Was van den IJsel - Toscanini in den Haag - Bakhuys geblesseerd
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
HET ROODE KENTEEKEN
78ste Jaarpng
FEUILLETON
DE WAS VAN DEN IJSEL. Een overzicht over het overstroomde gebied van
de spoorbrug te Deventer af- De sportvelden en het park de Worp, staan
onder water.
ZWEEDSCH BEZOEK AAN HET JAMBOREE-TERREIN TE
VOGELENZANG. Graaf Bernadotte, de assistent van den
Zweedschen padvindersleider. Prins Gustaaf Adolf, bracht eén
bezoek aan de terreinen. Inspectie van de padvinders.
DE JONGE FRANSCHE PARACHUTIST JAMES WILLIAMS,
die bij een sprong te Villacoublay van zes springschermen
gebruik maakte.
DE BEROEMDE ITALIAANSCHE DIRIGENT ARTURO TOSCANINI is in deri
Haag aangekomen, teneinde daar een concèi't te leiden. Toscanini en zijn vrouw
verlaten het hotel „Do Vieux Doelen", waar zij hun intrek genomen hebben.
ZAL BAKHUYS A.S. ZONDAG TEGEN ZWITSERLAND
MEESPELEN? Bakhuys verlaat met geblesseerden enkel
het veld bij den wedstrijd H.B.S.D.W.S. in den Haag.
GALA-SOIREE VAN DE RUSSISCHE EMIGRANTEN-VEREENIGING
in Pulchri Studio in de residentie. Een kijkje bij het Wodka-buffet,
waar het vroolijk toe ging.
RECEPTIE BIJ DEN NOORSCHEN GEZANT, ter gelegenheid van de
geboorte van het Noorsche kroonprinsje, Z.Exc. J. G. J. Raeder, brengt
een heildronk uit op het kroonprinsje. Achter hem mevrouw Raeder.
SPELMOMENT UIT DEN VOETBALWEDSTRIJD FEIJE-
NOORDHERMES D.V.S. Het doel van
Hermes D.V.S. belaagd.
OTTWELL BINNS.
13)
..Dat schijnt me een omslachtige manier
toe." peinsde Terry en na een oogenblik
gedacht te hebben, vroeg hij: „Weet
Iemand anders hier van af?"
..Een Amerlkaansch advocaat aan wien
de grootvader van het jongetje de zaak,
™or hij stierf, toevertrouwd heeft en die
den laatsten wil van den ouden man uit-
™ert. Hij heeft een klerk heelemaal uit San
Dancisco over laten komen om de boel voor
®l) in orde te maken
..Neemt u me niet kwalijk, Miss Charlton,
Wil niet nieuwsgierig zijn, maar wou wel
S'aag alles precies weten. U zei, dat de
Jdvocaat den laatsten wil van den groot-
vader uitvoerde. Bedoelt u daar zijn laat
ste - - ■-
wenschen of zijn testament mee?"
..Beide," antwoordde het meisje.
•Jk veronderstel, dat er geld is
Een flauwe glimlach gleed over het ge
acht van het meisje. „Zoo veel dat het be-
tachelijk is de som in verband met een kind
twee jaar te noemen. Maar den
van den grootvader was Van
..Toch niet de Van Houten?"
..Ja,"
"Phew!" Terry Domville's gefluit drukte
meer uit dan woorden het hadden kunnen
<*n. Een oogenblik zei hij niets, bracht
zich vele mogelijkheden voor den geest.
Van Houten was een Wall Street koning,
die in zijn onmetelijken rijkdom Rockefel
ler dicht op de hielen zat en als een jon
getje van twee jaar dat alles zou erven,
was het heel wel mogelijk dat alle kinder-
roovers en boeven van New York tot Chi
cago en van daar tot New Orleans en Frisco
het op hem gemunt hadden. In de Ver-
e'enigde Staten was iets dergelijks een ware
Industrie en zoo'n rijk kind zou een verlei
delijke gijzelaar zijn. Maar er waren din
gen, die hij nog niet begreep en daarom
vroeg hij verder.
„Is die advocaat een eerlijk man?"
„Hij en Mr. Van Houten gingen als twee
broers met elkaar om. Hij is bezorgd voor
het kind."
„En de vader van het kind uw broer?
Waarom mag het kind niet bij hem
blijven?"
De bezorgdheid in de bruine oogen werd
dieper. „Mr. Van Houten hield niet van
mijn broer. Maurice en Lisbeth zijn er met
elkaar van door gegaan. Hij heeft het hun
nooit kunnen vergeven en Maurice heeft
geen geluk gehad. Maar hij wil niet dat hij
in den weg staat van zijn zoontje, dat den
naam van zijn grootvader zal krijgen,"
„En u?"
„O, ik ben zijn voogd tesamen met Mr.
Sarony, den advocaat."
Terry Domville dacht meer dan hij aan
het meisje liet merken. „Deugt niet," was
zijn oordeel over Maurice Charlton, maar
hierdoor was het mysterie niet opgelost.
Hij dacht een oogenblik na en maakte toen
weer een opmerking.
„Maar al is Sarony boven alle verdenking
verheven, dan is zijn klerk dat nog niet.
Als hij het werkelijk geweest is, die alles
voor u in orde gemaakt heeft, dan zou Ik
zeggen dat het een schurk isAl deze
geheimzinnigheid
,,U begrijpt het niet. Daar heeft Maurice
op aangedrongen. En Mr. Sarony had de
een of andere geldige reden om het daar
mee eens te zijn."
„Heeft hij u niet verteld wat dat voor een
reden was?"
„Nee! Hij wilde niet wegens laster ver
volgd worden en hoe minder lk wist des te
beter."
„Dan was er natuurlijk iemand, die, vol
gens hem, zich in de zaak kon mengen. Ik
ben benieuwd wie?"
„Ik heb er geen idee van."
Terry Domville staarde afwezig naar het
donkere patrijspoortje. En in het glazen
cirkeltje zag hij, als in een spiegel, een beeld
zich vormen het beeld van drie mannen
in een theehuis te Kowloon. In aandacht
verzonken aanschouwde hij het visioen, dat
zijn geest hem voorgetooverd had en inge
spannen nam hij den man in zich op, die
bij Chan en den dikken kapitein van de
„Dusty Miller" gezeten had en die zoo dui
delijk van een andere sociale standing was.
„Die kerel," fluisterde hij hardop.
„Wie?" vroeg Norma Charlton vlug.
„De man, die met den Chinees en den
kapitein van dit schip in dat theehuis was.
Hij paste heelemaal niet bij hen. Ik heb
zoo'n gevoel, dat hij de man was, dien uw
Mr. Sarony op het oog had. En als ik gelijk
heb dan is hij op de een of andere manier
in het kind en alles wat er met hem ge
beurd geïnteresseerd.... Er is niets meer
te vertellen?"
„Nee, niets, behalve dat we uit een van
Maurice's brieven meenden op te maken,
dat hij vijanden had, waarvoor hij zijn ver
blijfplaats verborgen wilde houden. Dat is
alles wat ik er van af weet."
„Dat zou natuurlijk een verklaring kun
nen zijn voor de omslachtige wijze, waarop
uw broer te werk gaat begon Terry,
brak toen plotseling zijn zin af en riep
luid uit: „Wel, verdraaid!"
„Hebt u iets bedacht?" vroeg het meisje
vlug.
„Ik kreeg Ineens een idee. Kapitein Amos
Smith
„Ja? Ja?"
„Veronderstel, dat hij heel toevallig een
van de mannen is, die uw broer
„Lieve deugd!" fluisterde het meisje,
„Misschien is hij van plan u als gijzelaar
vast te houden, of, wanneer hij de geschie
denis van uw broer kent, te trachten het
kind in handen te krijgen en zoodoende uw
broer tot iets te dwingenHet is waar
schijnlijk bekend, dat het kind de erfge
naam is?"
„Het heeft, geloof ik in de helft van alle
kranten van de wereld gestaan de erfe
nis van de Van Houten millioenen was een
belangrijk nieuwtje, weet u."
„Ja, natuurlijk."
Terry dacht weer na. Het geheim van den
kapitein van de „Dusty Miller" in verband
met Norma Charlton was nog lang niet op
gelost, maar wat hij vernomen had, kon tot
verschillende mogelijke oplossingen leiden
en een tijdje zat hij diep in gedachten ver
zonken. Toen vroeg hij:
„Hebt u dien gebochelden Chinees op dit
schip gezien, sinds u aan boord gekomen
bent?"
„Nee. Denkt u. dat hij hier is?"
„Ik weet het niet. Het lijkt me het beste
om maar aan dek te gaan, misschien kun
nen we dan uitvinden, of hij er is. Dat hij
met Amos Smith in deze onderneming
onder een hoedje speelt, is zeker. Want, ziet
u, ik heb van den eigenaar van het thee
huis te Kowloon een waarschuwend briefje
gekregen. Hij had klaarblijkelijk het ge
sprek van de drie afgeluiste'rd. Het briefje
maakte vooral melding van den gebochel
den Chinees en het is zeker, dat hij het ge
weest is, die me heeft laten bedwelmen en
aan boord van dit schip brengen. Bent u
klaar?"
Hij ging opzettelijk vlug en zachtjes naar
de deur, ofschoon hij dat schijnbaar alleen
maar deed om die voor het meisje te
openen. Toen zij hem bereikt had schoof
hij de deur vliegensvlug open en Norma
Charlton deed een stap naar voren. Toen
greep ze zijn arm beet.
„Kijk," fluisterde zij. „Kijk."
Terry Domville deed wat hem gezegd
werd en zag, zonder eenige verrassing een
kleine misvormde gedaante de kajuitstrap
ophollen.
„Als je van den duivel spreekt," fluis
terde hij en voegde er toen bij: „Dus dat
weten we tenminsteGa aan dek. Laat
den man geen vermoeden krijgen, dat we
hem in de gaten hebben. Ik kom binnen
vijf minuten bij u."
Het meisje knikte en ging naar de trap.
Terry stond een oogenblik te kijken totdat
ze boven was, toen ging hij in de kajuit
terug, deed de deur dicht en nam vlug de
drie of vier kisten tegen de muren in
oogenschouw. zich afvragend, welke van
hen het ding bevatte, dat hij op het oogen
blik het vurigste verlangde.
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
