Jamboree nadert het einde
LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Zaterdag 7 Augustus 1937
Tusschen de scheerlijnen in
Vogelenzang
Faïitastiseh lichtspel van het Indische contingent
AGENDA
De Jamboree, welke zooveel tijd van voorbereiding heeft ge
vergd en welke zooveel drukte en bedrijvigheid in geheel Ken-
nemerland heeft gebracht, heeft haar langsten tijd al weder
achter den rug. We tellen vandaag reeds den achtsten dag na
de opening en er resten ons hierna officieel nog slechts twee
dagen.
Dat wil echter niet zeggen, dat dan reeds de dorpsche stilte in
het schoone Vogelenzang zal zijn teruggekeerd. Want Dinsdag,
Woensdag en Donderdag zijn er nog de groote excursies voor
de buitenlandsche padvinders, welke opnieuw hooge eischen
aan de Spoorwegen zullen stellen. Maar, we hebben het de
laatste dagen telkens weer kunnen ervaren, het speciaal voor
de Jamboree aanmerkelijk uitgebreide station Vogelenzang is
zeer goed in staat dergelijk massavervoer te verwerken. Ook de
opruiming van het kamp na het vertrek van de buitenlandsche
gasten vereischt nog eenige dagen en dan behoort deze Jam
boree weer tot het verleden. Althans in haar gedaante in Voge
lenzang, maar in de herinnering van de duizenden deelnemers
van geheel de wereld zal zij nog jarenlang blijven voortleven,
want, in vergelijking met hetgeen we over de voorgaande Jam
boree's hebben gehoord, moet de onze wel de mooiste zijn ge
weest. En dan zwelt ons hart van trots, omdat Nederland ook op
dit internationaal gebied weer zoo'n goede beurt heeft gemaakt.
Alle deelnemers zijn in hooge mate tevreden over hetgeen hun
hier geboden is.
Zooals geméld, Is Z. K. H. Prins Bern-
hard gisterochtend geheel onverwacht in
het jamboree-kamp aangekomen.
Aan het einde van zijn bezoek aan het
Indische kampement heeft de Prins zijn
handteekenlng gezet in het gastenboek,
waarbij hij door Prins Gustaaf Adolf werd
gafotografeerd.
De Prins nam hiervoor echter revanche
door een foto te nemen van den Zweed-
schen prins, toen deze zijn handteekenlng
schreef.
Ais een aardige bijzonderheid vernamen
we nog het volgende:
Toen de heer Ranneft den Prins vroeg,
zijn handteekenlng boven die van lord Ba
den Powell te zetten, antwoordde de Prins
laconiek: „neen, hier kom ik na den ohief"
en hij plaatste den naam Bemhard onder
de handteekenlng van den chief scout.
Op zijn rondgang bracht Prins Bernhard
ook nog een bezoek aan het kamp van zijn
begeleider. Prins Gustaaf Adolf van Zwe
den, waar hij eveneens op een stuk leer
zijn handteekenlng zette.
M
De belangstelling voor de jamboree be
gint nog steeds niet te luwen. Eiken dag
opnieuw stroomen de compacte massa's
bezoekers de poorten binnen.
In de omgeving van Vogelenzang en op
de parkeerplaatsen zien we auto's uit alle
deelen van het land en ook zeer vele bui
tenlandsche wagens. En onafzienbaar zijn
de lange files van fietsers, die van alle kan
ten naar de tijdelijke wereldstad komen
peddelen. Daarnaast komt dan nog het
groote contingent, dat de spoorwegen dage
lijks aflevert. In de treinen kan men
slechts met gToote moeite een plaatsje be
machtigen, en velen moeten zich, dicht op
eengepakt, met een staanplaats tevreden
stellen. Voor de jamboree heeft men alles
over. En in opgewekte stemming, aange
stoken door de broederschap, welke op de
jamboree heerscht, zoekt men contact met
medereizigers, om maar vast over de Jam
boree te kunnen praten, en na het bezoek
aan het terrein ls die prettige stemming
nog verhoogd en er wordt vast niet gemop
perd als een trein soms wat lang op zich
laat wachten. Want, en dit is volkomen be
grijpelijk, aan de in het spoorboekje aan
gegeven tijden kunnen de spoorwegen zich
op dit drukke traject waar thans alle trei
nen in Vogelenzang stoppen, niet geheel
en al houden, maar daartegenover staat
weer het voordeel, dat er zoo heel veel
treinen gaan.
In de arena.
Het programma in de arena ving gisteren
aan met het défilé van ongeveer 2000 meis
jes van het Nederlandsche padvindsters
gilde voor de chief guide.
Het was een prachtig gezicht, al die meis
jes in haar donkerblauwe uniformen, die
zich na het défilé en na een schitterende
rally in een grooten boog rond de eere
tribune schaarden.
Op deze tribune bevonden zich de chief
guide in het uniform van het wereld
bureau, de chief scout, prins Gustaaf Adolf
van Zweden, de leidster van het Neder
landsche padvindersgilde, mevr. E. van den
Bosch-de Jong, de directrice van het we
reldbureau voor girl-scouting, Catherine
Furst en eveneens in uniform de Ranee
van Dharkanal.
Na het eerste gedeelte van de toespraak
van mevr. van den Bosch begaf de chief
guide zich op het terrein, waar zij onder
luid gejuich de Wereldvlag aan de afdee-
ling Vlissingen overhandigde.
Van de tribune sprak de chief guide, na
dat zij de meisjes had verzocht plaats te
nemen, de girls toe. Zij zeide verheugd te
zijn, dat de meisjes in zoo grooten getale
waren opgekomen. Haar was gezegd, dat
er „eenigen" zouden komen en daarom had
zij nooit kunnen denken, dat het zoo velen
zouden zijn.
De chief guide dankte allen hartelijk
voor hun schitterenden opmarsch en zeide
dat het heden voor haar een dag was om
nooit te vergeten. Zij spoorde de meisjes
aan om in het kamp van de broeders te
gaan zien wat zij tot stand hebben ge
bracht.
Wij, aldus de chief guide, zullen trach
ten in ons zusterschap het voorbeeld van
onze broeders te volgen. Toen mijn man
het spel van verkennen voor jongens uit
vond, zijn we de scouts reeds twee jaar
later gevolgd, toen hij ook een spel voor
ons ontworpen had.
En toen weerklonk plotseling door de
luidsprekers de nog krachtige stem var.
den grijzen leider: „Ik vond het niet uit,
maar de meisjes vonden het zelf uit", (har
telijk gelach).
Lady Baden Powell zette vervolgens uit
een, hoezeer de padvindstersbeweging
reeds is gegroeid en bracht de groeten
over van alle padvindsters uit de geheele
wereld, wier moeder of beter wier groot
moeder zij is (gelach).
Daarna uitte zij de hoop dat de meisjes
van het Nederlandsche padvindstersgllde
met groot enthousiasme zullen trachten te
slagen in haar spel en werk.
Met een „good luck for you all" besloot
de chief guide haar toespraak, waarvoor
zij met een luiden yell werd beloond.
Onder hartelijke toejuichingen verlieten
daarop na het slotwoord van mevr. v. d.
Bosch, op wier voorstel drie cheers op
lady Baden Powell werden uitgebracht, de
meisjes, de arena, om plaats te maken
voor het gebruikelijke défilé en de landen-
demonstraties.
De Nederlandsche padvindsters hebben
haar grooten dag gehad, waaraan zij
zeker langen tijd een prettige herinnering
zullen bewaren.
De onvermoeide chief.
Wat ons eiken dag opnieuw opvalt, is
het jeugdig enthousiasme, waarmede de
chief scout van vroeg tot laat door het
geheele kamp trekt.
Bij elke gelegenheid van eenige impor
tantie is hij aanwezig en altijd gaat van
hem dezelfde charme uit en het is of zijn
gelaat tot allen, die hem ontmoeten, niet
alleen, zooaJs hij het zelf zoo graag zegt,
de internationale verbroedering uitdraagt,
maar ook wil zeggen: „Weest welgemoed".
Woestduin.
Zooals we vroeger reeds hebben vermeld,
zijn 3000 Nederlandsche padvinders onder
gebracht op Woestduin. Dit terrein staat
niet in rechtstreeksche verbinding met het
groote kampeerterrein en ligt op betrekke
lijk grooten afstand daarvan. Dit is om
twee redenen te betreuren. In de eerste
plaats omdat deze jongens daardoor het
eigenlijke doel van de jamboree geza
menlijk in één groot kamp bijeen te zijn
ter bevordering van de internationale ver
broedering eenigzins voorbijschieten, en
zij dus betrekkelijk ook slechts als bezoe
kers in het groote kamp verschijnen en
voorts omdat het bezoek aan dit kamp zich
als gevolg daarvan beperkt tot ouders en
andere familieleden.
Want het is hier het meest ideale kam
peerterrein van Vogelenzang en het kamp
is keurig ingericht, al heerscht er wel een
ietwat strenge tucht, zoodat de jongens
van het groote kamp aan Woestduin reeds
den naam hebben gegeven vancon
centratiekamp. Dit is natuurlijk overdre
ven, want de jongens van Woestduin heb
ben het even goed op elk gebied als de be
woners van het groote kamp en voor zich
hebben zij bovendien het voordeel dat de
kampeergelegenheid er beter is en, wat hun
misschien niet zal berouwen, zij worden er
niet gehinderd door al te nieuwsgierige
blikken.
De rijke Amerikanen.
Het is bekend, dat de Amerikanen met
een zeer luxieuze kampeerinrichting naar
Holland zijn gekomen. Maar daarnaast
hebben ze ook de noodige duiten meege
bracht. welke bij hen nogal erg los in den
zak zitten.
Want zij geven zeer veel geld uit, en al
lerlei voorwerpen worden door hen gekocht,
waarbij zij soms niet eens naar den prijs
vragen, doch eenvoudig de hand met geld
uitstrekken en den verkooper zelf het be
drag er af laten nemen. Dat daarbij echter
wel eens minder oirbare handelingen zijn
gepleegd, hebben verschillende jongens tot
hun nadeel moeten ondervinden. Wij heb
ben gehoord, dat een Amerikaansche boy
op het marktterrein van de jamboree een
filmtoestel wilde koopen. De prijs werd hem
genoemdongeveer 500 gulden. Oh well,
zei de scout en hij schreef doodkalm een
cheque voor dat bedrag uit op de bank van
Mees en Zonen, twee tentjes verder. Dat op
die manier het geld wel een beetje spoedig
opraakt, laat zich begrijpen en we hebben
dan ook al vele Amerikanen gezien, die
telegrafisch toezending van meer geld
hebben aangevraagd. Alles voor de jam
boree.
Als papa het nu maar stuurt, want hoe
zouden die verwende Amerikanen het hier
anders moeten uithouden.
Het lichtspel: „De vijf geschenken
aan den Sultan".
Gisteravond heeft het Indische contin
gent op de Jamboree een lichtspel opge
voerd, dat door duizenden toeschouwers
werd bijgewoond.
Op de eeretribune waren aanwezig,
hoofdverkenner staatsraad Rambonnet, de
ministers Slotemaker de Bruine en Weiter
en prins Gustaaf Adolf van Zweden.
De wachtenden werden reeds eenigen'
tijd in de Indische sfeer ingewijd door de
uit de luidsprekers opklinkende gamelan-
muziek.
Om tien uur des avonds nam het spel
een aanvang. Het stuk was genaamd „de
vijf geschenken aan den Sultan" en het
speelde in 1637.
De korte inhoud ervan komt op het vol
gende neer:
De sultan van Modjopait (op .fava) ont
vangt ter gelegenheid van zijn verjaardag
de gelukwenschen vanzijn eigen volk en
van de vorsten der omliggende landen.
Alle afgezanten bieden hem een geschenk
aan, dat een karaktereigenschap van waar
levensgeluk symboliseert, en geven een
daarbij passende demonstratie van hun
eigen volksgebruiken.
De gezant der Molukken biedt hem pijl
en boog aan, symbool van kracht, terwijl
zijn krijgslieden de eeuwenoude tjakaleie,
een krijgsdans vertoonen.
De edelen van zijn eigen volk bieden
hem een kostbaren kris aan, een symbool
van ridderlijkheid, en vertoonen daarbij
een van die kostelijke oude wajangdan-
scn, waarom de Javaansche cultuur we
reldberoemd is.
De gezant van China biedt een sieraad
aan in den vorm van de bekende pijlpunt,
waarmede de Chineezen vijfduizend jaar
geleden de Noordpunt in het kompas aan
gaven. Dit geschenk symboliseert doelbe
wustheid. Het gevolg vertoont het vijftig
eeuwen oude spel van den draak. De
draak, de god, die regeert over water en
lucht, wordt in dit spel vertoond als een
uiting van groote vreugde.
De gezant van de Nederlanden biedt een
Jacobsstaf aan, symbool van eenvoud; zijn
musketiers vertoonen eenige excercities.
Tenslotte komt het Arabisch gezant
schap. Het biedt geen stoffelijk huldeblijk,
doch opent voor hem, na een plechtigen
groet in het Arabisch, op wonderbaarlijke
wijze het jaar 1937. De bevolking treedt
op om zich te vereenigen onder het teeken
van wereldbroederschap: de broederhand.
De sultan met zijn geheele gevolg sluit
zich daarbij aan, en trekt op om den chief
scout van de geheele wereld te huldigen
namens de jeugd van Nederlandsch-Indië.
Tafereel vier werd verzorgd door de Hll-
fertheimgroep te Hilversum, de Mango-
Kwamegroep te Baarn en de Ericagroep te
Bussum.
De opmarsch in tafereel 5 werd verzorgd
door padvinders uit alle landen.
In de groote arena was een gedeelte der
eeretribune door schijnwerpers verlicht,
dat aan de achterzijde werd afgescheiden
door palen met wimpels.
Het geheel bood een fantastisch schouw
spel, dat werd ingezet met den intocht van
den vorst met zijn gevolg, waarna het bo
ven omschreven programma werd afge
werkt, waarbij de spelers op uitmuntende
wijze de hun toegewezen rol vertolkten.
Vooral indrukwekkend was het vertoo
nen van den grooten draak, waarbij het
Chlneesche vuurwerk werd ontstoken, dat
veel lawaai en veel rook gaf.
De draak sprong echter onversaagd tus-
schen het geknetter en de rookkolommen
door. maar toen waren dan ook alle gees
ten verdwenen.
Na het aanbieden van de verschillep.de
geschenken, hetgeen met schitterend cere
monieel gepaard ging, werden de vlaggen
der verschillende naties als symbool van
de internationale broederschap binnenge
dragen, waarvan de dragers zich rondom
de ontvangstplaats opstelden.
De sultan verhief zich hierop van zijn
zetel en schreed vol waardigheid naar de
eeretribune. Daar sprak de hoofdcommis
saris voor Indië, de heer Ranneft als
volgt:
„Zooals het spel getoond heeft, is de
kris een van de meest edele geschen
ken, welke men kan geven. Hij is een
vorst waardig-en-daarom is het, dat de
Indische patdvihders hebbenH gemeend
een kris le moeten aanbieden aan den
chief, dien zij beschouwen als een on
gekroond koning. Deze kris, waarvan
het staal 200 jaar oud is, werd ge
schonken door iemand uit Solo. terwijl
alle padvinders uit Indië aan de ver
dere bewerking hebben bijgedragen
met een cent per man.
Namens den chief-scout, die niet
aanwezig kon zijn, dankte de hoofd
verkenner staatsraad Rambonnet voor
Geknield voor een keukenvuurtje zit een
stoere padvinder uit alle macht de vlam
men, die maar niet goed optrekken willen,
aan te blazen. Belangstellend staan een
paar kameraden te kijken. Zal het lukken?
De padvinder blaast en blaast met bolle
wlangen Ja. het lukt. Er komt weer leven
in wat zoo even nog slechts een zacht
gloeiend, smeulend vuurtje was. De vlam
metjes spelen weer om het versch opge
worpen hout. er stijgt een aardig rook
kolommetje op. Dan opeens, een koeltje.
Het rookkolommetje slaat neer en walmt
rondom de neusgaten van den ijverig bla-
zenden padvinder, die proestend en zijn
oogen uitwrijvend opveert.
Zijn kameraden lachen. Hij laoht zelf
ook. De zoon van den kroonprins van
Zweden, eens koning over een groot rijk
Het publiek blijft toestroomen naar de
jamboree. Duizenden en duizenden. Waar
stellen die drommen nu eigenlijk het meest
belang in? Het lijdt geen twijfel: de groot
ste belangstelling is gewijd aan het chapi
ter: keuken en eten. Vooral de dames zijn
onverzadiglijk. Niet. dat zit ook maar één
kruimpje meepikken, verre van dat. Daar
voor hebben zij in de kookkunst van de
jongens toch niet voldoende vertrouwen.
Integendeel Ze slaan geen keuken over,
maar heel haar houding drukt overduidelijk
een geamuseerde, maar toch zeer zichtbare
CTitiek uit Dat de knapen het vleesch bra
den in kluiten boter, waar een heel gezin
een week lang mee kan uitkomen, kan er
nog mee door. Maar welke Hollandsche
huismoeder kan een kreet onderdrukken,
wanneer ze ziet hoe een donker Egypte-
naartje ernstig kijkend onder zijn rooden
fez onverstoorbaar bezig is struikjes bloem
kool in den koekepan zachtjes bruin te
bakken in een laagje spetterende olie?
Welke degelijke huisvrouw kijkt niet mis
prijzend naar de tent van de ooliike Sla-
meezen. die niet wisten, wat zij met de
Hollandsche tuinworteltjes moesten aan
vangen en die er nu een slingerende tent-
versiering van hebben geregen? Het is ook
niet gemakkelijk voor die buitenlandsche
jongens om te raden wat ze ter berêidhsg
zoo allemaal voortgezet krijgen Getuige
de Polen die dezer dagen hun zending
levensmiddelen ontvingen en daarbij een
groot blik vonden met iets, dat er als een
eenigszins vreemde, maar toch niet onsma
kelijke jam uitzag. Ze smeerden er een
dikke laag van op hun boterham, hapten,
kauwden en begonnen in letterlijken zin
te schuimbekken. Groene zeep.
Wij zijn op bezoek bij de Japanneezen. Hun
kamp ligt een eindweegs uit centrum, dicht
bij Mexico, het vorstendom Lichtenstein,
Portugal, Curacao. Iran. siam etc. Uit-
heemsch en gemengd is die groep landen.
Wat al vreemde dingen kan men er aan
schouwen. Het is er dan ook druk.
Nu zitten we in een Japansche tent
te midden van een schare glim
lachende Japanneesjes. onder de bungelen
de. blauwe lampions en zien toe, hoe zij met
een rank penseel ingewikkelde karakters
schetsen in de handteèkeningenboekjes. die
hun in waarlijk al te snel tempo worden
toegestoken.
Zij kunnen geen geregeld gesprek voeren
maar ze penseelen vlijtig voort en trachten
inmiddels het hun gast zoo aangenaam
mogelijk te maken: met groene thee, die
niet naar thee smaakt, maar die verfris-
schend is als geen andere drank op de ge
heele Jamboree: met Japansch gebak, dat
er uitziet als pepernoten, dat klapperend is
als biscuit en dat geen smaak heeft, met
nog weer ander gebak, dat een beetje op
een plakje teerzeep lijkt en dat ook al geen
smaak heeft en dat van een zwarte boon
wordt vervaardigd en nog een derde soort
gebak, wit en kleverig, in den vorm van
een wanschapen aardappel en bestrooid
met een bruinig poeder en ook dit heeft
geen smaak. Vol verwachting kijken de
glimlachende Japanneezen u aan. en gij
blijft niet achter en zijt hoffelijk als zij.
en u vindt alles heerlijk. En de Japannees
is verheugd en biedt u een papieren visch
aan. die de Japansche jongens mei een stok
aan een touwtje bij wijze van vlieger dra
vend door de lucht laat zweven. En dan
lacht gii even verheugt als uw gastheer en
hij vertelt u van den heiligen Jaoanschen
berg Foejijama en van de schoonheid van
zi.in verre eilandenrijk Vol belangstelling
zit ge te luisteren en even wordt uw gast
heer ernst'g kijkt u aan en dan glimlach:
hij weer en zegt. dat Holland toch zoo veel
liikt or zijn Japan Alleen zijn er geen
bergen Maar het is net zoo mooi en het
is hier heerlijk in het kamp. En samen
rookt u een kersenbloesemsigaret, die uw
hoofd doet duizelen en gezamenlijk zit gij
een oogenblik te kijken naar de zachte
glooiingen van het land en het donkere
groen der rijzige beuken. Tot een smeekend
padvindertje, zijn handteekeningenboekje
toesteekt en een gerulschloos penseel een
sierlijk en ingewikkeld karakter op het
blanke papier vlijt.
Een van de treffendste dingen op de ge
heele jamboree is wel in subkamp zeven, de
hoek der handicapped scouts. Hier zijn in
het geheel een honderdtwintig padvinder
tjes bijeen, twintig Franschen, dertig En-
gelschen en zeventig Nederlanders, die met
lichamelijke euvelen te kampen hebben. Er
zijn blinden, slechtzienden, doofstommen
en kreupelen. Ze kampeeren er precies als
alle andere padvinders en zijn er zoo ge
lukkig dat men zich daar geen voorstelling
van kan maken. Net ais de anderen breekt
voor hen officieel om zeven uur de dag aan.
Gewoonlijk echter, zoo vertelt ons een der
padvinders, die hen dagelijks in alles bij
staan. zijn zii er heel wat eerder uit dan
wü Ze komen ons dan zelf wekken en dat
geeft altijd veel pret. De slechtzienden en
de blinden kennen den weg in hun kampe-
mentje al zoo goed, dat zii het grootste
plezier er in hebben ons wakker te komen
maken. Ze vallen wel eens over een scheer
lijn. maar dan begint de pret eerst recht.
Na het opstaan wasschen De slechtzien
den snijden brood voor zich zelf en de
blinden en ze smeren het ook,, wel een
beetje ongelijk soms. maar dat is wel lek
ker. Ze schijnen van boter te houden. De
blinden maken dan verder wat muziek,
schrijven braillebrieven of luisteren naar
wat de slechtzienden hun voorlezen.
Zooveel mogelijk doen ze alles zelf. Bor
den wasschen tenten ordelijk houden enz.
Het ging wel en ze hadden er ook veel ple
zier in. maar uiteraard ging het wat lang
zaam en daardoor hadden ze voor veel
andere dingen geen tijd. Daarom is toen
besloten de maaltijden uit den voortrek
kerskeuken te laten komen. Nu hebben ze
meer tijd en amuseeren zich geweldig Ze
trekken ijverig de andere kampen af de
kreupelen met hun beugels of krakken in
hun wagentjes, de blinden geleid door de
slechtzienden en overal en altüd geholpen
door de andere padvinders En met harts
tocht verzamelen ze handteekeningen en
drijven zii den ruilhandel.
Het is de eerste maal dat handicapped
scouts op deze wijze bij e'kaar op een jam
boree kampeeren En het is een succes, zoo
groot dat tal van landen, d'e dezp bijzon
dere padvinderij nog niet kenden komen
kijken en vermoede'iik vol eorde voorne
mens weer heen gaan
Een woord van zeer grooten lof voor de
leiders mag zeker hier worden uitgesproken.
Zondag.
W. de Zwijgerkerk (Gemeente Gods)Spr.
W. Hacking en P. v. d. Woude, 8 uur nam]
Maandag.
Prediker: Geref. Bond. Spr. ds. Westia
Hoeksema, 8 uur nam.
W. de Zwijgerkerk (Gemeente Gods): Spr,
W. Hacking en P. v. d. Woude, 8 uur nam]
DAGELIJKS
Pieterskerkraoht 9: Tentoonstelling „Ars
Aemula Naturae", 10 uur voorm. tot 5 uur
nam. (tot 9 Augustus).
BIOSCOPEN.
Luxor-Theater. Stationsweg: 8 uur nam.
„Wie het laatst kust
Woensdag-, Donderdag- en Zaterdagmid
dag 2 uur.
Zondag van 2 tot 7 uur doorloopende
voorstelling en 8 uur nam.
Trlanon-Theater, Breestr. 31: 8 uur nam,
„Pygmalion".
Woesdag- en Zaterdagnom. 2 uur.
Zondag van 2 tot 7 uur doorloopende
voorstelling.
Lldo-Theater, Steenstr. 39: 8.15 uur nam.
„Showboat".
Woensdag- en Zaterdagnam. 2.30 uur.
Zondag doorloopende voorstelling van 2 tot
7 uur en te 8.15 uur.
Het Nieuwe Roxy-Theater. Haarl.str. 7
„Het lied aan den Bosporus".
lederen middag 2.30 u. 's avonds om 7
en 8.15 uur. Zondag vanaf 2 uur.
Zaterdag, Zondag en Woensdag 2 uur:
Jeugdvoorstelling.
Casino-Theater, Hoogewoerd 49. 8 u. nam.
„Follow the fleet".
Zondag van 4 tot 7 en van 8 tot 11 uur;
Woensdag- en Zaterdag-nam. te 2'/i uur.
Nova-bioscoop (Katwijk aan Zee): „Ship
Ahoy", 2'/i en 8 uur nam.
De avond-, nacht- en Zondagsdienst der
apotheken wordt van Maandag 2 tot en
met Zondag 8 Aug. as. waargenomen door
de apotheken: M. Boekwijt, Vlschmarkt 4,
tel. 552 en J. Doedens, Wilhelminapark 8,
Oegstgeest, tel. 274.
De apotheek Hooigracht 48 ls dag en
nacht geopend voor leden v. h. ziekenfonds
„Tot Hulp der Menschheid", echter van
nam 8 uur tot v.m. 8 uur alleen voor
spoedrecepten
De geneeskundige Zondagsdienst te Lei
den wordt van Zaterdagavond 8 uur tot
Maandagmorgen 8 uur waargenomen door
de doctoren Bruins Slot. van Bockel, van
Driesum en Stoffers.
Te Oegstgeest wordt deze dienst dan
waargenomen door dr. Varekamp, tel. 1916.
het geschenk en den Indischen pad
vinders voor de gevoelens, welke tij
dezen avond voor den chief-scout oj
zoo schitterende wijze tot uiting had
den gebracht.
Diner Nederl. Padvindstersgiidt
te Warmond.
Gisteravond is in „Meerrust" te Warmond
door het Nederlandsche Padvindstersgllde
een diner aangeboden aan de Chief-Guide,
lady Baden Powell. Als gasten zaten voorts
aan H. H. de Ranee van Dharkanal, die als
hoofdleidster van haar land de witte pad-
vindstersblouse met zwarte das droeg en
daarover de bekende Indische sari; voorts
Dame Katherine Farse, directrice van het
wereldbureau der meisjespadvinderij; mrs.
Copley Hewitt, divisie-commissaresse van
Gillingham (Kent)mrs. Fyfe en miss Doeg
uit Aberdeen.
Aan het diner namen twee oprichtsters
van het gilde deel, mevr. J. van der Bergh-
jkvr. van Tijen en mevr. Hannesvan Stee
nis, twee der eereleden en een 50-tal hoofd
en afdeelingsbestuursleden, distrlctscommls-
saressen, enz.
Mevr. v. d. Boschde Jongh, presidente
van het M.P.G., stelde allereerst een dronlt
in op H. M. de Koningin, H. K. H. Prinses
Juliana, beschermvrouwe van het gilde en
Z.K.H. Prins Bemhard, onmiddellijk ge-
volgid door een dronk op den Engelschen
Koning en het Koninklijk Huls.
In haar tafelrede herinnerde zij eraan,
hoe sterk allen de kameraadschap en de
vreugden ervaren, welke de Jamboree
brengt en die de padvindsters reeds van
internationale conferenties en kampen uit
eigen ervaring kennen. Wij moeten blijven,
wat de Chief-Scout bedoelde, toen hij do
beweging schiep: een jeugdorganisatie.
De presidente besloot haar rede met een
dronk op de internationale zusterschap, die
evenals de jamboree nader tot den wereld
vrede moge lelden.
Nadat het jamboree-lied, de beide volks
liederen en eenige padvindersliedjes waren
gezongen, gaf lady Baden Powell in haar
antwoord uiting aan gevoelens van dank
baarheid voor hetgeen Nederland door de
jamboree te zien gaf. De Ohief Scout en zU
zelf zijn diep getroffen, ook door het sym
pathieke medeleven van het groote publiek.
Tenslotte werden enkele hartelijke woor
den tot presidente en hoofdbestuur gericht
door de oprichtster, mevr. Van der Beigh.
Ordemaatregelen op de wereldjamboree.
Teneinde een behoorlijke verkeersrege
ling binnen het kamp te waarborgen wor
den door het hoofdkwartier van de wereld
jamboree de volgende maatregelen getrof
fen:
Heden om 7 uur worden de loketten voor
verkoop toegangsbewijzen van het kamp
gesloten. De kampen blijven tot 8 uur voor
het publiek geopend. Van 8 tot 10 uur is het
marktterrein nog voor het publiek geopend.
Van 78 uur bestaat nog gelegenheid
kaarten voor het groote kampvuur, dat om
8 uur in de duinen begint, te koopen aan
den post Vogelenzangscheweg-Noord. Kaar
ten voor het kampvuur worden niet afge
geven aan den hoofdingang (Bekslaan).
Deelnemers, die per auto komen, kunnen
deze parkeeren op het parkeerterrein: vo-
gelenzangscheweg-Noord.
Om 8 uur 30 worden de hekken gesloten
en kan geen publiek meer worden toegeia-
ten.
Morgen en Maandag worden om 7 uur
de hekken voor het publiek gesloten.
Gisteren Hebben 500 jongens uit alle dee
len van het land die hebben deelgenomen
aan een wedstrijd van de Robinsonschoen-
fabriek op kosten van deze fabriek een be
zoek gebracht aan de jamboree.
2—2
