De sluizen bij Vreeswijk - Bouw van de Jamboree-stad te Vogelenzang
78ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Het Mysterie rondom
Larissa
MM'——HB
DE JAMBOREE-STAD VERRIJST. Op de uitgestrekte OVERIJSELSC1IE FOLKLORE. Op het landgoed ,,de Zwa-
terreinen te Vogelenzang is men thans druk bezig met den luwenbeig te Oldebroek werd een landdag getrouden <loor
00 0 den Bijzonder V-rij willigen Landstorm. Olster boeren en boerin-
bouw van winkels, waarvan er reeds enkele gereed zijn. nen gaven eeil demonstratie van folkloristische dansen.
DE SLUISBOUW BIJ VREESWIJK. De eerste sluisdeur, wegende 140 ton,
voor het reusachtige sluizencomplex, is ter plaatse gearriveerd en in de dubbele
sluis geplaatst en afgemonteerd. Foto tijdens de werkzaamheden genomen.
DE KETEjJf NOORD-ZUID WORDT GESLOTEN. Door de voltooiing van de brug
over de Maas bij Hedel zal de doorgaande verbinding Noord-Zuid een feit zijn. Het
plaatsen van de eindstukken in den enorme boog, welke de doorvaart-ruimte overspant
VOORBODEN VAN HET A.S. KONINKLIJK BEZOEK AAN AMSTERDAM.
De eerste bagage arriveerde gistermiddag aan het Paleis op den Dam.
De koffers worden uitgeladen.
MR. CHAMBERLAIN, de Engelsche
premier, tot leider gekozen van de Con
servatieve partij, verlaat Caxton Hall,
waar de stemming plaats vond.
DE DOOP VAN DEN PRINS VAN NAPELS, den zoon van de Prins en de Prin
ses van Piemont. Op het balconlinks de Italiaansche koning, en meer naar
rechts, de prins van Piemont, prinses Marie José en de Koningin.
Roman van WERNER SCHEFF.
22)
Aan één mensch dacht Dr. Streubel in
°rie dagen zeer vaak en hij wenschte zijn
aanwezigheid in Suit. En deze was Dr.
lombach. De commissaris was voor hem
"rel meer de ambtenaar voor wien hij,
^'.tegenstaande zijn overmoedig glim-
•jchen, een heimehjken angst gevoeld had.
Felix Streubel had in hem een mensch lee-
,fn kennen en wel een goed, begrijpend
"jensch. waarmede hij nog eens gaarne
jwes wat met deze aangelegenheid in' ver
tind stond besproken zou hebben, zooals
|*n dagen geleden, in het nuchtere kan-
Vj: op de Aiexanderplatz. Maar Lombach
«as ver weg en dus moest de jonge man
™nzelf zien te helpen.
Hij was zich bewust van zijn hulpeloos-
Jei<>. zijn gebrek aan macht en voelde ook
overbodig hij was hier tusschen de
«itte bergen van Suit. Hij moest elk door-
ntntig uitvhichtje van Irene om niet alleen
hem te zijn, tandenknarsend acceptee-
5J. zonder er iets aan te kunnen verande-
Ook gisteren had zij hem den namid-
JjS beloofd en was plotseling verdwenen
~et achterlating van de boodschap, dat zij
ri1 vroegere afspraak met den prins had
bie afspraak dus houden moest.
°P dezen stormachtigen voormiddag
hoorde Dr. Streubel twee dingen. Peter
Hadjieff had met zijn vrouw een tocht
naar de Kreuzeck ondernomen en Irene
Wallon was thuis gebleven, omdat zij gis
teren bij het ski-loopen een pees verrekt
had. Het eerste feit, waaraan na ingewon
nen bevestigingen, niet te twijfelen viel,
verblufte Streubel uitermate. Hadjieff toch
vermeed het altijd om alleen met zijn
vrouw een tochtje te maken. Dit systeem
had hij reeds in den zomer te Suit gevolgd,
want zoodra Larissa aanstalten maakte om
mee te gaan, richtte hij het zoo in, dat
Irene en Streubel ook van de partij waren.
Gedurende deze winterdagen was het stre
ven van den prins om uren alleen met
Irene door te brengen en om zijn vrouw
geheel uit te schakelen nog duidelijker
naar voren getreden. En omdat madame
Buradiewa gedurende de eerste dagen in
Suit last had van de verandering van kli
maat, was het hem niet moeilijk 'geweest.
Dat hij echter nu met zijh vrouw, die
toch maar een matige ski-loopster was, in
dit weer een tocht naar Kreuzeck maakte
en dat nog wel zonder de leiding van
Xaver Hochmeyer, den meest ervaren en be
proefden gids in de omgeving,frappeerde
Dr. Streubel en maakte hem tegelijkertijd
bezorgd. Het was in directe tegenspraak
met alle gewoonten van den prins en met
den zoo vaak uitdrukkelijk geuiten wensch
van de danseres om de eerste groote tour
tezamen met Irene en Streubel te maken.
De jonge man onderdrukte zijn verlan
gen om bij Irene op ziekenbezoek te gaan.
Hij voelde zich gegriefd door haar gedrag.
Zij had hem verdriet gedaan en hij gaf er
zich rekenschap van, hoezeer hij verlangde
naar een enkel goed woord van haar. Maar
het vertrek van den prins met zijn vrouw
in den vroegen morgen, was voor hem
belangrijker dan een verrekte pees in het
overigens zoo mooi gevormde been van
Irene Wallon.
Door zijn voorzichtig uitjiooren vernam
hij, dat de portier Reininger den prins voor
liet ophanden zijnde weer gewaarschuwd
had. Ook hoorde hij, dat Xaver Hochmeyer
in het Zugspitz-gebied was, waar hij een
gezelschap Duitschers als gids diende. La
ter kwam hij in gesprek met Seppl en de
kranige Beier vertelde hem van zijn onder
houd van dien morgen met den prins.
Hadjieff was dus meermalen gewaar
schuwd geworden. Dit stond vast en ook
het feit, dat hij zich aangesloten had bij
een gezelschap hem vreemde menschen.
Dit alles was zeer eigenaardig. Was er mis
schien iets tusschen Irene en Hadjieff
voorgevallen wat hem aanleiding geven
kon zoo eigenzinnig te handelen? Streubel
stelde zich de zaak zóó voor: Irene en Pe
ter hadden ruzie gehad en de prins had
daarop het jonge meisje zijn onafhanke
lijkheid willen toonen, door alleen met zijn
vrouw naar Kreuzeck te gaan, nog vóór
Irene wakker was; of hij had haar gisteren
van dit voornemen verteld en zij was uit
teleurstelling op haar kamer gebleven. Aan
het kneuzen van een pees wilde Streubel
nu niet meer gelooven.
Hij was dan ook verbaasd, toen Irene
aan de lunch verscheen en werkelijk een
weinig hinkte. Dat feit vervulde hem met
een teedere bezorgdheid. Hij liep haar daar
om tegemoet en bracht haar naar haar ta-
teltje, waarop zij hem vroeg bij haar te
komen zitten. Ze had anders de gewoonte
gehad om de meeste maaltijden alleen te
nuttigen. En nu hoorde Streubel tot zijn
nog grootere verbazing, dat Irene geen idee
had van de tour van prins Peter en zijn
vrouw. Zij was alleen daarom aan de lunch
verschenen om met de danseres en Peter
een afspraakje te maken. Waarschijnlijk
echter om Peter te kunnen begroeten en
hem een verwijt te maken van zijn gebrek
aan belangstelling na het kleine ongeval
Met een. ,,Nu, dat is goed, Larissa zal
het prettig vinden om met hem alleen te
zijn," wilde zij zich van het geval afmaken.
Dr. Streuhel schudde het hoofd: „Maar
dat behoefde toch niet niet zulk een weer
te gebeuren", zei hij, een weinig geprikkeld
door de manier, waarop Irene alles wat
Peter deed goed vond.
„Tegen den tijd dat het werkelijk slecht
werd. zullen zij wel boven in de hut aange
komen zijn", troostte het jonge meisje. „De
prins heeft zich natuurlijk slechts aange
sloten bij ervaren ski-loopers. En als U
nog zekerheid wilt hebben, waarom telefo
neert u dan niet naar de hut daarboven."
„Het is toch eigenaardig hoe U mij altijd
verkeerd beoordeelt, Irene. Dat heb ik na
tuurlijk allang gedaan. Een uur geleden
was het gezelschap nog niet in de hut aan
gekomen en vlak voor de lunch vertelde
Reininger mij, dat in dezen orkaan de tele-
foonleiding natuurlijk gebroken is. Voor
dat de storm uitgeraasd is, valt aan een
verbinding met de hut niet te denken".
„Wie weet, hoe aan den kant van Gar-
misch het weer er uitziet. Dokter, U bent
steeds een pessimist. Trouwens U probeert
altijd het gedrag van prins Peter als licht
zinnig te bestempelen".
„Als U er zoo over denkt, laten wij dan
liever over bridge of politiek spreken", zei
Streubel woedend.
Maar gedurende dezen maaltijd sprak
men noch over bridge, noch over politiek.
Men zweeg het grootste gedeelte van den
tijd en men ging bijna zonder woorden
weer van elkaar. Weer eens had zich tus
schen deze menschen een onzichtbare
muur opgeworpen, die het hun onmogelijk
maakte van gedachten en opinie te wisse
len. Dr. Streubel was een van de weini
gen onder de gasten, die een poging waag
de om buiten te blijven. Bridge, politiek,
skat en gebabbel vulden den achtermiddag
van het meerendeel der gasten, Streubel
had zijn skipak aangetrokken en maakte
zoo nu en dan een wandeling om het huis
in den storm, die met onverminderde
kracht over bergen en dalen loeide. Een
innerlijke onrust dreef hem tot deze dwaze
pogingen. Hij kon vaak geen hand voor
oogen zien en toch bleef hij telkens minu
ten lang buiten.
Omstreeks thee-tijd zag Irene Wallon
hem, toen hij met ijskristallen op zijn pak
en zijn gezicht, weer naar binnen kwam.
Zij begreep niet, wat zijn plan was. Zij be
greep ook niet, waarom hij telkens weer
Reininger aansprak. Tenslotte vertelde een
van de heeren, die rondom Irene stonden,
dat het leek of het weer was Dr. Streubel
in zijn hoofd geslagen, want hij sprak ver
ward van een reddingspoging, die tot doel
zou hebben om in dezen storm zoo gauw
mogelijk de Sulter hut te bereiken. Het
heele kringetje barstte in lachen uit, zoo
dwaas en onbegrijpelijk scheen de opwin
ding van dr. Streubel,
Maar niemand lachte toen allen, die zich
in de hal en de nevenvertrekken bevon
den even voor zeven uur en juist naar
boven wilden gaan om zich te verkleeden,
een man de deur van het hotel zagen bin-
nenstrompelen, bedekt met ijs en sneeuw
en nauwelijks herkenbaar als de elegante
en anders zoo correcte Peter Hadjieff.
Naast hem de Beier Seppl, die hem onder
steunen moest, anders zou de totaal uit
geputte man reeds voor hij het terras kon
opkomen, in elkaar gezakt zijn.
(Nadruk verboden)., .(Wordt vervolgd).
