De Traankabouter
CORRESPONDENTIE
Een aardig spelletje
het zelf voorgelezen, dus zou het toch
waar zijn
et was een klein, verdrietig Jongetje,
nog een iroos later in het nu geheel
ker geworden bosch dwaalde, doodmoe
o, zoo droevig, omdat hij de bloemen
de gouden hartjes niet vinden kon
lelijk ging hij tegen een boom zitten,
en uitrusten!" dacht hij, „even maar!"
et was een hevig ongeruste Vader, die
eenige uren later rustig slapend op
zachte mos vond, en toen Vader hem
am, werd Dik wakker en vroeg slaperig
eft Oma de bloemetjes opgegeten en is
ïu beter.
ader zei niets. Met den kleinen jongen
'n armen liep hij het bosch uit, dwars
hei over, naar huis. Daar stond Moe-
al.
ïoddank!" zei ze, terwijl ze Dik van
er overnam en hem vast tegen zich
drukte, „waar was hij?"
lij lag in het bosch te slapen," zei Va-
„en ik geloof niet, dat er iets met hem
urd is.
lug droeg Moeder Dik in huis en toen
hem wat afgewasschen had, was hij
r klaar wakker en vroeg direct om een
rham.
met Vader en Moeder aan weers-
ten van de tafel, moest Dik vertellen,
hij in het bosch gekomen was.
k wilde de bloemeties met het hartje
goud zoeken om Oma beter te ma-
en toen vertelde hij van het
de verhaal, dat Tini's moeder voorge-
n had.
k heb zóó lang gezocht en nu heb ik
log niet!" zei Dik een beetje verdrietig.
Vader en Moeder troostten hem, maar
moest beloven, nooit meer alleen van
weg te gaan
en volgenden dag vertelde Moeder alles
Oma. „Die lieve Dik!" zei ze en er
ik een traan in haar oog, „maar ik ge-
dat ik nu toch beter word, want Diks
ne hartje is ook van goud en die bloe-
moesten immers een gouden hartje
ben.
't, leek wel of Oma eelük had. Lang-
erhand werd ze beter, tot vreugde van
(Nadruk verboden).
Dik, die het heerlijk vond. „dat zijn gou
den hartje haar beter gemaakt had!"
zooals Oma zei! Maar hij moest haar be
loven, dat hij nooit meer alleen naar bloe
men met gouden hartjes zou zoeken. Die
bestaan niet; alleen menschen kunnen
soms gouden hartjes hebben.
RO FRANKFORT—WERKENDAM.
(Nadruk verboden).
Er is heel goed gewerkt. Ik kreeg zeer vele
brieven met goede oplossingen en maar
een paar zonder leeftijd er bij. Maar wel
eenigen hadden vergeten achter op de
enveloppe den naam en het adres te ver
melden. Allen worden nogmaals verzocht
Verhaaltje op rijm
door
JO DAEMEN.
ansje huilt verschrikk'lijk gauw;
Om de kleinste kleinigheden.
Zou haast zeggen: zonder reden)
Stort hij tranen! Bah wat flauw!
Wat ons Hansje is geschied?
Hij zag zitten, op z'n deken,
Reuzendruppel die ging spreken:
.Hansje Traan, ken jij me niet?
r raankabouter ben ik zeg!
En ik raad jou. wat te sparen
ie traantjes te bewaren!"
Floep was Traankabouter weg!
I laar gedroomd!" zei 'smorgens vroeg
Hansje „Moesje moet ie hóóren!
Zal me tóch niet aan hem storen!
Tranen zijn er tóch genoeg!"
feiar vannacht een vreemde man
Wipte zóó maar. met een zetje
lansje uit zijn warme bedje:
„Hansje, trek Je kleeren an!"
n
Want nu ga ie met mij mee.
't Jonge prinsje wenscht een vrindje.
En jij wordt een koningskindje!
Ben ie met dien ruil tevree?"
O. wat had die Hans een strop!
Want toen Hansje wou gaan huilen:
,.'k Blijf bij Moes! Ik wil niet ruilen!"
Waren juistzijn traantjes op!
„Ja", heeft toen de man gedacht.
„Hans is met zijn ruil tevreden!"
„Hansje huilde zonder reden."
Spotte Traankabouter zacht.
„En toen hii ze noodig had.
Zat hij zonder traantjes! Stakker!"
Met een gil werd Hansje wakker:
Wat een bange droom was dat!
Maar nu weet Hans. dat hii niet
Om de kleinste, flauwe grillen.
Weer ziin traantjes mag verspillen:
Tranen ziin voor echt verdriet!
(Nadruk verboden).
om voortaan naam en adres achter op de
enveloppe te plaatsen.
En nu wilde ik graag nog eens iets aan
de raadseljeugd vragen, ik zal heusch geen
namen noemen, dat vind ik niet prettig.
Waarom zijn er altijd kinderen, die, in
plaats van zelf te schrijven, het door een
ouder zusje of broertje laten doen. Ik
vind dat vooral bij prijsraadsels niet aar
dig, dan kan men toch wel zelf de oplossin
gen opschrijven en als men dat niet kan
ja dan is men nog te jong om mee te doen.
Als nu iemand een prijs loot, die het door
een broer of zus heeft laten schrijven, dan
krijgt zoo iemand 'n belooning. die eigen
lijk aan den schrijver of schrijfster van den
brief toekomt. Vinden jullie dat nu eigen
lijk ook niet? Bij gewone raadsels is dat
nog heel iets anders, maar bij prijsraadsels
kan men toch zelf wel de moeite doen om
te schrijven, als men graag een prijs heeft.
Denken jullie daar nu eens aan, en als ik
in December weer prijsraadsels geef. laat
ieder dan zelf de oplossingen opschrijven
dan heb je ook veel meer het gevoel, als
je gelukkig loot, dat je den prijs hebt ver
diend. Dat kinderen met ouders, broers,
zusters of andere familieleden over de
raadsels praten en dat de ouderen dan de
jongeren wat raad geven of op weg helpen,
dat vind ik opperbest en zelfs heel aardig
hoor, dan heeft men er met elkaar plezier
van, maar dat vele kinderen niet eens zelf
de oplossingen opschrijven (en dat kan ik
best zien) och dat behoeft toch niet, op
school schrijft men toch ook zelf. niet
waar? Laten degenen tot wie dit gericht is,
zonder dat ik een enkelen naam wil noe
men, mij nu eens toonen. dat ze zelf ook
graag wat doen. Ik heb altijd zoo'n plezier
in de briefjes door de kinderen zelf ge
schreven en daar zijn er heusch wel heel
jonge kinderen bij van 7. 8. 9 jaar.
Alle vier die gelukkig hebben geloot, ver
tellen mij zeker wel welk mooi boek ze
hebben gekregen.
Alle nieuwelingen zijn welkom!
Alle jarigen gefeliciteerd.
Alle zieken van harte beterschap.
Ve"le hartelijke groeten van
Mej. A. KOOPMANS V. BOEKEREN.
Den Haag, Joh. v. Oldenbarneveltlaan 64.
Ik zie. ik zie. wat üi niet ziet!
Dat is een aardig snel.
Doen jullie op een regendag
Dit spelletje ook wel?
Wii kiezen biina altijd dit
En maken 't moeilijk hoor!
Maar dat is niets, het is iuist echt
Daar raden w'immers voor!
Het leukst is 't: doet ons Moesje mee.
Die kan goed raden nou!
Zoo vlug als zii het antwoord weet....
Wij kunnen 't niet zoo gauw!
Maar laatst kon Moes 't niet zeggen toch.
Ze raadde, raadde maar.
Hoe of ze ook haar best al deed.
Zij kwam er niet mee klaar.
Wat 't was?ik zeg 't ie in 't geheim.
'k Praat even dus heel zacht
Haar eigen roode bovenlip!
Had jullie dat gedacht?
(Nadruk verboden).
