De Zesdaagsche te Rotterdam - Planting Juliana-boom te Veur
!fa Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
HET ROODE KENTEEKEN
FEUILLETON
PP—1
ItlRGER HUID, BE BEKENDE
XOORSCHE SKISPRINGER, - ont
vangt van den voorzitter van de F.
I.S. te Chamonix zijn prijs.
DE IIEER KABELAAlt IX DEX HAAG werd gisteren gehuldigd in verband met
het feit, dat hij óo/jaar geleden Koningin Emma en de 6-jarige Prinses Wilhelmina
het leven redde, door de op hol geslagen paarden van het Koninklijk rijtuig tot
staan te brengen. De aanbieding van een fruitmand-
iets op de vloer van het vooronder aan het
rollen, dat tegen zijn voeten bleef liggen.
Hij keek omlaag en zag dat het een leege
whiskyflesch was, met de kurk er half in.
Hier, dacht hij, was de oorzaak Tan dat ge
luid, dat hem een paar minuten geleden
zoo gehinderd had en zonder er bij te den
ken wat voor nut zoo'n flesch zou kunnen
hebben gaf hij er een trap tegen en hoorde
het ding in een dutster hoekje onder een
kooi wegrollen.
Toen keek hij naar het open patrijs
poortje. Een beetje frissche lucht zou hem
opknappen en de hinderlijke mist verjagen,
die nogr telkens zijn denken loom maakte,
zoodat het weer mogelijk zou worden be
slist op te treden om zijn vrijheid te her
winnen. Hij struikelde meer dan hij liep
naar het patrijspoortje en opnieuw door
een duizeling overvallen, met zijn hoofd
bonkend als een geslagen tom-tom, klemde
hij er zich krampachtig aan vast en adem
de, met zijn oogen gesloten, diep de ver
sterkende ochtendlucht in.
Toen hij zijn oogen weer opende, voelde
hij zich veel beter en terwijl hij diep adem
haalde, dwaalde zijn blik over dat gedeelte
van de haven, dat hij door de patrijspoort
kon zien en viel op een sampan, die blijk
baar recht op het schip afkwam. Hij was
niet ver meer af en heel duidelijk ving hij
het gezang op van de koelie, die zijn riem
op het rhythme ervan heen en weer be
woog.
„Hi! ho! hay! ho!"
De sampan bewoog zich met groote snel
heid voort en buiten het kleine kajuitje zag
hij een hoop bagage. Het scheen wel, dat
het schip een passagier aan boord kreeg gn
terwijl hij zich steeds meer opgefrisc&t
voelde door de zuivere lucht, vroeg hij zich
af wie het kon zijn. Toen ging er een schok
door hem heen, want uit het kleine kajuitje
van de sampan geleund, zag hij het hoofd
en de schouders van een meisje, dat blijk
baar het schip in zich opnam. Hij herkende
haar onmiddellijk en riep verbaasd uit;
„Norma Charlton."
Het volgende oogenblik was de sampan
van koers veranderd. Het bootje verdween
uit het gezicht en hij bleef naar het nau
welijks zichtbare zog staren. Ingespannen
luisterend, meende hij geluiden te hooren,
die erop wezen, dat de sampan langszij ge
komen was, maar hij was er niet zeker van.
Hij herinnerde zich, dat het meisje gasteren
gezegd had dat zij een trekvogel was die
Hong-Kong den volgenden morgen weer
moest verlaten en nu scheen het wel, dat
zij van plan was met het schip te vertrek
ken waarop hij tegen wil en dank inge
scheept was. Het leek wel. alsof het nood
lot in hun zaken de hand had en een halve
minuut stond hij, diep in gedachten, met
nietsziende oogen voor zieh uit te staren.
Tenzij de deur van het vooronder geslo
ten en gegrendeld was, zou hij nog van het
schip kunnen ontsnappen. Maar daarmee
zou hij het meisje aan haar lot overlaten en
alles wat haar in de toekomst nog voor
goeds of kwaads te wachten stond. En daar
voelde hij heelemaal niets voor. Hij ver
trouwde het schip al niet erg, waar heen
hij, na bedwelmd te zijn, gebracht was, als
gevangene of als geronseld lid van de be
manning, dat wist hij nog niet. En om dat
aardige meisje, waarschijnlijk als eenige
passagier, op zoo'n schip in zee te laten
gaan zou bijua misdadig zijn. AJs ze ten
minste werkelijk aan boord was.
Het geluid van een rauwe stem die beve
len uitbulderde, maakte een eind aan zijn
overpeinzingen. Hij hoorde het gedreun en
gerammel van ijzeren kettingen, die ver
kondigden, dat anker gelicht werd. Er was
niet veel tijd meer om een besluit te nemen
en nog minder als hij schip wilde verlaten
voor het de haven verliet. Eh hij moest ab
soluut te weten zien te komen, of 't meisje
aan boord was, dan wist hij tenminste wat
hem te doen stond. Hij struikelde door het
vooronder naar de deur. Het was een
schuifdeur en met een hand op den sme-
rigen knop leunde hij met zijn volle ge
wicht ertegen. De deur gleed krakend van
zijn plaats en hij stapte naar buiten en
klom zoo goed en zoo kwaad als het ging
de voorondertrap op. Er was niemand in
zijn onmiddellijke omgeving, maar een half
dozijn Chineezen was op het dek bezig en
op de verweerde brug kreeg hij de zware
gestalte in het oog van een blanken man,
«aarin hij den zeeman herkende, die met
den gebochelden Chinees en den fat in
het theehuis te Kowloon geweest was. En
onmiddellijk bespeurde hij een gevoel van
bezorgdheid voor moeilijkheden. die op
komst waren en vanaf dat oogenblik stond
zijn besluit vast. Wanneer Norma Charlton
werkelijk aan boord was, zou hij blijven,
wat er ook gebeuren mocht, maar wanneer
zij er niet was dan zou hij overboord sprin
gen met de zekerheid, dat hij tusschen zoo
veel schepen wel opgepikt zou worden.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
HENGSTENKELIUXG TE UTRECHT op de Veemarkt voor de cen
trale premie. Een pracht exemplaar, dat zich voor de jury evenwel niet
van den besten kant laat zien.
iJlLIAXA-BOOMPLANTIXG" TE VEER. Ter herinnering aan het Prinselijke
velijk werd in deze gemeente een Juliana-boom geplant. De schenkster, mevr. van
llossem, ontvangt bloemen van den burgemeester.
OTTWELL BINNS.
Boven zijn hoofd klonk het gestamp van
«n. Daartusschendoor hoorde hij af
'toe een ruwe stem bevelen schreeuwen,
hmit hij opmaakte, dat het schip zich
maakte om de haven te verlaten.
ir welk schip was het? Hij keek het
t"Se vooronder rond, waar vele messen
'Halen gekrast hadden in de muren en
"t schunnige versjes en teekeningen in
'■odop de verf gemaakt waren, die eens
was en hij wist zeker dat het
niet de „Kestrel" was, Seabright's
waarop hij had behooren te zijn. Het
ten of ander onbekend schip, dat, naar
herpe lucht en de smerigheid van haar
'onder te oordeelen, een van de booten
oo wilde vaart was, die om vracht te
als zwervende zeemeeuwen van
tot haven en van eiland tot eiland
l?5n Archipel gaan.
hoe was hij hier gekomen? Bij
tweede vraag schoten hem opeens
Oo gebeurtenissen van den vorigen
jo binnen zijn ontmoeting met Nor-
in a ki>' 1161 incident in he'; theehuis,
achtervolging van den gebochelden
,es van het Hong-Kong Hotel tot die
nskroeg bij het water, de verklaring
van het geschrevene op het loodje vodje
door den Jood met het dikke gezicht en
het knippende oog, het nauwe gangetje
door de bar, waar hij doorheen geleid was
naar de kamer erachter, het scheefvallen
van den vloer en zijn val in den oneindi-
gen afgrond van duisternis. En terwijl
hij zich dit alles herinnerde, vormden zijn
lippen het woord: „Geronseld!"
Het leed geen twijfel, dat hij bedwelmd
was en aan boord gebracht van het een
of andere schip met tekort aan bemanning
door den Jood, die er blijkbaar, behalve
zijn kroeg ook nog het schurkachtige baan
tje van ronselaar op na hield. Het geluid
van een rauwe stem. die bulderend beve
len gaf, maakte een eind aan verdere over
peinzingen. Het schip maakte zich gereed
om de haven te verlaten en tenzij hij
meegevoerd wenschte te worden naar een
zame zeeën, waar hij geen kans had uit
deze onplezierige situatie verlost te wor
den, moest hij nu zoo spoedig mogelijk
trachten weg te komen-
Voorzichtig kwam hij overeind. De pijnen
in zijn hoofd kwamen terug, maar in min
der hevige mate dan den eersten keer en
na een oogenblik gewacht te hebben, stak
hij zijn beenen buiten de kooi en zette
voorzichtig zijn voeten op den grond, waar
bij hij zich stevig aan het houtwerk vast
klemde. Hij voelde zich duizelig en misselijk
en het smerige vooronder scheen om hem
heen te draaien, zoodat hij zich stijf aan
de kooi vasthield en bleef staan, totdat het
gevoel van onpasselijkheid voorbij was en
hij zich alleen nog maar licht in zijn hoofd
gevoelde. Toen dat stadium bereikt was,
bracht een kleine beweging van het schip
RESTART VAX DE ROTTERDAMSCUE ZESDAAGSCHE. - De bekende
athleet Osendarp lost bet startschot.
CHARLES LINDBERGH na aankomst op het vlieg
veld Dekheila bij Alexandrië. Hij vloog van hier verder
naar Cairo.
TWEE VRACHTAUTO'S botsten op den weg Oiden-
saal—Enschede tegen elkaar. Beide kwamen
in een sloot terecht
