IVOROLliV
Ons Kort
Verhaal
.Veertig jaren Boerenleenbank
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 8 Mei 1937
Derde Blad No. 23654
De Pseudo-prinses
/8sie Jaargang
Een hechte rots in het leven ten plattelande
Verbetering van het
landbouwcrediet
Het minste tandbederf
SCHEEP/ m»\
TJUNCENr^
^roeger lag liet geld van den boer renteloos In de kast.
Thans brengt hl.) 7.||n spaarpenningen naar dc boerenleen
bank, die ze gebruikt om aan anderen tegen matige rente
eredlet tc verstrekken. Aan dit uit den boerenstand opge
komen erodietstclsel danken land- en tuinbouw voor een
belangr^k deel hun opkomst. In bijgaand artikel geven wij
een en ander over de op 10 .Mei het 40-Jarlg bestaan vie
rende Boerenleenbank weer.
De boerenleenbank in Nederland be-
etaat veertig jaar; een feit van beteekenis
voor onzen land- en tuinbouw.
Het is de onvergankelijke verdienste van
de Nederlandsche boerenleenbanken, dat zij
door op de voor ons land meest geëigende
wijze liet landbouwcrediet te organiseeren
den grooten stoot hebben gegeven tot de
verheffing van den land- en tuinbouw uit
een toestand van geestelijk en materieel
verval. In de jaren rond 1880 maakte de
landbouw in ons vaderland een zeer moei-
lijken tijd door. De stijgende invoer van
goedkoope bultenlandsche granen drukte
onze landbouwproducten beneden kostprijs;
het bedrijf was achterlijk, aan landbouw
onderwijs en voorlichting werd weinig ge
daan. ..Hopeloos" noemde de Staatscom- I
missie voor den landbouw van 1886 den
economischen toestand. In maatschappe
lijk opzicht was het met boer en tuinder
niet beter gesteld. Hij leefde als een klui
zenaar; samenwerking met vakgenooten in
organisatorisch verband kende hij niet.
Het landbouwcrediet.
Het ontbreken van een behoorlijk gere
geld landbouwcrediet was een der belang
rijkste oorzaken van den slechten toestand.
De notarissen en handelaars in landbouw
producten waren veelal de toeverlaat van
den landman, die geld noodig had. Maar-
hun hulp was over het algemeen niet goed
koop: de notaris vroeg zelfs voor relatief
kleine bedragen hypothecaire waarborg,
zoodat de onkosten der leening vaak bui
ten verhouding stonden tot de hoofdsom;
de handelaar bond den boer met zilveren
ketenen, want de boer moest genoegen
nemen met de prijzen, die de geldschie
tende handelaar hem voor de opbrengst
van zijn akker verkoos te geven. Het win-
kelcredlet, waarvan ook een druk gebruik
gemaakt werd, was al even duur; de boer
kreeg vaak slechts waar tegen hoogen
prijs of een slechte betaling voor zijn goede
producten iboter, kaas, eieren), die hij aan
den winkelier in ruil gaf.
En tenslotte waren er de voorschot-
bankjes in de steden, die voor hun „hulp"
ten stevige vergoeding rekenden. Er zijn
gevallen bekend, dat een boer, behalve een
hooge ïente, voor een leening van f.100
twintig procent provisie moest betalen!
Men zag de fouten wel, men wilde de toe
standen veranderen, maar wist eigenlijk
niet, hoe de zaak moest worden aangepakt.
Raiffeisenbanken.
Toch had men een prachtig voorbeeld in
het werk, dat Friedrich Wilhelm Raiffeisen
In het midden van de vorige eeuw voor de
stichting van het coöperatieve landbouw-
credietwezen had verricht. Aangespoord
door den verbijsterend slechten toestand van
een kleinen Duitschen boer richtte hij na
enkele minder geslaagde pogingen de coö
peratieve credietvereentging op, die tegen
matige rente aan haar leden bedrijfscre-
dieten verschafte, voornamelijk uit de gel
den, welke door andere leden als spaar
gelden aan de vereeniging werden toever
trouwd. Raiffeisen, een overtuigd Christen,
wilde langs dezen practischen weg den
boerenstand zedelijk en maatschappelijk
verheffen en dat is hem tenslotte gelukt
ook. I
Raiffeisen.
Het heeft hem natuurlijk aan moeilijk
heden, tegenwerking en teleurstellingen
niet ontbroken, maar gesterkt door zijn
vast geloof wist hij door te zetten. Overal
op het Duitsche platteland werden zulke
coöperatieve vereenigingen (Raiffeisen
banken) opgericht, die zich later in een
centrale bank vereenigden. Toen Raiffeisen
op II Maart 1886 stierf waren bij de door
hem opgerichte Centrale van Neuwled
reeds 380 boerenleenbanken met 46 000
leden aangesloten. Op het oogenblik be
staan er duizenden van deze instellingen,
verspreid over de geheele beschaafde we
reld.
Hoe de landman „spaarde".
Maar in Nederland was in de tachtiger
jaren de geest nog niet rijp voor de saam-
hoorigheid, het onderlinge vertrouwen en
den goeden wil om het algemeene vakbe
lang te dienen, die de grondslagen vormen
voor de coöperatieve beweging ten platte
lande.
En op de meest zonderlinge wijze sprong
menigeen met z'n geld om!
In zijn boek „Herinneringen en Over
peinzingen" vertelde wijlen prof. mr. Treub,
de bekende minister uit de oorlogsjaren,
het volgende typische geval:
„Toen wij eens onder Veur aan het
inventariseeren waren (de heer Treub
was toen candldaat-notarls) in 't huis
van een overleden ouden tuinder, die
als welgesteld bekend stond, konden
wij maar niets vinden, dat op het bezit
van een vermogen wees, totdat wij
achter in een lade van een oud kabinet
een kluwen vonden, dat met sajet-
draden omwonden was. By het loswin
den bleek, dat sinds dertig of veertig
jaar al de spaai-penningen van den
man izi het kluwen gewonden waren.
De oudste waren muntbiljetten van
f. 10, waarvan verschillende zóó ver
gaan waren, dat de verrotte papiertjes
waardeloos waren geworden. Geleide
lijk werden de biljetten grooter, wij
vonden dan ook vooral aan den bui
tenkant bankjes van veertig, zestig en
honderd gulden, alles tezamen tot een
bedrag van ruim. veertigduizend gul
den
Wanneer men r.u bedenkt, dat die
inventarisatie plaats had bij een kort
geleden gestorven tuinder, die in het
gi-oot teelde en verkocht en die dus
geacht kon worden eenigszins op de
hoogte te zijn van de waarde van het
geld en van zijn vruchtbaarheid bij
de belegging, kan men nagaan hoe be
trekkelijk kort geleden het nog is, dat
zelfs uitgeslapen boeren, die waarlijk
op eiken cent pasten, op het gebied der
belegging nog zoo achterlijk en ach
terdochtig waren, dat zij het zekerder
vonden hun geld in de beroemde kous,
in casu een met sajet omwonden klu
wen te bewaren, dan het naar de bank
te brengen óf er effecten voor de
koopen.
Een voorbeeld uit vele, hoe goed-
geleide boerenleenbanken en dergelijke
credietinstellingen een groote leemte
In het economisch boerenleven hebben
aangevuld."
Dit gebrek aan inzicht in geldbelegging
was evenwel nog het ergste niet. In het
laatst van de vorige eeuw moest men de
boeren en tuinders, die kapitalen van dui
zenden gulden in de kous konden stoppen,
met een kaarsje zoeken. De meesten zwoeg-
1 den van den vroegen morgen tot den laten
avond om voor zich en hun vaak groote
gezin een karige boterham te verdienen.
En maar al te dikwijls was die boterham
gekocht van het geld, dat de koopman of
commissionnair op den komenden oogst
had voorgeschoten.
De boerenleenbank.
De Nederlandsche boerenbond, die in
i Januari 1896 was opgericht met het doel,
den boerenstand maatschappelijk en zede
lijk te verheffen, wilde ook de verbetering
van het landbouwcrediet ter hand nemen.
Zijn afdeeling, de Noord-Brabantsche
Boerenbond, is de eerste sociale organi
satie geweest, die een commissie benoemde
om de stichting van een boerenleenbank
voor te bereiden, als gevolg waarvan op
10 Mei 1897 te Meyel in Limburg de eerste
Nederlandsche boerenleenbank werd op
gericht. Ook in de andere provincies kwa
men kort daarna boerenleenbanken tot
stand.
Haar organisatievorm bevatte de ken
merkende eigenschappen van de in Duitsch-
land zoo gunstig werkende Raiffeisen-
bank: de leden waren onbeperkt aanspra
kelijk voor de verplichtingen der bank, die
haar werkkring overigens beperkte tot den
kring van het dorp met omgeving, waarin
de menschen elkander kennen en eikaars
credietwaardigheid kunnen beoordeelen.
En hoewel uit den aard der zaak de statu
ten en reglementen op onderdeelen zijn
aangepast aan de veranderde eischen van
den voortschrijdenden tijd de geest van
Raiffeisen beheerscht tHariS nog ons boe
renleenbankwezen.. Nog steeds is het werk
der boerenleenbank geen doel op zichzelf,
maar het middel om het hoogere doel: de
verheffing van den land- eh tuinbouw in
den ruimsten zin van het woord te bevor
deren. Het bestuur der bank. gekozen uit
en door de leden, doet zijn werk uit ideëele
Banken gaan meer in
dagbladen adverteeren.
Onlangs bleek bij een enquête, ge
houden door de organisatie van
reclame-chefs in bankbedrijven, dat
44 »/o der Amerikaansche banken in
1937 méér zullen gaan adverteeren.
Tevens bleek, dat 98 der onder
vraagde bedrijven dagbladreclame
gebruiken. 964
overwegingen en ontvangt dus geen bezol
diging; hetzelfde geldt voor den raad van
bijstand. De algemeene ledenvergadering
vormt de hoogste macht in de bank. De
boerenleenbank heeft geen eigen kapitaal:
zij werkt uitsluitend met de gelden, welke
haar leden haar als spaargelden toever
trouwen. De banken hebben onderling een
centrale boerenleenbank gesticht, waarbij
zij hun overtollige gelden rentegevend be
leggen of op hun beurt voorschotten op
nemen. Er bestaan in ons land twee cen
trales van boerenleenbanken: te Utrecht
met 728 aangesloten banken en te Eind
hoven met 563 leden.
Het nut der boerenleenbank.
,.De oprichting van boerenleenban
ken heeft een belangrijke verbetering
gebracht en een krachtigen stoot ge
geven aan de gezonde ontwikkeling van
het landbouwcrediet in ons land. uit
gaande van de rechtstreeks belang
hebbenden zelve",
constateerde de Staatscommissie voor het
landbouwcrediet in 1911.
„Niet alleen werden vele landbouwers uit
handen van woekeraars gered, maar vooral
heeft er een opleving in het boerenbedrijf
plaats gevonden, wijl door het gemakkelijk
te verkrijgen en goedkoope crediet de land
en tuinbouwer de volle waarde van zijn
arbeid kan genieten en in staat gesteld
werd zijn bedrijf te verbeteren en uit te
breiden".
Bovendien is het landbouwcredietwezen
onmisbaar geweest voor de verwezenlijking
van de doeleinden, die met de organisatie
van de boeren en tuinders op coöperatieven
grondslag werden beoogd bij de oprichting
van aan- en verkoopvereenigingen. maal
derijen. fokvereenigingen. zuivelfabrieken
e.d., aldus verklaarde kort geleden dr. G.
W. M. Huysmans In het tijdschrift „Eco
nomie".
Het nut der boerenleenbank voor den
land- en tuinbouw wordt wel het best ge-
teekend door haar ontwikkeling in veertig
jaren tijds, waaromtrent enkele cijfers een
goeden indruk kunnen geven:
Het totale aantal bij de beide Cen
trales aangesloten banken steeg van
46 tot bijna 1300, het aantal bij die
banken aangesloten leden van 11.000
in 1903 tot boven 230.000.
Het bedrag der ingelegde spaargel
den steeg van vier millioen tot ruim
420 millioen gulden, het totaal der ge
geven voorschotten van 2 millioen tot
ruim 205 millioen gulden. De reserves
van de banken, aangesloten bij de Cen
trale te Utrecht, beloopen thans meer
dan 19 millioen gulden.
Zoo staat na 40 jaren het Nederland
sche boerenleenbankwezen als een
hechte rots in het leven ten platte
lande.
en de schoonste tanden,
indien U poetst met de
antiseptische tandpasta
KON. NED STOOMBOOT MIJ.
SATURNUS, 7 Mei van Amst. te Hamburg.
TITUS. 7 Mei van Tanger n. Malta.
TELAMON. 7 Mei van Palermo te Tarra
gona.
AURORA, 6 Mei van Oihao te Genua.
CERES, uitreis, pass. 7 Mei v.m. 6 u. de
Azoren.
STELLA, Middl. Zee n. Amst., pass. 7 Mei
n.m. 1 u. 40 Ouessant.
AJAX. 7 Mei van Malaga te Cadix.
MEROPE, 7 Mei van Amst. te Kopen
hagen.
ORPHEUS, 7 Mei van Amst. n. Gothen
burg.
HALCYON LIJN
STAD SCHIEDAM. 5 Mei van Vlaardingen
te Narvik.
ROZENBURG. Vlaardingen n. Malta, pass.
5 Mei Gibraltar.
STAD AMSTERDAM, 5 Mei van Benisaf.
957
(Ingez. Med.)
KON. PAKETV. MIJ.
MERKUS. R'dam n. Batavia, pass. 7 Mei
Ouessant.
ROTTERDAMSCHE LLOYD
KOTA GEDE. thuisreis, pass. 7 Mei Sagres.
SITOEBONDO. thuisreis, 7 Mei te Duin
kerken.
DEMPO, uitreis, 7 Mei van Southampton.
MIJ NEDERLAND
CHR. HUYGENS, uitr., 7 Mei van Genua.
TARAKAN, thuisreis, 6 Mei van Sabang.
SINGKEP, 6 Mei van Batavia n. Amst.
BENGKALIS, uitreis, 7 Mei van Suez.
SULVER-JAVA-PACIFIC LIJN
SEMBILAN, 6 Mei van Macassar n. Pacific
Kust.
DIVERSE STOOMVAARTBERICHTEN.
ARUNDO, 5 Mei van Swansea te Montreal.
BATAVIER IV, 7 Mei van R'dam te Gra-
vesend.
JONGE ANTHONY, 5 Mei van Antwerpen
te Alexandrië.
ST. PHILIPSLAND, 6 Mei van Kopenhagen
n. Danzig.
THEMISTO, 5 Mei van Rio Janeiro te Ro-
sario.
WOENSDRECHT. 7 Mei van Havre te Ant
werpen.
HOOGLAND, 7 Mei van Immingham naar
Hamburg.
AMELAND, R'dam n. B. Aires, pass. 7 Mei
Fernando Noronha.
AGATHA, 2 Mei van Pladjoe te Balik Pap
pan; gaat n. Calcutta.
ALDEGONDA, 3 Mei van Bangkok n. Sin
gapore.
ALETTA. 6 Mei van Singapore n. Pladjoe.
ANASTASIA, 5 Mei van Soesoe te Singa
pore. APOLLONIA, 4 Mei van Constanza
n. Haifa.
AUGUSTINA, 3 Mei van Soerabaia n. Balik
Pappan.
ETREMA. 4 Mei van Soesoe n. Singapore
en Pladjoe.
JOSEFINA, 3 Mei van Batavia n. Lilin en
Pladjoe.
JUNO, 5 Mei van Soesoe n. Fort Swetten-
ham en Singapore.
MACUBA, 11 Mei van Trinidad te Las Pal-
mas verwacht; gaat daarna n. Bar
bados v.o.
MALVINA. 6 Mei van Quebec te Haymark
Terminal; gaat verder naar Montreal.
MAMURA. 6 Mei van Rouaan te Cuagao;
gaat verder naar Dakar.
MANVANTARA, 4 Mei van East London n.
Kaapstad, Soesoe en Singapore.
MAR ISA, 14 Mei van San Francisco te Cu
racao verwacht; gaat daarna naar
Lands End v.o.
MEGARA, 10 Mel van Curacao te Sellha-
ven verwacht', gaat daarna naar Amst.
MIRALDA, 5 Mei van Curagao n. Engeland.
MIRZA. 6 Mei van Curacao te Harburg;
gaat naar R'dam om te dokken.
PAULA. 4 Mei van Pladjoe te Soesoe.
PERNA, 5 Mei van Haifa te Pauillac, gaat
verder naar Rouaan en St. Kitts v.o.
PETRONELLA, 1 Mei van Ceram n. Balik
Pappan, Tarakan. Swatow. Foochow,
Tamsui. Miri en Singapore.
SEMIRAMIS, 8 Mei van Constanza te Salo
nika verwaoht; gaat daarna n. Alexan
drië. Drapetzona en Constanza.
SUNETTA, 7 Mei van Dakar verm. naar
Curacao.
HERMES, 4 Mei van Constanza n. Sete en
wederom Constanza.
door
W. KERREMANS.
Wanneer ik zou beproeven van de hier
lolzende gebeurtenissen een behoorlijk ge
componeerd verhaal te schrliven. dan zou
"t van de lezers te veel geduld en van de
redactie te veel plaats moeten vragen. Ik
een inleidende beschrltving moeten
Seven van de familie Lingoet en haar be
zaaide dochter Lucy, ik zou een schets
woeten leveren van den avond bli haar
'huls. waar Lucy de hoorders in verrukking
wacht met haar magistraal vioolspel; ik
cou dan verslag moeten doen van het ge
brek dat daarop volgde, waarin eerst be
toogd werd dat ln Nederland buitenland-
acne artisten zoo gemakkelijk succes beha-
jen en dat het voor landgenooten nauwe-
wks mogelijk is zich in 't openbaar te doen
«ooren. dat daarna Frits Kramer plotseling
Jj" het voorstel kwam om Lucy in één
maand beroemd te maken dat ziin plan
eerst bespot en bestreden, vervolgens ern
e's besproken en ten slotte aanvaard werd.
D't plan was dat Lucy in Den Haag zou
ontreden, niet als Lucy Lingoet. maar als
oc Husslsche prinses Olga Golowskin.
Hierin diende ik dan nog te verhalen hoe
kramer een vriend, die aan een Haagsch
maa verbonden was, opzocht, hem terloops
vertelde dat zijn Kramer's broer ln
keulen hem gemeld had dat de Russische
nrinses Olga Golowskin. die ln Keulen een
norm succes had behaald, naar Den Haag
j™ zaan. hoe door dit vruchtbare zaadje
e tomst van Lucy in de residentie werd
«send gemaakt en voorbereid en hoe Lucy
«Sv, n December haar aschblond haar
en onder 'n zwarte oruik met zwart
ili e wenkbrauwen en ontdaan van
n. jat haar herkenbaar zou maken, naar
Haag reisde.
Om dit alles te beschrijven zouden reeds
kolommen van dit blad noodig zijn en ik
begin daarom bij het belangrijkste Dunt:
Lucy's optreden als prinses Golowskin.
Zooals was te verwachten was de zaal
van Diligentia dien avond ongeveer geheel
bezet en Lucy had reeds met haar eerste
nummer een sonate, de hoorders in geest
driftige opgetogenheid gebracht.
Ongeveer in het midden der zaal zat
Paul Steeman, een vroegere stadgenoot van
Lucy. Hii kende haar; hij kende haar zeer
goed. want hii was een toegewijd vereerder
van haar geweest. Meer dan dit, hii had
voor Lucy een groote sterke liefde opgevat,
maar hii meende uit haar houding jegens
hem te moeten opmaken dat zii een aan
zoek van hem niet zou aanvaarden. Om
haar een oiinliik onderhoud te sparen en
toch zekerheid te krijgen had Paul zonder
rechtstreeks haar ten huwelijk te vragen
een toespeling gemaakt oo ziin gevoelens
voor haar, die, naar hij meende, duidelijk
was. Lucy had hem toen een schertsend
antwoord gegeven, waaruit hii begreep dat
ziin vermoeden iuist was dat zij hem
afwees en Steeman had daaroD zoo spoedig
mogelijk ziin woonplaats verlaten en was
naar Den Haag gegaan.
Steeman's Droef was echter niet betrouw
baar. Als hii haar ten huwelük gevraagd
had, zou daarmee Lucy's Innigste wensch
ziin vervuld. Ze had ziin oo een slecht
gekozen oogenblik gestelde vraag opgevat
als scherts en daarom in dien geest ook
geantwoord Toen Steeman zoo kort daar
na de stad verliet zag zii daarin een be
vestiging van haar meening dat hii haar
niet liefhad
Men weet 't: het oog der liefde ziet
scherp. Toen prinses Olga voor de eerste
maal oo kwam, kreeg Steeman een schok.
Hii boog zich voorover en staarde strak,
bijna ontzet naar de Russische prinses en
hii bleef onrustig naar haar zien onder
haar soel. waarvan niets tot hem kwam.
Na het eerste nummer verwisselde Stee
man van plaats en ging od een der eerste
rijen zitten en toen Olga Golowskin voor
haar tweede programma-nummer verscheen
had hij zekerheid. Er was n.l. één ding.
een herkenbaar ount, waaraan Lucy niet
had gedacht toen zii zich vermomde: haar
neus. Lucy had een wonderfijn. een vol
maakt zuiver gebouwden neus en toe Stee
man die van meer nabii zag dacht hii: er
kan misschien wel een tweede meisje ziin
van Lucy's slank en statig figuur, van
Lucy's bekoorlijk gelaat, maar geen tweede
met Lucy's onvergelijkelijk mooien neus.
Steeman hoorde niets van Olga Golows
kin magistraal vioolspel, hij zat in gedach
ten weggezonken en overlegde wat hij
zou doen. In de Dauze naar haar toe gaan
en zeggen dat hii haar had herkend? Hij
vreesde dat ziin bezoek haar rust zou storen
en haar soel schade zou doen. Heengaan
zonder teeken van herkenning? Daar
toe kon hij niet besluiten. Ten slotte vond
hii de beste handelwijze om na afloop van
het concert Lucy te bezoeken.
Onder een niet eindigend frenetiek ao-
olaus waaronder de kreten van een Rus:
„Do swidanja! Majo Datsjtenje!" was Lucy
buigend van het tooneel gegaan en genie
tend van haar triomf kwam zii in de kleed
kamer Nauwelijks was ze daar of een be
diende bracht haar Paul's kaartje. Eerst
overwoog ze om hem niet te ontvangen,
maar ze gevoelde zich zoo veilig in hare
vermomming dat ze aan den bediende liet
zeggen Lucy sprak uitstekend Fransch
of mijnheer m de vestibule oo haar
wilde wachten.
De bediende bracht haar eenige oogen-
blikken later bij Steeman.
Monsieur Steeman? vroev Lucy met een
veranderde stem.
Slagvaardig antwoordde Steeman ook in
het Fransch en sprak haar aan met
„Votre Alte-se". maar bii de eerste woor
den al zag hii oo den arm die onder haar
mantel te voorschijn kvam het kleine
driehoekige iitteeken dat hü zoo dikwijls
bii Lucy had waargenomen. Paul vertelde
de prinses dat hii een Hollandsch meisje
kende dat merkwaardig veel op Hare
Hoogheid geleek.
De prinses hoorde hem een beetie onge
duldig aan.
„Vooral opvallend is 't dat zii ook uw
bijzonder fraaien neusvorm heeft".
De prinses kleurde en zei weifelend: „Eh
bien?"
„Maar 't vreemdste van alles is dat die
jonge dame oo haar linker onderarm een
klein driehoekig Iitteeken heeft, iuist als
bii Uwe Hoogheid".
Oo dat oogenblik gebeurde iets dat aan
Paul alle zekerheid ontnam en dat hem
weer deed gelooven aan een miraculeuze
gelijkenis. Er kwam een baardig man oo
de prinses toe die haar in 't Russisch aan
sprak. 't Was dezelfde die in de zaal in
't Russisch geroepen had: Tot weerziens!
Het geluk van u weer te zien!
En de prinses antwoordde hem in 't
Russisch.
Paul was zoo verbaasd en geïntimideerd
dat hii haastig groette en heenging. Was
hii een minuut langer gebleven, dan zou
hii gehoord hebben dat het gesprek tus-
schen de echte Rus en de oseudo Russin
in 't Fransch werd voortgezet, want Lucy
kende slechts drie Russische zinnen en één
daarvan was: „Wilt u alsublieft geen Rus
sisch spreken: dat is zeer lastig voor mii".
„Ik ben een ideoot", dacht Steeman,
toen hii over 't Voorhout liep. „Al zou ze
Chineesch hebben gesproken, 't is en bliift
Lucy".
Onmiddellijk ging hij weer terug om
nogmaals en nu in 't Hollandsch aan Lucy
te zeggen dat hii zich niet kon vergissen.
Voor den uitgang van Diligentia stond
een auto, die Lucy naar haar hotel zou
brengen en iuist toen hii daar was zag hü
Lucy in geagiteerden toestand uit het ge
bouw komen, gevolgd door den Rus. En
nu kreeg hii een nieuw bewlis dat 't Lucy
was. Zij toonde weder haar kordaatheid
en snelle beslistheid.
Lucy stond gereed om in de auto te
stapcen en weerde de opdringerigheid van
den Rus kennelijk af. ioen zii Paul in 't
oog kreeg Zii wendde zich tot hem alsof
ze hem verwachtte en zei:
„Ah voila, monsieur Steeman, mün secre
taris. Hii zal deze zaak met u verder be
spreken. Mijnheer Steeman deze heer zegt
ln mü een vrouw te herkennen die door de
Russische politie gezocht wordt. Wilt u zoo
goed zün hem zijn vergissing duidelük te
maken?"
Lucy stapte waardig en hoog als 't een
Drinses past in de auto en Steeman begreep
dat hij den Rus dadelük moest imponeeren.
„Wilt u dan maar zoo goed zijn mij te
volgen naar het politiebureau", zei Stee
man. „dan kunnen we daar de zaak tot
klaarheid brengen".
Maar de Rus bleek niets te moeten heb
ben van een oolitiebureau. Hü mompelde
iets dat hü wel oo andere wüze zich zeker
heid zou verwerven en ging toen ülings
heen.
Zoo eindigde Lucy's eerste avond.
Den volgenden dag informeerde Steeman
aan Diligentia waar de prinses logeerde
en toen hü haar bezocht in het hotel zaten
ze weldra samen smakelük te lachen over
Lucy's koen bedrijf. Zii spraken daarna
over den zonderlingen Rus. die Lucy lastig
was gevallen en die naar Steeman meende
eenvoudig een poging tot chantage had
beproefd.
„Zie je Luus daarvoor ben ik nu iuist
hier gekomen. Ik vrees dat ie van hem
of van anderen nog wel eens meer last
zult hebben en ik zal niet altijd oo 't juiste
oogenblik kunnen verschijnen om als ie
secretaris oo te treden. Je moet iemand
hebben dlie ie bij staat, een imoressario of
zoo iets Jii kunt ie vermommen, maar ik
ook. Mag ik met een zwarten baard en een
gouden bril Ie imoressario oDtreden?"
Als mün imoressario?" herhaalde Lucy
langzaam en nadenkend.
„Ja, als je impressario". hernam Paul,
„voor deze tournée"
Oo hetzelfde oogenblik dat hü de laatste
drie aanvullende woorden sorak, had hü
daarvan berouw. Hii gevoelde dat er voor
Lucy iets onaangenaams in moest liggen,
een beperking van zijn bereidvaardigheid,
een grens stellen aan hun samenzijn. Om
dien indruk weg Ie nemen voegde hii er bij:
of langer. liefst veel lar??r".
Langzaam boog Lucy haar hoofd voor
over een oogenblik nog aarzelde Stee
man. toen sprong hü oo. boog zich over
Lucy;
„Liefst voor 't leven", vulde hü zün zin
nogmaals aan.
