Feestelijkheden ter eere van Prins Bernhard - De „L.Z. 130" in aanbouw
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
tttsfe Jaargang
FEUILLETON
Het Mysterie rondom
Larissa
DéFILé VOOR DE KONINKLIJKE FAMILIE langs het paleis Socstclijk
tor gelegenheid van den verjaardag van Z.K.H. Prins Bernhard. Het aan
bieden van een bloemstuk aan H-K.H. Prinses Juliana.
DE RUSSISCHE NOORDPOOL-VLIEGERS die een schitterende vlucht
hebben gemaakt van Moskou over de Noordpool naar Vancouver in Ame
rika, even na aankomst aldaar gefotografeerd.
,,DE VROOLIJKE DRINKER", één der prachtige
schilderijen uit Amerika, welke tc zien zijn op de Fraais
Hals-tentoonstelling te Haarlem.
VOLKSZANGERS EN DANSERS UIT LI PP E- D ET MOLD gaven ter eere van Prins Bern-
hard's verjaardag demonstraties op het Kurhaus-terras te Schevenin gen.
Tijdens de uitvoering.
'>Vi
DE „L. Z. 130" GROEIT. Op de Zeppelinwerf te Friedrichshafen LUCHTVAARTFEEST VAN DEN BIJZONDEREN VRIJ WILLIGEN LANDSTORM OP IIET VLIEGVELD YPENBURG TE RIJS-
nadert-de nieuwe Duitsche luchtreus zijn WIJK. Oud-minister Bongaerts opende het feest, dat gehouden werd ter gelegenheid van den verjaardag van
voltooiing. Prins- Bernhard, met een toespraak.
Roman van WERNER SCHEFF.
46)
Richard Damanke was schijnbaar van
plan ook deze energieke invitatie van den
commissaris in den wind te slaan. Maar
plotseling greep Negrelli hem bij den arm
en trok hem opzij.
Mijnheer de commissaris heeft na
tuurlijk gelijk, zei de Italiaan. Wat wil deze
stommeling nog verder loochenen. Dr.
Streubel heeft er onderweg op gezinspeeld,
dat het hier om een moord gaat. En daar
wij van een moord niets afweten, is het
beter, dat we er maar voor uitkomen wat
we gedaan hebben.
Negrelli, u bent heel wat verstandiger
dan uw vriend Damanke. Vervalt u echter
niet in uw oude beroep door ons een meng
sel van waarheid en leugen op te disschen.
Daar zal ik wel voor oppassen, com
missaris. Zooveel weet ik nu al, dat ik u
niet behoef te vertellen, dat wij van plan
waren bij madame Buradiewa binnen te
dringen.
En wat zocht u bi) deze dame?
Het schoonste wat zij bezat, haar ju
weelen
Negrelli, dat zal ons een paar jaar
kosten, riep Damanke.
Deze haalde zijn schouders op. Daar
komen wij niet meer vanaf. Beter een paar
jaar gevangenis dan vele jaren tuchthuis.
Nu weet u het, commissaris. Vriend Da
manke had indertijd in het huis van ma
dame Buradiewa gehoord, dat de juweelen
in een stalen kistje zaten, dat madame
steeds met zich meenam. Wij hebben toen
besloten om ook naar Suit te komen om
onzen slag te slaan. Daarom ben ik naast
madame gaan logeeren en heb er voort
durend op gelet, op welke tijden zij op haar
kamer was en wanneer niet.
De manier, waarop u dat nagegaan
heeft, Negrelli, zal u een kleine extra straf
kosten, zei Lombach boos. Hij was blij, dat
Manja bij dit verhoor niet aanwezig was.
Negrelli vertrok geen spier. Ach ja de
vrouwen, zei hij op een toon, alsof de op
merking van den commissaris een compli
mentje was.
Die kleine Manja moet niet boos op
me zijn. Maar ik ben door haar alles te
w-eten gekomen, wat ik no^dig had. En
bovendien gaf ze me nog de gelegenheid om
een wasafdruk van het slot van de cas
sette te maken.
De cassette ziet er uit, of ze niet aan
geraakt is geworden! riep de commissaris
uit. Ik heb haar vanmorgen bekeken.
Waar heeft u de juweelen heengebracht?
Dat is juist onze pech, commissaris.
Wij zijn met leege handen vertrokken.
Dus zijn de juweelen nog in het kistje?
Gaat u maar zelf kijken, het is de val-
sche sleutel. Hij deed een greep in zijn jas
zak en reikte Lombach een ruw bijgevijl-
den sleutel
Ik zou eerst liever hooren, wat u en
Damanke verhinderd heeft uw plannetje
uit te voeren
Dat is zoo klaar als een klontje. Ma
dame Buradiewa heeft noch gisteren noch
vandaag haar kamer veriaten. Volgens mijn
observaties placht zij eiken morgen om
tien uur beneden in de verranda te ont
bijten.
Aha. dus de komst van Heinke heeft
jullie niet gestoord?
Neen, met hem waren we al gauw
klaar, verzekerde Negrelli, en hij wierp
daarbij zulk een hoonenden blik op den
assistent, dat deze er zin in had hem een
paar oorvijgen toe te dienen.
Verder, verder, drong Lombach aan.
Wij hebben niet veel tijd te verliezen.
Dat dachten wij ook, zoodra Hohen-
berg u aan het station gezien had, ging
Negrelli voort. Daar kreeg dat uilskuiken
het idee om u een briefje te schrijven. Hij
dacht namelijk dat ik en mijn bruid reeds
de juweelen van madame te pakken had
den.
Dus bedoelde hij in het briefje met
„madame Buradiewa is niet meer te hel
pen", dat haar juweelen toen al gestolen
waren?
Ja, zei de baron. Zoodra ik u zag,
vermoedde ik. dat u gekomen was om de
juweelen te beschermen.
Wat zegt u daarvan dr. Streubel!
vroeg de commissaris.
Deze haalde de schoude''- op. Ik ben
de schuld van alles, zei deze, als ik u niet
aan het station afgehaald had, en u in het
hotel afgewacht had, wie weet of Larissa
dan nu misschien nog in leven zou zijn.
Dat betwijfel ik. Nu, vertel verder,
Negrelli
Ik had iniusschen met mijn verloofde,
die zeer handig is, uw assistent het be-
spionneeren voorloopig afgeleerd Daarna
wachtten wij vlak bij de d»ur van ma-
dame's kamer, totdat zij deze eindelijk ver
laten zou Maar steeds kwamen er men-
schen, die een kletspraatje met haar
maakten. Aan een ontbijt scheen zij heele-
maal niet te denken. En plotseling, toen zij
een jonge dame bij zich had. die haar na
gels verzorgde, komt Richard binnen stor
men om ons te zeggen, dat commissaris
Ixjmbach uit Berlijn aangekomen is. Nu,
toen zijn we er van door gegaan. Gelukkig,
dat we alles voor een overhaast vertrek al
in orde hadden.
Alleen heeft u niet aan de rodelbaan
gedacht, mijn waarde, klonk de stem van
Schmieger.
Nu ja. tegenwoordig kun je nooit we
ten op wat voor invallen de politie komt,
zei Negrelli met filosofische kalmte.
dan lert zoo iemand je, hoe met dit ge-
alles zijn zult.
HOOFDSTUK XVIII.
Lombach voelde, dat hij aan het eind
van zijn Latijn gekomen was, en hij reali
seerde dat, zoodra hij Hohenberg en den
mixer herkend had. Hij had te veel erva
ring gehad om deze twee gewiekste kerels
voor moordenaais te houden, of zeifs voor
de werktuigen van een moordenaar. De
zoogenaamde baron en de Italiaan be
hoorden tot het slag van misdadigers, die
in scaat zijn om den troon van den koning
van Engeland te stelen, tevwijl hij er op
zit, maar die nooit geweld plegen. Hij ge
loofde elk woord., dat Negrelli gezegd had,
en voorai, omdat daardoor veie punten op
gehelderd weiden, die hij daarvoor als
snor» van den moord aangez'en had.
Dus een gewone, bana.e .nbraak en
daarbij nog niet eens uitgevoerd, en dat is
alles, wat wij tot nu toe gevonden hebben,
zei Lombach gelaten. S'reubel, tot wien
deze woorden gericht waren, voelde even
goed, dat tusschen den commissaris en de
oplossing van het raadsel nog een ondoor
dringbare sluier lag.
Ik ben bang, commissaris, dat u den
moordenaar vandaag reeds gesproken
heeft, en dat u hem heeft laten loopen.
U bedoelt natuurlijk Hadjieff, ant
woordde Lombach met een mee glim
lachje. Ja, ik begin hoe langer hoe
meer aan de mogelijkheid te denken, dat
hij mij beetgenomen heeft. Hij of von Kaa
den. Wie van beiden zou de schuldige zijp?
Von Kaaden is een oude gek, zei
Streubel.
U moest eens weten, wat hij van u
denkt! U bent geen ooste maatjes met
elkaar. Trouwens u heeft er geen idee van,
hoe gek die oude heer is! Daar zou ik u
staaltjes van kunnen vertellen. Maar onder
die wilde haren huist een stel hersenen,
dat zulk een bloedig plan nooit uitgebroed
kan hebbenHadjieff is mijns inziens
een veel te groote zwakkeling. Een moge
lijkheid zou er nog kunnen bestaan en dat
is: dat er achter Hadjieff iemand staat,
die hem tot het alleruiterste aanspoort.
De deur werd opengerukt en Heinke
stormde naar binnen. Commissaris, riep
hij al op den drempel, Von Kaaden is er
van door!
Ongeluksvogel, waarom ben je dan
niet beneden gebleven!
Ik had hem ook niet kunnen tegen
houden, berichtte de beambte, want de
professor is plotseling "an de tr^p door de
hal gerend en was zoc snel builen, dat nie
mand hem had kunnen tegenhouden.
Ziet u nu wel, dat hij gek is! zei Lom
bach. Hij kan toch niet weg. Schmieger
heeff in elk geval het station laten be
waken.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
