Auto te Den Haag door Blauwe Tram gegrepen - De manoeuvres
78ste Jaargang IEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Kameraad Moeder
DE MANOEUVRES IN DE OMGEVING VAN MARKELO.
Ook gisteren volgde Prins Bernhard de oefeningen. De Prins bij de
zware artillerie.
DE CHEF VAN DE LONDENSCHE BEREDEN POLITIE
valt met zijn paard bij een springconcours. Ruiter en paard
tegen de hindernis.
DE STRIJD OM DE MARKEEOSCHE BRUG OVER HET TWENTE-RiJNKANAAL
bij: de legeroefeningen in de omgeving van Markelo.
OOK MANOEUVRES IN ZWEDEN. - Kroonprins
Gkistaaf Adolf (rechts) bestudeert een stafkaart te
Raka bij de manoeuvres in Zuid-Zweden.
IIET CLUBKAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND OP DEN WEG 1937 verre
den op het parcours te Hoogerheide. Op het bordes van het stadhuis, werd de win
nende ploeg de RR.C. ,,Feyenoord" gehuldigd. V.l.n.r. A. de Korver, B. Swaab
de Beer, penningm. N. W. U., H. Berwers, J. Saarloos en J. Leeuwenburg.
OP DEN HOEK VAN DE ADELUEIÜSTRA AT EN
DEN SCHENKWEG in den Haag werd een vracht
auto, die nog juist voor de Blauwe Tram langs wilde,
gegrepen en tujschen de tram en een ijzeren mast in
elkaar gedrukt. Een der inzittenden werd gedood, een
audere zwaar gewond. De beknelde wageD
Roman van
CHRISTEL BROEHL—DELHAES.
34)
Er is iets met je gebeurd, boy. wat je
me niet vertellen wiltZij legde haar
beide handen op zijn schouders. Ik zou
je graag hebben geholpen. Jammer. Maar
laat ik je toch dit mogen zeggen, Georg:
wat je ook op het hart hebt, je kunt te
allen tijde bij me aankloppen, altijd, hoor
je Georg? Met een innig moederlijk gebaar
omvatte ze zijn hoofd en drukte ze een kus
op zijn voorhoofd.
Goeden naoht, m'n jongen.
Was ze nu werkelijk weg? Was ze eigenlijk
wel hier geweest, of had hij het slechts ge
droomd? Maar ze had hem toch gekust?
Duidelijk, alsof dat steeds zoo zou blijven,
voelde hij haar kus op z'n voorhoofd; zij
brandde niet. maar verkoelde en ze schonk
hem verlichting. Had hij haar niet een
voudig moeten vragen, wat er tusSchen
haar en Westphal was voorgevallen?
Waarom had hij dat dan niet gedaan? Dan
zou hij nu immers van alle zorgen en moei
lijkheden af zijn geweest? Ach wat. zorgen
en moeilijkheden! Waarvoor? Voor een
vreemde vrouw? Neen, zij was niet vreemd,
ze was
Moedersteunde hij, terwijl hij
zich huilend op zijn bed liet vallen, vech
tend met zichzelf en met zijn wan
trouwen.
Je moet eens met Georg praten, zei
Romana, toen zij nog steeds napeinzend
over het vreemde gedrag van haar stief
zoon, in de woonkamer was teruggekeerd.
Zij vond haar man alleen; Camilla was ook
reeds naar bed gegaan.
Tiebruck vouwde zijn papieren samen.
Romana had het licht boven de beióe
fauteuils in den erker aangedraaid.
Daar plachten zij, wanneer de kinderen
zich ter ruste hadden begeven, nog een
uurtje te zitten en dit uur was het eenige
per dag, waarin zij ongestoord over de din
gen van het dageltjksche leven en over de
toekomst van gedachten konden wisselen.
Waarom moet ik met Georg praten?
informeerde Tiebruck.
Hij bevalt me niet
Hoezoo? Heb je een of ander vermoe
den, dat hij verboden dingen doet of zoo?
O, nee, dat allerminst., viel Romana
hem direct in de rede. Maar hij wordt
langzamerhand wat ouder en daardoor
heeft hij waarschijnlijk met moeilijkheden
te kampen, waarbij hij den steun van zijn
vader niet kan ontberen. Ik bedoel toe
komstproblemen en zoo
Daar zijn we nog lang niet aan toe,
ti achtte Tiebruck haar uit het hoofd te
praten. Tegen den tijd. dat hij voor zijn
eindexamen komt te zitten, zullen we wel
eens verder zien.
De bezorgde trek week niet van Roma
na's gelaat. Tiebruck bemerkte het en greep
naar haar beide handen. Ze liet ze hem,
blij, eindelijk een steunpunt te hebben ge
vonden. Ze voelde zich zwak en alleen.
Desondanks zei Tiebruck ook nog:
En waartoe heb ik anders zoo'n flinke
bijdehande vrouw in huis? Dat zal jij wel
met hem kunnen klaarspelen, Romana.
Ik weet het niet. zei ze hulpeloos. Ik
kan het goede aanknoopingspunt maar
niet vinden. Ik doe er werkelijk mijn best
voor en soms meen ik ook werkelijk wat
bereikt te hebben, maar vandaag was het
weer verschrikkelijk. Het is dan of ik te
gen een muur van wantrouwen en afwij
zing heb op te tornen.
Tiebruck luisterde verbaasd naar haar
zachte, nu bijna klagelijke stem. Toen ze
had uitgesproken, barstte hij in een har-
teüjken lach uit.
Je ziet spoken, kind. Waarom zouden
ze vandaag dan plotseling anders zijn? Je
hebt je vergist, nee, je moet je stellig ver
gist hebben. Na Alf's ziekte dragen ze je
als het ware op de handen
Ik begrijp het nietik begrijp het
nietpiekerde Romana. Zij zag er bleek
en vermoeid uit. Het maakte Tiebruck on
gerust. De druk van zijn handen werd
sterker.
Liefste, je zult je toch niet door stem
mingen laten beïnvloeden? Misschien ben
je nog niet heelemaal de oude? Wat last
van zenuwen
Nee, nee, interrumpeerde ze hem, bij
na heftig, ik voel me volkomen frisch
en gezond en ik beschik over alle krach
ten, die ik noodig heb De kinderen maken
het me toch wel moeilijk
Dan zal ik met hem praten, dreigde
Tiebruck met nauw verborgen drift in zijn
stem. Zij zullen mijn geluk niet in den
weg staan. Dat duld ik niet. Jij zult rustig
er. vreedzaam mijn vrouw kunnen zijn,
Romana
Opnieuw zag ze zich genoodzaakt hem
tegen te spreken. Ze deed het met een iet
wat vermoeiden glimlach.
Je begrijpt me niet, Gerold. Het gaat
niet om uiterlijke dingen. En die innerlijke
moeilijkheden ruim je niet uit den weg door
je kinderen hard aan te pakken. Laat mij
het nog maar eens probeeren. Zij vlijde
haar hoofd tegen zijn schouder. Ik
moest je eigenlijk niet altijd lastig vallen
met die futiliteiten.
Tegen een dergelijke opvatting meende
Tiebruck zich echter ernstig te moeten
verzetten. Hoe kan je nu zooiets zeg
gen, Romana? Jij hebt me immers het
groote geluk van mijn leven gebracht
Nee. nee, tracht dat nu niet te dntkennen,
ik weet wat ik zeg. Mijn huwelijk met
Magdalene beteekende een rustig geluk,
een bepaald bezit; jij schenkt me nog veel
meer, Romana en daarvoor kan ik je niet
genoeg dankbaar zijn. Wees er dus van
overtuigd, dat ik ook steeds een open oor
zal hebben voor alles, wat je bezwaart.
Maar wat deze denkbeeldige moeilijkheden
met de kinderen betreft, ik weet te goed,
dat je dat zelf wel zult klaar spelen. Ik
zal in de eerstvolgende weken weinig tijd
hebben voor buitengewone dingen. Het zal
je ongetwijfeld interesseeren: we gaan in
de kliniek proeven nemen met een nieuw
scrum.
Romana was onmiddellijk een en al aan
dacht. Het werk in de kliniek had nog
steeds haar warme belangstelling
Een nieuw serum? Tegen wat?
Tegen kinderverlamming! Hij zei 't
met oprechten trots.
Haar ocgen schitterden.
Dan zal de geheele wereld dus bin
nenkort weer van Gerold Tiebruck spre
ken?!
Hij lachte ha^f toe, Het spijt me,
maar ditmaal komt de eer niet npj toe. Ik
word langzamerhand een dagje ouder,
nietwaar? Zijn lachend gelaat logenstrafte
zijn woorden tenvolleDan Iaat ja
het ook eens aan anderen over te toonen,
wat zij kunnen. Ditmaal is Alk de gelukkige
Alk? herhaalde ze verbaasd. Die
jonge beginneling, dien je nauwelijks kent?
Nou, beginnelingDe jongen be
schikt over buitengewone bekwaamheden.
Maar hij is toch bij jou voor het eerst
in de practijkRomana wist zelf niet,
waarom ze eigenlijk tegen Alk pleitte,
maar iets in haar verzette zich tegen het
groote vertrouwen, dat Tiebruck in hem
stelde.
Dat zegt niets. Hij heeft zich van het
eerste oogenbhk af schitterend ingewerkt.
Kan hetdesondanksgeen
verblinding zijn?
De professor keek verbaasd op. Hij be
greep Romana's afwijzende houding niet.
Maar lieve kind, ik geloof, dat je het
gerust aan mij kunt overlaten om dat te
beoordeelen.
Romana zweeg beschaamd; ze moest be
kennen, dat ze geen enkele reden had voor
dit wantrouwen.
Romana had nog eens met Georg willen
praten. Hij was na het eten direct naar
zijn kamer gegaan onder het voorwendsel
aat hij wilde werken. Als steeds klopte ze
bij hem aan. Er volgde geen uitnoodiging
om binnen te komen en Romana vond de
kamer leeg. Zij stelde zich zelf gerust door
aan te nemen, dat hij nog ergens heen was
gegaan en wel spoedig zou terugkeeren.
(Nadruk vgrtooden), .(Wordt vqryolgdj.
