Kermis te Volendam - Minister van Boeijen hersteld - Brand te Rotterdam
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
78ste Jaargang
FEUILLETON
Kameraad Moeder
MINISTER VAN BOEI JEN
is weer zoover hersteld, dat hij het ziekenhuis Bronovo te den Haag
kon verlaten. De terugkomst in zijn woning te Voorburg.
DE Dl'CE bezoekt, in Berlijn ook
de Italiaansche kolonie. Op weg
naar het Haus des Fascio. Achter
hem Rudolf Hess.
FELLE BRAND TE ROTTERDAM in de zolderverdieping van het pand Gedempt©
Binnenrotte 132, waar gevestigd is de N.V.Confectiefabriek Joh. van der Werff en-Co.
De brandweer in actie.
DE GROOTE NAJAARSBIJEN MARK'!
te Tilburg. Belangstelling voor een
drukbevolkten korf.
HET AFGEVALLEN FRUIT wordt in
60iiimige boerderijen bij Hoorn verwerkt
tot z.g. zoeten most. Het vervaardigen
van den zoeten most.
DE KERMIS IN VOLENDAM IS BE
GONNEN. Er heersc.hte dir.ect een ge
zellige drukte bij c]e verschillende
vermakelijkheden.
BEELDHOUWWERK OP EEN HAAGSCHE BRUG. Op de nieuwe brug over het
Ververschingskanaal aan de Laan van Meerdervoort is dit beeld onthuld van den
beeldhouwer Wolbers, voorstellend een vrouw, die twee kinderen besohermt tegen de
gevaren van het verkeer. De onthulling.
DE TRIBUNE VAN HET VOETBALTERREIN WILLEM II TE TILBURG
OP WASCHDAG.
Het waschgoed1 hangt te drogen boven de tribuneplaatsen.
Roman van
CHRISTEL BROEHL—DELHAES.
42)
Doet het erg pijn, mevrouw? vroeg hij
deelnemend.
Zij staarde hem aan. alsof zijn woorden
nog niet tot haar doordrongen.
U bent waarschijnlijk boven over dien
steen heengevlogen; ik heb er ook mijn ski
op gebroken, maar ik ben er zonder ver
stuikten voet afgekomen, hielp hij haar op
weg. Langzaam keerde de herinnering terug
Lieve' hemel, zei ze verbaasd, hoe
kon dat nu gebeuren? Ach ja, m'n rechter
voetZe trachtte het gekwetste li
chaamsdeel te bewegen, maar met een
zachten kreet van pijn staakte ze deze po
ging 't Is fraai. Hoe hebt u me ge
vonden?
De heele omgeving wordt naar u af
gezocht, mevrouwtje, maar ik had hel ge
luk u te vinden.
Ze keek hem opmerkelijk ernstig aan
en huiverde plotseling.
Hu, de sneeuw is koud, trachtte ze te
schertsen, maar het ontging den man niet,
dat haar huivering een andere oorzaak had
Zijn blik gleed even over zijn kleeding.
Behalve zijn dik Noorsch skipak. waarvan
hij zich bezwaarlijk kon ontdoen, droeg hij
geen enkel warm kleedingstuk.
U hebt het koud, zei iuj zakelijk.
Helaas bezit ik geen jas of iets dergelijks,
die ik u kan aanbieden, maar u kunt in
ieder geval niet in de sneeuw blijven lig
gen. Zullen we eens probeeren een paar
passen te loopen?
Romana zag in, dat hij gelijk had. Hij
legde zijn arm om haar middel en ver
zocht haar zelf op hem te steunen door
haar rechterhand op zijn schouder te leg
gen. Zij gehoorzaamde zonder tegenspraak
en deed een paar passen, maar op haar ge-
Laat lag zoo'n pijnlijke trek, dat Alk deze
poging spoedig opgaf.
Zoo gaat het niet. zei hij. U zult
me moeten toestaan u te dragen. En zon
der eenig antwoord af te wachten, tilde hij
haar op en droeg hij haar in zijn armen
als een kind.
Opnieuw half het bewustzijn verliezend,
verwonderde ze zich nog hoe sterk hij was.
Zonder merkbare inspanning droeg hij
haar de helling op. Daar rustte hij een
oogenblik om hierna zijn weg te vervolgen.
Èenigszins beschaamd en boos op zich
zelf, omdat zij anderen zooveel last be
zorgde, lag ze, toen ze weer bijkwam, zoo
stil mogelijk om niet al te zwaar te zijn.
Zij voelde zijn hart kloppen, sneller en hef
tiger door de inspanning.
Nee, zei ze plotseling, ik wil niet, dat
u zich zoo inspant. Ik zou mezelf ik weet
met wat kunnen doen, omdat ik zoo licht
zinnig ben geweest
Maar mevrouwtje, van lichtzinnigheid
is immers geen sprake. Een dergelijk onge-
iukje kan iedereen overkomen.
Hij haalde moeizaam adem. Hij vergde
werkelijk teveel van zijn krachten. Hoewel
Romana niet bepaald zwaar was, viel het
toch lang niet mee om met haar in zijn
armen zonder ski's door de dikke sneeuw
te waden. Hij kwam dan ook slechts zeer
langzaam vooruit.
Laat u mij maar los, dokter. Ik kan
het niet langer aanzien, dat u zich voor
mi] zoo inspant
Hij verzette zich niet langer tegen dit
verzoek.
Het is goed, maar in de sneeuw kunt
u niet zitten en aangezien er van loopen
evenmin sprake kan zijn, is er geen andere
mogelijkheid dan dat u op mijn knie gaat
zitten.
Ze bloosde en haar geheele houding ver
ried een hevigen tegenzin. Alk keek haar
ernstig aan.
Van arts tot arts: elke weigering is
op dit oogenblik onzin. U weet zelf te goed
welke gevolgen dat zou kunnen hebben.
Zijn zekere wijze van optreden en zijn
volkomen correcte houding dwongen be
wondering af. Zij besloot hem haar ver
trouwen te schenken en voldeed aan zijn
verzoek.
Een poosje zaten zij zoo stil en als uit
geput. Dan veranderde Alk plotseling. Zijn
houding deed den medicus vergeten; men
zag nog slechts een droomerigen jongeman
Wat jammer, dat dit genoegelijke
uitstapje zoo moest eindigen, zei hij op
zijn gewonen zachten, melancholieken toon
Ik zie u nog de helling afsuizen, zoo
viot en vrij, geheel opgaand in de sport
Een prachtig gezicht was dat.werke
lijk, daar hebt u misschien zelf geen idee
van.En toen ik u zoo moest vinden
Nog nooit heb ik mij er zoo over verheugd
medicus te zijn geworden. Want als u wer
kelijk iets ernstig was overkomen, dan zou
ik van allen hier de eenige zijn geweest,
die u zou hebben kunnen helpen
Romana keek hem wat verlegen aan. Hij
maakte op dit oogenblik allerminst den in
druk van dén zakelijken, nuchteren mensch
van zijn tijd; veeleer zag ze in hem den
geestdriftigen jongeman, die het toeval
dankbaar was voor zijn medewerking aan
dit gedwongen samenzijn.
Ik ben u werkelijk zeer erkentelijk voor
uw goede zorgen, antwoordde Romana,
zoo onbevangen mogelijk. Mijn man zal
u ook zeer dankbaar zijn.
Hij was op zijn hoede. Bij alle gevoelens,
welke hem bestormden, liet zijn koele zelf-
beheersching hem geen oogenblik in den
steek. Deze vrouw moest voorzichtig wor
den aangepakt; hij zou den gentleman ten
einde moeten spelen, wilde hij door haar
tenigen invloed op haar man verkrijgen.
Wel een paar minuten zwegen zij; daar
op zei Alk:
Heeft uw man al over mijn serum
gesproken? Wij zijn toch in zekeren zin
collega's, nadat, u zoo lang in de kliniek
werkzaam bent geweest. Wat denkt u
ervan?
Zij vergaten plaats en tijd, zoo verdiept
waren zij' al spoedig in een levendig ge
sprek over het voor en tegen van het
serum. Tenslotte moest Romana zich laten
overtuigen, dat Alk als idealist zijn gehee-
len persoon inzette om een geesel der
menschheid te verdelgen.
U bent, naar ik gehoord heb, een van
de beste assistenten van de kliniek ge
weest, zei Alk, maar u bent nog meer:
vrouw en moederlijke vrouw Ik zou er u zoo
graag van willen overtuigen, dat ik in mijn
streven de mejischheid. een dienst te be
wijzen slechts door de edelste motieven
word geleid. Maar wat kan ik bewijzen, als
ik niet eens een proef mag nemen rnet een
vaccinatie? Professor Tiebruck is onge
twijfeld van een wijze voorzichtigheid,
maar in dit geval werkt die voorzichtigheid
helaas remmend.
La zijn ijver ging Alk te ver en het ge
volg was, dat Romana, die zich had laten
meesleepen door zijn pleidooi, plotseling
ontwaakte.
Als mijn man zijn toestemming daar
toe nog niet onmiddellijk wil geven, kamt
u er van overtuigd zijn, dat er nog iets
ontbreekt. In de lange jaren van mijn
werkzaamheid in de kliniek heb ik Gerold
Tiebruck leeren kennen als den bekwaam-
sten en nuchtersten medicus, dien ik ooit
ontmoet heb. Tot gevaarlijke experimenten
laat hij zich niet verleiden.
Voor zijn bekwaamheden als medicus
heb ik diep respect, gaf Alk toe, maar
en hier klonk er iets van verbeten jalou-
zie in zijn stem, hij- moet ook anderen
een kans geven naast hem omhoog te
komen.
Dat doet hij in meer dan gewone
mate, protesteerde Romana. Zoover ik
weet, hebt u vooral geen reden om daar
aan te twijfelen.
Hij voelde, dat hij terrein verloor,
U moet mij goed begrijpen, zei hij
deemoedig, Tie'oruck is werkelijk ais een
groote, oudere broer voor me. Wat dat be
treft, past mij inderdaad geen enkel ver
wijt en ik twijfel er dan ook niet aan, of
we zullen het samen wel klaar spelen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
