De overdracht van de Piet Hein- Grasbaanraces te Alkmaar
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
78ste Jaargang
FEUILLETON
Kameraad Moeder
Roman van
CHRISTEL BROEHL—DELHAES.
15)
I— Natuurlijk! Ze vertoeft al lang in
familie. Wij kennen haar om zoo te
®Sgen van kindsbeen af. Een uitmuntende
«ouw. Ik verheug me werkelijk op zoo'n
jwoondochter. Overigenshij scheen
™h plotseling iets te herinneren, je
Jebt toch laatst hier in huis met die jonge
Mme kennis gemaakt. Ze is een Circe, al
«te ze je weliswaar niet door haar zang,
®aar door haar harpspel.
"U drong het plotseling tot Tiebruck
j°or, wie de professor bedoelde. Hij schrok
hevig, dat het glas hem uit de hand
®hgde te vallen. Een oogenblik week alle
«ur uit zijn gelaat, maar hij wist zich
moeite te beheerschen.
Juffrouw Parhoff? Bent u daar zeker
ik bedoel.... weet u, of juffrouw
"rooft uw zoon reeds een of andere toe
ging heeft gedaan?
ergerde zich zelf over deze vraag,
jatuuriijk kon Romana geen enkele toe-
Seuig hebben gedaan; het moest een
htglssing zijn, wat Westphal daar vertel-
waarschijnlijk een persoons- of een
-hmsverwisseling.
"fstphal bemerkte nog niets van Tie-
jhcks innerlijke opwinding. Rustig ant-
Jbordde hijDat zal wel niet. Tenslotte
Envin haar pas vragen zijn vrouw te
"'Men, als zijn toekomst verzekerd is. In
ieder geval echter heeft hij haar lief op
een wijze, die mij met eenige zorg zou
kunnen vervullen, als die liefde niet zoo
mooi en gerechtvaardigd was, Tiebruck.
Prosit!
Hij vulde de glazen opnieuw. Hebben
wij in onze jeugd onze vrouwen ook zoo
liefgehad, Tiebruck? Ik ben nog altijd
van meening, dat wij ons ook daarin hoed
den voor overdrijving. Die jonge mcnschen
van tegenwoordig
Tiebruck had reeds eenige malen aan
stalten gemaakt om te spreken, maar steeds
bleven hem de woorden in de keel steken.
Eindelijk zei hij:
Ik betreur het ten zeerste, professor,
uw hoopvolle verwachtingen zoo wreed te
moeten verstoren. Ik heb u bezocht om
u te kunnen meedeelen. dat ik mij met
juffrouw Parhoff heb verloofd en dat wij
zeer binnenkort denken te trouwen.
Koel en zakelijk klonk deze mededeeling,
zoo, alsof hij een of ander medisch onder
werp behandelde. En toen hij Westphal's
pijnlijk verrast gezicht ontwaarde, liet liij
er nog op volgen:
Ik voelde me gedrongen u als eerste
daarvan op de hoogte te stellen, ook al,
omdat ik de begaafde assistente uit mijn
kliniek het eerst bij u nader leerde kennen
Deze laatste opmerking-klonk alsof hij zijn
gastheer er op wilde wijzen, dat het feit,
dat Romana in zijn kliniek werkte, zijn
stap meer rechtvaardigde.
Professor Westphal staarde in zijn gias;
hij klemde zijn lippen tusschen zijn tan
den. De plotseling ingetreden stilte was
wel zeer onbehaaglijk. Daarna nam hij met
een haastige beweging zijn glas om het in
één teug te ledigen. Eerst nu keek hij Tie
bruck weer aan en zijn blik was goed en
hartelijk.
Verduiveld, dat heeft me een slag ge
geven. m'n waarde, zeide hij, zich dwin
gend een schertsenden toon aan te slaan
Die arme jongen. Maar jou feliciteer ik,
Tiebruck, van harte hoor. Met Romana
Parhoff trekt de gelukkige den hoofdprijs.
Tiebruck straalde. Hij drukte de hand
van den ouden heer, welke deze hem spon
taan toestak en innerlijk verweet hij zich
zelf, dat de nederlaag van zijn vereerden
leermeester hem niet wat meer aan het
hart ging.
HeeftRomana jou het jawoord
al gegeven? vroeg Westphal voorzichtig.
Tiebruck kwam deze vraag belachelijk
voor. Alsof hij hier zou zitten, wanneer hij
niet alle troeven In handen had!
Ja, Ja, natuurlijk, antwoordde hij, bij
na overmoedig, allang. Wij houden heel
veel van elkaar
Westphal luisterde plotseling aandach
tiger naar den veranderden toon, waarop
dit gezegd werd; ook Tiebruck's gelaat ver
toonde die verandering.
Ik gun het je natuurlijk van harte,
beste vriend. Maar je zult begrijpener
dreigt een catastrophe, als Erwin de waar
heid verneemt.Je kent hem niethij
is in staat al zijn goede voornemens on
middellijk te laten varen. En dan is het
uit. Totaal uit. Hij is onberekenbaar, de
jongen, als hem iets dwars zit.
Westphal stond op en het leek of dit on
aangename vooruitzicht hem niet meer met
rust liet. Hij liep eenige malen het vertrek
op en neer en bleef toen, alsof hem eens
klaps iets te binnen schoot, voor Tiebruck
staan.
Zou je me een groot genoegen vfillen
doen, Tiebruck? Het gaat tenslotte maar
om een paar weken. Wil je je verloving
met Romana gedurende dien korten tijd
nog.... geheim houden? Je begrijpt wel
waar het om gaat: tot Erwin zijn examen
achter den rug heeft?
Tiebruck maakte een afwijzende bewe
ging. Bij al mijn vriendschap en hoog
achting voor u, professorhet stuit me
tegen de borst
Westphal viel hem in de rede: Ik weet
wat je zeggen wilt: het stuit je tegen de
borst opzettelijk bij iemand ijdele hoop te
wekken. Maar in dit geval is het niet al
leen een leugentje of een bedriegerijtje om
bestwil. Het gaat om de toekomst van mijn
Jongsten zoon!
Hij was voor Tiebruck blijven staan. Zijn
eerbiedwaardige gestalte boog zich ietwat
voorover en zijn oogen lieten die van zijn
vroegeren leerling niet los.
Je zult toch niet willen, dat ik mijn
ouden dag in zorgen over de toekomst van
mijn zoon doorbreng, Tiebruck? Je zoudt
door nog even over je geluk te zwijgen een
carrière kunnen redden. Hij ziet Romana
immers niet eens. Hij denkt slechts aan
haar. Hij verlangt er koortsachtig naar
haar te kunnen verrassen en dan tevens
haar hand te vragen.
Tiebruck klemde zijn lippen opeen Hij
was jaloersch op de stille liefde van den
jongen Westphal. die slechts aan Romana
dacht, maar hij onderdrukte dit belache
lijke gevoel, zooals hij het noemde, met
alle kracht, die in hem was. Daarop stal;
hij zijn gastheer de hand toe.
Onder voorbehoud, dat ook Romana
ermee accoord gaat!
Westphal was zichtbaar opgelucht Ik
wist het welIyj slaakte een zucht
Romana zal stellig willen meewerken. Wij
kennen haar reeds zoo langze was
hier. na den dood van haar te vroeg ge
storven ouders, kind in huis. Jammer
ik zou haar graag voor goed in mijn gezin
hebben gehad. Maar jij hebt haar ook noo-
dig. jij en de kinderen. Ik wensch jullie
van harte alles goeds! Romana weet wel,
wat ze doet.
Tiebruck voelde zich beklemd, toen hij
het gastvrije huis der Westphal's verliet
De groote teleurstelling, die hij den ouden
heer had moeten bereiden, drukte hem
zwaar en zijn eigen geluk gaf hem een ge
voel van beklemming, omdat het zoo groot
was. Zijn aangeboren bescheidenheid deed
hem vreezen in het geheel geen recht te
hebben op al het geluk, dat zoo plotseling
over hem was gekomen en dat sinds dagen
zijn leven weer vorm en kleur gaf.
Ik ben vanmiddag bij Westphal ge
weest en bij dat bezoek heeft de oude heer
mij een.... ietwat zonderlinge belofte af
gedwongen. zei Tiebruck. terwijl hij tracht
te zijn stem zoo opgewekt? mogelijk te doen
kiinken, tot Romana. Hij keek in haar rus
tig vragende oogen en vervolgde wat po
sitiever: We moeten onze verloving nog
een paar weken geheim houden.
Geheim houden? Waarom?
Kun je het niet raden?
Neen, ze had er geen idee van; dat was
haar duidelijk aan te zien. Tiebruck nam
haar hand en in den druk, waarmee hij
haar omsloot, lag zoowel berouw als een
verzoek om vergiffenis voor zijn heime
lijke, ongemotiveerde jalouzie.
(Nadruk verboden), .(Wordt ve.
OOK DE SPAKENBURGERS WAREN MET HUN SCHUITEN NAAR DE
VLOOTREVUE GEKOMEN'. Op hartelijke wijze juichten
zij het Prinselijke Paar toe.
Z.K.H. PRINS BERN HARD AAN HET STUUR
VAN DE ,,PIET HEIN". Naast den Prins de kapi
tein van het jacht Otte Blom.
GRONINGEN'S ONTZET. Ter gelegenheid van de 28
Augustusviering werd te Groningen een hippisch programma
uitgevoerd. Een sprong tijdens de hengst.en-parade, uitgevoerd
door de Preuss. La ndgestütte te Osnabrück-Eversburg.
SNELHEIDSWEDSTRIJDEN in het Gem. Sportpark te
Alkmaar om dé K.N.XI.V.-baankampioenschappen P. J. W.
van Aartsen in actie in zijn record-ronde van 26.4 seconden.
TIJDENS DE GROOTE VLOOTREVUE, NA DE OVERDRACHT VAN HET
PRINSELIJKE JACHT,
filmt Z.K.H. Prins Bernhard de gepavoiseerde schepen.
DE OVERDRACHT VAN HET PRINSELIJKE JACHT „PffiT HEIN".
De „Piet Hein" passeert de in het Buiten IJ liggende rijkelijk gepavoiseerde schepen, welke aan de
vlootrevue deelnamen.
