De heer Plesman naar Amerika - Auto-tentoonstelling te Berlijn
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
HET ROODE KENTEEKEN
Ihie Jaargang
m
FEUILLETON
EEN NIEUWE REUZEN DAM IN AMERIKA IN AAN
BOUW. Na de voltooiing van den reusachtigen Boulder-
dara, begint men met den bouw van een nieuwen dam, te!
regeling van de Coloradorivier.
I I»E ITALIAANSCHE GENERAAL
lil 0 TT Adie bij den aanslag op
den onderkoning van Abessynië
ernstig gewond werd.
DE „AUTO" VOOR DEN KLEINEN
bezichtigt op de internationale auto-tentoonstelling
Berlijn de fiets met den motor op het achterwiel
- Hitier
te
RECEPTIE VAN DEN SULTAN VAN
MAROKKO ter gelegenheid van het
bezoek van het Fransche Atlantische
eskader. De oudste zoon van den sultan
(links), met zijn broertje.
NATIONALE DUINLOOPEN, GEORGANISEERD DOOR DE
K.N.A.U. en gehouden op de terreinen van de Zandvoort-
sche terreinmaatschappij nabij het Noorderbad. De burgemees
ter van Zand voort lost het startschot.
♦W
S.V'-K
EEN KEEPER, DIE ZIJN HOOFD KWIJT IS. Een vreemde
houding van den V.U-C.-doelman in den wedstrijd tegen'
Feijenoord. Zij maakt een ontstellenden indruk op den
Feijen oord-speler.
OTTWELL BINNS.
Maar hoe kon hij er zeker van zijn? Hij
l«dt het dek over, maar kon geen spoor
IJ®het meisje ontdekken. Wanneer ze aan
1 »ord was, moest ze direct naar beneden
ISSaan zijn. Het anker was binnen gehaald,
Iblanke man bij de kraanbalken bul-
IMrae bevelen doorspekt met gemeene
1 M*ten en op hetzelfde oogenblik kwam er
I j® heesch gepiep van een nogal vervallen
I ®We. Er begon beweging in het schip te
I ™ten en er bleef hem niet veel tijd meer
IHij keek wanhopig om zich heen en
I ^sen een gang railing een hoopje ba-
1 jy opgestapeld staan wat zeker geen
I y'Jn's rommel was. Met de gedachte, dat
I"ier misschien kon vinden wat hij
•ff wi'de, 'spoedde hij zich over het dek,
I r™' onopgemerkt door den dikken zee-
langs de brug en bereikte de bagage.
I Z'ep "an de labels stond in groote letters
o naam geschreven, dien hij op een hal-
,nl meter afstand kon lezen
Miss N. Charlton,
naats van bestemming: Broome,
Australië S.S. ..The Dusty Miller."
I He,
J* bestond niet de minste twijfel meer
meisje was aan boord van dezen oudeu
■Sjebhaarder,
met de groote parelhaven
I bet eiland-continent als bestemming.
10 reus was voor hem gemaakt. Ook hij
ging naar Broome en naar alles wat Norma
Charlton te wachten stond in die zon door
stoofde stad van parel-handelaars, met
haar veeltallige bevolking zweetend in de
verschroeiende hitte. Hij wist, dat het een
Don-Quichotachtige, zoo niet volslagen
krankzinnige onderneming was, maar hij
aarzelde geen seconde. Hier was een op
roep ja, dat was het juiste woord een
oproep in zijn geest. Een oogenblik schoot
het besef door hem heen, dat hij door aan
dien oproep gehoor te geven in diepere
wateren verzeild kon raken en ofschoon
zijn bonzend hoofd het er niet mee eens
was, dwong zijn hart hem er toe, het avon
tuur te aanvaarden. Toen keek hij uit over
het water en zag op nog geen veertig meter
afstand de .Kestrel", wit en netjes, een
aristocraat onder de jachten, met zijn
vriend Seabright op de brug met een verre
kijker voor zijn oogen.
Het was duidelijk, dat de eigenaar van de
„Kestrel" het vertrek van het havelooze
vrachtschip gade sloeg en wanneer hij zijn
kijker over de smerige dekken liet gaan,
moest hij Terry wel opmerken. Inderdaad
gebeurde dit ook. Seabright schrok plotse
ling op, liet zijn kijker zakken en bracht
hem even daarna weer aan zijn oogen.
Terry zwaaide met zijn arm en rende het
volgende oogenblik terug in de richting van
het vooronder. Zijn hoofd bonsde ontzet
tend en hij wankelde op zijn beenen, maar
met een bepaald doel voor oogen, zette hij
door. Hij moest Seabright laten weten,
waar heen hij ging, hem eenig idee van de
situatie geven en hij wist Ineens, hoe hij
dat klaar kon sp>elen. Hij bereikte het ver
laten vooronder en keek om zich heen
naar de leege whiskyflesch. Het ding was
opnieuw zijn doelloos heen en weer gerol
begonnen en terwijl hij er nog naar aan
het zoeken was, rolde het door een op-
waartsche beweging van het schip aan zijn
voeten. Onmiddellijk pakte hij het op, ging
toen op den rand van de kooi zitten, haalde
zijn zakdoek te voorschijn en krabbelde er
haastig een boodschap op.
„Geronseld kan niet weg! Meisje aan
boord. Plaats van bestemming waarschijn
lijk Broome, W. Australië. Kom me achter
op. Naam van vrachtschip „Dusty Miller".
Terry."
In een oogwenk had hij het briefje opge
vouwen, in de flesch gestopt en de kurk er
stevig opgedrukt. Zonder een seconde te
verspillen, rende hij weer naar het dek
terug. De „Kestrel" was veel dichterbij ge
komen en hij kon duidelijk het gezicht van
Seabright zien, die met zijn kijker in de
hand stond. Zijn vriend stond ingespannen
te kijken en toen hij opnieuw met zijn arm
zwaaide, zag hij hem den kijker naar zijn
oogen brengen. Toen hief hij de whisky
flesch in de hoogte, seinde er een paar
seconden mee om de aandacht van den
ander erop te vestigen en toen dat gelukt
was, slingerde hij het ding in de richting
van het jacht. Het kwam met een pions in
het water terecht en hij zag, hoe zijn vriend
de brug verliet, langs het dek holde en de
valreepstrap af begon te dalen, waaronder
het sloepje van het jacht vastgemaakt was.
Voor het oogenblik was het hem niet toe
gestaan meer te zien, want een woeste
stem achter hem vroeg:
„Wat voer jij hier uit?"
Hij draaide zich vliegensvlug om en kwam
tegenover zijn ondervrager te staan, een
blanke, niet al te groote, maar enorm breed
gebouwde man, die naar zijn kleeren te oor-
deelen, deel uitmaakte van de bemanning
van het vrachtschip. Het ronije gezicht van
dep man was van woede vertrokken en zijn
kleine oogjes schitterden. Het was duide
lijk, dat hij heel kwaad was en dat het een
gevaarlijk individu was om ruzie mee te
krijgen. Maar de toon en het agressieve op
treden van den kerel maakten Terry ook
nijdig en hij deed geen enkele poging om
hem wat zachter te stemmen.
„Omdat u het zoo vriendelijk vraagt," zei
hij, „wil ik het u wel vertellen. Ik heb zoo
juist een whiskyflesch overboord gegooid."
Het gezicht van den stuurman, zooals
Terry veronderstelde, dat hij zou zijn, nam
een donkerroode tint aan. Hij stootte een
heesch geluid uit, niet in staat van woede
een woord te uiten en Terry, tevreden over
de uitwerking van zijn woorden, waar
schuwde den man op spottend deelnemen-
den toon.
„Ik zou maar een beetje voorzichtig zijn,
als ik jou was, weet je. Dit is geen goed
klimaat voor menschen, die aan toevallen
lijden."
Het gegrom van den man werd een drei
gende snauw. Hij dook vooruit en zijn ge
balde vuist schoot uit, met de kracht van
zijn volle gewicht erachter. Wanneer de
slag zijn doel bereikt had, zou hij waar
schijnlijk fataal voor het slachtoffer ge
weest zijn, maar Terry had iets dergelijks
wel venvacht en deed netjes een stap opzij.
Door zijn eigen gewicht en onstuimigheid
voortgedragen, schoot de man voorover,
viel met een smak met zijn hoofd tegen de
railing, rolde omver, trok met zijn lichaam
en lag stil. Terry was benieuwd of de
schurk zijn nek gebroken had, hoopte het
hartgrondig en hoorde den man op de
brug tegen hem schreeuwen:
„Maak dat je weg komt, jij vuil
zwijn, of
Het dreigement ging in het geloei van de
Sirene verloren en ofschoon Terry gemak
kelijk kon raden wat het geweest was, sloeg
hij er geen acht op, omdat hij wel wist dat
op het oogenblik de man in ieder geval de
brug niet kon verlaten. Doodbedaard keek
hij achterom. Het vrachtschip liep harder
dan hij gedacht had. Het was al een eindje
verder dan de .Kestrel", maar de sloep
lag stil en hij zag de flesch in Seabright's
hand schitteren toen hij haar ophief en
met een smak op de roeibank terecht deed
komen. Hij zag zijn vriend zich neerbuk-
ken, iets oprapen het briefje, waar
schijnlijk, en er een oogenblik overheen ge
bogen staan. Toen hield hij een hand in de
hoogte met een zijden zakdoek erin, die in
het ochtendbriesje heen en weer fladderde.
Terry zwaaide als antwoord op het teeken
met zijn arm en lachte in zichzelf.
„Dat is O. K. Etappenverbinding tot stand
gebracht."
Een fluitje weerklonk van de brug en
drie Chineesche matrozen kwamen over het
dek aangehold en hielden bij de trap stil,
terwijl de officier hun op woedenden toon
iets toeschreeuwde.
Een minuut later draaiden zij zich om en
verdwenen, maar twee minuten daarna zag
hij ze van drie kanten op zich af komen.
Ieder van hen was voorzien van een ijzeren
marlpriem en op alle drie de gezichten lag
een kwaadaardige uitdrukking. Terry, die
wel begreep dat zij bevel gekregen hadden
hem aan te vallen en zoo mogelijk af te
maken, keek om zich heen of hij ook een
wapen kon vinden. Hij zag niets bij de
hand, dat van nut kon zijn, ais hij aange
vallen werd. En toen sprak de meest dicht-
bijzijnde van de drie tegen hem:
„Jij vort, vlug."
(Nadrulj vijfboctea).
(Wq£dt vervolgd!
DE HEER PLESMAN IS UIT ROTTERDAM per vliegtuig naar Enge
land vertrokken, om zich aldaar in te schepen naar Amerika. Op het
vliegveld bij Southampton. Achter den heer Plesman de piloot Booth ell
de stewardess raej. v. d. Meulen
