De eerste schooldag
Zaterdag 4 September 1937
No. J5
Annie moest
iesmanieren leeren!
De nieuwe Raadseltante
zag er als een berg
mop, maar de nieuwe
mdin bracht uitkomst
oeder?"
maken, meisje! Je moet straks
ooi. Dat weet je toch wel?"
riep Mies aan de trap „ik ko-om!"
slaakte een diepe zucht. Dan rolde
in tuur van haar Zondagsche jurk
n haar hand en deed die in 'n
n haar kastje. Nog één liefdevolle
de nette stapeltjes ondergoed en
al de aardige, kleinere en grootere
lie haar eigen schatten bevatten:
kettinkjes, linten en honderd en
e prulletjes!
Daar viel het kastje dicht: Mies
t sleuteltje om en legde 't in een
at er bovenop stond. En dan liep
óg een diepe zucht, de trap af.
zat al met Corretje aan tafel. De
m vr ooi ijk door de gekleurde ruit-
e bovenramen naar binnen en too
ls terende blauwe, gele en paarse
p het tafellaken.
ié?" zei Mies droomend. Ze bleef
aan kijken en vergat er even de
door, dat ze vandaag weer naar
>est.
meid, voortmaken" zei moeder
k had Mies dien morgen niet. Ze
aag haar boterham en bedankte
tweede. En toen ze even moest
<ot de anderen klaar waren, zag
>eehs tranen in haar oogen.
meisjemaat, een beetje flink
>egint toch met moed?"
hte witjes. „Niet zoo heel erg"
ch wel fijn: een nieuwe klas, een
caal. een andere juffrouw
oeder.
ei Mies „maar weer dezelfde ver-
nderen. En 't zelfde geplaag! En
i'n ontzettend heerlijke vacantie.
iet, hoe heerlijk het was!"
moeder „dat weet ik. We hebben
vacantie gehad. En nu bewijzen
lankbaarheid door flink en dap-
chouders onder de nieuwe taak te
en ik allebei. Ik zal 't erg stil
mder m'n Miesje. Maar we moe-
flink aanpakken, anders zijn we
tige vacantie waard. Is 't zoo
u hebt gelijk" zei Mies. En ze
der hartelijk goedendag,
les de deur uit was, moest moeder
ven zuchten. Die Mies toch ook, 't
dere vacantie t zelfde. Zij had
heelemaal geen behoefte aan
m en was maar 't gelukkigste, als
ïs op haar kamertje kon zitten
>f een beetje spelen met kleine
fder helpen met allerlei huishou
delijke werkjes. Een heerlijker vacantie was
voor Mies niet denkbaar! En telkens als de
school weer begon, moest ze eerst wennen.
.„Jammer" dacht moeder „dat er nu geen
enkel meisje in de klas schijnt te zijn, dat
een beetje bij Mies past. Ook zoo'n zacht,
stil poppetje. Wie weet, als Mies eerst maar
eens een vriendinnetje had, of 't dan niet
veel beter zou aan!
En intusschen zat Mies al in de klas. 't
Was er een leven als een oordeel, want alle
kinderen zaten natuurlijk vol met vacantie-
verhalen en wilden allemaal tegelijk ver
tellen.
„Ik ben nog naar zee geweest!!" riep er
een.
„Ik heb een reuzelangen fietstocht ge
maakt, wel vier dagen!!"
„Ik ben een dag naar de Jamboree ge
weest. Daar was m'n broertje!" klonk een
opgewonden stem. En een ander viel in:
Jamboree, jamboree.jambo
ree.... totdat de heldere stem van de
juffrouw, die de klas binnenkwam, met één
slag een eind aan 't rumoer maakte.
„Allemaal vlug op je plaatsen!"
„Gelukkig" dacht Mies. Want ze voelde
zich, net als altijd, zoo'n eersten dag, niets
op haar gemak. Verbeeld je, dat ze haar
vroegen, wat ze in de vacantie had uitge
voerd! En dat ze dan zou zeggen: „Heer
lijk bij Vader en Moeder thuis geweest, fijn
geteekend en lekker geen lawaai en ge
schreeuw om me heen, zooals hier".
Dan zou je ze weer eens hooren van oue
theetante, saaie diender en nog veel meer!
Mies keek op. Eén meisje stond nog voor
de klas. Een lang, mager meisje met een
bruine krullebol en vroolijke donkere oogen:
een nieuweling.
„O ja, nu jij nog" zei de juffrouw, „ga jij
maar.... 's kijken.... ik zoek een heel
klein plaatsje voor je uit! Ja.... naast
Mies, op de tweede bank".
„Goed Juf" lachte het meisje en wipte
vlug naast Mies, die een kleur van verras
sing en schrik had gekregen. Allerlei ge
dachten vlogen pijlsnel door haar hoofd:
een meisje naast haar, en ze had altijd
zoo rustig alleen gezeten! Wat voor een
meisje zou dat zijn, enzou ze plagen?
Maar haar nieuwe buurvrouw dacht hier
blijkbaar niet aan. Ze schoof dicht naast
Mies en gaf haar een vertrouwelijk kneepje
in den arm, terwijl ze zei: „Gezellig, dat ik
naast jou zit. zeg!"
„Gek" dacht Mies „waarom nou gezellig?
Ze kent me niet eens!" Maar in haar hart
vond ze 't toch wel leuk. En Annie want
zoo heette de nieuweling scheen alles nu
eenmaal gezellig te vinden.
In 't eerste uur dat bijna heelemaal be
steed werd aan de kennismaking met de
nieuwe juffrouw en aan vacantieverhalen,
had zij 't hoogste woord en als je haar ge-
looven mocht, dan kon ze hardloopen en
zwemmen, fietsen en in de boomen klim
men, nog véél beter dan een jongen.
,,'t Komt. omdat ik alleen maai' broers
heb!" besloot ze, „en daarom vind ik het
juist zoo reuze-gezellig, dat ik nu op een
meisjesschool ben!"
„Dat vind ik prettig", zei Juf, „dan zal
Mies je eens echte meisjesmanieren leeren.
En jij moet Mies ook iets leeren. Maar wat
dat is, zeg ik niet; dat zul je zelf wel zien".
Belangrijke mededeelingen aan de
ieufird
Mevr. M. J. Boterenbrood-Schophuizen.
Met ingang van 1 September j.l. is offi
cieel aangesteld als medewerkster aan onze
Kindercourant, onze stadgenoote mevrouw
M. J. Boterenbrood-Schophuizen, die de
correspondentie na het overlijden van mej.
A. Koopmans van Boekeren reeds geruimen
tijd heeft waargenomen. Wij vertrouwen
hiermede de nieuwsgierigheid van zeer vele
jeugdige lezers en lezeressen, die herhaal
delijk de vraag stelden, wat toch die let
ters M. J. B. onder de correspondentie-
rubriek beduidden, te hebben bevredigd en
spreken den wensch uit, dat mevrouw
Boterenbrood, die vroeger bij het onderwijs
werkzaam was en dus gewend is met kin
deren om te gaan, gedurendt vele jaren in
prettige briefwisseling met onze raadsel-
jeugd haar werkzaamheden zal mogen ver
vullen.
„Best, Juf", zei Annie. En ze lachte al
weer, dat ze schaterde. Tot haar eigen ver
bazing moest Mies meeLachen.
Dat werd een onverwacht prettige mor
gen op school! Natuurlijk mocht er onder
de les niet gepraat worden, maar toch wist
Mies om elf uur al, hoe Annie's broers
heetten en wat ze in de vacantie allemaal
gedaan had en dat ze thuis een aquarium
met tropische visschen hadden, en nog veel
meer! En Mies vond Annie zóó aardig, dat
ze haar in 't speelkwartier, met een klop
pend hartje, twee van haar laatste teeke-
nmgeivliet zién. Die had ze in de vacantie
geteekend en gekleurd: één van een vaasje
met bloemen, één van een koolmeesje. Ze
had ze in haar schooltasch meegenomen,
