Een libel
van een millioen jaren
We maken zelf een
kaleidoscoop
Op den grooten
Sint B
omdat ze er haast niet van scheiden kon en
nu keek ze vol verwachting naar Annie's
gezicht.
Zou zij ze écht goed vinden? Of zou ze,
net als de anderen meestal deden, maar
gauw zeggen: „o wat leuk zeg!" om eraf te
zijn?
Maar Annie bekeek de teekeningen heel
voor de tweede keer verbaasd over zichzelf!
Toen moeder om twaalf uur naar Mies
stond uit te kijken, zag ze op de brug twee
meisjes aankomen, stevig gearmd: haar
eigen zacht blondje en een vroolijk bruin
tje. „Een vriendin voor Mies?'' dacht moe
der. Ja hoor: Mies had nu werkelijk een
vriendin gekrege'n. Geen zacht, stil pbppe-
„Gezellig, dat ik naast jou
lang en vond ze werkelijk goed. Ze vertelde,
dat haar broer ook heel goed teekende.
Mocht ze de teekeningen eens meenemen en
vragen, wat Dirk ervan zei?"
Nu, dat vond Mies fijn.
„Want, zie je, „wij worden toch vriendin
nen hè?" vroeg Annie.
„Goed" zei Mies. Ze was dien morgen
zit, zeg!" zei de nieuweling.
tje, maar een echte robbedoes.
En dat was eigenlijk maar góed. Want de
beide meisjes konden elkaar allebei iets
leeren. Na een poosje had Annie heusch al
een beetje meisjesmanieren en zou niemand
Mies meer „oue theetante" noemen. Wat
een prettig gevolg van dien „naren" eersten
schooldag!
Op een tentoonstelling ergens in 't bui
tenland was onlangs iets heel merkwaar
digs te zien, n.l. een prachtig stuk door
schijnend barnsteen, waarin een volkomen
gave libel was opgesloten. De vleugels van
het diertje, trouwens het eenige exem
plaar dat tot dusver in barnsteen gevon
den werd, zijn uitgestrekt, alsof het wil
gaan vliegen en ook het achterlijfje is tot
de vlucht gekromd. Eigenaardig toch, zul
je zeggen, een dier. dat in een hard stuk
steen is ingesloten. Hoe kan dat? Wel,
barnsteen is ook eigenlijk geen steen, rnaar
een geelachtig, bijna doorzichtig hars, dat
heel hard geworden is en dat afkomstig is
van een soort denneboom. die honderddui
zenden- jaren geleden groeide. Toen is op
een kwaden dag die libel op de weeke kle
verige harsmassa gaan zitten en samen
met de hars naar beneden gevallen en
opgesloten! Om de libel heen zijn tal van
luchtblaasjes zichtbaar: een bewijs dat het
diertje zich met alle macht heeft verzet!
Dit is dus een libel van een millioen jaren
oud! Interessant, hè?
Prachtig speelgoed voor kleintjes
en grooten.
Nu de vacantie achter den rug is, gaan
we weer eens een aardig knutselwerkje
maken. Wat zeg je van een kaleidoscoop?
Weet je absoluut niet, wat dat lange
woord beteekent? Dan zal ik 't Je eerst uit
leggen.
Het woord kaleidoscoop is gevormd uit
drie Grieksche woorden: kalos (mooi),
eidos (vorm) en skopein (kijkeni. Het be
teekent: een instrument, waarmee je
mooie vormen kunt zien.
Zoo'n instrument gaan we dus inaken.
Je hebt er voor noodig een ronde cacaobus,
of zoo'n lange ronde bus, waarin soms
groote flikken verkocht worden, een paar
stukken glas en wat stevig gegomd papier
en carton.
Nu ga je aan 't werk. Eerst sla je met
een spijker en een hamer een ronde ope
ning in den bodem van de bus. Deze ope
ning moet ongeveer zoo groot als een cent
zijn. Nu, met een beetje moeite en volhar
ding lukt dit wel (6).
Daarna maak je een driehoek van car
ton. die precies in de bus past en 1 1/4 c.M.
onder den rand moet blijven, als je hem in
de bus zet. Daarna knip je, eveneens van
carton een cirkel, die precies in de bus past.
En dan is je eerste gang naar een winkel.
waar je glas kunt krijgen. Als je in de
buurt 't een of andere glasmagazijn weet,
dan weet ik zeker, dat je daar voor een
paar cent of misschien wel voor niets alles
krijgt, wat je noodig hebt. Je vraagt nu
drie reepjes spiegelglas net zoo groot als
de drie vlakken van den driehoek en als je
dit niet krijgen kunt, gewoon vensterglas,
dat ie met zwart papier beplakt. Verder
vraag je twee cirkeltjes van glas: één ge
woon doorschijnend en één van matglas,
beide precies zoo groot als je cartonnen
cirkeltje. En tenslotte een paar kleine
scherfjes gekleurd glas: blauw en rood en
geel en groen 6. Hoe meer kleuren hoe
beter.
Ziezoo, dat is klaar. Nu zet je de drie
reepen glas (spiegelglas of gewoon glas
met zwart papier er achter) in een drie
hoek tegen elkaar, bind er van onderen
en van boven een touwtje om <T) en zet
het geval in de bus (2). Dan leg je het
doorschijnende glazen rondje erop. vervol
gens de gekleurde scherfjes en tenslotte
het matglazen rondje, dat op een stevig
reepje carton moet rusten. (3 en 4). Einde
lijk plak je het laatste glaasje rondom op
de bus vast, met gegomd papier, natuurlijk
alleen langs de randen, want het licht
moet erdoor vallen (5). Nu is je kaleidos
coop klaar.
Breng de bus aan je oog en kijk door het
ronde gaatje in den bodem; je zult ver
steld staan over de prachtige patronen, die
je ziet, als je de bus ronddraait. Het is be
kend, dat de ontwerpers van kostbare
tapijten vaak een kaleidoscoop gebruiken
om mooie patronen te krijgen.
Vind je dat niet aardig?
Hoe de beroemde speurho
gedresseerd worden.
Op den grooten Sint Bernar
aan den beroemden pas tussche
Zwitserland, ligt op een hoogte
meter boven den zeespiegel he
van de Bernardijner monniken,
St. Bernardhonden worden gefc
dresseerd.
Het klooster werd in 962 ge;
een Italiaansch priester, Bernar
thon, die er met eenige andere
zijn intrek nam. Het staat op eei
den berg, waar de meeste van
Zwitserland of omgekeerd trek
zigers voorbijkomen. Behoor
reizigers, dan kun je altijd grs
klooster overnachten.
Nu, dit is wel heel aardig, wa
je meteen in de gelegenheid rr
roemde St. Bernardhonden
maken.
Er zijn er vijftien, reuzen van
Dan ben Je meteen in de gt
met de beroemde St. Beri
honden kennis te mak
goedige oogen en soms met eei
krulstaart. Raszuiver zijn ze lan
maal, maar dat is zoo erg niet
monniken, die hen africhten, w
gelet op hun speurzin.
Ik zal je eens vertellen, hoe
worden afgericht om in de snef
verdwaalde reizigers op te spor
zomer, als de sneeuw gedeeltelij
dooid, als kloven en ravijnen
gebaande wegen goed te on(
zijn, worden door eenige monnik
honden eiken dag naar buiten f
maken ze verre wandelingen o
wegen, smalle paden en langs
vaarlijke afgronden, zóó lang, t
den terugweg naar het kloostf
vinden.
Daarna wordt hun geleerd,
schelden of zich onder de sneeui
vasten grond bevindt: dit is del
periode der dressuur. Het leerel
van verongelukte reizigers gesj
volgt: Een van de monniken bi
tezamen met een arbeider, met]
op weg. Op een gegeven oogenb
arbeider achter en gaat dicht l
in de sneeuw liggen, zóó, dat n
van zijn lichaam zichtbaar is
van den monnik moeten nu de li
man gaan zoeken en de sneeui
verwijderen. Deze proef wordt t ,j
haald en steeds met een anderf
„verongelukte" gaat telkens v
den weg en dieper in de snel f
totdat hij terecht komt op den
een kloof, die gemakkelijk te 1 1
Zoodra de hond hem ook da
vinden, gaat hij er op uit met
gedresseerden makker, die he i
opvoedt.
Een jaar lang mag dan de j i
alleen samen met den ouden gaa
't volgende jaar gaat hij alleen, r
Vooral na een sneeuwstorm
honden er op uitgestuurd om a n
op te sporen en den weg te wijze o
gastvrije klooster. Zijn de reizig
teloos, dan gaan ze onmiddellijk e
ters halen. Gedurende de kleii
jaar. dat het Bernardijner kloost d
werden reeds vele duizenden
van een wissen dood gered.
De beroemdste Sint Bernard e>
Barry. Zijn skelet wordt in het z]
Bern bewaard, terwijl dierenvri
't hondenkerkhof te Asnières bi] v>
standbeeld voor hem hebben op! w
