78sfe Jaaiwi
LEiDSCH umm
Tweede Blad
FEUILLETON
Het Mysterie rondom
Larissa
HET REINIGEN VAN DEN BEK VAN EEN GROOTE SLANG
in de Rotterdamsche Diergaarde. Voor dezen 6J meter langen python waren sterke mannen noodig om dr. Kuyper in de
gelegenheid te stellen den bek met jodium te penseelen.
OFFICIEELE FOTO VAN HET ENGELSCHE KONINGSPAAR
MET ZIJN BEIDE KINDEREN IN
KRONINGS-ORNAAT.
PRINS KAKEL V AN ZWEDEN, zoon van den broeder des
Konings, met zijn verloofde, barones
Elsa von Rosen.
DE BEKENDE HOCKEY-SPELER, Ernst v. d. Berg ver
trok naar West-Indië. Zijn aanvoerder in bet nationaal elftal,-
Reinier de Waal, drinkt voor het laatst met hem, (rechts).
STANDBEELD VERNIELD. Op den dag van de Engelsche
kroning werd in Dublin een bronzen ruiterstandbeeld van Koning
George II van Engeland met een bom vernield.
DE RADIO-TOESPRAAK VAN DEN KONING VAN ENGELAND, die over
alle zenders van het Britsche wereldrijk en ook over vele andere stations door
gegeven werd. De koning voor de microfoon in Buckingham Palace.
AAN BOORD VAN HET S.!S. SALEIER van de Maatschappij
Nederland, bij de Amsterdamsche Droogdokmaatschappij liggende,
is gisteren brand uitgebroken. De brandweer bij het
brandende ruim.
Roman van WERNER SCHEFF.
8)
..Toen is prins Hadjleff in zijn kamer ge-
8Wn en heeft er voor zorg gedragen, deze
'oe te takelen, dat men bij het betre-
van de kamer den indruk moest krij
sen. dat er daar ingebroken was."
..Onzin pardon professor. Het woord
Snpte er uit. Want die inbraak heeft hem
Seen voordeel gebracht, Integendeel slechts
5™jel." Hij zou er voordeel van gehad
™">ben als Manja hem niet gestooid had.
"Mrdoor werd zijn plan verijdeld".
Avat was dat plan dan?"
Kaaden legde zijn hand op den arm van
™n commissaris. „Bent u dan werkelijk zoo
5JW. Lombach. of wilt u niet begrijpen?
"«uurlijk was die ploert.
-Professor, ik verzoek u zulke woorden
™e' te bezigen, wanneer u over den man
•P'eekt, in wiens huis ik verkeer."
..Pardon, men mag het beestje dus niet
t zijn naam noemen. Welnu, deze Russi-
r* Prins was niets anders van plan, dan
^jun de cassette van zijn vrouw in te bre-
J-' intstond een kleine pauze in het ge-
rprek
..Professor!" riep de commissaris buiten
cnzelf van verontwaardiging. „Ik begrijp
nlet. uw beschuldiging berust alleen
maar daarop, dat hij uw opvolger bij La
rissa Is!"
Een zachte vloek kwam over de lippen
van von Kaaden.
„Gelooft u, dat ik mij met zoo'n boef zou
encanailleeren?"
,Jk heb u reeds eenmaal verzocht u te
beheerschen!" zei Lombacil gestreng.
„U heeft gelijk. Mijn persoonlijke gevoe
lens tegenover deze twee menschen doen
niets ter zake. Maar ik herhaalde Inbraak
was gefingeerd, om later de verdenking
van den prins af te wentelen. Als La
rissa niet zoo krankzinnig verliefd was, dan
had zij vanavond zelf moeten inzien wat er
om haar heen gebeurde. Maar de blindheid
van een slaafsche vrouw is geen wonder.
Daartegenover staat, dat een der hoofden
van de Berlijnsche recherche meer reke
ning moest houden met zulke fijne ge
voelens".
„U kunt denken, wat. u wilt, professor.
U moogt mij gerust voor een dilettant hou
den. maar ik kan toch niet iemand ver
denken. die voor zulk een daad absoluut
geen aanleiding geeft. Waar is het motief?
Prins Hadjleff zwemt in geld".
„Een kleine vergissing, mijn waarde heer.
Vraagt u de woekeraars van Berlijn maar
eens of er niet een groot aantal wissels op
den naam van den prins in omloop zijn. en
vraagt u maar eens aan Larissa. of haar
niet verschillende wissels aangeboden zijn.
die haar handteekening droegen, zonder
dat zij er eenig idee van had. ooit die wis
sels onderteckend te hebben. Maar Ja, dat
zijn van die kleinigheden, die men over het
hoofd ziet. als men krankzinnig ver-
'iefd is".
„Arme Larissa!"
„Arme Larissa!" herhaalde von Kaaden
met groote verbittering. „Wat beteekent
dat? Heeft u medelijden met die vrouw? Ik
geloof niet, dat u weet, wat zij de mannen
aangedaan heeft, toen zij de magneet was.
Ik zou u daarover boekdeelen kunnen ver
tellen. Ook ik heb van haar meer geduld,
dan zij ooit van dezen kwajongen accep
teeren moet. Hij is zich zijn macht maar al
te goed bewust. Met een rijzweep heeft ze
mij in het gezicht geslagen!"
Hij schuimbekte van woede.
Een voorbijgaand medelijden voor dezen
verwarden man, die ontegenzeggelijk veel
had moeten lijden, welde op in Dr. Lom
bach. Larissa had nooit ontkend, dat zij
hem veel onrecht aangedaan had. Zij had
er nu berouw van en daarmede kon men
ook haar wensch om af en toe von Kaaden
bij zich thuis te ontvangen, verklaren.
„U moet mij feitelijk dankbaar zijn, Dr.
Lombach", zei de professor zacht, toen hij
den commissaris begeleidde. „Ik heb u
toch de oogen geopend".
„U heeft mij de oogen geopend, wat be
treft drie mensehen", zei Dr Lombach be-
teekenisvol.
„Denkt u over mij, wat u wilt. Maar
houdt u dezen Russischen prins in de ga
ten. Geloof mij, het zal de moeite waard
zijn".
Terwijl Lombach de deur van zijn wagen
opende, zei hij bijna verachtelijk: „Dit
laatste half uur, professor, is voor mij zoo
goed als onvruchtbaar geweest, omdat ik
slechts eer. subjectieve meening gehoord
heb".
„Wij verliezen veel tijd in ons leven, ter
wijl wij de subjectieve meeningen van
anderen moeten aanhooren", spotte von
Kaaden.
„Het zou voor mij van meer belang zijn
geweest de meeningen van Dr. Streubel of
van Baron Hohenberg omtrent vanavond te
weten". „Nu. dan kan ik u misschien hel
pen. Ik heb goede ooren. U doet beter, niet
naar huis te rijden, gaat u maar eerst naai
de Brittannia-Bar. Daar zult u bekenden
treffen. Bekenden uit het gezelschap van
hedenavond bij Larissa Buradiewa!"
De commissaris hief zijn hoofd met een
ruk op en keek den professor met een vor-
schenden blik aan. „Wat bedoelt u daar
mee?"
„Als u dat interesseert, dan moet u maar
naar de Britannia-Bar gaan en zelf zien",
lachte Kaaden. „Ik wensch u goeden
nacht, Dr. Lombach".
Daarop draaide hij zich om en ging snel
op den helverlichten ingang van het
hotel af.
Toen Dr. Lombach op den knop van den
starter drukte, had hij nog niet besloten,
of hij den eigenaardigen raad van von
Kaaden zou volgen. Ook hij was moe en
had liever de kwestie tot den volgenden
morgen laten rusten. Maar opeens ont
brandde in hem het vuur van den jager,
die achter een stuk wild zit en merkt, dat
hij een kans heeft dat wild ergens in een
hoek te drijven en daar neer te leggen.
Geheel automatisch keerde de commis
saris zijn auto in de richting van den Kur-
fiirstendamm. Hij kon zich rustig aan zijn
gedachten overgeven, want alles wat noo
dig was om den wagen te besturen, deed
hij zonder daardoor gedwongen te zijn
zijn gedachtengang te onderbreken. Wat
heeft die von Kaaden toch een vreemd ka
rakter ging hem door het hoofd. Eerst
heeft hij mij niets belangrijkers te vertel
len, dan van een kibbelpartij tusschen
Irene Wallon en Dr. Streubel, wat mijn
verdenkingen in die richting stuurt; dan
vraagt hij of hij mee mag rijden, slechts
met het vooropgestelde doel om prin3
Peter een hak te zetten en mij tegen La-
rissa's man in te nemen; en ten slotte
heeft hij bij het weggaan de een of andere
afspraak van madame Buradiewa's gasten
opgevangen en vindt het belangrijk mij
die mede te deelen. In één woord, een ge
boren politiespion is deze professor. Trou
wens over zijn wetenschappeijke bezig
heden vertelt men ook rare dingen.
Lombach lachte zacht voor zich uit. Eens
had madame Buradiewa, in een vertrouwe
lijke bui, hem verteld, welke eigenaardig
heden in von Kaaden's karakter haar ln
die vroegere jaren zoo tegengestaan had
den. De anecdote van den jongen bruide
gom. die een koffer vol giftige koper-
kopadders op de huwelijksreis meenam,
opdat hij maar niet voor één dag van deze
kostbare studie-objecten gescheiden zou
zijn, had den commissaris indertijd koste
lijk geamuseerd. Want Kaaden, die aJs
zoöloog en slangengif-expert toen reeds
naam gemaakt had. hield zich speciaal
bezig met het groote raadsel, dat nog
steeds de stof, die de gifklieren van slan
gen afgeven, omzweeft. Zijn huwelijk werd
er door vernietigd. Larissa had al gauw
moeten inzien, dat het leven naast een
man, die zijn tijd en zijn toen nog enorm
vermogen liever aan dierstudies wijdde,
dan aan het geluk van een levenslustige
en door anderen zeer verwende jonge
vrouw, zeer moeilijk was. Dat dit huwelijk
echter zulk een catastrofe werd en zij de
schuldige, cok dat Kaaden alle reden had,
om zijn vrouw te haten was weer iets
anders.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
