De tewaterlating van de Nieuw-Amsterdam- Go AheadP.S. V.
Wik Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
HET ROODE KENTEEKEN
FEUILLETON
HET BIJLTJE,
waarmede Et.M. de Koningin de tewaterlating van de „Nieuw-Amsterdam"
verrichtte.
DE VOETBALWEDSTRIJD GO-AHEAD—P.S.V.,
welke eindigde in een 3—0 overwinning voordegastheeren. De P.S.V.-keeper
wordt voor de tweede maal gepasseerd.
OTTWELL BINNS.
Twee uur later kwamen ze in de kleine
naven aan en werden binnen een half uur
Ml kapitein Babbage gebracht door den
cirecteur, die ze daarna verliet om hun
zaken ongestoord af te kunnen handelen.
Aan Babbage was niets verschrikkelijks te
zien, niets van dat uiterlijk verval, dat de
meeste menschen met de gevreesde ziekte
l'LVerbaud brengen. Hij leek schijnbaar
kerngezond, zijn uiterlijk in ieder geval, was
aat van het type man, dat naar zee gaat
met de snoevende, bulderende manieren
van den bullebak, die iedereen wordt, die
kü" prilste jeugd deel uitgemaakt
viifi ïan de achterhoede van de handels-
oot der Vereenigde Staten van Amerika,
we r boven zUn oogen was iets don-
e,_ 1 de rb8t. er la® iets leeuwachtigs
e" ,5?,houdlnB zün hoofd en de uit-
ruKKing van zijn gezicht en zijn ooren
nlof6" een!.gszins gezwollen niets wat
dl '"^wijden zou kunnen vertellen, dat
611 Jan 6611 ia-ngzaam wegteeren en
riina dood ln z«n bloed aan het
ipen waren. Hij had nog steeds de bruusk-
t»im, ee.n zfcman, ofschoon er een lich-
]a„J gcmumideerde blik in zijn oogen
in'imf'j "ccmdelingen," zei hij, „wat heeft
e gebracht om mij hier op te ko
men zoeken? Niet dat je niet welkom bent.
Dat zou de duivel in hoogsteigen persoon
zelfs zijn in deze levende hel."
„Kapitein Babbage," zei Terry, die on
middellijk ter zake kwam, „we willen van
u inlichtingen hebben, waarvoor we bereid
zijn eiken redelijken prijs te betalen of u
iederen wederdienst te doen, die in onze
macht ligt."
Hij zag een plotseling licht in de oogen
van den melaatsche verschijnen en op
het gezicht van den man kwam, wat slechts
als een begeerige uitdrukking beschreven
kon worden.
„Een hebzuchtig type", dacht hij bij zich
zelf. „En een gemakkelijke overwinning."
„Geld brengt een mensch aan het pra
ten", zei kapitein Babbage diepzinnig. „En
van praten hou ik. Dat heb ik altijd gedaan
en zal het ook blijven doen. Dus zeg maar
op wat je van me wilt weten en dan zal ik
zien wat ik voor je kan doen voor een
zekeren prijs."
„De laatste keer, dat u uit Broome weg
ging in dat fijne schip van u de „Sea
Gipsy", geloof ik had u passagiers aan
boord, Moy Song, zijn dochter Kee Song
en een klein Engelsch jongetje
„Juist! Maurice Charlton's zoontje. Een
fijn, stevig joch gan twee jaar of zooiets."
.Precies. Wat we nu van u willen weten
is den naam van het eiland, waar u Moy
en Kee en Charlton's zoontje heengebracht
hebt. Dat is toch niet te veel gevraagd
en
„Heelemaal niet," lachte Babbage en
weer kwam die gloed in zijn oogen. dien
Terry voor het uiterlijke teeken van een
ingewortelde hebzucht hield. „Heelemaal
niet te veel, daar heb je gelijk aan, maar
zaken zijn zaken en daar er in dit akelige
gat niet veel voor een man tehalen valt,
zou ik graag willen weten wat het je
waard is."
Terry deed een hoog bod. „Duizend dol
lar. Vijfhonderd direct en vijfhonderd als
het blijkt, dat u de waarheid gesproken
hebt."
„Echt royaal, dat moet ik zeggen," zei
Babbage langzaam. „Je moet het jongetje
wel verduveld graag hebben."
„We handelen voor Charlton's zuster,"
legde Terry uit.
Babbage lachte. „En voor de advocaat van
den ouden Wilhelm van Houten waarschijn
lijkJa. weet je, heeren, wij krijgen
hier in Molokai ook kranten."
„Wij hebben niets met den advocaat van
van Houten te maken," zei Terry op over
tuigenden toon.
„We handelen enkel en alleen voor
Charlton's zuster".
„Met de bevoegdheid van een advocaat
zeker?"
„Ik begrijp niet precies wat U bedoelt,
kapitein Babbage".
„Dan zal ik het uitleggen. Je hebt het
in je macht hoog te bieden?" De oogen
van den man waren fel, zijn manier van
optreden gespannen en Terry, bij de ge
dachte, dat de man hebzuchtig was als
Achan en dat hij meer zou moeten bieden,
als hij de gewensohte inlichtingen wilde
krijgen, zei voorzichtig:
„Redelijkerwijze wel".
„Redelijkerwijze!" De man lgchte schor.
„Maar wat rede voor den een is, is dikwijls
pure krankzinnigheid voor een ander. Dat
moest jij toch ook weten, maat!"
„Natuurlijk
.De ouwe Van Houten heeft dat jochie
millioenen nagelaten en duizend dollar is
daarbij vegeleken als een druppel water ip
de zee. Als je het kind wilt hebben, zal je
heel wat hooger moeten bieden."
Terry keek den man met eenige verba
zing aan. Het kon zijn dat Babbage in
halig was, maar het leek er veel op, dat
hij den spot met hen dreef. Speelde hij
met hen of hoonde hij alleen maar de
ontoereikenheid van het gedane aanbod?
Hij kon er niet achter komen en een beetje
geergerd, antwoordde hij scherp:
„Als u me nu eens zei hoeveel u precies
wilt hebben."
„Heb nog even geduld," antwoordde de
man en vroeg toen scherp: „Hoe zijn jullie
hierheen gekomen?"
„Met de boot. die op de verschillende
eilanden vaart," antwoordde Terry.
„Dus jullie hebben geen eigen schip?"
„O ja, dat wel," mengde Seabright zich
in het gesprek. „Het fijnste stoomjacht, dat
je je maar bedenken kunt."
„Werkelijk?" De oogen van den man be
gonnen te schitteren, de leeuwachtige uit
drukking van zijn gezicht werd op eigen
aardige wijze geaccentueerd en zijn stem
trilde van spanning, toen hij verder ging:
„Ben stoomjacht! Dan zal ik je mijn
uitersten prijs zeggen."
Hij hield op en zijn voorhoofd fronste
zich. Terry, die vurig verlangend was, om
tot een overeenkomst te komen, riep uit:
„Ja? Ja?"
„Die duizend dollars en en
„Vooruit ermee!"
„En een passage naar Yokohama op dat
jacht. Dat is alles en de prijs is spot goed
koop voor alle millioenen. die ermee ge
moeid zijn."
Terry was een beetje verbaasd. Hij had
vol vertrouwen beweerd, dat Babbage heel
wat zou vragen en het bleek, dat hij gelijk
had gehad, maar dit was toch geen oogen-
blik bij hem opgekomen. Hij staarde den
man ongeloovig aan en barstte toen uit:
„Meent u werkelijk wat u zegt, kapitein
Babbage?"
„Ieder woord ervan. Duizend dollar en
een passage naar Japan."
„Maar man ik begrijp je niet."
„Het is toch zoo eenvoudig. Er zijn geen
lepra quarantaines in Japan. Een man is
daar zoo vrij als een vogeltje in de lucht.
Al heeft hij dezelfde ziekte als ik, dan kan
hij nog zijn gewone leven leiden zonder
als een schurftige hond behandeld te wor
den. Hij kan doen en laten wat hij wil. De
ziekte doet er geen cent toe. Hij wordt niet
van alle kanten door kerels in de gaten
gehouden, die hem dolgraag onder zijn
neus wrijven, dat hij niet meer dan een
verdieping van de hel verwijderd isEn
daarom zeg ik Yokohama en duizend dollar
is de prijs voor wat jullie willen.
Het is niet veel gevraagd en voor minder
doe ik het zeker niet".
De man was in doodelijken ernst. Daar
van was Terry zeker en hier was het ant
woord op de vraag, die Norma's twijfel bij
hem had doen opkomen. Het geld was voor
Babbage het minst belangrijke. Verlossing
uit deze opsluiting in Molokai, met zijn ver
schrikkingen en zijn voortdurende herinne
ringen aan levend verderf, dat was zijn
prijs en een prijs, die, zooals hij wist, be
taald moest worden. Hij keek wanhopig om
zich heen. zag de haven met de visschers-
schepen en de blauwe zee erachter, staarde
naar de schitterende palissade, die als een
groote muur de nederzetting van de rest
van het eiland afsloot en liet zijn blik toen
weer naar het leeuwachtige gezicht van den
melaatsche dwalen.
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd),
JOPIE WAALBERG, die het
Kederlandsche record verbeterde
en het Japansche, 200 meter
schoolslag, evenaarde.
EEN EN OR 31 AANTAL BELANGSTELLENDEN WAS TEGENWOORDIG bij de te
waterlating van Rotterdam's glorie, de Nieuw Amsterdam". De stroomende regen kon
geen afbreuk doen aan het enthousiasme. Bovenstaande foto laat zien, welk een groote
menigte op de been was.
ENKELE 00GENBLIKKEN Y00R
HET PLECHTIGE MOMENT.
De laatste beletselen worden door
H.M. de Koningin weggenomen.
DE „NIEUW AMSTERDAM", het schip, dat
eens Neerlands roem op de wereldzeeën zal hoog
houden, in haar element.
BIJ HET BELGISCHE DOEL. De dames-hockey
wedstrijd HollandBelgië te Bloemendaal.
