Eerepoorten op het Jamboreeterrein - Infanterie-oefeningen - Bijenmarkt
78sie JaargangLEiSSCH DA5BIADTweede Blad
BUITEN HAAR KRINGEN
FEUILLETON
HET NIEUWE HOOFDBUREAU VAN DE LONDENSCHE BRANDWEER - AMERIKAANSCHE PADVINDERS DE JAARLIJKSCHE BIJENMARKT te Apeldoorn.
ie door den Koning geopend. Tijdens de demonstraties. Een brandweerman boven bij aankomst te Southampton, op weg naai; do Jamboree De Veluwsche boeren vol bewondering yoor-de
op een geweldige Magirus-ladder. te Vogelenzang. inzendingen.
Door HERMAN ANTONSEN.
15)
Ze aarzelde. Maar ze moest de waar
heid zeggen.
„Omdat ik niet van jou houd," antwoord
de ze zachtjes.
„Wel waar, je houdt van me!"
Ze kreeg een kleur. „Is dat niet een
beetje al te brutaal?"
„Bij liefde kan er geen sprake zijn van
brutaliteit."
„Misschien niet, als twee menschen van
elkaar houdenmaar zulke algemeen
heden zeggen toch feitelijk niet veel, wel?
Ik houd nu eenmaal niet van je, Jack."
„Waarom ben je dan voor me weggekro
pen? Waarom je voor mij verstopt?"
..Heb ik dat gedaan?"
„Heb je het soms niet gedaan?"
„Ik heb gedacht van niet." Ze had nu
haar zelfbeheersching weer terug, die zij
bijna kwijtgeraakt was, toen hij beweerde,
dat ze van hem hield.
..In elk geval ben je verdwenen," zei hij,
„en ik dachtOch Terry, ik wil niet
■Pet je kibbelen."
„Zoo'n gedwongen edelmoedigheid is vrij
vervelend, vind je niet?"
„Ik wil eerlijk tegen Je zijn. Terry En ik
™u graag hebben, dat ie het ook tegen mij
was. Ik heb goed werk op kantoor gedaan.
heb weer opslag gekregen. Ik heb die
taak gewonnen voor Woodwring en voor.
het jaar om is, ben ik deelgenoot in de
firma."
„Gewonnen? Ik dacht, dat aan zulke
processen nooit een einde kwam."
„De tegenpartij heeft een dading aange
daan. Ik kan me veroorloven te gaan trou
wen, mijn vrouw zal niet behoeven te wer
ken. Ik heb succes gehad, Terry."
„Ik ben er erg blij om," zei ze.
„Ik ook... want nu heb ik het recht,jou
ten huwelijk te vragen... Het is niet meer
zooalsvroeger-."
„En miss Tarpeton?"
„Die Is ook van de baan. Terry, wil je
met me trouwen?"
Ze schudde het hoofd. „Het spijt me
Jack, maar heusch. Ik houd niet van je."
„Maar je houdt toch niet van iemand
anders?"
„Ik geloof van wel," erkende ze.
„Maar wanneerJe hield toch nog
nietO, nu snap ik hetdaarom ben
je zoo lang weggeweest!"
„Juist, dat was de reden."
Ze kreeg medelijden om de ellende, die
uit zijn blik sprak.
„Dat had je me wel kunnen vertellen,"
zei hij.
„Jij had me toch ook niets verteld?"
„Wat verteld? O. dat ik je liefhad?
Maar je wist heel goed, al zei ik van niet,
dat ik je gewoonweg aanbad."
Ze glimlachte tegen hem. „Jouw manier
van hofmaken Is dan wel erg indirect,
Jack. Ik heb dat, geloof ik, niet begrepen."
„Maar nu weet je het toch direct?"
„Ik weet nu ook. dat ik van temand
anders houd.'' zei ze.
„Wist je dat ook al, toen ik je.
Ze schudde weer het hoofd.
„Ik wist het niet. Ik vermoedde het wel..
maar ik was piet zeker."
„En nuweet je het zeker?"
„Ja, nu wel. Toen wist ik het nog niet
zoo zeker. Nu zou ik je haten, als je me
maar aanraakte. En het zou me spijten,
dat ik je hier liet komen."
„Je hoeft niet bang te zijn," zei hij rus
tig. „Ik zal zooiets niet doen. Maar, Terry,
ik zal met je trouwen!"
„Dat lijkt wel iets op een ridder uit de
oude doos. Ben je soms van plan me op je
strijdros te ontvoeren?"
„Terry, of je het beseft, of niet, je houdt
van me! Net zooals ik van je hield, al wist
ik het zelf nog niet. En aan liefde kunnen
we niet ontkomen, Terry."
„Dat weet ik heel goed," zei ze bruusk,
„en daarom ga ik met een ander trouwen."
„Met wien?"
„Komt dat er iets op aan? Ik geloof, dat
we beter doen, niet te gaan lunchen. Jack.
Dit moet maar ons.afscheid zijn."
„Meen je, dat het beter is, dat we elkaar
niet meer terugzien?" vroeg hij schor.
„Is dat niet het beste?"
„Voor wien?" vroeg hij.
„Voor jou.en voor mij ook. Ik meen,
als je werkelijk om me geeftdan wil ik
je geen pijn doen..
„Ik kan wel tegen pijn," zei hij. „O, Ter
ry.dat kun je niet meenen Terry!"
„Ik wou, dat je wegging," zei ze ijzig koel.
„Meen je dat heusch?"
„Ik meen het," antwoordde zij.
„Waarom liet je me dan komen? Waar
om zei je, dat we.
„Dat was ik je verschuldigd."
„Maar je hoeft me niet te laten blij
ven
„Ik ben het aan iemand anders verschul
digd, jou hier niet te laten blijven."
Zijn oogen fonkelden. „En je bent dus
bang voor me, Terry?"
„Ik geloof, dat je nu maar gaan moest,"
zei ze effen.
„Zoo, dat jij het gevoel hebt, dat je je
plicht hebt gedaan tegenover den man, van
wien je beweert te houden?"
„Het is geen bewering! Ik wou, dat je nu
maar ging."
„Wat heeft hij, dat ik niet heb, Terry?"
stoof hij woedend op. „Geld?"
„Waarom vraag je dat eigenlijk?"
„Omdat je een paar weken geleden nog
niet van hem hield. En ik kan niet geloo-
ven, dat je verliefd bent geworden op een
ander, nadat we elkaar het laatst gezien
hebben."
„Toch is het zoo," zei ze stroef.
„Dan geef je hem maar weer op!" riep
hij woest.
Het kwam zoo onverwachts en was zoo
belachelijk, dat Terry, haars ondanks,
gichelde. En dat had een onverwacht effect
op hem. Zijn vuurrood gezicht werd opeens
wit van woede.
„Zoo.... is het zoo grappig?" viel hij
uit, „ik ben maar een bespottelijke gek,
omdat ik van een meisje houd, dat niets
van me weten wil! Belachelijk, hè? Nou,
lach dan hier ook nog maar om!"
Hij nam haar ruw in zijn armen en Keek
haar recht in haar oogen. En de diepe
minachting, die ze daarin las, vervulde haar
met ontzetting. En toen ze angstig haar
oogen voor de zijne neersloeg, duwde hij
haar bijna ruw van zich af.
„Neem me niet kwalijk! Ik hoop. dat lk
je geen pijn gedaan heb, [k ga nu Dag!"
Hij wa- de deur al uit voordat ze nog
goed besefte, wat er gebeurd was. De deur
sloeg achter nem dicht, on ze hoorde hem
de trap afholien. Onzeker liep ze naar een
stoel en ging zitten.
Enfin, het .was voorbij. De romance van
de gemaskerde jonge dame en den armen
jongen man was afgeloopen. Het had hee-
lemaal niet gebeurd moeten zijn! Van het
eerste begin af, had hij blijkbaar minach
ting voor haar gevoeid. Dat verklaarde zijn-
handelwijze.
Zoo'n schoft! Dat was hij en niets an
ders! En het was haar gerechte straf, dat
hij haar zoo vernederd had. Dat kwam er
van, als ze huiten haai- kring ging en uit
den band sprong! Maar omdat ze innerlijk
toch erg eerlijk was, zette ze die gedachte
toch dadelijk weer van zich af. Hij was
geen schoft. Hij was een aardige, keurige
jongen. Zij was degene, die gemeen en laag
gehandeld had.
Ze stak een sigaret op en rookte een
lioosje in gedachten verzonken.
Was het mogelijk, dat een meisjeeen
net meisjevan twee mannen hield?
Ze dacht ernstig over die vraag na. Dan
schudde ze beslist het hoofd. Enecht
van hem houdendat deed ze immers
ook niet? Het was maar een avontuurtje
geweest, meer niet!
Ze stond op, zette haar hoedje recht en
wandelde naar de Vijfde Avenue. Ze moest
nu wel alleen gaan lunchen. Tim Ragan,
die haar mee uit genomen had om zijn
nieuwe renpaard te bekijken, was niet in
de gelegenheid om haar te vergezellen en
had haar beloofd, dat hij haar aan haar
huis zou komen afhalen.
Ze wenkte een taxi en liet zich naar een
restaurant brengen, waar ze hoopte wel
iemand te vinden, om samen mee te lun
chen En toen ze dan ook binnenkwam,
werd ze aan verscheidene tafeltjes genoo-
digd en kon dus zelf kiezen, met wie ze
lunchen zou. Ze koos Mortie Blayben, die
met zijn vader en moeder aan tafel zat.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
yulfsv
JONG LEVEN IN ARiTS te Amsterdam.
IN DE OMGEVING VAN AMERSFOORT werden oefeningen gehouden door
de 8e Inf. Brigade, waarbij de pers was uitgenoodigd, teneinde een indruk te
krijgen van de yeelzjjdigheid en de omvangrijkheid van het' opleidingsprogram.
•Boven.; een klimpartij. Onderoefening met gasmaskers.
MET DE RESTAURATIE-WERKZAAMHEDEN van de fundamenten
van het oude slot der graven vin Egmond en Hoorn te Egmond aan den
Hoef, is men thans geheel gereed gekomen. Een overzicht.
De beide jonge ypssen groeien
op als-kool.
HET OPRICHTEN van de eerste der 17; eere;paor-
ten," dierondom hetJamboreeterrein .te yVogejenzajjg
geplaatst worden. De-poort in deJBeksl^an.
