Prins Bemhard te Utrecht - Autobus-ongeluk onder Appingedam
ftsie Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Het Mysterie rondom
Larissa
■ggggggsg'gggg^^=!sgsa
DE STICHTING WELKE EEN STUDIE MA VKT van de bevolking der Wieringermeer, is thans met de werkzaamheden aan- ONDER APPINGEDAM is een viachtauto in volle vaart tegen een bus van den
t T-i ij x i - r dienst Groningen—Delfzijl gebotst. De chauffeur van den autobus werd zoo zwaar:
gevangen o.l.v. prof. Terveen met een staf van 60 studenten. De studenten b.] hun eerste klant, n.l. kort 3da°ama overleed. Zes inzittenden werden licht gewond.
een dubbele brugwachterswoning te Middenmeer. De vernielde voorkant van den bus.
Roman van WERNER SCHEFF.
16)
Wat ik u nog zeggen moet, commissa-
hs," viel Heinke hem in de rede, „is, dat
geen baron Hohenberg bestaat. Hohen-
«fgs hebben wij genoeg; twee ervan zit
ten in Sonneburg, een ander zit achter slot
Zwitserland, en de beruchte cheque-ver-
''alscher Ephraim Hohenberg is onlangs in
Charité gestorven."
•Dat had je me niet eerst moeten zeg-
6M, Heinke. Ik heb er geen oogenblik aan
SJiacht, dat deze naam echt is. Ik zal eens
ie photo's bestudeeren van lui, die er
tbr in aanmerking kunnen komen. Ik heb
Se zijn gezicht goed ingeprent."
°P dit moment werd er geklopt en de
Garble, die dienst deed in Dr. Lombach's
T°orkamer, meldde een bezoeker. Hij gaf
jen commissaris een visitekaartje en Lom-
stelde met bevrediging vast, dat hij
^minste eens in al die uren iets beleefde,
er als een gelukkig toeval uitzag.
Laat ons als 't je blieft alleen, Heinke."
Permitteert u, dat ik u vraag, commis-
'sris, of het Dr. Streubel is, die zich laat
hnmelden?"
•Ja, hij is het. Wist je, dat hij komen
rou?» i
•®fads tien uur heeft hij elk half uur
opgebeld om te vragen, wanneer u hier
zou zijn!"
„Dat hadden we kunnen verwachten,
Heinke," lachte de commissaris.
Toen dan Felix Streubel binnentrad, ont
ving hij hem niet als een officieel ambte
naar. die dringend een uiteenzetting ver
langt, doch begroette hem met een hand
druk, en vroeg hem te gaan zitten. Ook
bood hij hem een cigaret aan en gaf hem
vuur.
Maar des te scherper sloeg hij den jon
gen chemlker gade. Het viel hem op, hoe
bleek en nerveus hij er uit zag, en hoe zijn
hand beefde, toen hij de cigaret naar zijn
mond bracht.
„Heeft u slecht geslapen?" vroeg Lom-
bach terloops.
„Ik heb geen oog dicht gedaan," be
kende Felix Streubel.
Hij maakte nu een veel beteren indruk,
dan een paar uur geleden, toen hij getracht
had Dr. Lombach te dupeeren. Hij lachte
niet meer spottend, integendeel hij scheen
veel van zijn zelfbewuste houding verloren
te hebben. Hij was tot in het diepst van
zijn ziel geschokt dat zag de commissaris
wel, maar hij legde het verkeerd uit.
„Mij ging het precies zoo, Dr. Streubel.
De raadsels van dezen nacht zijn zelfs voor
een doorkneden criminalist erg onoverzich
telijk."
.De raadsels van vannacht, die u toch
maar slechts ten deele kent," lachte Streu
bel met een curieus verwrongen gezicht.
„Ik wist, dat u mij iets zou komen ver
tellen. U wou mij immers reeds vanmorgen
vroeg spreken. Is dat niet zoo?"
.Het liefst was ik vannacht al bij u ge
komen."
„Dat is een bewijs, dat u een fatsoen
lijk mensch bent," zei Lombach direct en
ernstig. „U wilt zeker de rol, die u in dit
spelletje speelde, nu eens en voor altijd
blootleggen."
De uitdrukking op Streubel's gezicht
veanderde plotseling. Hij zag er weer
even onschuldig brutaal uit als den avond
van te voren.
„Over welke rol spreekt u, Dr. Lom
bach? Ik geloof, dat wij langs elkaar heen
praten. Ik was toevallig in madame Bura-
diewa's huis, toen die dingen daar gebeur
den. Meer kan ik u niet vertellen!"
Nu was het de beurt van den commis
saris om verwonderd te kijken. „Dan heb
ik mij vergist. Ik verwachtte van u bijzon
dere ophelderingen."
„Ik kan u niets anders zeggen dan wat
ik u reeds verteld heb. Maar sindsdien is
er een enorm belangrijk iets gebeurd, dat
misschienik zeg misschien, in verband
staat met al dat andere."
„En wat is dat?"
„Men heeft getracht," zei Streubel met
een moeilijk bedwongen zenuwachtigheid
„men heeft getracht mij te vermoorden."
Lombach zat een weinig in elkaar ge
doken achter zijn bureau.
Tusschen zijn vingers smeulde de ciga
ret en door zijn hersenen joegen vele, door
hem zelf. niet meer te controleeren gedach
ten. Hij probeerde. Hij probeerde zoo snel
mogelijk, deze mededeeling met de andere
gebeurtenissen in verband te brengen, doch
het lukte hem niet.
„Nu heeft u niets te zeggen, nietwaar Dr.
Lombach," vervolgde Streubel en zijn stem
beefde van opwinding. „Ik durf te zeggen,
omdat ik als piepjong ventje de laatste ge
vechten in den wereldoorlog meegemaakt
heb, dat ik geen lafaard beii. faaar ik weet,
dat ik vannacht den dood op een haar ont
komen ben. Het heeft slechts een haar ge
scheeld, mijnheer, niet meer!"
„Dus men heeft op u geschoten?"
Streubel haalde zijn schouders gering
schattend op.
„Geschoten? Dat zou zoo erg niet ge
weest zijn. Maar men heeft met een onver
schilligheid, die ik niet begrijpen kan. ook
vele andere levens in het grootste gevaar
gebracht!"
„Dokter, vertelt u mij alles, zonder eenig
sentiment!"
„Sentiment? Mijn gevoelens hebben
slechts betrekking op de brutale manier,
waarop de misdadiger, zonder zich te be
denken wat er kon gebeuren met anderen,
zijn plan wou uitvoeren. Of gelooft u, Dr.
Lombach, dat de ontploffing van bijna een
kilo dynamiet in een kamer van een Ber-
lijnsch pension geen ramp geweest zou
zijn?"
„Maar Dr. Streubel, wat u daar vertelt
grenst aan het ongelooflijke!"
„En toch is het letterlijk waar. Luistert
u maar. Vannacht heb ik juffrouw Wallon
naar het huis van haar tante, de vrouw
van consul Wallon, gebracht en heb na
een vrij langdurig gesprek daar van haar
afscheid genomen. Daarna ging ik naar de
Britannia Bar, waar ik nog iets te doen
had, waar ik straks op terug zal komen."
„Ik zou u willen verzoeken mij hier over
eerst in te lichten," onderbrak Dr. Lom
bach hem.
„Dat zal ons maar ophouden."
„Maar ik denk, dat het de moeite waard
zal zijn."
„U weet dan, dat ik met Hohenberg be
kend ben. Ik heb hem bij madame Bura-
diewa geïntroduceerd,"
„Waar heeft u hem leeren kennen?"
„Dat is al een tijdje geleden. Vier jaren
geleden heb ik een gezelschapsreisje mee
gemaakt naar Griekenland en Egypte. Op
de boot, een Italiaansche, ontmoette ik den
baron. Wij sloten vriendschap, bezochten
tezamen Athene, en de klassieke Grieksche
steden, voeren later In Cook's booten den
Nijl op en op die manier ontstonden ver
schillende aanrakingspunten, die echter na
afloop van de reis even snel verflauwden.
Eerst verleden week ontmoette ik den
baron weer, juist nadat hij uit Canada te
ruggekeerd was."
Geniaal verzonnen, dacht Lombach. Maar
hij liet Felix Streubel niets van zijn wan
trouwen merken. Hij liet hem doorgaan
met zijn verhaal.
„Wij hebben toen samen een gezelligen
avond doorgebracht, waarop wij een revue
bezochten en later ook in de Britannia Bar
terecht kwamen. U weet, dat ik hier in Ber
lijn bijna geheel vreemd ben en dus vond
ik het prettig zulk opgewekt gezelschap
te hebben gevonden. Ik heb dien avond
Hohenberg verteld, dat ik madame Bura-
diewa kende en hij verzocht mij hem bij
gelegenheid aan deze interessante vrouw
voor te stellen. De gelegenheid deed zich
voor, en ik kon hem gisteren meenemen
naar het huis van onze vriendin."
„Dus u ontmoette den baron weer in de
Britannia Bar?"
„Ja, en nu komt het eigenaardige, dat
ik u misschien niet hoef te vertellen, om
dat het voor u wel van geen interesse zal
zijn. Ik vertel het alleen maar, opdat u
alles zult weten wat ik in den afgeloopen
nacht beleefd heb."
(Nadrujs verboden). (Wordt vervolgd).
DE INSTALLATIE VAN PRINS BERNHARD ALS KONINKLIJK COMMISSA
RIS van heb Nederlandsoh Jaarbeursinstituut. Begeleid door de Keer*'
Graadt van Roggen arriveert Z.K.H. aan Het -
Jaarbeursgebouw te Utrecht.
GAST UIT HET VERRE OOSTEN IN DE
sche oorlogsschip „Ashigara"
Holten au er
HAVEN VAN KIEL. - Het Japan
bij het passeeren. van de
sluis.
DE OPENING der wereldtentoonstelling
te Parijs. President Lebrun bij aankomst bij
het monument voor den V-rede.
DE ONTPLOFFING IN DE VUURWERKFABRIEK DER FIRMA SCHUUR-
MANS te Leeuwarden. Het verwoeste gedeelte der fabriek. Twee arbeiders
zijn om het leven gekomen.
