H.M. de Koningin wederom bij de manoeuvres - Lammerenmarkt 78iie Jaargang LEIPSCH DAGBLADTweede Blad FEUILLETON Kameraad Moeder Roman van CHRISTEL BROEHLDELHAES. 36) Hij waagde het even haar aan te zien, toen ze met zijn vader sprak en een gevoel Van schaamte en berouw welde in hem op. Bah, dat hij zoo min over haar dacht; dat verdiende ze stellig niet. Maar onmiddellijk na het eten verliet hij het huis. De gym nastiek begon pas om drie uur. Hij belde aan de woning van Günther Pasting. Tlebruck wendde zich tot Romana met een gebaar, alsof hem plotseling iets te binnen schoot: Dat is waar ook. Alk laat vragen of hij vanavond wat mag komen musiceeren. Hij heeft wat ontspanning noodlg. Wij hebben hard gewerkt, de laatste dagen. Je vindt het toch goed, Romi, nietwaar, want het is voor mij ook een genot weer eens wat mu ziek te hooren. Muziek of een fiksche wandeling door de natuur geven mij altijd een kostelijke afleiding. Natuurlijk wil ik graag musiceeren. Romana had eenigen tegenstand te over winnen, maar ze zag, hoe haar man zich op dezen avond verheugde. Misschien was het ook voor haar zelf wel goed weer eens op andere gedachten te komen. Ze ver waarloosde haar muziek en hield zich te 'eel met de aangelegenheden van de kin- teren bezig. Wellicht vatte ze haar taak te ernstig op, zoo ernstig, dat zij er zelf onder leed. Tiebruck stelde onbeperkt vertrouwen in haar en tenslotte was ze niet eens in staat dingen te verhinderen, die ze niet mocht dulden. 's Avonds kwam Alk. Camilla's hart zwom in zaligheid. Hij liet zich den laatsten tijd zoo zelden zien; zij werkten geweldig hard, hij en paps. De muziek lokte hem nu op nieuw hierheen. Toen hij op Romana toetrad, wist deze er zelf geen verklaring voor te geven, waar om zij hem het liefst op een afstand hield. Zijn vermoeid, droomerig gezioht en de onderdanige dankbaarheid van zijn melan cholieke oogen ontroerden haar. De sym pathieke indruk, welken hij nu op haar maakte, werd nog versterkt, toen hij met zeldzaam veel gevoel een schepping van Haydn op zijn viool ten gehoore bracht. Nog nooit had Romana met zooveel genoe gen iemand op haar harp begeleid. Heinz Alk had iets meesleepends, iets door en door fascineerends, hij voerde iemand op tot de hoogste hoogte, ook als men daartoe met eigen krachten niet In staat mocht zijn. Gerold scheen geen ongelijk te heb ben: in dit smalle, zwakke lichaam leefde een ongelooflijk energieke geest. Maar juist, omdat ze de schier hypnotische kracht van dezen buitengewonen man be sefte, verzette Romana's gezonde en ver standige natuur zich daartegen. Ze vreesde steeds, dat zulke karakters in staat zouden zijn iemand te dwingen tot daden, waartoe men zich onbeïnvloed nooit zou laten ver leiden. Alk was ongetwijfeld geniaal, maar ook.gevaarlijk. Camilla toonde, toen het stuk ten einde was, haar waardeering op zoo uitbundige wijze, dat Tiebruck even verbaasd opkeek. Hij zag den van zeldzame bewondering, ja bijna van aanbidding getuigenden blik van het kind en op hetzelfde moment drong zich de gedachte aan hem op: daar nadert het oogenblik al, waarop de vader in de oogen van zijn dochter aan be teeke nis begint te verliezen. Hij herinnerde zich. hoe zij zich aan hem had vastgeklemd en zijn tweede huwelijk had trachten te voor komen. Louter uit zelfzuchtige motieven. En nu keerde ze zich reeds van hem af. Wanneer hij naar haar had geluisterd, als hij zich inderdaad door zijn kind had laten beïnvloeden, dan zou hij nu eenzaam heb ben moeten aanzien, wat zich volgens de wet der natuur onweerstaanbaar begon te ontwikkelen. Alk en zijn dochter? Hij was verwonderd, maar plotseling verrukt. Was er een mooiere oplossing denkbaar? De man, die zijn levenswerk zou voortzetten en Camilla als een paar? Hoe oud was het kind? Bijna zeventien. Nog zeer jong. Maar zij, zoowel als Alk konden wachten. Ja, voor al Alk zou moeten wachten. Ongetwijfeld was hij een geniaal mensch, maar hij diende nog in rustiger banen te worden geleid om zijn capaciteiten ten volle te kunnen ont plooien. Tiebruck was blij, dat Camilla nog zoo jong was. Als ze ouder was geweest, zou dat wachten wellicht op verschillende bezwaren zijn afgestuit. C-amilla zei tegen Alk: Ik heb mijn pianostudie schandelijk verwaarloosd, maar ik voel er veel voor om er nu weer ernstig mee te beginnen, alleen om het genot te smaken u te mogen accompagneeren. U bent zeer vriendelijk, stotterde Alk onhandig en zijn donkere oogen fonkelden. Ineens twee kunstenaressen. Uw mama is werkelijk een voortreffelijke harpiste! Wilt u daarmee zeggen, dat u mij niet kunt gebruiken? vroeg Camilla, maar ze betreurde deze al te spontane vraag onmid dellijk. Dr. Alk boorde plotseling zijn blik diep in den hare en deze blik paste eigenlijk niet bij den indruk, dien men van hem kreeg. Zelfs Camilla's laaiende geestdrift deinsde voor dezen blik even terug. Maar dan bekroop haar een brandende nieuws gierigheid, een onweerstaanbaar verlangen naar de geheimen, welke deze blik een seconde lang duidelijk en onmiskenbaar had geopenbaard. Wat dat werkelijk nog Heinz Alk? Niet mogelijk. Camilla voelde zidh zeldzaam verward en in haar diepste gevoelens ontdekt. Had Alk haar gedachten dan kunnen lezen? Tiebruok keek zijn vrouw aan. Om zijn lippen lag een veelbeteekenend glimlachje. Zijn oogen vroegen: Zie je het? Wat zeg jij ervan? Is het niet heerlijk? Mijn kind en mijn werk aan een en denzelfden man toevertrouwd? Romana's antwoord op dezen blik wekte zijn bevreemding. Hoe ver ging haar anti pathie tegen zijn leerling? Het deed hem zeer dat deze beide menschen elkaar vreemd bleven: de vrouw, die hij aanbad en zijn gewaardeerde medewerker, die hem eveneens zeer na aan het hart lag. Onbe grijpelijk. Romana bezat anders toch zoo'n gezond oordeel. Wat had zij toch tegen Heinz Alk? Georg was op dit muziekavondje niet thuis geweest. Hij had alweer een uitvlucht gehad, maar toen Romana, bezorgd over de gedragingen van den jongen, zich tij dens een korte pauze, waarin Tiebruck en Camilla den gast geheel in beslag namen, naar boven spoedde, bleek hij reeds weer op zijn kamer te zijn. Kom je niet beneden, Georg? We musiceeren zoo genoegelijk. Hij schoof haar, beleefd als steeds, on middellijk een stoel toe. Dank je, mama, ik heb een gedeelte er ran gehoord; het was werkelijk heel mooi, maar ik ben zoo moe, dat ik direct naar bed denk te gaan. Ze nam zijn hand, welke slap langs zijn stoel neerhing en zei: Vertel nu eens, boy, wat was dat van nacht? Hij keek haar even kort aan en in zijn oogen lag een verlegen trots. Hij trachtte zijn hand uit de hare te bevrijden, maar Romana liet haar niet los. Je moet spreken, Georg, het gaat niet aan, dat je geheimen hebt, waarmee je je vader en mij verdriet doet. Denk jé, dat ik niet weet, hoe het op school toe gaat? De een stookt den ander op en nie mand durft achter te blijven uit vrees voor laf of bang te worden aangezien. Maar dat is een treurige moed, wanneer iemand het er op aanlegt in de oogen van minder waardige kameraden voor flink te worden aangezien. Laten jullie je toch eens raden door menschen, die wat meer ervaring heb ben en hier lag al haar hartelijke toe wijding in den blik, waarmee ze hem aan keek slechts het beste met jullie voor hebben Je weet, dat we jullie niets willen verbieden, beste jongen, maar wel zullen we je behoeden voor dingen, die onzegbaar gemeen zijn en die je gemoed vergiftigen. (Nadruk verboden). fWordt vervolgd). TE A Lh.il A A11 werd gisteren een groote landbouwtentoonstelling gehouden, georganiseerd door EEN' RACE-BOOT in volle vaart bij de de Hollandsche Maatschappij voor Landbouw, afdeeling Alkmaar. Italiaansche motorboot-kampioenschappen in Venetië. De bestuurder draagt valhelm en Overzicht van de lammerenmarkt. zwemvest OP HET VLIEGVELD SCHIPHOL - werd gisteren een begin gemaakt met de opnamen voor de film „Gewitterflug nach' Clau dia". Tijdens een korte rustpoos. Rechts Willy Fritsch en links de regisseur Erick Waschneck, DE LEGERMAN'GEC VRES. H.M. de Koningin bracht gisteren een bezoek aan de oefeningen t© Olst, waar over den IJsel een brug werd geslagen. H.M- de Koningin wordt door den minister van Defensie, Z.Exc. J- J. G. van Dijk begroet. DE MANOEUVRES. Boven: vijandelijke vliegtuigen doen een aanval op de ponton brug té Olst. Ónderde brug onder een rook gordijn ter bescherming tegen vliegtuigen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1937 | | pagina 5