De vliegramp aan Java's Noordkust Bloembollenplantdag in Noordwijk
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
78ste Jaargang
FEUILLETON
Kameraad Moed
er
HET F. K. 51 TOESTEL, dat gisteren boven Anna Paulowna
mét een ander toesteltin -aanraking kwam en een noodlanding
mo'est maken. Het' slbeg^oyer den'kop. Propeller en vleugels
werden zwaar b&schacligd. De piloot bleef ongedeerd.
BLOEMBOLLENPLANTDAG TE NOORDWIJK. —In het
Koningin Emmaduin" werden door de schoolkinderen tiendui
zenden bloembollen geplant. De burgemeester, de heer J. B. V.
M. v. d. Mortel plant den eersten bol en geeft tegelijkertijd aac.
zijn dochtertje een wijze les in het bollen planten.
DE HERTOG EN-DE HERTOGIN VAN WINDSOR bezichtigen
sociale instellingen in Duitsohland. Bij het bezoek aaji Ihet hoofd
bestuur der N.6>V. te Berlijn-
Mammam-
Sergeantrvl'ieger Sprank f
Korporaa l-vlie g t u igmakèr
A. A. Goedhart t
DE FILM ARTISTE EN OPERETTE-ZANGERES ART LOS-
SEFF arriveerde op Schiphol uit Londen.. Zij zal hier onder
handelingen voeren met den hoofdproductieleider eener grqpte
Amerikaansche filmmaatschappij.
Roman van
QHW8TEL BRQEHL—-DELHAES.
63)
Hoewel Eomana er in had toegestemd,
dat mevrouw Pasting haar nog eens zou
komen bezoeken, aisdeze daartoe behoefte
gevoelde of op de een of andere manier haar
raad noodig had, was zij toch eenigszins
verbaasd, toen Günther's stiefmoeder zich
alweer zoo spoedig liet aandienen. Zij
vond in dezelfde kamer, waar eenige we
ken geleden een zelïb'é'wuste, kokette we
duwe had'' gezeten, een hulpelooze jonge
vrouw, die totaal'overstuur scheen. Romaha
schrok toen zij'haar'zag en onbewust klonk
haar stem warmer, toen zit haar gast be
groette.
Om 's hemels wil, mevrouw Pasting,
wat is er gebeurd?
O mevrouwo, mevrouwZe
breidde haar armen uit, alsof ze steun
socnt en ditmaal was het geen comedle.
t Is uit met me, alles is uit, ik ben voor
m n heele leven verloren, ik heb.ik ben.
Romana vroeg zich tevergeefs af wat de
oorzaak kon zijn van den overspannen toe
stand. waarin de jonge weduwe scheen te
verteeeren. Zij nam naast haar in 'n stoel
Piaats en legde haar hand kalmeerend op
die van baar bezoekster.
Wat u daar zegt,, is natuurlijk opzinl
Waarom zou u „verloren" zijn? Vertelt u
mij maar eens, wat er eigenlijk aan de
hand is.
Ik kan niet trouwenhet ls uit
totaal uito, ik weet niet, wat ik begin
nen moet.
Romana begreep, dat het haar niet ge
makkelijk zou vallen uit deze verwarde me-
dedeelingen den waren aard van het ge
beurde te construeeren, maar zij wilde het
■toch probeeren.
Heeft uw toekomstige echtgenoot u
bedrogen? Heeft hij de verloving verhro-
ken? Als u wilt, dat Ik u help, moet u ook
vertrouwen in'mij hebben en mij alles pre
cies vertellen.
Mevr. Pasting drukte een zakdoek tegen
haar mond en trachtte haar tranen te
smoren. Haar oogen waren rood en ge
zwollen van het huilen; de anders zoo pi
kante vrouw was nu ongeloofèhjk leelijk.
Hij heeft onze verloving verbroken
er kan geen sprake van zijn, dat hij me nu
nog trouwt.mijn man is dood.maar
ikik, oh, ik zal nog moeder worden
Romana voelde hoe haar handen, die nog
steeds op die van de weduwe rustten, plot
seling koud en loodzwaar werden. Daar zat
nu een vrouw, die jammerde .en huilde om
het verdriet, dat ze moeder zou worden
en naast haar zat zijRomana, wier innig
ste wensch het was, haax zorg en liefde
voor die andere, niet bloedeigen kinderen
bekroond te zien door het bezit van een
e.gen kind. Aan een, die het niet hebben
wilde, schonk God het kind, dat haar, die
tl' zoo smartelijk naar verlangde, ontzegd
bleef. Maar plotseling besefte Romana,
waarom God jujst dejg vrouw had uitver
koren om moeder te worden van een eigen
kind. Hij wilde in deze bedorven ziel den
onmachtigen wil tot nieuwe offers wek
ken, hij wilde dit zwakke, zoo weinig bie
dende hart zijn groote en reine, de reinste
en edelste liefde op aarde indroppelen, op
dat zij eindelijk tot de erkenning zou ko
men. wat zij aan het kind uit het eerste
huwelijk van haartman had misdaan. Ro
mana boog het hoofd in de haar overweldi
gende gedachten voor de grootte en almacht
van den Schepper, die deze vrouw weliswaar
haar onbemlnden man had ontnomen,
maar haar daarvopr een kind had gelaten
van eigen vleeseh en bloed, waarin zij de
goddelijke en aardsche liefde zou leeren
'kennen
Ziet u wel. verbrak Laura Pasting nog
steeds snlkkepd het zwijgen, dat haar
i Wacht een' oogenblik gewekt had, nu
bent u sprakeloos. Nu zult u zelf moeten
toegeven, dat ik een beklagenswaardig
schepsel benHeb ik dat verdiend, dat
ik zoo gestraft moet worden? Is er dan
nog gerechtigheid in de wereld, als ik na
ai het verdriet, dat ik heb doorgemaakt
niet eens het ware geluk mag vinden?
Nu vond Romana haar spraak terug en
ze had kunnen lachen, omdat Laura Pas
ting aan haar zwijgen zoo'n totaal ver
keerde uitleg gaf.
Wat uw „ware geluk" in werkelijkheid
bieek te zijn, had u toch inmiddels zelf al
kunnen vaststellen Een man, die de vrouw,
«elke hij innig lief zegt te hebben, aaar-
om verlaat, wijl ze uit haar eerste huwe
lijk een kind bezit of nog verwacht, kan
u toch nooit gelukkig maken. Ziet u dat
zelf niet ln? Integendeel Qod heeft u van
dit onwaarschijnlijk ..geluk" bevrijd en u
een veel, veel grooter geluk geschonken.
U zult een kind mogen groot brengen en
verzorgen, het zal steeds om u heen zijn
zijn lachen en juichen zal als een zonne
straal uw eenzame woning verlichten. Be
grijp toch eens wat dat zeggen wil: U zult
ten kind het leven schenken, een mensch,
die misschien eens groot en flink en ge
acht en bemind zal zijn. Heel klein zal het
voor u liggen, teer en hulpeloos, ln niets
toegerust voor den strijd met de harde we
reld. En dan zult u onweerstaanbaar be
hoefte gevoelen uw handen om dat teere
lichaampje te leggen om het tegen de koude
te beschermen, u zult het mogen voeden,
opdat het niet verhongert, u zult het mo
gen kleeden en verzorgen. Voelt u nu nog
niet, wat het zeggen wil een eigen kind
te mogen hebben, eenmaal het geluk te
mogen beleven moeder te zijn?
Laura Pasting had opgehouden te snik
ken. Met wijd opengesperde oogen staarde
zij Romana in het gelaat dat als door een
onzichtbaren glans werd bestraald.
Ik heb.ik ben.nooit had ik ge
dacht. dat een mensch ook zoosta
melde zij.
Ik weet het, hielp Romana haar,
uw leven lang hebt u het moederschap
beschouwd als een last, een noodzakelijk
kwaad. En in werkelijkheid is het toch zoo
heel anders; het is het mooiste, wat een
vrouw beleven kan!
Misschien hebt u gelijk. misschien
is alles niet zoo erg als ik het zie.... ik
wouik hoop
De geheele houding van de vrouw be
wees Romana, dat baar woorden ditmaal
doel hadden getroffen, dat er in het hart
van de ander een gevoelige plek was aan
geroerd.
U moet voortaan maar wat vaker ko
men, mevrouw Pasting. Misschien kan ik u
wat opbeuren, als u zich neerslachtig voelt
In geen geval mag u verdrietig zijn. daar
toe bestaat niet de minste aanleiding. Die
keurige verloofde is niet waard, dat u nog
een traan om hem laat. U mag blij zijn,
dat een huwelijk met dien egoist u be
spaard is gebleven.
De starre trek verdween van Laura Fas
ting's gelaat. Wederom vulden haar oogen
zich met tranen, maar Romana zag, dat
deze tranen bevrijding brachten van een
kwellenden druk. En bij het afscheid be
kroop haar het gelukkig stemmende ge
voel er het hare toe te hebben bijgedragen,
dat deze jonge vrouw haar zwaar geschokt
psychisch evenwicht had teruggevonden.
Het vliegtuig daalde langzaam, gleed
zwevend over den grond, rolde nog een
eind door en kwam dan langzaam tot stil
stand. Een juichende schare leerlingen
sprong uit de cabine en verdrong zich rond
de machine, waarin zij zooeven onder lei
ding van een instructeur een rondvlucht
hadden gemaakt. Onder hen bevond zich
ook Georg Tiebruck. Günther Pasting trad
op hem toe.
Errr, ik voel me nog lang niet lekker.
Dat is niets voor mij altijd zoo in de lucht
te hangen. Nee. i!i kan niet zeggen, dat ik
dat zoo geweldig vind.
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
