Hoog water in Engeland - Boschplan- tentoonstelling in Amsterdam
LEIBSCH DAGBLAD
Tweede Blad
77sfe haring
FEUILLETON
Het huis der mysteries
'JE TENTOONSTELLING „BOSCHPLAN" IN A If STERDAM GEOPEND
door den minister van Sociale Zaken, mr. Slingenberg. Tijdens den rondgang.
V l.n.r. minister Slingenberg, ir. W. A, de Graaf, burgemeester de Vlugt en
jhr. mr. dr. Röell.
HOOG WATER IN ENGELAND. Een luchtfot-o, genomen nabij Maidenhead, waar
op duidelijk te zien is, dat de Theems ver buiten haar oevers is getreden. De rivier
vindt men in den rechter bovenhoek.
DE OVERSTROOMING VAN D'E THEEMS.
Een motor, half onder water, op een weg bij Runnymede,
Surrey.
EEN ITTVALSTER in den wedloop
voor dames, welke in Engeland gehouden
werd. Voor deze dame was de afstand
van bijna 3 mijl te veel.
VIJF EN TWINTIG JAAR DIEREN-OP-
PASSER. De heer H- Schilt herdenkt
Donderdag a.s. zijn zilveren jubileum in
de Rotterdamsche Diergaarde.
NAAR DE SKI-VELDEN.
Een practische en hoogst comfortabele manier om naar de bergen te gaan
Amerikaansche wintersportplaats Sun Valley bedacht.
De filmster Madeleine Carroll op weg.
heeft men in de
Uit het EngeLsch door
H. A. C. S.
48)
,.Ik weet niet, wie Bayard doodde. Ik
haat het, om laf te schijnen, maaar ik ge
loof. dat Dave het deed. Maar ik weet niet,
hoe hèt gebeurde."
„Zouden we niet eens op wat regel
matiger manier doorgaan", zei Allen. Hij
hp naar de tafel. Daar lag een papierbloc
en daar stond een zware bronzen inktpot
en daar v/aren pennen.
„Nou dan, zuster Keate, u zat dien ge
ilen middag in den boomgaard. Hoe laat
8®8 u daar naai' toe?"
,"?m ongeveer twee uur. Ik verliet Bayard,
kam aan 'lel' rusten was in zijn eigen
5t®er. Het was misschien tien minuten,
nadat u en Dave Thatcher het huis hadden
verlaten."
„En u zag, dat. Higby het grasveld aan
nee maaien was?"
h/vdï' k'f was al begonnen, toen ik in den
allpov5aald ^wam. Hij hield er niet mee op,
je.ven, wanneer hij een hoek maakte
0 h°n. dat het bijna niet te merken
maaim Eeheelen middag. Ik kon de
machine heel duidelijk hooren."
at mort Higby er dus buiten blijven
SkMiS? "?i?t >1et' grasveld maaien, en ge
en nnc' htbliotheekraam binnenklim-
hw 'ria ?aya.l'd doodschieten. Nu. toen u
piaats, die eenigszins een uitkijkpost
was, innam, in den boomgaard, wie waren
toen nog in huis??"
„Bayard, natuurlijk. En Emmeline. En
Florrie." Ik aarzelde.
,,En ik was er", zei Janice opeens. „En
Adela."
„Hoe laat ging jij uit huis, Janice?"
,,'t Moet ongeveer twintig voor drie ge
weest zijn." Zij keek onderzoekend
naar mij.
„Ja", viel ik haar bij. „Het was precies
half drie, toen Florrie wegging. En u kwam
niet meer dan tien minuten later het
huis uit."
„Janice, waar was Bayard. toen jij het
huis uitging?" Zijn vraag werd erg vrien
delijk gesteld.
„Bayard was in Dave's studeerkamer. Al
leen", zei Janice beslist. „Hij moet weer
naar beneden gegaan zijn, zoodra zuster
Keate van hem wegging."
„Wat deed hij?"
„Niets bepaalds."
„Sprak jij tegen hem?"
„Ja, zei Janice langzaam, terwijl haar
donkere oogen Allen's doordringenden blik
ontmoetten. „Maar slechts een oogenblik.
Ik praatte slechts een oogenblik met hem.
en toen ging ik het huis uit."
„Twee uur veertig dus, verlaat Janice het
huis. Bayard is dan in leven." Allen maakte
aanteekeningen, terwijl hij praatte. „Wat
gebeurde daarna, zuster Keate?"
„Ik zag Bayard", viel Adela in de rede.
„Ik kwam naar beneden, en was klam, om
naar de „Hulpverleening" te gaan. Bayard
was bij de deur van de studeerkamer, en ik
praatte een oogenblik met hem, voor ik
-egging."
„Was hij toen alleen, Adela?"
„Ja, zeker."
„Hoe laat was dat?"
„Ik weet het niet precies", zei Adela. „Ik
geloof, dat het bij drieën was."
„Maar, Adela, je zei niet, dat je met
Bayard gesproken had voor- je van huis
ging", zei Evelyn, en het leek, alsof ze er
geen weg mee wist.
„Deed ik dat niet?" zei Adela. kalm. „Ja.
ik sprak tegen hem. Du.s ben ik, zooals je
merkt, een van degenen, die hem het laatst
in leven gezien hebben."
Ik ving iets van den blik van haar
strakke, blauwe oogen op, waarmee ze naar
Hilary keek.
„Het was precies drie uur, toen miss
Thatcher van huis ging", zei ik. „Toevallig
keek ik op mijn horloge. En het was vier
uur, toen mr. Thatcher kwam. En in den
tusschentijd kwam niemand in de buurt
van het huis."
„Bent u daar zeker van?" vroeg Allen.
„Bent u niet in slaap gevallen in dien tijd?"
„Neen", antwoordde ik, zóó beslist, dat
hij niet meer doorging met die vraag.
„Dus, om vier uur kwam Hilary. Hoe lang
ongeveer was jij in huls, Hilary?"
„Tien' minuten", zei ik, vóór ik mij nog
kon inhouden. Hilary wierp mij een woe
denden blik toe. en knikte.
„Ik vermoed, dat zij gelijk heeft", zei hij.
„Het was waarschijnlijk tien minuten. Ik
wist niet", voegde hij er. bitter, bij, „dat zij
ons allemaal met een horloge controleerde,
den geheelen middag."
„Hilary", zei Adela, dadelijk, „ik vroeg
zuster Keate mij te helpen bij het onder
zoek naar Bayard's dood. Denk daar, alsje
blieft, aan."
Denk er alsjeblieft aan, kon zij even goed
gezegd hebben, dat wij zuster Keate als
vriendin moeten houden. Dat wij haar moe
ten overtuigen, dat geen der Thatchers den
moord gepleegd heeft. Dat wij elke vraaag,
die zij ons wenscht te stellen, moeten be
antwoorden.
Hilary mompelde iets, wat op een ver
dediging leek, en Allen zei nogal haastig.
„Vier uur tien gaat Hilary weg." Zijn pen
sputterde, toen hij het opschreef. „Dan
komt Evelyn." Hij keek mij vragend aan.
„Het was maar een paar minuten, nadat
mr. Thatcher weggegaan was", zei ik. „Zij
moet in huis gekomen zijn bijna precies
om kwart over vier, en niet later wegge
gaan zijn dan vier uur twintig".
„Nadat Evelyn weggegaan was, zag u toen
niemand voordat Janice en Adela samen
terugkwamen?"
„Niemand", zei ik, met beslistheid.
„En Emmeline is volkomen zeker, dat
niemand bij huis kwam, achter, gedurende
den tijd tusschen Hilary's vertrek en Eve
lyn's komst?"
„Zij is er volkomen zeker van", zei Adela,
en het kostte haar moeite. Dat was, 0111
Dave te beschermen, dacht ik bij mij zelf:
ik begon nieuwsgierig te worden, wat zij
zou doen met haar theorie van den inbre
ker. Allen zat naar het papier te staren,
„Je bent geen erge hulp, Hilary" zei hij
„Volgens zuster Keate was je nauwelijks
het huis uit, toen Evelyn kwam. Er zijn op
zijn hoogst vier of vijf minuten tusschen
het oogenblik, waarop jij, volgens je zeg
gen, Bayard verliet, en hij in leven was,
cn dat. waarop Evelyn, volgens haar bewe
ren, hem dood vond".
Ik keek naar Hilary. Wij keken allemaal
iiaar Hilary. Hilary, die zóó noodlottig ver
strikt zat in zijn eigen woorden.
Zijn dikke gezicht was rood en glom Zijn
oogen zagen er verschrikt uit. en ontwe
ken onze blikken, en keken overal neen,
behalve naar Allen. Hij haalde zijn zakdoek
te voorschijn en veegde weer zijn gezicht
af. Hij had de sigaret, die hij uit zijn zak
gehaald had, niet aangestoken, en had
die tusschen zijn zenuwachtig e vingers
rondgedraaid, totdat ze slap en kapot was
en de tabaksdraden op zijn keurige grijze
broek waren terechtgekomen. Hij zei niets
en Allen zei tenslotte, zachtjes:
„Je zegt, dat jij hem in leven vond. Jij
praatte het hem. Ben je daar zeker van,
Hilary? Ben je er zeker van, dat hij nog
leefde, toen je wegging?"
„Allen", riep Evelyn, op een ontstelden
toon. Zij draaide zich opeesn naar haar
man. „Hilary, zij geven jou de schuld van
Bayard's dood. Zij maken jou tot een moor
denaar. Hoe kun je zoo spreken, Allen?
Je weet, dat Hilary hem niet gedood heeft"
„Ik weet er niets van, voor het bewezen
is, Evelyn. Ik weet alleen zeker, dat iemand
Bayard gedood heeft. En ik geloof, dat het
goed is, dat wij achter de waarheid komen."
Deze korte onderbreking gaf Hilary tijd
om bij te komen. Ik vermoed, dat, met de
wanhoop, de moed terugkeerde, en daar
mee een zekere superioriteit. De achter
dochtige verschrikte blik verdween, en hij
keek Allen en ons allemaal open aan.
„Ik geloof, dat je overspannen raakt", zei
hij. „En ik zou wel eens willen weten, wie
jou aangesteld heeft tot particulier detec
tive, Allen. Je bent een erg-slechte, als je
het mij vraagt. Kijk eens hier. Ik ben niet
cte eenige, van wien het zeker is, dat hij
hier in huis was, met. Bayard. vlak voor
hij gedood werd. Zelfs afgezien van den
inbreker want er moet een Inbreker ge
weest zijn, want de juweelen zijn toch ge
stolen waren er twee andere menschen,
van wie elk evenveel reden had hem te
dooden als ik het had Higby was er En
Emmeline."
IWordt vervolgd).
