Ameland uit isolement verlost - Overal strenge koude
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
77ste Jaargang
FEUILLETON
Het huis der mysteries
ONDER GROOTE BELANGSTELLING WORDT DE LANG VERWACHTE POST
OP HET STRAND TE AMELAND UIT DB K.L.M.-MACHINE
GELADEN.
STRENGE KOUDE OVERAL.
Geheel'met ijs bedekte pier aan de Deensc-he kust.
V
AMELAND UIT ZIJN ISOLEMENT VERLOST. Een K.L.M. toestel vertrok van Eelde naar het
eiland met post, vracht en passagiers. Honderden nieuwsgierigen hadden reeds urén uitgekeken en ein
delijk. daar kwam een K.L.M.-vogel gevlogen!
m*
DE IJSBEER heeft goed lachen bij deze temperatuur!
De enkele bezoeker in den Londenschen dierentuin wordt
hartelijk uitgelachen.
HOWARD Hl'GHES, de Amerikaansche
millionnair, bij aankomst te Newark, na ziin
vlucht over Amerika van Los Angeles in 7 uur
28 minuten en 27 seconden.
Uit het Engelsch door
H. A. C. S.
52)
Ik wist niet, dat Janice ook haar toe
vlucht gezocht had in het weldadige, geu
rende donker van den rozentuin, maar zag
haar opeens, toen ik vlak tegenover haar
stond, bij het omslaan van een hoek. De
tiaan gaf nog haast geen licht en het was
erg donker, en ik geloof, dat we belden
schrokken we waren heusch even ang-
jjf'S maar toen herkenden wij elkaar,
"oenzei zij: „O, bent u het, zuster Keate?"
en er was iets van een snik in haar keel.
Ik heb nooit precies geweten, hoe wij
oegonnen te praten, of waarom zij zoo'n
groot vertrouwen in mij had. Misschien
■noest zij met iemand praten. Maar ik her-
■nner mij heel goed, hoe wij op de holle
steenen bank zaten, vlak tegenover een
rozenstruik, die boven onze hoofden uitstak
en haar geuren verspreidde, hoe wit haar
kleeren en haar gezicht waren, en hoe haar
naar scheen samen te vloeien met het don-
PJ. en hoe toen 't licht van de maan op
net pad vóór ons ging schijnen en lang-
vajnerhand de punten van haar witte
'Choenen bereikte.
'k geloof, dat zii over Dave begon te
taf want. ik herinner mij, dat zij mij
1 van vragen deed over veronal en de
*etking van het middel, wanneer men er
«an verslaafd raakt. Ik antwoordde zoo
wel mogelijk.
„Zijn dood was dus zacht", zei ze ten
slotte. En toen ik dit toestemde, en zei, dat
hij in zijn slaap gestorven was. scheen zij
een beetje opgelucht.
„Hij zag er vredig uit", zei ze, als het
ware bij zich zelf. „Zóó vredig, dat je hem
bijna benijden zou."
En toen ik de een of andere afkeurende
opmerking maakte, zei ze: „O nee, dat
meende ik. natuurlijk, niet. Je meent dat
nooit. Maar het is een vreeselijke, vreese-
lijke tijd geweest, zuster Keate. Ik zou deze
dagen nooit nog eens willen overleven. Ik
vraag mij af, of ik ze ooit in mijn leven
zal kunnen vergeten. Iets ervan vergeten"
zij hield op, en voegde er met een zachte
stem bij. waarin een toon van angst was,
zóó, dat ik plotseling iets peilde van de
nachtmerrie, waarin zijdag en nacht, ver
keerd had. sinds Bayard's dood „ver
geten Bayard's bloed op mijn hand."
Zij hief haar hand omhoog, als om te
zien. of, ook in het donker, de vlek nog
te zien was, en ik greep met mijn hand,
en pakte den dunnen witten omtrek vast.
Haar vingers waren koud en grepen de
mijne vast, zooals een kind, dat een be
nauwden droom heeft, dat zou doen. En
opeens vertelde zij mij, wat er gebeurd was.
„Ik trok Bayard weg. Ik trok hem weg.
Hij was in de studeerkamer, begrijpt u?
daar, op het kleine Perzische kleedje, bij
de schrijftafel. Ik wist niet, wat ik doen
moest. Wat ik dacht was, dat hij niet daar,
in Dave's studeerkamer moest gevonden
worden. Wij wisten allemaal, dat Dave al
eens geprobeerd had hem te dooden dat
hij op hem geschoten had, en dat Bayard's
schouder verwond was geworden. Dat was.
toen u kwam. Ik wist ook, dat ik geen tijd
had; dat Adela in huis zou komen, binnen
een paar minuten. Ik had in de bibliotheek
gekeken, toen ik de deur voorbijging, ik
zag de deur van de studeerkamer open, en
ging kijken, of Dave er was, en daar lag
Bayard. Dood, op het kleed."
Zij haalde lang, en bevend, adem, en het
was bijna te zien, hoe zij trachtte sterk
te zijn.
„Het was 't werk van een seconde, om
de overtuiging te krijgen, dat hij dood was.
En ik dacht, hij moet niet gevonden wor
den, hier, in Dave's studeerkamer, 't Is
Dave's kamer. Hij moet hier niet gevonden
worden. Daarom zette ik de mandjes
neer, en boog mij voorover, en ik moest
hem sleepen, hem sleepen, hem bij zijn
armen vastgrijpen, en hem, uit de studeer
kamer, in de bibliotheek sleepen. Het was
verschrikkelijk moeilijk. En ik moest mij
haasten. Ik kreeg hem tot aan de tafel,
en liet hem daar op den grond liggen, en
ik rende terug, en legde de kleedjes weer
recht, die verschoven waren, en nam de
mandjes, en rende naar de keuken, en liet
ze daar. Ik wist niet wat op mijn hand zat,
tot ik in mijn eigen kamer was. Ik her
inner mij niet, waarom ik mijn hoed af
zette; gewoonte, vermoed ik. Maar ik keek
en zag de vlek. En toen juist, begon Emme-
line, beneden, te gillen, en ik wist, dat zij
Bayard gevonden had. Ik stopte den hoed
weg en waschte mijn handen, en rende
naar beneden de trap af. En toen waart u
allemaal in de bibliotheek!"
Zij rilde, en hield op.
„U zult u opgelucht voelen", zei ik. „Hef.
is goed om er met iemand over te praten.
Ik vermoed, dat Dave teruggekeerd is, en.
op de een of andere manier, het huis bin
nengekomen Is en Bayard doodgescho
ten heeft."
„Ik weet het niet", zei ze. „Ik weet het
niet. Ik wil het niet weten."
„Zei u niet, dat Bayard beneden was,
toen u, vroeg in den middag, uit huis ging,
en dat.u met.hem sprak?"
„Ja. Hij was beneden. Ik was naar de
keuken gegaan, om de mandjes voor de
eieren en de boter te halen, en ik dacht,
ik zal wat bloemen meenemen voor mrs.
Steadway. Ik ging naar de bibliotheek, om
een schaar te halèn, die ik daar toevallig
's morgens had laten liggen, en toen was
Bayard daar."
„Hield Dave de deur van zijn studeer
kamer op slot?"
„Niet als regel. Het was een wet in huis.
dat hij niet gestoord mocht worden, 't Was
daarom niet noodig de deur af te sluiten."
>MEn sprak u met Bayard?"
„Ja. Maar slechts een paar woorden.
Geen prettige conversatie", zei Janice. „Hij
zei, dat hij ons tijd tot 's avonds gaf, om
te beslissen, wat wij doen wilden met den
brief. Mijn brief. Ik nam de schaar, en
deed die in mijn mandje, en ging weg. Ik
was bijna krankzinnig, maar ik kon niets
doen. Bayard dacht, dat Allen hem ten
slotte wel, om mij te beschermen, het geld
zou geven, dat hij wilde hebben, en ik ver
moed. dat Allen dat ook gedaan zou heb
ben, maar ik hoopte zoo, dat wij een op
lossing konden vinden, en dit niet noodig
was."
„Maar, als Dave Bayard doodde, hoe zit
dat dan met de juweelen?"
„Dat weet ik niet. Ik begrijp dat niet.
van de juweelen Maar ik denk. dat iemand
van de familie ze in die flesch badzou*
stopte, eenvoudig, omdat ze daar heelemaal
veilig zijn. Het moet iemand geweest zijn,
die wist, dat ik geen badzout gebruik."
„Gelooft u dan niet, dat het een opzette
lijke poging was, om het te doen voorko
men, of u de juweelen had weggenomen?"
Ik kon voelen, dat ze verbaasd was.
„O nee", zei ze, na een oogenblik. „Waar
voor zou iemand dat doen? Er zou geen
reden voor mij zijn, om de familie-juweelen
te nemen. De meeste ervan zouden toch,
in elk geval, bij Dave's vrouw terecht ko
men waren, feitelijk, al de mijne. O nee,
dat was het niet. Ik geloof misschien
mag ik u dat niet zeggen, zuster Keate,
maar ik geloof, dat Adela of Evelyn het op
de een of andere manier klaarspeelde de
juweelen uit de safe te halen, alleen maar
om den schijn van een inbraak te geven.
Ik weet", zei ze droevig, „dat wij allen bang
waren, dat Dave Bayard had gedood, en
dat wij probeerden hem te redden."
„Wat waren de redenen voor Dave's eer
sten aanval op Bayard? U vertelde mij, dat
u niet wist, waarom zij kibbelden, maar
kunt u niet iets bedenken, dat de oorzaak
kan zijn van moeilijkheden tusschen hen?"
„Ik wist het niet, toen ik eerst met u
praatte, zuster Keate, maar nu geloof ik,
dat ik het weet. Ik geloof, dat Bayard
Dave van veronal voorzag. Dat middel is
moeilijk in deze streek te krijgen, dat weet
u. En niets was Bayard liever dan Dave
te gronde te richten of Hilary, of allebei.
Hij heeft hen altijd gehaat. Ik vermoed,
dat hij jaloersch op hen was. Of misschien
ligt de oorzaak van alles in iets uit hun
kinderjaren. En Bayard was door en door
slecht. Hij was ongelooflijk slecht."
„Waarom gelooft u, dat Bayard Dave
van veronal voorzag?"
„Ik ben er niet zeker van, dat hij het
deed Ik hoorde maar een paar woorden
van hun twist Maar er is niets anders,
waarover zij zoo vreeselijk konden twisten.
(Wordt vervolgd).
