou ze hem dwingen
ja, dwingen zou ze hemAls uit de
verte hooide ze Romana's stem:
In ieder geval zal ik je helpen, meisje!
Je kunt je op mij verlaten.
Camilla wachtte dag aan dag. Ze was
nu reeds meer dan een week in Königstein
en Tiebruck vond het zoo heerlijk zijn
dochter weer eens bij zich te hebben, dat
hij bijna geen moment van haar zijde week.
Hier heb ik eindelijk eens tijd voor
m'n gezin. Als we straks weer thuis zijn
met de kliniek zoo vlak bij, zijn geen tien
paarden in staat me er vanaf ie houden,
placht hij te zeggen. Ik heb zin om ook
Gcorg en Alf hierheen te laten komen Hier
heb je tenminste nog eens wat aan elkaar!
Camilla lachte met haar vader mee en
verborg haar innerlijk leed. Ze had Alk
onmiddellijk van haar aankomst in Kö
nigstein op de hoogte gesteld, hem haar
nood geklaagd en verzocht haar vader on
middellijk van alles op de hoogte te bren
gen, maar tot dusver was er nog geen en
kel antwoord gekomen.
Op een middag Tiebruck en zijn vrouw
maakteh een tochtje naar Falkenstein
was Camilla alleen op haar kamer Ze had
gtsiaoen en later wat gelezen, maar Ihans
wachtte ze zooals steeds deze laatste
acht dagen vol ongeduld op de post. Ze
hoorde een der kamermeisjes de tiap op-
Komen gn op verschillende kamerdeuren
kloppen, een onmiskenbaar teeken, dat da
middagpost gedistribueerd werd! maar bij
haar kwam ze niet. Wel bewees een her
haald kloppen op de deur der aangrenzen
de kamer, gevolgd door het binnentreden
van het meisje, toen dit de afwezigheid der
bewoners bemerkte, dat er ook voor haar
ouders post was gekomen.
Met kloppend hart wachtte Camilla tot
ae gedienstige weer beneden was. Ze
wachtte zelfs nog veel langer, als vreesde
ze gezien te zullen worden als ze de kamer
van haar ouders betrad, maar eindelijk
hield ze het toch niet langer uit en op haar
teenen sloop ze het vertrek binnen, dat door
de neergelaten rolluiken half in het duis
ter lag. Eén voor één bekeek ze de op tafel
liggende brieven en kaarten. Niets van
Heinz, neen. er was niets bij. Een zeld
zame moedeloosheid bekroop haar. Ze was
hem onverschillig geworden; hij liet zich
niets meer aan haar gelegen liggen. Ze
had het kunnen uitschreeuwen. Ze voelde
zich hopeloos vernederd en verraden. Zoo
zeer was ze in haar eigen kwellende ge
dachten verdiept, dat ze niet hoorde hoe er
opnieuw aan de deur werd geklopt. Weder
om was het 't kamermeisje, dat binnen
trad. Camilla schrok op, alsof ze op een
of andere misdaad was betrapt, maar het
meisje stamelde met een verlegen lachje
slechts een woord van excuus en stak haar
een telegram toe, dat zooeven was geko
men. Daar stond Camilla met het tele
gram in de handen. Niets verried aan de
ouitenzijde de plaats van afzending, maar
zij voelde, dat het van niemand anders kon
zijn dan van Heinz. Ze had hem smadelijk
omecht aangedaan. Hij had het natuurlijk
zoo druk gehad, dat hij niet kon schrijven.
(Jfadjuk verbodfn), (Wordt vervolgd).
