Ugeroefeningen - De herdenking van Neerlands onafhankelijkheid
LARS HANSEN
LEIDSCH DAGBLAD
tweede Blad
77ste Jaargang
FEUILLETON
DE NATIONALISTEN TE MADRID
Op onze foto ziet men hen in de straten van het dorp Alcorcon, één der voorsteden van Madrid
BEELD VOOR DE MO ER DIJK BRUG. De Amsterdamsohe beeldhouwer F. J. van Hall aan den arbeid
aan een beeld, dat in brons zal worden uitgevoerd en bestemd is voor de Moerdijkbrug, Het stelt voor
een triomfeerende figuur, die Noord- en Zuid-Nederland verbindt.
geraakt en wij hadden het sohip verloren".
Afgemat zette hij zich neer.
De Adjunct wachtte even; toen zei hij,
nadat hij de woorden van Sivert in het
proces-verbaal had genoteerd:
,Je antwoord bewijst dus, dat je zeer goed
in de richting van de sloep hadt kunnen
zeilen. Je waart dan dichter in de buurt
van de vier mannen gekomen dan door
Zuidwaarts te koersen. Dat je dan je schip
had verloren.daarvan weet noch jij,
noch een ander iets af, en daarom schijnt
liet mij dat de zaak zóó ligt, dat ten op
zichte van schipper Olsen bewezen is een
onverschilligheid men zou het ook een
lafheid kunnen noemen door maar weg
te zeilen en de vier mannen aan hun lot
over te laten. Verder heb je zelf verklaard,
dat het zeer onwaarschijnlijk is, dat de vier
menschen er het leven zullen afbrengen.
Na het Inzicht dat ik van je handelwijze
heb gekregen, is het nu de vraag, of er om
trent deze zaak een aanklacht bij het zee-
gerecht behoort te worden ingediend en
met het oog op de overtuigende bewijzen is
dit het geval en moet de zaak als volgt
worden geformuleerd;
Strafzaak tegen schipper Olsen van
Tromsö, wegens van vier man op Spitsber
gen te zijn weggezeild, deze aan hun lot
overlatende, terwijl hij overtuigd was, dat
zij moesten omkomen".
Met duisteren blik en vuurrood aange
zicht stond Lange Sivert op. In zijn linker
hand kneep hij zijn rooden zakdoek kramp
achtig samen hij hief zijn rechterhand
hoog op en terwijl hij één schrede om de
tafel kwam. trof zijn zware gebalde vuist
den Adjunct-Schout juist tusschen de
oogen. Zonder geluid te geven zakte de
Adjunct ineen en viel op den vloer, waar
hij bleef liggen.
Het werd doodstil in het bureau tussohen
deze beproefde oude zeerobben. Gedurende
eenige seconden werd er geen woord ge
sproken. Sivert draaide zich om naar zijn
menschen, Mikal, Knut en Anders, die als
lamgeslagen van schrik bijeen zaten, en
zeide
„Kom, laten wij gaan. Hij beschuldigt
ons immers dat we niet veel beter dan
moordenaars zijn!"
Hij keek om zich heen en naar den vloer,
waar de Adjunct nog lag. Het zag er naar
uit alsof hij grooten lust had, om hem nog
eens weer beet te pakken, doch de oude
kapitein Albrichtsen stond op en zeide:
„Hoort eens jongens, laten we weggaan!"
en zich tot den schrijver wendende: „Zie
toe, dat je weer leven in dien vent krijgt en
zeg den Schout dat hij, als hij een verkla
ring wil hebben van wat hier vandaag is
voorgevallen, die bij mij kan krijgen. Groet
Mijnheer van mij en zeg hem, dat hij mij
den geheelen namiddag thuis vindt en dat
ik hem gaarne ten dienste sta". Daarna
pakte hij Lange Sivert onder den arm en
wandelde met hem kalm Zuidwaarts door
de Groote straat, terwijl Mikal, Knut en
Anders naar de bovenstad trokken. Zü
proestten van het lachen en zij waren het
er gloeiend over eens, dat Lange Sivert een
duivel was, als iemand probeerde hem te
tergen.
Den volgenden dag dineerde kapitein
Albrichtsen bij den Schout zij waren
oude schoolkameraden en na tafel ver
huisden zij met hun sigaren naar de stu
deerkamer, waar zij de zaak van Lange
Sivert gingen bespreken.
De Schout had gisteren gedurende den
verderen loop van den dag zelf het kantoor
moeten waarnemen, want de Adjunct kon
met zijn gezwollen hoofd niet voor den dag
komen.
De Schout was van meening, „dat hij na
zulk een brutale handelwijze Lange Sivert
gevoegelijk maar niet zoo ongestraft kon
laten loopen, echter, alvorens de zaak bij
het gerecht aanhangig te maken, wilde hij
gaarne Albrichtsens meening hooren. Dat
een publiek-rechterlijk ambtenaar, terwijl
hij in de uitoefening van zijn functie was,
op zulk een wijze werd mishandelddit
kon, noch mocht men maar zóó niet laten
loopen en daaromDe ander viel hem
in de rede met te zeggen:
„Maar beste vriend, je weet immers zelf
zeer goed. dat Sivert Olsen een van onze
beste en flinkste ijszee-schippers is en ook,
dat hij nauwgezet is in zijn beroep. Je weet,
hoe hij verschillende keeren in de ijszee
menschen en schepen heeft gered en niet
alleen als het zijn eigen belang betrof.
Je zult je nog wel herinneren hoe hij,
eenige jaren geleden, onder Groenland,
twee Tromsösohe schepen en een uit Ham-
merfeest uit het ijs heeft gehaald. Indien
hij er niet was geweest, waren ze hoogst
waarschijnlijk verloren gegaan. Niet alleen,
dat hij toen zijn eigen leven en dat van
zijn manschappen op het spel heeft gezet,
doch hij waagde er ook zijn schip aan, ter
wijl hij met volle vangst was beladen. Drie
zieken behield hij aan boord. Hij verpleeg
de hen en bracht hen weibehouden thuis.
Nu heeft deze schipper een sloep met
vier mannen verloren. Als je het geval de
gezamenlijke ijszeeliii voorlegt, dan zal niet
een van hen je anders vertellen, dan dat
Lange Sivert tot redding van zijn man
schappen, meer heeft gedaan, dan dat een
andere schipper op een ijszeevaartuig had
durven doen.
Nu heeft jouw Adjunct, in zjjn onervaten-
heid, zich precies aan de droge, juridische
wet gehouden en daarmee heeft hij niet
alleen Lange Sivert een schrik op het lijf
gejaagd, neen, hij heeft den man gewoon
weg tot vertwijfeling gebracht. Ik ben van
meening, dat de schuld geheel bij jouw Ad
junct ligt, die niet berekend is voor zijn
taak en hij mag blij zijn, dat hij er zóó is
afgekomen, want, had Sivert hem nog
zoo'n klap gegeven, dan was hij om zeep
geweest!"
De Schout stond er op, dat Sivert toch
een les moest hebben. Hij kende hem vol
doende om te wéten, dat hij een beste kerel
was. „Doch" zeide hij „het is toch
noodlg, die ijszeelui een beetje respect in
te boezemen. Je weet zelf wel, beste Al-
brichtens, dat verscheidene, ja de meeste
van onze goede ijszeevaarders lang niet
gemakkelijk zijn en vooral, als zij een
paar borrels of een glas bier te veel op
hebben."
Lange Sievert zat thuis aan zijn middag
maal, toen zijn oude vriend, de politie
agent Mikkelsen, binnen trad. Toen de
maaltijd beëindigd was, schonk Sivert twee
groote borrels in en hij zette een paar
flesschen bier op tafel. Na den borrel,
schonk Mikkelsen zich herhaaldelijk een
glas bier in en eindelijk, nadat hij een
boordevol glas in ééns naar binnen goot,
kwam hij zoo langzamerhand onder zeil.
Toen haalde hij een papier uit zijn zak,
vouwde dit op tafel breed uit, schommelde
een beetje vóór en achterover en begon
langzaam en met luider stem te lezen:
„Hierbij wordt schipper Sivert Olsen op-
geroepen, om hedennamiddag 4 uur te
„verschijnen op Tromsö's politiebureau, om
„een verklaring af te leggen omtrent de
„mishandeling van den Adjunct-schout
„op diens bureau, tijdens de zeeverklaring
„op 10 November IJ."
(Wordt vervolgd).
„Je zegt, schipper Olsen, toen je genood-
Jwkt Werd van Noorseiland weg te zeilen,
Maat de ijsbank in aantocht was en je
p'P gevaar liep te worden ingesloten, dat
e toen Zuidwaarts bent gaan koersen. Nu
mijn vraag: Kon je niet Oostwaarts zel-
di» de richting van Skagersbaai en op
:e toenier in de buurt van de vier man-
komen, om dezen weer aan boord te
bigen...,? Had je dit gedaan, dan had je
sloep zeker teruggekregen. Zóó begrijp
wtw z^ak' gezien de hier voor mij liggende
"naringen van je drie mannen en, in de
plaats volgens jou eigen bekentenis,
«rom vraag ik je nogmaals, of je, in
SS0 van naar het Zuiden, niet beter
j~wraarts, dus de sloep te gemoet, hadt
taan6n zeilen- K°h ie dit niet hebben ge-
Mn Verklaar ons dit nu eens met
Paar eenvoudige, duidelijke woorden."
kjPK Sivert stond op en verklaarde:
Wa 'lat' "p Oostwaarts in de richting
jj, jje sloep kunnen zeilen, doch dan zou
aooP" tusschen het ijs zijn bekneld
TWEE-DAAG SCHE EEGEROEEENINGEN VAN HETZES- MAX SCHMELIXG OP SCHIPHOL
DE REGIMENT VELD-ARTILLERIEin den Haarlemmer- viQri;;„ „„O t
j op doorreis vaai Berlijn naar Londen,
meerpolder. Tijdens hot overtrekken van de ringvaart
nabij Sassenheim. De bokser verlaat het vliegtuig.
N OVERWINTERING OP SPITSBERGEN
(I SPITSBERGENS VOLD)
Een schets uit het leven der
Uszeevaardcrs.
Uit het Noorsch vertaald door
PH. ROOS Mz.
HERDENKING VAN NEERLAND S ONAFHANKELIJKHEID.
- Op Plein 1813 in de residentie vond des middags voor het onaf-
hankelijkheidsmonument een kinderzanguitvoering plaats. De heer
[van Ringelesteijn, insp. v. k. onderwijs, hield een herdenkingsrede.
MARY PICKFORD VERLOOFD. -
De filmster met haar toekomstigen
echtgenoot, Buddy Rogers.
BEëEDIGING VAN GRIEKSCHE RECRUTEN IN TEGENWOORDIGHEID VAN DEN KONING.
Voor de eerste maal woonde de Koning in de Grieksche hoofdstad de beëediging der recruten bij,.
Het défilé der troepen voor den Koning.
