De wedstrijd DuitschlandNederland - Het feest der Duitsche natie
77ste Jaargang
LEID5CH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
Het huis der mysteries
DE VOETBALWEDSTRIJD DUÏÏSCIILAND—NEDERLAND TE DiiSSEL-
DORF door tienduizenden bijge-woond. Voor de eerste maal wordt doelman
Halle gepasseerd. Duitscblaind leidt met 1—0.
LUITENANT GRETER OP ERNICA behaalde den prijs der
,,Grüne Woche" in Berlijn. Tijdens het spelen der volksliederen.
Links van luitenant Greter, luitenant Wolf.
LEO HAJLLE IN DE KNEL.
De kranige Hollandsche doel verdediger moest soms benauwde oogenblikken doormaken,
zooals uit bovenstaande foto blijkt.
DE FEESTDAG DER DUITSCHE NATIE. - De viering van het feit, dat OLGA KAREN EVA, - DE NATIONALE SCHAATSWEDSTRIJDEN
Hitier vier jaar lang het bewind heeft gevoerd. Het voorbijmarcheeren van den ehs^" eiu'chten' zou 0m het kampi°enschap van Friesland, te Heerenveen. S. Koen uit Bovenknijpe en K. Heitsma uit
lijfstandaard Adolf Hitler" voor den Fuhrer in Berlijn. ez;jn gearlesteerd Noord-Schanvoude binden den strijd aan.
Uit het Engelsch door
H. A. C. S.
53)
Dave is niet goed geweest, al lang niet, en
den laatsten tijd werd hij hoe langer hoe
m.eer anders dan gewoonlijk. Natuurlijk
laten Adela en ik, ofschoon wij er nooit
over praatten, dat hij een bedwelmend mid
del nam. Ik dacht, dat het morfine was,
ofschoon ik er nooit achter kwam. Wij
deden alles, om hem afleiding en ontspan-
WnS te geven. Wij bewaakten hem met
zooveel zorg. Wij probeerden alles. Het is
hier nogal slecht geweest, de laatste twee
laar. zuster Keate."
Zij hield op, en staarde, peinzend, eenige
oogenblikken. in het donker, voor zij, met
oedroefde stem doorging:
„Ik weet niet, of Hilary het wist. Het was
riet iets, waar wij graag openlijk over
Praatten. Ik had verdenking tegen Bayard,
™aar niet om eenige bepaalde reden; het
was een soort van instinct; ik was bang
™or hem. Maai- toen Florrie, bij ongeluk,
'eronal nam, en u zei, dat u geen veronal
cn wist, dat Bayard mijn brief in
j" taach had verstopt, had ik het gevoel,
oat hij ooij (je veronaj jn uw tasch gestopt
niet ko" er en wist, dat het
met veilig was ^e veronal open in de kamer
w 'aten, terwijl hij ziek was. Als hij Dave
few verona' voorzag, vroeg hij er, ongetwij-
.ipd, oen hoogen prijs voor. Wat is begrijpe-
dan dat hij njeer vroeg dan Dave
betalen wou? Of. dat hij een hoeveelheid
achterhield? Als die arme Dave was, zooais
zij, die aan een bedwelmend middel ver
slaafd zijn, dan zou hij dol worden om het
te krijgen. Dat is mijn verklaring voor
Dave's woedenden twist met Bayard. Ik
denk, dat Bayard Dave prikkelde tot hij
buiten zichzelf was. Arme Dave hij moet
een haat tegen zichzelf gehad hebben, en
hij moet Bayard gehaat hebben, om de
macht, die hij had. Gelooft u, dat ik het
bij het rechte eind heb?"
„Het klinkt erg waarschijnlijk, dat Bayard
hem van veronal voorzag", zei ik. ,,En als
Bayard uw brief in mijn tasch stopte, wat
de eenig-redelijke verklaring is, kon hij ook
gemakkelijk de veronal op diezelfde plaats
wegstoppen. Hij moet gedacht hebben, dat
dit een veilige plaats was, in het geval, dat
iemand zijn kamer doorzocht. Maar, als
dit reeds twee jaar, of langer, zoo geweest
is moeten zij een soort systeem gehad heb
ben, wat de levering betreft. Wat gebeurde
er precies in den nacht dat op Bayard ge
schoten werd, en toen dr. Bouligny mij
komen liet?"
„Ik weet het niet precies. Zij waren in
Eayard's kamer, Dave en Bayard. Ik kon
dien nacht niet slapen, en ik had Dave in
zijn kamer hooren heen en weer loopen
en de deur hooren sluiten, toen hij, naar
ik dacht, de kamer uitging. Na korten tijd
hoorde ik hem terugkomen, een la open
trekken, en ik weet niet, waarom, maar ik
dacht onmiddellijk, dat hij teruggegaan
was. om zijn revolver te halen. Dat dacht
ik. en ik vloog het bed uit, en hem ach
terna. Het had een oogenblik geduurd,
vcordat ik mijn kamerjapon aan had en
mijn pantoffels, en Dave was al in Bayard's
kamer, toen ik in de hall kwam. Adela moet
ook wakker geweest zijn, want juist toen ik
langs haar deur liep, ging deze open, en
kwam zij er uit, en vóór wij tijd hadden
iets te zeggen, hoorden we.
Weer probeerde zij flink te zijn.
„Wij hoorden een revolverschot. Het
klonk zóó hard ik kan u niet zeggen, hoe
vreeselijk 't was. Wij renden naar Bayard's
kamer, en Dave stond daar, en richtte de
revolver weer, en Bayard vloekte vreeselijk,
en hield zijn hand op zijn schouder, en zijn
pyama zat vol bloed. En Dave zag er bleek
en verward uit, alsof hij niet wist, wat hij
deed. Alsof hij een ander mensch was.
Adela holde naar hem toe, en greep zijn
arm en het gelukte mij hem de revolver af
te nemen, en te doen verdwijnen, terwij!
Adela tegen hem praatte Toen ik terug
kwam, begon Dave er al minder vreemd uit
te zien, en Adela nam hem mee naar zijn
kamer, en ik keek naar Bayard's schouder,
en deed er koud water op, en toen waren
Emmeline en Florrie in de hall, en Adela
kwam terug, en zij vertelde hun, wat wij
aan iedereen vertelden. Dat Bayard een on
geluk gehad had. Het was, natuurlijk, gek,
maar wij konden niet zeggen, dat Dave
op hem geschoten had. Adela stuurde Flor
rie om dr. Dan te telefoneeren, en hij kwam
dadelijk, en verbond de wond. en zei, dat
Bayard er wel bovenop zou komen. Dat hij
niet ernstig gewond was. Wat een opluch
ting was dat!"
„Maar gaf Dave geen verklaring, waarom
hij Bayard geprobeerd had te dooden?"
„Nee. Nee. Hij zei niets. Dat maakte het
eigenlijk nog erger. U moest gezien heb
ben, hoe Adela en ik geschrokken waren.
Wij waren geweldig bang, dat Dave Bayard
nog eens zou aanvallen. Wij trachtten
onzen angst te verbergen, en te doen, alsof
het niet erg was. Wij probeerden de twee
mannen van elkaar gescheiden te houden.
Adela drong er op aan een verpleegster te
laten komen, in de hoop dat zij dat uw
aanwezigheid eenigermate Bayard zou be
schermen. En zoo Dave beschermen; het
was Dave, over wien wij zorg hadden. Arme
Dave."
Zij zuchtte, en zei, na een oogenblik na
gedacht te hebben:
„Ik was erg jong, moet u weten, toen ik
trouwde. Ik wist van niets. Ik wist niets
van liefde. Ik wist niet.
Zij hield op, trok haar gezicht een
beetje van mij terug, alsof de duisternis
haar aangenaam was. Op dat oogenblik
kleurde het licht der maan de rozen wit,
en de geur was zwaar en zoet en de scha
duw over de bank donker en zacht en koel.
Janice zei, met een stem, die heelemaal niet
vast was:
„U bent erg goed voor mij, zuster Keate."
„Ik? Onzin!" zei ik, bruusk. En herhaal
de: „Onzin!"
Zij schoof heen en weer, haalde diep
adem, en zei, ernstig: „fs er nog iets
anders, zuster Keate? Ik wil, dat u de ge-
heele waarheid weet."
„Nu, ja, er is iets", zei ik dadelijk. „Er
zijn feitelijk verschillende dingen. U was
het, die, den eersten nacht, dat ik hier was.
Bayard's kamer probeerde binnen te komen
van uit de hall, is 't niet? U morrelde aan
den deurknop, en toen ik de deur van het
slot deed, keerde u naar uw kamer terug,
en keek naar mij in den spiegel?"
„Ja", erkende zij opeens. „Ik dacht niet,
dat Bayard in den nacht verzorging noodig
had, en ik meende, dat u in uw kamer
zoudt zijn. Ik hoopte, natuurlijk, dat ik de
kamer in zou kunnen komen en zoo geluk
kig zijn zou. mijn brief te' vinden, terwijl
Bayard in slaap was Ik wist, dat dr Dan
hem broom gegeven had, en ik dacht, dal
er misschien wel een kleine kans zou zijn
voor succes. Ik was wanhopend, anders zou
ik het niet geprobeerd hebben."
„Wie was dan dien nacht op het balcon?"
„Wat bedoelt u? Was er iemand op het
balcon?"
Ik gaf geen uitleg. Plotseling kwam er
een herinnering bij mij op. en zei ik:
„Heeft de hond u gevolgd, naar Bayard's
deur? Ik dacht, dat ik een geluid van snui
ven hoorde. Als van een hond, op een war
men dag."
„Ja", zei Janice, en voegde er bij: ,,'t Was
verschrikkelijk, niet? Ik voelde mij als een
dief. Ik schaamde mij. Het leek mij, dat
zelfs Pansy wist, wat ik aan het doen was.
en waarom."
Het licht van de maan was op dat oogen
blik zoo helder, dat ik haar gezicht heel
duidelijk zien kon. Haar lieve, bedroefde
gezicht, en haar slanke blanke armen. Zij
frommelde een plooi van de witte zij van
haar rok zenuwachtig, tusschen haar vin
gers. Een oogenblik keek ik naar haar,
zonder iets te zeggen. Toen sprong ik
overeind.
Een nieuwe wonderlijke theorie was bij
mij opgekomen.
Dat dichtgevouwen stuk papier, dat ik
op het Perzische kleedje, in Dave's studeer
kamer had gevonden daar gevonden
had, onmiddellijk nadat de dood van
Bayard was ontdekt.
Was het mogelijk, dat dit misschien be-
teekende, wat ik dacht, dat 't beteekende?
Janice mompelde wat, verbaasd als ze
was over mijn plotselinge beweging, en ik
geloof, dat ik iets antwoordde. Ik weet niet
wat ik zei, want ik was alleen maar ver
langend in mijn kamer te komen. Ik liet
haar daar. terwijl ze tusschen de rozen
zat, terwijl het zachte maanlicht haar
schoonheid omhulde. Toen ik op het gras
veld was, kwam ik Allen tegen. Hij zag er
ernstig uit, en leek kalm, en vol gedachten.
(Wordt vervolgd).
