Huwelijk Prins Karei jr. van Zweden - Brandweer-demonstratie
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
BUITEN HAAR KRINGEN
fföte Jaargang
FEUILLETON
Door HERMAN ANTQNSEN.
3)
„Nou, ik mot zeggen, dat je erg schappe
lijk bent, juffie", zei de halfdronken man.
„heel wat van jouw soort zouden groote
herrie gemaakt hebben, omdat iemand
voorkomend voor ze wilde zijn. Het was zoo
kwaad niet bedoeld, kameraad. Ik ga ook
naar Coney en zag haar zoo alleen zitten
ennou ja. Ben je tevreden, kame
raad?"
„Als die dame het ook is", zei de jonge
man rustig.
„Welwelnatuurlijk", zei Terry.
Met een diepe buiging keerde de groote
kerel zich om. ging naar zijn makkers te
rug en haalde een flesch te voorschijn,
waaruit ze alle drie flink dronken. Hij
raakte niet uitgepraat over Terry. „Dat is
nog 's 'n meid!" bromde hij. „Andere meis
jes zouden belust zijn geweest op relletjes
en een vechtpartijmaar die zijn ook
niet van dat deftige slag, wat!"
De jonge man had nog een oogenbllk
aarzelend naast Terry gestaan. Maar ein
delijk kwam hij toch naast haar zitten.
„Neemt u me niet kwalijk", zei hij zacht
jes. .maar het zou te gek staan, als ik nu
niet naast u kwam zitten."
.En het zou nog gekker zijn als ik niet
graag had, dat u het deed".
„Hè?" Hij keek haar onderzoekend aan,
om te zien, hoe ze het meende. Maar haar
blik stelde hem gerust. „Ik zou u zoo graag
bedanken", zei Terry.
Hij haalde de schouders op.
„Ik geloof niet, dat het de moeite waard
was. Maar toch ben ik blij, dat ik toevallig
in de buurt was. Het zou misschien het
beste zijn, als u er niet op tegen fcebt, dat
ik tot het eindpunt meereed."
„Ik dacht, dat dat al afgesproken was,"
zei ze glimlachend.
Weer nam hij haar onderzoekend op.
„Wacht er in Coney iemand op u?"
vroeg hij.
„Neen", antwoordde ze,
„Niet?" vroeg hij verwonderd.
„Op u dan wel?"
„Neen", zei hij.
„Waarom zou een meisje niet alleen
naar Coney Island kunnen gaan?"
,Een meisje van uw soort? Och, om heel
wat redenen."
„Wat meent u met een meisje van mijn
soort?"
„Het soort meisjes, dat niet met een
dronken kerel weet om te springen."
„Maar nu weet ik het," zei ze lachend.
„Ik wacht doodbedaard op een redder uit
den nood."
„Bent u er wel eens geweest? Ik meen
dan.... alleen?"
„Weineen." gaf ze meteen toe.
„Dan geloof ik, dat ik niet beter doen
kan, dan vanavond op u passen."
„Wordt er van me verondersteld, dat ik
dat zoo maar dadelijk goedvind?"
Hij keek haar heel ernstig aan. Het
maakte een prettigen indruk op haar.
„Och, als u dat niet doet, dan moet ik u
aanraden nu meteen naar huis terug te
keeren," zei hij, „Coney is heel veilig, maar
in den avond moet een meisje alleen er
zich niet wagen..enfin, ik hoef u dat wel
niet te vertellen, wel? En ik ben nu een
maal hier en heb met niemand anders af
gesproken enOfschoon, ja daar moet
ik maar niet aan denken."
„U wilt zeggen, dat u toch eigenlijk wel
met iemand afgesproken hebt?"
„Neen. Ik dacht aan wat ik in mijn zak
heb. Niet meer dan vijf dollar. Ik kon het
van de hitte niet uithouden en besloot te
gaan zwemmen en dan wat te eten. Ik wist
niet, toen ik van huis ging, dat ik iemand
mee zou vragen, anders had ik wel meer.
Hij brak zijn zin bruusk af en keek haar
aan.
„Ik begon bijna te liegen," zei hij, „te
zeggen, dat ik dan meer geld meegenomen
zou hebben. Dat is niet waar. Ik heb geen
cent over om voor mijn plezier te beste
den. Niet voor Donderdag.mijn betaal
dagDus
Ze voelde opeens medelijden met hem
Hij was ongetwijfeld een heer. De jongelui,
die ze kende, mochten dan klagen, dat ze
geen eigen auto konden houden of geen
villa in Palm Beach, maar ze kon zich niet
voorstellen, dat ze niet genoeg geld in hun
zak hadden, om een avondje uit te gaan.
Zoo'n armoede had ze nog nooit meege
maakt. En deze jonge man, dien ze zonder
meer Sam had genoemd, had niet eens
geld genoeg op zak, om een avondje met
haar uit te gaan.
„Och, tobt u daar maar niet over. Ik heb
genoegZe hield even op en bedacht
zich. „Ik heb tien dollar bij me."
Ze moest er alleen maar voor zorgen, dat
hij niet zag, dat ze meer dan tweehonderd
dollar in haar taschje had, als ze ergens
voor betaalde.
Hij kreeg een kleur.
„Ik ben nog nooit met een meisje uitge
gaan en heb haar zelf laten betalen. Maar
jade omstandigheden zijn wel een
beetje eigenaardig ditmaal, niet?"
„Dat denk ik ook," anotwoordde ze
glimlachend.
„Dan zal ik uhet moet weluw
eigen gelag maar laten betalen."
„O, dat zou ik trouwens niet anders ge
wild hebben," antwoordde ze, ,,'n Meisje...
dat ergens een manoppikt
„Nou. zoo moest u het nu liever niet
noemen, wel?" riep hij lachend. „Als u er
niets op tegen hebt, dan zou ik me graag
voorstellen. John Reddingniet Sam."
Hij lachte weer. „Dat was erg snedig van
u. me meteen maar Sam te noemen."
„Angst doet de verbeelding sneller wer
ken, is het zoo niet?"
,Dan ben ik niet angstig geweest, want
mijn verbeelding bracht me op geen min
der alledaagschen naam dan Mary".
Ze dacht vlug na. Natuurlijk kon ze hem
haar werkelijken naam niet vertellen.
Maar nu hij zich eenmaal voorgesteld had,
moest zij toch ook een naam opgeven.
„Mijn naam is Converse", zei ze.
„En moet ik u zoo noemen met „miss"
er voor? We zien elkaar misschien nimmer
terug. Zou het zoo vreeselijk zijn, als ik
u voor één avond bij uw voornaam
noemde?"
„Die isisTheodora".
,Dat is een erg stijve naam", vond hij.
.Mijn.... mijn vrienden noemen me
Terry".
„Geen Teddy? Grappig! Best, dan is het
dus Terry, nietwaar?"
„Dan zult u dus Jack moeten heeten".
„Dat is zoo moeilijk niet We hebben bij
onze eerste voorstelling zulke enormiteiten
geslikt, dat we nu maar niet over kleinig
heden moeten vallen. Waar ben je ergens
in betrekking, Terry?"
Betrekking? Ze staarde hem verbluft
aan. Hoe moest ze in vredesnaam
„Ja.jaik heb op het oogenblik
eigenlijk geen betrekking", zei ze einde
lijk.
„Zonder werk? Maar hoe komt u er dan
bij, uw geld op Coney Island te vergooien?"
n.
Hij bekeek haar echt als een man, die
het uiterlijke ziet en dat vaak nog ver
keerd uitlegt. Zoo'n dwaas kind! Om ln
zoo'n moeilijken tijd haar geld aan plezier
maken te verknoeien. En natuurlijk op
haar paaschbest aangekleed. Maar hij
moest zeggen, ze had goeden smaak. Hij
voelde een beetje medelijden. Het leven
was toch hard voor zoo'n meisje. Voor een
man was het al niet gemakkelijk, maar een
man wist ten minste, als hij iets waard
was, dat succes slechts een kwestie van tijd
was; terwijl voor een meisje er alleen uit
komst was m een behoorlijk huwelijk. En
waar moest deze Terry, die blijkbaar zoo
weinig kennissen had. dat ze alleen naar
Coney Island moest gaan, ooit hopen een
behoorlijken man te vinden
„Het was zoo snikheet", antwoordde ze
na een poosje.
„Ja, maar andere menschen vinden het
ook heet", zei hij streng, „maar als die
geen werk hebben, dan worden ze niet ver
kwistend. Maar misschien", voegde hij er
grinnikend aan toe, „heb ik een heel ver
keerd idee over u. Misschien beteekenen 'n
paar dollars voor u niet véél".
(Nadruk verboden)(Wordt vervolgd).
IN DE OMGEIVING VAN BENNINGBROEK BIJ HOORN, WORDT DE LELIE-CULTUUR
DRUK. BEOEFEND.
Een veld met Regales in vollen bloei.
I1ET Hl'WELIJK VAN PRINS KAREL Jr. VAN ZWEDEN. Het bruidspaar eu de gasten voor hel
Slot Fridhero- Van links naar rechts, eerste rij: Prinses Ingeborg, gravin Elsa von Rosen, Prins Karei
jr., Prins Karei, Prins Axel van Denemarken. Achter Prins Axel, kroonprins cn kroonprinses van
Noorwegen en geheel links: de kroonprins van Zweden.
DR. SOHAKU lil, die de l!RANI)WEER-üEMONSTRATIE te Driebergen, welke werd bijge
leiding heeft van de organisatie woond door den commissaris der Koningin in de provincie Utrecht,
der Olympische Spelen 1940
in Tokio natspuiten van een koepel.
*5b
ONZE TENNISKAMPIOEN H. TIMMER is
uit Londen teruggekeerd, waar hjj in het huwelijk
is getreden. Timmer met zijn echtgenoote.
DE KRONING VAN POLEN'S ZIGEUNER-
KONING. De nieuwe zigeunerkoning Janusz.
Kwiek in kroningsornaat.
