De proefvluchten over den Atlantischen Oceaan - Aankomst padvinders
78ste JaargangLEIDSCH DAGBLADTweede Blad
BUITEN HAAR KRINGEN
FEUILLETON
HET HUWELIJK VAN MARY PlCKFOttl),
met den dirigent Buddy Rogers, te Hollywood.
Het bruidspaar.
HET LEUGEN VAN EEN KABEL BIJ ZWOELE voor de telefoonverbinding
van bet Oosten met bet Noorden. De kabel wordt 3 meter onder de Aa doorgevoerd.
In 9 weken moet 200 k.m. kabel gelegd worden.
DE INTERNATIONALE TENNISWEDSTRIJDEN TE NOORDWIJK
Tilden (recbts) kwam bij de beoordeeling van rijn rackets tot de ontdek
king, dat er enkele onbruikbaar waren geworden door 't barde slaan van
1.1. Zondag. In de auto de heer G. J. Scheurleer, (hoofd-wedstrijdleider).
Door HERMAN ANTONSEN.
2)
Mrs. Carey was hartelijk, maar babbel
ziek. Terry wuifde haar goedendag en liep
door. Het was warmer, dan ze gedacht had.
Ze overwoog zelfs een oogenblik terug te
keeren naar haar heerlijk koele huis en
rustig een middagje te gaan lezen. Maar ze
zette dat plan meteen uit haar hoofd. Als
ze te veel alleen was. zat ze maar over Curt
te denken. Ze mocht haar stemming eens
voor blijvende genegenheid aanzien! Ze
riep een taxi en liet zich rijden naar het
Colony-restaurant. Maar dat bleek in den
zomer gesloten. „Dan naar het Casino", zei
ze tegen den chauffeur.
Het was er koel en de ober gaf haar een
tafeltje onder de veranda. Maar er was
niemandniemand tenminste, die Terry
Tarpeton kende. En dat er buitenmenschen
zaten, tegen wie de ober eerbiedig fluister
de: „Daar zit miss Terry Tarpeton, dochter
van wijlen Anthony Tarpeton". daarvan
was zij zich heelemaal niet bewust. Na de
lunch nam ze een andere taxi. Ze was te
rusteloos om naar huis te gaan. ondanks
de hitte. Ze liet zich naar de Palatial Bio
scoop brengen. Binnen was het koel en de
film speelde in het hooge Noorden; en het
kijken naar reusachtige gletschers en pels
jagers, die door de sneeuw voortploeterden,
deed haar een poosje de hitte buiten ver
geten.
Maar toen ze bulten kwam, vond ze de
late middagzon nog even brandend als te
voren. Waarom had ze dat radiogram van
tante Martha toch niet beter gelezen? Die
vergeetachtigheid werd heusch onrust
barend.
Beteekende dat, dat ze werkelijk op Curt
verliefd was? Als ze niet zoo dom was ge
weest, dan was ze nu heerlijk aan het
zwemmen na een partijtje golf! Maar
ze kon haar auto toch nemen en naar het
strand
Terwijl ze besluiteloos op een straat
hoek stond, hoorde ze 'n man schreeuwen,
die een touring-car voor Coney Island aan
prees: „Menschen, waarom staan jullie
hier toch te braden van de hitte? We ver
trekken zoo dadelijk naar Coney Island.
Brengen u terug na een lekker zwembad op
tijd voor het eten. Kost maar één dollar,
dames en heeren. Ongekend buiten
kansje
Een jong stel, juist met Terry uit de
bioscoop gekomen, keek elkaar aan. De
jonge man telde tersluiks zijn geld. Hij
knikte geruststellend tegen het meisje,
wier gezichtje opklaarde. Terry keek hen
na, toen ze in de groote bus stapten. Dat
zoo'n kind daarmee zóó blij kon zijn. Terry
zag een kleinen jongen, die zijn moeder
trachtte mee te trekken: „Toe, mammie,
ik wou graag naar Coney toe dan. mam
mie!"
Terry kreeg een kleurtje van opwinding.
Ze was verscheidene keeren op Coney Is
land geweest. Maar dan in een eigen auto
met bekend gezelschap Het zou wel grap
pig zijn. alleen te gaan. met een bus. Waar
om ook niet? Al ontmoette ze daar een of
andere kennis, dan was het toch geen mis
daad?
En het zou allicht leuker zijn, dan naar
huis te gaan, of alleen naar een schouw
burg. Ze zag nog een jong paartje instap
pen. Opeens voelde ze zien roekeloos. Heel
haar leven was ze bewaakt en geleid. En
het laatste jaar had ze niets buiten
gewoons gewaagd, om tante Martha, die bij
haar inwoonde, niet te hinderen. Dezen
zomer was zij in Amerika gebleven, terwijl
haar tante naar Europa gegaan was. Maar-
Jack Dayton en zijn vrouw waren toen bij
haar komen inwonen, om haar gezelschap
te houden.
Ze was letterlijk nooit ergens alleen heen
gegaan. En nu stond zij, met haar vijf mil-
lioen dollar, hier besluiteloos te overleg
gen, of ze wel met een bus naar Coney
Island durfde gaan! In een opwelling nam
ze ook een kaartje en stapte in. En terwijl
ze dat deed, kwam een jonge slanke man
met een ongeloovigen trek op zijn gezicht,
achter haar naar oinnen. Niemand zou ge
zegd hebben, dat hij haar volgde; hij ge
hoorzaamde slechts een vagen inval, dat
hij haar namelijk herkende
Ze vond een plaatsje ongeveer in het
midden en zette zich zoo gemakkelijk mo
gelijk neer. Ze hoopte, dat er niemand
naast haar zou komen zitten met die
warmte. Maar al kwam er iemand naast
haar zitten, dan zou ze daarvan toch niet
doodgaan, wel? Ze wilde haar avontuurtje
niet laten bederven door angstige voorge
voelens. Toen de bus wegreed, nam Terry
haar medepassagiers tersluiks op. Behalve
de twee paartjes zaten er nog een paar
Japaneezen, keurig in de kleeren en toch
een beetje belachelijk met hun groote
stroohoeden Schuin voor naar zaten twee
meisjes, met te veel geverfde gezichten, die
al dadelijk tegen de Japanners begonnen
te gichelen. Maar daar moest ze zich nu
maar niet aan ergeren.
Ze reden nu door de armoedige buiten
wijken. Achter haar hoorde ze schorre
stemmen luidruchtig praten en toen ze
oplette, kon ze verstaan, wat er gezegd
werd.
„Kom, wees nu verstandig, Gumy. Die
moet niks van ons slag hebben!"
„Natuurlijk niet! Zoo'n deftige dame!'
„Nou", zei een derde stem. „maar wat
doet ze dan in de bus? 'n Meisje, dat alleen
naar Coney gaat, wil gezelschap hebben
Laat me nou begaan.... ik wil haar
vragen
„Och, ze zal daar natuurlijk haar vrijer
wel ontmoeten", zei de eerste spreker.
„Maar als ze nou een beteren onderweg
opduikelt? Toe, laat me nou los!"
Terry was er aan gewend, dat een man
vriendelijk tegen haar was, maar op dit
soort hofmakerij was ze toch niet voor
bereid. Ze voelde zich verontwaardigd. De
man, die naast haar zitplaats was komen
staan, zag er uit als een man uit het volk.
Zijn kleeren zaten slordig. Hij droeg geen
boord en zijn overhemd hing los.
„Je bent veel te deftig, om alleen te rei
zen, juffie", zei hij heesch lachend. „Kom,
schik wat op en laat 'n fatsoenlijken kerel
naast je zitten!"
Terry keek hulpeloos de bus rond. Maar
alle passagiers zaten recht voor zich uit te
kijken en schenen zich liever niet met het
geval te bemoeien Ze keek om en zag ach
ter zich twee mannen zitten van hetzelfde
slag als degene, die haar had aangespro
ken. En de chauffeur had al zijn aandacht
in de drukte bij het stuur noodig
„Alstublieft nou!" zei Terry, zonder opzij
te gaan.
„Dat is aardig gezegd van je. Schik nou
een endje op, dan kom ik naast je zitten,
kindlief. Zeg, zullen we vanavond eens ge
zellig uitgaan?"
„Wilt u me alstublieft met rust laten",
zei Terry ademloos. „Ik ken u niet."
„Neen, die is goed!" riep de man grijn
zend, „natuurlijk ken je me niet. Anders
zou je zoo niet tegenstribbelen, wel?"
Hij kwam vlak bij haar staan en een
dranklucht drong haar in den neus.
„Zeg, je bent heusch een knap kind,
hoor. Toe, wees nu eens wat aardiger!"
De bus stopte en hij wankelde tegen
haar aan. Terry had het wel willen uitgil
len. Maar ze durfde niet. Dan kwam de po
litieen de krantmisschien het ge
recht er wel aan te pasMet een schok
schoot de bus weer vooruit. In het midden
pad verscheen een rustige jonge man. On
willekeurig keek Terry hem smeekend in
zijn grijze oogen. Hij scheen den toestand
op slag te overzien. Hij kwam vlug een
paar stappen dichterbij, vast op zijn bee-
nen, ondanks het schommelen van de bus.
„Neen maar, Mary!" zei hij joviaal, „dat
is nog eens boffen! Wie had nou ooit kun
nen denken je hier te ontmoeten!"
De andere man keerde zich naar hem
om. Hij was een heel stuk grooter en bree
der, maar iets in die koele grijze oogen
deed hem aarzelen.
„Zeg eens, wat moet jij voor den
„Hindert die man je, Mary?" vroeg de
jonge man.
Schuins achteruit kijkend zag Terry, dat
de twee anderen op de achterbank waren
opgestaan en zich in den twist wilden
mengen. Drie tegen één!
„Och ik geloof niet, dat nij het deed om
me te hinderen, Sam", antwoordde ze
meteen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
MET HET S.S. „SIMON BOLIVAR" arri-
yeerden de eerste buitenlandsche gasten voor
de Jamboree, n.L een aantal padvinders ujt
Curasao en Venezuela.
DINER OP DE CH1NEESCHE LEGATIE ter gelegenheid van het be
zoek van den Chineeschen minister van Marine. V.r.n.l. mevr. Juan Tieh,
vice-admiraal Kruys, mevr. Wunsz King (echtgenoote van den Chineeschen
gezant), minister Colijn, mevr. Hooft en de heer v. d. Stad.
DE GESLAAGDE. DUBHELEPROEFVLUCHT OVERDEN ATLANTISCHEN OCEAAN. - Links: de commandant van de Amerikaansche vliegboot Clipper III,
Harold E. Gray, na zijn vlucht van 12 uur 20 over den Oceaan, bij aankomst te Foynes sprekend voor een microfoon. Rechts: De Valera wenscht den kapitein en de
bemanning van de Engelsche vliegboot „Caledonia" bij vertrek uit Foynes goede reis. De „Caledonia" deed 15 uur en IS minuten over den tocht.
