De opening der Staten-Generaal - Rijtoer van H.M. de Koningin
Tweede Blad
78sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
V y "A
-M
De rijtoer van H.M. de Koningin door de residentie op Prinsjesdag De groote legermanoeuvres in de omgeving van Deventer
FEUILLETON
Kameraad Moeder
DEN 1UJT0ER verliet H.M. de Koningin gisteren
residentie weer, om zich naar Het Loo te begeven.
H.M. de Koningin aan het Staatsspoorstation
OOK LEGEROEFEN1NGEN IX ZUID-LIMBURG. - Een afdee-
ling luehtafweer-mitrailleurs ruk in stroomenden regen op
naar het gevechtsterrein bij Gulpen.
ADOLPH ZUKOR die de stichter
der Paramount-films was, bij aan
komst te Londen.
De stoet in het Noordeinde Tijdens het overtrekken der troepen van den IJssel
Rotitan van
CHRISTEL BROEHL—DELHAES.
35)
Tlebruck werkte dezen avond langer dan
Eiwoonlijk; hij had zelfs opgebeld, dat hij
met thuis kwam eten. Camilla had haar
vriendin nog bij zich. Lala Esch. Een
merkwaardig meisje, wat te wijs en te bij
dehand voor haar leeftijd. Camilla begon
haar gedragingen over te nemen en Ro
mans voelde zich niet op haar gemak in
alt gezelschap. De kinderen plachten haar
steeds zoo zonderling aan te zien. Ze nam
een boek en verdiepte zich in het inge
wikkelde verhaal, maar het dagelijksche
werk had zooveel van haar gevergd, dat ze
insliep. Precies om elf uur ergens in
hui# sloeg een klok met zware, galmende
slagen schrok ze wakker. Hoe had ze nu
toch kunnen slapen? Ze-had immers met
Georg willen praten. Hij zou nu waar
schijnlijk wel niet meer op zijn. Bij zijn
ingespannen studie had hij een gezonden
slaap zoo dringend noodig.
Zijn kamer lag nog precies zoo in het
duister als zij haar een paar uur geleden
verlaten had. Nadat zij de deur schier ge-
niischloos had geopend, bleek haar, dat
het bed nog onbeslapen was; het geheele
vertrek zag er trouwens niet naar uit, dat
Georg er gewerkt had. Nu maakte Romana
sich toch werkelijk ongerust. Waar was de
iongen? Zij kon zich niet verhelen, dat ze
bang was en dat de zorg om dezen half
volwassen knaap haar een zeldzaam ge
voel van beklemming gaf. Ze wachtte nog
een uur. De deur van haar kamer stond op
een kier, zoodat ze Georg niet kon mis
sen. Ook Gerold kon elk oogenblik thuis
komen. Als hij Georg nu eens tegen het lijf
liep Hij was den laatsten tijd zoo prikkel
baar en zoo gauw opgewonden. Je kon
nooit weten, wat er in dat geval gebeurde.
Om een uur hoorde Romana eindelijk slui
pende voetstappen op de gang. Iemand
kwam op zijn kousen naderbij, bleef voor
haar deur staan en scheen te luisteren.
Romana bonsde het hart in de keel. Dit
heimelijke sluipen over de gang had iets
huiveringwekkends. Zou ze naar bulten
gaan om te zien of het Georg was? Hem
cm opheldering vragen voor zijn lange uit
blijven? Haar verstand zegevierde over
haar nerveuze opgewondenheid. Zij zou ook
haar man niets van Georg's nachtelijken
tocht vertellen. Ze wilde in geen geval klik
ken en voor de ..booze stiefmoeder" wor
den aangezien. Maar den jongen zou ze
onder handen nemenGerold had haar
zijn kinderen toevertrouwd en het was
dus haar heilige plichtNu kraakte aan
den overkant van de gang zachtjes een
deur. Het was Georg dus wel geweest. Ro
mana haalde verlicht adem. Het zweet
stond haar op het voorhoofd. Had zij ge
weten in welken toestand Georg naar huis
was gekomen, dan zou zij stellig alsnog zijn
opgesprongen en naar hem toe zijn gegaan
om hem te verzorgen, zooals slechts een
moeder dat kan
Georg koesterde een grenzenlooze be
wondering voor zijn vader en slechts om
hem terwille te zijn, had hij tot dusver
weerstand geboden aan alle pogingen van
zijn medescholieren, die 's avonds obscure
gelegenheden bezochten om hem over te
halen daaraan mee te doen. Toen hij van
de trouwplannen van zijn vader vernam,
had het er een oogenblik naar uitgezien,
dat aan deze standvastigheid een eind zou
komen. Günther Pasting zou in staat zijn
geweest hem van den goeden weg af te
brengen, maar Romana's aanblik, welke
alle goede instincten in hem wakker riep,
bewaarde hem daarvoor. Haar moederlijke
zorg bij Alf's ziekte bracht George er we
derom toe vast te houden aan zijn voor
nemen zijn ouders niet te verontrusten
door deel te nemen aan uitspattingen,
waarvan jongens van zijn leeftijd zich
nog verre dienden te houden. Zijn leven
begon weer inhoud te krijgen, hij voelde
een onmisbaren steun in de warme sfeer
die hem thuis omgaf en hij zag de groote
toewijding van zijn ouders. Maar nu was
hij plotseling van zijn voetstuk gestooten.
Het was, of hij een slag tegen zijn hoofd
had gekregen. Zijn vader, tegen wien hij
zoo had opgezien, in zijn blinden harts
tocht beetgenomen door een geraffineerde
vrouw, die verliefd was op een anderen,
jongeren, vlotteren man
Camilla vertelde hem dagelijks nieuwe
verhalen, die van Lala Esch afkomstig wa
ren. Westphal scheen zichzelf in zijn ver
houding met Romana Parhoff buitenge
woon gewichtig te vinden. Het viel Georg
niet op, dat het een vrij minderwaardige
karaktertrek van Erwin Westphal moest
zijn, wanneer hij zich inderdaad tegenover
derden zoo breedvoerig over zijn betrekkin
gen tot Romana uitliet. In zijn onschuld
veroordeelde hij althans niet den zwetser,
maar ging zijn verachting in de eerste
plaats uit naar de oorzaak van dat ge
zwets. Romana Voor wie zou hij zich nu
nog door zijn kameraden met zijn ..kinder
achtigheid" laten plagen? Waarom zou hij
niet met hen meedoen? Eens zien, wat ze
's avonds voor geweldige avonturen be
leefdenNu eerst recht!
Het drong in 't geheel niet tot hem door
hoe dom en belachelijk het was zichzelf
uit oppositioneele overwegingen te benadee-
len. Voor zijn eigen gedachten waren het
slechts zijn ouders, die hij daarmee griefde.
Maar hij kwam thuis, geheel vervuld van
walging en berouw. Hij had zich tot bui
tensporig drinken en rooken laten verlei
den en hij wist bijna zelf niet meer hoe hij
den weg naar huis nog had gevonden.
Günther Pasting had hem vergezeld. Nu
zag hij nog overal het spottend grijnzende
gezicht van den vroegrijpen jongeling, die
hem voortdurend had uitgelachen. Voor de
deur van Romana's kamer was Georg blij
ven staan. In zijn verbeelding zag hij haar
lief, goedig gelaat. Neen, duizend maal
neen, die vrouw daarbinnen was niet in
een adem te noemen met het milieu, waar
in hij vanavond voor het eerst een blik had
mogen slaan. De indruk daarvan was ver
schrikkelijk geweest. Op een gegeven mo
ment had hij zelfs zijn tranen niet kunnen
bedwingen, maar het gesar van zijn kame
raden had hem zijn zelfbeheersching terug
regeren. Ze hadden hem getroost, hij zou
het later nog wel leeren waardeeren, als
hij eerst maar achter de clou van bun
aardigheden was gekomen en er niet meer
zoo vooringenomen tegenover stond. O
nee. hij zou niet meer van de partij zijn,
nooit meer. Hij gaf trouwens heele-
maal niets meer om dit leven, hij wilde
stervenZou Günther zich nu tegenover
Camilla net zoo gedragen als tegen die
meisjes daar? Het bloed steeg Georg naar
het hoofd. Als dat waai; wasHij balde
zijn vuisten en was in staat Günther eer
der neer te slaan dan dat hij zijn zuster
zoo zou laten beleedigen. Als nu bij zijn
thuiskomst vader hem eens in de hall te
gemoet was gekomenHij zou door
den grond zijn gezakt van schaamte.
Romana had slecht geslapen en bleef
daarom den volgenden ochtend wat langer
liggen dan gewoonlijk. Dit had tot gevolg,
dat zij Georg en Camilla niet meer aan de
ontbijttafel vond. Des te meer schrok ze
van zijn verboemeld uiterlijk, toen zij Georg
's middags zag. Toen ze een oogenblik al
leen waren, vroeg ze: Kan ik je direct
een paar minuten spreken?
Hij hield zijn oogen neergeslagen en ant
woordde kleintjes:
Het spijt me, mama, maar ik moet
direct na het eten weer naar school. We
hebben gymnastiek vanmiddag.
Zij voelde zijn verzet en de waarheid
klonk als een uitvlucht.
Het is van zeer veel belang, Georg
Het gaat er om.Zij moest zwijgen, daar
haar man binnen trad. Zij wilde hem niet
noodeloos opwinden en Georg niet aan
klagen.
Maai- de jongen begreep: Mama weet
wat er vannacht gebeurd is. Zij kan het
"der vertellen en dan ben ik klein en ge-
neen in zijn oogen. Blijkbaar heeft ze ech
ter nog niets gezegd en speelt ze maai- een
beetje met mij en m'n angst. Laat ze lie
ver haar eigen straatje sohrobben
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
BIJ DE OPENING DER STATEN-GENERAAL. Dr. H. Colijn begroet den voorzitter der vercenigde
vergadering mr. W. L. baron de Vos van Steenwijk. Achter dr. Colijn, de ministers Goseling, Slotema-
ker de Bruine en de Wilde. Links van baron de Vos van Steenwijk, mr. A. L. Kesper, griffier van de
Tweede Kamer, en rechts mr. dr. A. L. de Block, griffier der perste Kamer-
