Padvindsters op de Jamboree - Zeilwedstrijden te Loosdrecht LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad BUITEN HAAR KRINGEN 78sfe Jaargang FEUILLETON GItOOTE DAG VOOR DE PADVINDSTERS TE VOGELENZANG. Gisteren de fileerden de padvindsters voor lord en lady Baden Powell. Foto genomen tijdens het défilé. yjg> lllliP ROEIEN IN DE WARMTE is geen kinderspel. Binkie Stewart, een 4-ja- rige filmster, wilde dat zij er nooit aan btegfmnen was. PLECHTIG OOGENBLIK OP DE WERELD-JAMBOREE Uit handen van de Chief Guide (lady Baden Powell) ontv wereldvlag. TE VOGELENZANG. - angen de padvindsters de H42 1 llET SPEL MET DEN DOOI). Een ijzingwekkend staaltje van koelbloedigheid tijdens een demonstratie door het Engelsche corps motorrijders van den berichten dienst, op een tentoonstelling in een plaatsje bij Londen, DE LOOSDRECHTSCHE PLASSEN: IIET DORADO VOOR DEN ZEILER. TIJDENS DE INTERNATIONALE ZEILWEDSTRIJDEN TER GELEGENHEID VAN DE HOLLANiDfWEEK 1937"; HET RONDEN VAN EEN BOEI. Door HERMAN ANTONSEN. 29) .„Ik heb met den portier zelf gesproken!" it" ze hem in de rede, „Hij schaamde zich <wr zijn handelwijze. Hij was te weten ge komen, wie ik was. Hij zei, dat hij geld van s aangenomen en er zich nu voor schaamde. Ik ben er benieuwd naar, of jij Jfzelf er nu ook over schaamt, dat je hem geld hebt omgekocht." De verslagen uitdrukking verdween op eens van Suther's gelaat; het bijna uitda gende van zijn stem was verdwenen. Nede- "gheid sprak uit heel zijn houding en zijn klonk smeekend. lino rry' we leeren Pas. wat voor ellende- ™gen we kunnen zijn, als we in verdruk- wh ij n' Die Porta61' heeft de waarheid dn» IIet heeft geen nut, een poging te „?jh' om het je aan het verstand te bren- 6«i iedere man zou het op slag begrijpen." ve'üan versohilt het mannelijk begrips- zeij£°en aanmer'teU)k van het mijne," „Natuurlijk is dat het geval. Terry, ik din»Ie j J6 'ets verkeerds met Red- hehkJieiv211 had, dan zou ik je nog lief- sphrit?' ,Haar )ulst die twijfel, die ver- ,ei)j kelijke twijfel maakt 'n mensch ra- hee?Ik twijfelde aan je. Je moogt dat mei.!. jVan me vinden, maar als een atelier aooaJs JU gedaan hebt, een „Je redenen kunnen me geen steek sche len, Curt," viel ze hem in de rede. „We hebben alleen te maken met het gevolg van je redeneering." „Ja, ik kan niet anders doen, dan om vergiffenis vragen," gaf hij toe. „En ik kan je alleen vragen, me de waar heid te vertellen," hield ze aan. Hij haalde de schouders op. „Ik heb toch alles al toe gegeven, Terry. Je weet precies, hoe laag hartig ik ben. Het is afschuwelijk, dat lief de een man zóó kan verlagen. Ik heb nooit kunnen droomen, dat ik achterdochtig tegenover jou kon zijn. En nu je er heele- maal achter bent, wat voor iemand ik ben, zal alles wel uit zijn tusschen ons." .Maar ben ik er wel heelemaal achter, wat voor iemand je bent?" vroeg ze on- meedoogend. „Is dat aardig, Terry?" zei hij smeekend. „Ik wil precies weten, wat er vanmiddag gebeurd istegenover Jack Redding," herhaalde ze. „Ik heb je alles verteld, wat er te vertel len viel," zei hij beslist. „Heb je dat heusch gedaan? Want dat wil ik juist uitvisschen," hield ze vol. „Maak me nu toch niet uit voor een doortrapten leugenaar, Terry!" „Dat heb je van Jack Redding ook ge maakt." zei ze. „Je hebt gezegd, dat hij dingen van me verteld heeft, die ik niet gelooven kan. Vertel je de waarheid?" „Dat heb ik gedaan," riep hij heftig uit, hoewel hij voelde dat hij grond verloor. „Geloof je me dan niet?" „Ik ben bang, dat ik dat niet kan. Curt," antwoordde ze. Hij trachtte het beetje waardigheid, dat hem nog restte, op te houden. „Dan doe ik maar beter met je naar huls te brengen." zei hij. Ze schudde het hoofd. „Gladys en Parker komen hier zoo dade lijk," antwoordde zij, „ik zou liever op hen wachten." „Ik denk. dat je het wel heel afschuwe lijk zult vinden, hier met iemand als ik ben, te blijven zitten," zei hij bitter. Ze nam hem zorgvuldig op. Haar anders zoo sprankelende oogen stonden nu ijzig koel. „Als jij jezelf voor verachtelijk hield, Curt," zei ze, „dan zou ik je kunnen begrij pen en vergeven." Zijn bittere stemming werd venijnig. „Dat is nog al onbegrijpelijk gezegd, hè?" „Ik bedoelde het niet onbegrijpelijk. Ik meen, Curt, dat je wel nijdig op jezelf bent, maar jezelf niet minacht. Als je iets pro beert en het mislukt dan „Wat heb ik geprobeerd?" vroeg hij bruusk. Ze keek hem recht in de oogen. „Wat je mij.. door je gedachten hebt aangedaan, komt er zooveel niet op aan. We kunnen niet altijd helpen, dat we iets denken. Als we achterdochtig zijn, nou dan zijn we het en valt er weinig aan te veranderen. Maar onze daden hebben we toch wel in onze macht. Je had je argwaan niet in daden hoeven om te zetten. Je had mij de vernedering kunnen besparen van bij een portier naar mij te gaan informee- en. Maar ik denk niet in de eerste plaats aan mijzelf. Ik denk aan Jack Redding. Aan de positie, waarin jij hem geplaatst hebt. Hij was candidaat voor een club ge steld... en jij hebt 't hem onmogelijk ge maakt, gekozen te worden. Jij hebt je best gedaan, de deuren van alle huizen in New- York voor hem te sluiten," „Met andere woorden," riep hij razend. ,Ik heb leugens over hem verteld!" „Zoo is het nou precies gezegd, Gurt." antwoordde ze bedaard. „Je begrijpt natuurlijk, dat ik dit van niemandook niet van joukan aannemen!" zei hij heftig. „Ja, dat weet ik," zei ze. „Dus je verbreekt onze verloving?" vroeg hij .Heeft die ooit echt bestaan?" vroeg zij Heeft de Curt Suthers, dien ik liefhad, ooit werkelijk bestaan? Is hij niet altijd dezelf de geweest, die nu voor me staat, iemand, die als fatsoenlijk man beschouwd wordt, maar innerlijk. ,,'n Vrouw mag nu eenmaal alles zeg gen," riep hij woest uit. „Dat een man niet met een vuistslag be antwoorden kan. wil je zeggen?" was haar antwoord. „Och, daar schuilt een zekere rechtvaardigheid in, Curt. Ik zal zulke din gen niet meer zeggen. Ik wil alleen verkla ren. dat het me spijt, dat ik ze heb moeten zeggen." ,Hn onze verloving is verbroken?" vroeg hij nogmaals. „Zou je verloofd willen zijn met een meisje, dat zoo over je denkt, als ik doe?" luidde haai- wedervraag. „Je hebt het over verdenking gehad; over wantrouwen," zei hij. „Je veracht me, omdat ik jou wantrouwde. Maar jij wan trouwt me zelf ook." „Heb ik er geen reden toe?" ,Had ik dan geen reden?" vroeg hij ver wijtend. „Maar voor mij was het een mis daad, aan jou te wantrouwen. Jij moogt echter gerust denken, dat ik een leugenaar ben. Zonder er een steek van af te weten, veronderstel je, dat ik je de waarheid over het gebeurde met Redding niet verteld heb. Is dat .fatsoenlijk? Is dat rechtvaardig?" Ze keek hem weifelend aan. Hij was de man, van wien ze gehouden had. Hij was degene, dien ze voor het eerst van haar leven vol liefde gekust had. Nog geen' twaalf uur geleden had ze gezegd, dat ze met hem trouwen wilde. Nog geen halven dag geleden was hij haar ideaal van ridderlijkheid, trouw en liefde geweest. En nu beschouwde ze hem als een gemeene leugenaar. Dat was niet eerlijk; dat was niet rechtvaardig. Terry voelde plotseling een opwelling van teeaerheid tegenover hemniet de tee- óerheid der liefde, maar die van het me delijden. Haar liefde tegenover hem was dood. Ook al zou hij haar bewijzen, dat hij niet over Jack gelogen had, dan zou ze toch niet meer van hem kunnen houden. Maar wat kon ze verder eraan doen? Ze kon haar tegen hem ingebrachte beschul diging niet bewijzen. Maar hij kon het te gendeel evenmin aantoonen. Er was maar een, die daartoe in staat was en dat was Redding zelf. Op dat oogenblik kwamen de Carsons het zaaltje binnen. Achter hen kwam Carol en de man, naar wien ze glim lachend opzag, was Jack Redding. Suthers zag hen ook. Zijn gezicht verstrakte. „Veronderstel eens", zei hij zich tot Terry wendend, „dat ik Redding ertoe bracht, te erkennen, dat hij de dingen van jou ge zegd heeft, die ik beweerd heb, wat dan?" „Dat is natuurlijk een bespottelijke ver onderstelling", zei Terry, „Toch waar? Wat is er voor bespottelijks aan de veronderstelling, dat die Redding een laffe schurk is? Als ik een gemeene leuge naar kan zijn, waarom hij dan niet? Is hij zoo'n ridder zonder blaam een man, die meisjes in een bus aanklampt en op haar kosten verteringen maakt ,Nou maak je jezelf onmogelijk, Curt", zei ze tegen hem. (Nadruk verboden). .(W<wdt vervolg*^

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1937 | | pagina 5