Vernielzucht der Ossche jeugd - De vijf master „Carl Vinnen" in het dok
Tweede Blad
78sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
FEUILLETON
Kameraad Moeder
l)AN8F,N OM DEN (iROD-
TEN PRIJS VAN EEROPA
te Berlijn. Het Engelsrhe
paar Wells-Sissons werd
winnaar.
EEN ONGEWONE KLANT. De vijfraaster ,,C-arl Vinnen",
nit Hamburg, in een der dokken der Rotterdamsche Droogdok-
Mij. Links de „Nieuw Amsterdam".
HET PLEKKEN VAN HET WINTERFREIT IN DEN BEEMSTER. Een in een schuit gepletste ladder moet
gebruikt worden, om de boven het water hangende vruchten te kunnen plukken.
DE STRIJD IN CHINA.
Japansche troepen klimmen over den muur van de oude vesting van Paoehansien aan het
Sjanghai-front.
SCHANDELIJKE VERNIELZUCHT DER OSSCHE JEUGD.
Zee leegstaande arbeiderswoningen zijn door vandalen totaal vernield. Geen raam, geen deur is ar
meer heel. Zelfs zijn groote gaten in de muren gebroken.
Roman van
CHRISTEL BROEHL—DELHAES.
67)
Dwingen hielp toch niets, al gebeurde het
ook uit de edelste motieven. Ais Camilla
niet uit zichzelf den reddenden weg naar
naar vond, bleef Romana niets anders over
aan terug te treden en af te wachten, hoe
ach alles ontwikkelde. Met dat alles bleef
gj een zorgenkind. Merkwaardig, dacht
Romana dat je de menschen, die het je
t moeilijkst maken, vaak t liefst hebt. Een
zonderlinge inrichting van het gevoel!
Maar misschien ligt de oorzaak wel daarin
dat juist die menschen ons het meest noo-
d!g hebben, Romana had reeds zoovelen
mogen helpen; zou het haar nu niet gege
ven zijn Camilla's vriendin en leidsvrouwe
„^?rdeJ1? Niettegenstaande ze juist dit
meisje, haar sexegenoote, zoo graag ter-
zijde zou hebben gestaan....?
,e,c'1,,Paar had een wandeling naar
g gemaakt en van het schitte-
Panorama genoten. Daarboven be-
volgens de sage, Brunhilde's le
ren den vlEimmenden ring wa-
vipii nr>! uitgebrande, zwarte rotsen te
v Ueze vuurgordel had Siegfried door-
Wil om de bruid voor zijn vriend te ver
overen. Den geheelen middag toefden zij in
het restaurant op den berg; daarna be
gonnen zij den terugtocht tot zij 't vrien
delijke Königstein weer bereikt hadden. De
ondergaande zon zette den nu ver verwij
derden Feldberg in een rossen gloed. Uit
het Kurpark klonk muziek; het avondcon
cert was al begonnen, maar de Tiebrucks
zouden er vandaag ontbreken. Na de ver
moeiende wandeling verlangden zij nog
slechts naar de stilte van hun pension.
Tiebruck vond een vrij groote hoeveel
heid post. toen zij hun kamer binnentra-
aen. Nog voor zij aan tafel gingen, las hij
alles nauwgezet door, maar er was niets be
langrijks bij. Ook voor Romana was een
brief gekomen. Zij draaide hem nieuwsgie
rig en met het gebaar van iemand, die
niets te verwachten heeft, om en om. De
plaats van afzending kende ze niet en al
even weinig zei haar die van de afzendster:
„Else Wiedner" De melodie voor zich neu
riënd. welke zi] in het voorbijgaan van het
Kurorkest had gehoord, opende Romana
het couvert. Het bevatte een kwarto vel
papier, dat kennelijk door een vrouw be
schreven was. Zij las:
Zeer geachte Mevrouw!
Hoewel het niet met Camilla's medewe
ten en wellicht nog minder met haar in
stemming geschiedt, acht ik mij toch ver
plicht U er van in kennis te stellen, dat ik
mij eenigszins ongerust maak over den
toestand" van Uw dochter. Camilla eet
slecht gaat bleek en zwijgend haar weg
en eergisteren ls zij zelfs een oogenblik in
onmacht gevallen. Hoepel zij zelf stijf en
strak volhoudt, dat haar niets mankeert,
reden, waarom zij zich ook niet onder be
handeling van een dokter wenscht te stel
len, wil het mij toch voorkomen, dat zij t
ernstig met haar zenuwen te kwaad heeft.
Ik zou u daarom vriendelijk willen verzoe
ken eens naar Camilla te komen zien. Mis
schien stort ze tegenover u haar hart uit.
Voor deze veronderstelling dunkt mij te
meer aanleiding, omdat Camilla tegenover
mij heeft verklaard, dat zij zeer aan u
hangt en eerst thans heeft ingezien, dat u
slechts het beste met haar hebt voorge
had. Ik twijfel er dan ook niet aan. of het
zul u gelukken Camilla haar evenwicht te
rug te geven, al is het mij dan ten eenen-
male onbekend, wat de oorzaak van een en
ander kan zijn. Ik hoop spoedig hier per
soonlijk kennis met u te mogen maken en
verblijf inmiddels,
Uw toegen.,
ELSE WIEDNER
Toen Romana dezen brief onmiddellijk
daarop voor de tweede maal las, drong zich
plotseling met beklemmende onweerstaan
baarheid een naam aan haar op: Alk! Het
leed geen twijfel, of zijn persoon moest met
Camilla's zonderlinge gedragingen in ver
band staan.
Tiebruck boog zich over Romana's schou
der Heb je zoo'n belangrijken brief ge
kregen. dat je je heele omgeving vergeet?
schertste hij. Ik heb je al tweemaal ge
vraagd mee naar beneden aan tafel te
gaan!
Het is me werkelijk ontgaan. zei
Romana, terwijl ze naar hem opkeek,
maar het is ook inderdaad een belang
rijke brief. Lees maar....
Tiebruck' fronste zijn wenkbrauwen en
nam het papier aan. Laten we ons
alsjeblieft door niets onze vacantie laten
bederven, zei hij ongeduldig. Wat is er
nu weer aan de hand?
Romana gaf geen antwoord. Ze liet hem
rustig lezen en zag hoe zijn gezicht ver
anderde. Hij deed vrij lang over de wei
nige regels. Eindelijk gaf hij haar het
epistel terug en zei moeilijk:
Dus weerCamilla!
Ze schrijft toch niet zelf, vergoelijkte
Romana, haar eigen brieven geven niet
de minste aanleiding tot ongerustheid.
Maar als een vriendin meent zich er in te
moeten mengen, zal er wel res^n voor zijn.
Ik zal er morgen heen gaan en eens
zien wat er aan de hand is. besloot Tie
bruck en Romana herkende zijn oogen niet
meer. Zij legde met een impulsieve bewe
ging haar hand op zijn arm.
Dat meisje wendt zich tot mij, tot de
vrouw! Met jou zouden ze waarschijnlijk
geen raad weten. Laat mij er heengaan!
Je ziet, dat ik ditmaal stellig Camilla's ver
trouwen zal weten te winnen.
Wil jij haar nu achterna loopen?
vroeg Tiebruck en in zijn oogen lag een
onbeheerschte gloed.
Is Camilla minder dan Al£? ant
woordde Romana ernstig. Ze is toch even
goed ons kind als de beide jongens. Laat
mij er zoo gauw mogelijk heengaan, des te
spoediger zijn wij terug, want ik breng haar
natuurlijk mee.
Laten we gaaa ete»! zei Tiebfuck zon
der op het voorstel in te gaan. Romana be
greep, dat hij zich eerst nog eens ernstig
wilde bedenken, alvorens een beslissing te
nemen. Tenslotte waren het in de eerste
plaats zijn kinderen.
Maar nog vóór zij het Kurhaus bereikt
hadden, wendde Tiebruck zich plotseling
tot zijn vrouw en zonder verdere inleiding
-ei hij met een onmiskenbare vermoeide
hulpeloosheid in zijn stem: Ja, ga jij!
Je hebt tot dusver alles zoo goed gedaan.
In nauwverholen blijdschap drukte zij
z'n arm en dit spontane gebaar bracht Tie-
biuck opnieuw tot het besef hoezeer het
welzijn van zijn kinderen haar ter harte
ging.
Nadat Romana met juffrouw Körch en
Else Wiedner kennis had gemaakt, betrad
zij de groote. lichte slaapzaal, waarin nu,
midden op den dag. Camilla als eenige te
tea lag. Toen de deur zachtjes knarste,
richtte Camilla zich op, om te zien wie er
bmnen kwam. Ze sperde haar oogen wijd
epen van verbazing.
Romana trad snel op het ledikant toe.
Ze was alleen. Juffrouw Körch en Else wa
ren achtergebleven.
Camillazei ze zacht en in haar
blik lag zooveel moederlijke liefde en har
telijke toewijding, dat het zijn uitwerking
niet miste.
Camilla slaakte een kreet van verrassing
er, terwijl zij half overeind kwam. strekte
ze haar armen naar Romana uit. Het vol
gende oogenblik lag zij aan haar borst.
(Nadruk verbeden). „CffiordJ vsrvolgdU
CHINEESCHE VLUCHTELINGEN
in de Franache concessie te Sjanghai, wachtend op de auto's, die hen naar de vluchtelingenkampen
zullen brengen.
