Legerdag te Leeuwarden - Een Duitsche flottielje langs Nijmegen
Wiie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
BUITEN HAAR KRINGEN
FEUILLETON
EEN 10-TONS TRUCK beladen met 400 aakken pluimvee-voeder is te D'E TWEEDE FLOTTIELJE LICHTE DUITSCHE OORLOGSSCHEPEN 1)E RUSSISCHE POOLVLIEGER
Zwolle bij het nemen van een scherpe bocht omgeslagen. De nieuwe vagen 0p weg naar de Duitsche Rijnhavens. Overzicht na de - vaart onder de Waalbrug werddrècord Ta^en^airt^dTn'rechte
we ixl zwaar beschadigd. De chauffeur kwam met den schrik vrij- te "-Nijmegen. yprbcteixl heeft.
Door HERMAN ANTONSEN.
9)
„Alsof ik daaraan niet gedacht-had,
Terry! Maai'Woodwrtng zal er wel niet
aan denken, een klerk van Conaway mee
te vragen naar het strand of zoo."
„Wie weetzei Terry.
Ze was, vond ze later, heel tevreden over
het verloop van dien avond. Na het eten
waren ze Broadway opgewandeld, hadden
een bioscoop bezocht en om half elf had
ze, ondanks al zijn protesten, erop gestaan,
dat hij haar alleen naar huls liet gaan. Hij
had ten slotte toegegeven en was met de
ondergrondsche vertrokken.
„Ik zal je nog wel eens opbellen", had ze
Het was rustig in haar nieuwe huls, nu
gezegd en daarmee had hij zich tevreden
moeten stellen.
tante Martha er niet was. Ze ging dadelijk
naar bed en ze lag daar na te denken oter
het geval. Jack Redding was een aantrek
kelijke jonge man. En ze had hem ver
keerd beoordeeld. Het was geen gebrek aan
ambitie, maar een zoo groote liefde voor
Therese Tarpeton, dat hij er aan wan
hoopte, haar ooit waardig te kunnen wor
den. Overigens had hij zelfvertrouwen ge
noeg. Anders zou nij die zaak van Wood-
wring nooit zoo goed voor elkaar gebracht
hebben. Als hij maar tijd en gelegenheid
kreeg, dan zou hij zeker een succesvol man
worden. Welopgevoed, goed van karakter,
heelemaal een heer. Wat wilde ze dan nog
meer van hem? Dat vroeg ze zich telkens
en telkens weer af. Begon ze misschien
liefde voor hem te voelen? Verontwaardigd
ontkende ze. dat. Was ze van plan, hem
verliefd te maken, om hem de schaduw voor
de werkelijkheid te doen ruilen? Daar was
het antwoord niet zoo gemakkelijk op. Ze
wilde wel, dat hij haar graag mocht; ze
was blij met zijn gezelschap; die tweede
avond was zeker zoo prettig geweest als de
eerste. Waarom kon ze geen goede vrien
den met hem zijn?
Maar dat ging niet, als ze vertelde, wie
ze werkelijk was. En hij zag er niettegen
op, vriendschap met Terry Converse te
sluiten omdat hij dacht, dat ze even arm
was als hijzelf. Maar van vriendschap met
Terry Tarpeton, die vijf millioen bezat, zou
hij niets willen weten. Wilde ze dus met
hem blijven omgaan, dan moest ze voor
hem de artiste blijven, die naar een afzet
gebied voor haar werk zocht. Dat betee-
kende ontmoetingen op de straathoeken,
afscheid op straat, omdat hij haar niet
thuis mocht brengen, wilde ze zich niet
verraden. Was dat de moeite waard, die
het meebrengen zou?
En opeens voelde ze weer een heftige er
gernis, omdat hij een portret boven haar
zelf bleef stellen.En toch, het was de
moeite waard, hem te leeren, haar boven
dat portret te stellen Het was romantisch.
Welk ander meisje was ooit haar eigen
mededingster geweest? Ze zou altijd èn de
winnende èn de verliezende partij blijven,
hóe het ook uitliep!
Den volgenden morgen om tien uur liet
Terry zich aandienen op het kantoor van
Peter Weston. Hij was er nog een van den
ouden stempel. Hij droeg stijve hooge boor
den, zelfs in de stikkendste hitte. Hij was
lid van de Totem-club, .waar hij whist
speelde en tien minuten zich bedenken
kon, voordat hij zijn laatsten troef uit
speelde. Hij was de beste vriend van -haar
vader geweest en ook na zijn ontslag uit
de voogdij, had hij zijn tijd en zijn fortuin
altijd ter beschikking van Terry gehouden.
Zoodra hij haar'naam dan ook hoorde,
was hij haar terstond uit zijn privé kan
toor tegemoet gekomen.
„Neen, maar, dat is echt nog eens 'n ver
rassing, Terry!" riep hij uit. „Wat voer je
In vredesnaam in de stad uit?"
„Ik heb tante Martha naar het station
gebracht. Tom Freeland moest voor zaken
naar het buitenland
„Voor zakenklets!" zei Peter Wes
ton, „Die gaat op de fazantenjacht in
Schotland en hij is er vrij laat mee. Ik zag
hem op de passagierslijst van de Georgian.
Maar wat heb jij daarmee te maken?"
„Tante Martha zou zoolang voor zijn kin
deren zorgen en ik heb haar hierheen ge
bracht."
„Waarom heeft die zelf geen kinderen, ln
plaats van altijd rond te scharrelen met
een heel stel neefjes en nichtjes?" bromde
Peter.
Terry lachte bescheiden.
„Waarom waagt u t niet met haar,
oom?" vroeg ze.
Peter keek vreeselijk leelijk.
„Verdraaid, wat 'n brutaliteit! Die ver
wende jongelui ook! Totaal bedorven!
Geen eerbied voor den ouderdom meer! En
dat noemt me „oom" Peter. Noemt me altijd
„oom" als ze wat van me hebben moet.
Maar je hebt nu de volle beschikking over
je geldwat wil je nou nog vaji me?."
„Ik wou graag een atelier huren", zei
Terry, „dat tevens als woning dienen kan.
Maar heel goedkoop."
„Wat wil je?" vroeg Peter ongeloovig.
„Hoe kom je op dat zotte idee?"
„Een heer vraagt nooit aan een dame,
wat voor zotte ideeën ze heeft", zei Terry
bestraffend.
„Als ze onzin uitkramen, vragen ze er
wél naar. Wat-is er? Je hebt je huis op
Livingstone Place net verbouwd en gemeu
bileerd. Kun je daar die maile vuur-
schermpjes niet schilderen?"
,Daar herinnert u me ergens aan, oom
Peter. Zoudt u bij mij geen vuurscherm
willen bestellen?"
„Vast niet. Ik zou niet weten, wat er
mee aan te vangen."
„Wilt u dan-de kunst heelemaal niet be
schermen?"
„Rijke meisjes behooren geen kunst te
beoefenen. Ze halen den artisten, die het
hard noodig hebben, het brood maar uit
den mond."
„Maar oom Peter, als het nu kunst om
de kunst is, wilt u die zelfs niet prote-
geeren?"
„Ik protegeer geen onzin. Je hebt geen
atelier noodig."
„Ik heb er wel een noodig. Hoor eens,
oom Peter, ik wil me heusch ernstig op
schilderen gaan toeleggen. Doe ik het
thuis, dan denkt iedereen, tot de bedien
den toe, dat het maar een gril van me is
en komen ze me leder oogenblik storen.
Daarom wil ik een atelier hebben."
„Maar waarom een. dat meteen woning
is? Je hebt toch een eigen huis?"
Ze stond zuchtend op.
„Ik zie wei, dat ik ergens anders hulp
moet zoeken. Ik dacht, dat u me zoudt
willen helpen, maar als u niets doét,"dan
me ontmoedigen
„Ga zitten", beval hij. „Heb ik dan ge
zegd, dat ik je niet wil helpen? Maar Ik
moet weten, waarom het noodig is."
„Ik moet gelegenheid hebben, om er den
nacht door te brengennu en dan ten
minsteAls ik laat gewerkt heb en móe
ben
Hij greep haar beide handen.
„Terry, ik heb heel wat hooren praten
over een nieuwe generatie. Ik hecht er niet
veel geloof aanmaar soms klinkt het
toch wel echt. Meisjes, die buitenshuis nog
een eigen woongelegenheid erop na hou
den! Terry, zit er iets in, dat mijn goed
keuring niet zou kunnen wegdragen?"
„U zoudt het niet goedkeurenmaar
het is toch heusch niet slecht, oom Peter!"
„Dan is het goed. Dus je moet een'ate
lier hebben
Ja, maar onder een anderen naam. Ik
moet geen last krijgen van krantènmen-
schen. Ik moet niet de rijke miss Tarpeton
zijn. Ik moet doorgaan voor de arme miss.
Converse, bijvoorbeeld. Voor een meisje,
dat haar eigen brood verdienen moet. Als
ik zelf. onder eigen naam, een atelier zou
huren
„Terry," viel hij haar in de rede. „Ik
ben natuurlijk maar een ouderwetsche
sukkel Ik ben zoo uit den tijd, als maar
mogelijk is. Maar toch, hoe dom ik ook
mag zijn, ik kan nu en dan wel eens lumi
neuze invallen krijgen. Terry... daar zit
een man achter!"
,Maar oom Peterhoe kunt u dat nu
zóó raden?" vroeg ze spottend.
(Nadruk verboden)., .(Wordt vervolgdL
LEGERDAG TE LEEUWARDEN. Op de Wilfoeïminabaan werden de
monstraties gegeven. Bovendéfilé der troepen voor de autoriteiten voor
het Paleis van Justitie. De afdeeling pantserwagens trekt voorbij. Onder:
Aanval van infanterie en pantserwagens op vijandelijke stelling.
DE EERSTE FOTO vam het Bulgaarsche kroonprinsje
prins Simeon van Tirnovo. Het prinsje in de armen van
zijn 4 jaar oude zusje, prinses Maria Louise.
LUCHTBBSCHEiRMINGSOElFENINGEN IN ENGELAND.
Manschappen van het ie bataljon Argylle en Sutherland Highlanders ontvangen instructies.
Zij zijn gekleed in waterproof capes en overalls.
