Aanbieding geschenken voor de „De Ruyter" - J. Slauerhoff f
LEiDSCH DAGEED
ïw3sds Blad
Door 't wanhopige heen
77ste
FEUILLETON
HET 18 KERMIS IN VOLENDAM! - Gisteren
was het de laatste dag. Er dus nog nog maar eens
flink van geprofiteerd. Op den luchtschomniel.
J. SLAUERHOFF. f Na een lang
durige ziekte ls de bekende letterkun
dige te Hilversum overleden.
AANBIEDING VAN GESCHENKEN VOOR DEN NIEUWEN KRUISER „DE RUYTER". - Door
delegaties en vereenigingen werden aan den commandant van den nieuwen bodem, den kapitein ter
zee v. d. Sande Lacoste geschenken aangeboden. Een driewerf hoera voor H.M. de Koningin.
DE GROOTE NAJAARS-BIJENMARKT TE TILBURG.
Het zwakke geslacht vol belangstelling
voor de bijen.
DE ENGELSCHE MARINE DEFILEERT voor RIJ.IOOL VAN DE WAGENINGSCHE STUDENTEN EXCURSIE VAN ,HET NEDERLANDSCHE WEGENCONGRES",
minister Sir Samuel Hoare tijdens diens inspectie -W^ÏÏTÏÏÏr bSS* Een werd gebracht aan verschillende in aanbouw zijnde wegen in Zuid-Holland,
van de vloot te Chatham. De stoet on(jerweg Bij de overbrugging te Overschie.
Vrij naar het Amerikaansch van
MARY HASTINGS BRADLEY
door Mr. H. J. P. H.
26)
Voorop ging de gids. een glimmende
neger In een geitenvel. met een lantaarn
zwaaiend: dan de blanken met een geweer
drager ln smoezelig khakl achter hen aan.
tenslotte een stel onwillige dragers met een
speer als wandelstaf beladen met camera's
en ln regenjassen gewikkelde trommeltjes
met proviand, die ze op het hoofd droegen,
met veldflesschen aan een riem over de
schouders, voortdurend mopperend, omdat
zij waren uitgekozen voor den tocht.
De ochtend was nog duister. De lantaarn
van den gids verspreidde slechts een vaag
schijnsel. De blanken zochten met hun
zaklantaarn den weg over de glibberige
rotsen en tusschen het hooge gras. nat van
dauw. dat het door hen te volgen pad over
dekte. In het hart van Andrew Farquahr
heerschte nog somberder duisternis. Hij
volgde het oad met haat ln zlin binneste.
HU zou dien dag niet oo jacht gaan naar
olifanten, maar lagen oo Alexander
Harken.
Hij had hem den vorigen avond ln ge
sprek gezien met Anne en dat had zijn
ziel vergiftigd. Hij was er door overtuigd
geworden, dat Alex haar heimelijk van
hem wilde aftroggelen. Haar en 'naar geld
"r bij!
Maar dat zou hij bij zijn weten niet toe
laten! Hij was er ook nog! Uren lang had
hij wakker gelegen en zich aldoor maar
voorgesteld, dat Anne bij hem komen zou
om hem te zeggen, dat ze met Alex weg
ging. Maar ze was niet gekomen. Hij had
dus nog tijd!
Hij moest de vluchtige gedachte, die ln
den nacht bij hem was opgekomen, snel
verwerken. Hij had de aarzeling van Anne
beperkt en was er even verbaasd over ge
weest als Alex, maar had die ook evenzeer
misverstaan als deze. Hij meende, dat, in
dien zij zooveel om hemzelf gaf, dat ze
aarzelde van hem heen te gaan en het
eens was geweest met zijn voorestel de
dingen vooreerst te laten zooals ze waren,
ze dan ook genoeg van hem hield, om bij
hem te blijven, wanneer haar weg weer
vrij was. Zoolang ze maar niet te weten
kwam, dat hij dien weg had vrij gemaakt!
En hij zou er wel voor zorgen, dat ze het
nimmer te weten kwam! De aanwezigheid
van Mc Nab was een beveiliging tegen
iedere verdenking. En hij zou McNab wel
cm den tuin leiden!
Reeds dagen lang was zijn jaloezie tegen
over die twee, die elkaar steeds nader
kwamen, gegroeid. Nu waren zijn laagste
instincten gewekt, doordat hij gezien had.
hoe Anne zich door hem had laten omar
men. De wereld was nu te klein geworden
voor hemzelf en Alex Harken Hij zou
volbrengen, wat Nathan tevergeefs ge
poogd had. En hij zou niet aarzelen, hij
zou de onzekere hulp van een trelr ni"
aanwendeneen schot ln den rug zou
veel meer afdoende zijn. En dan zoo, dat
niemapd ooit vermoeden zou, dat hij dat
schot gelost had. Ze hadden zes geweren
bij zich, drie dubbelloops zware olifanten-
geweren voor de blanken en drie lichtere
geweren, die door de bedienden gedragen
werden voor ander jachtwerk. De geweer
dragers werden verondersteld nooit te vu
ren dan uitsluitend voor zelfverdediging.
Maar voor vandaag waren er andere orders
gegeven.
Terloops had Andy het plan geopperd,
dat de zwarten zouden mogen schieten na
de blanken, omdat hoe meer kogels een
olifant kreeg, des te veiliger het zou zijn.
En McNab, die geen echte jager, maar
meer een kampleider was, had daarin
maar al te graag toegestemd. Andy had
nu met zijn drager van geweer gewisseld,
onder voorwendsel, dat hij aan dat an
dere type geweer meer gewend was, wat
hierop neer kwam, dat hij dus schieten zou
met eenzelfde soort geweer als de andere
twee dragers en dat dus een mistreffer
altijd aan een der negers zou worden ge
weten. Natuurlijk was het mogelijk, dat
er van geen wild door elkaar schieten
sprake zou zijn, maar dat moest hij af
wachten. En dan bleef hem nog altijd de
hoop, dat een olifant Alex verpletteren
zou. Alex had totaal geen ondervinding
van de jacht op zulk grof wild.
,,'n Man doet veel voor geldzelfs
moord!" had de oude Alexander op zijn
sterfbed gezegd. Als hij eens zien kon, hoe
hoog het zaad der hebzucht, door hem
uitgestrooid, was opgeschoten!
Er hing dien morgen een dichte mist;
struiken waren slechts wazige vlekken en
boomen stonden als spooksels in den nevel.
Soms voerde het spoor door de hooge
jungle, waar het weer donker als de nacht
werd en waar de stank van bijffels zwaar
in de vochtige, windstille lucht hing. Dan
weer ging het spoor over door nevels
overdekt heuvelland. Ze gingen een ravijn
in en weer uit. Onverwachts stonden ze
ze voor een hutje van gras op hooge palen,
een geestentempeltje, waar offers van
manioc, koeken en vruchten werden op
gedragen. En daarop kwamen ze ln een
dorp van kleine hutten in den vorm van
bijenkorven, welker daken bijna tot op den
grond afhingen.
Het dorp lag nog stil en roerloós den
zonsopgang af te wachten. Slechts een
enkele oude vrouw met een kruik op het
hoofd, kwam een hut uit, keek om en
staarde hen verbaasd aan. Voorbij de hut
ten lag de shamba van banaanboomen,
die in den nacht door de olifanten kaal
gevreten waren en vernield. Alles lag ver
woest. Niet alleen de volwassen boomen,
ook de jonge, teere stammen waren uitge
rukt en tot een drabbige massa vertrapt.
Heel den nacht hadden de dorpsbewo
ners liggen luisteren naar de vernieling
door de kudde olifanten aangericht. Geen
tooverkunsten waren krachtig genoeg ge
bleken, zoo had de boodschapper verteld,
om hen te verjagen. De menschen hadden
de trommels geroerd; de medicijnman had
tevergeefs zijn bezweringen uitgegild. De
duivels in de kudde waren hem te sterk af
geweest. Nu lagen de dorpelingen allen uit
geput te slapen. Maandenlang zouden ze
honger moeten lijden als de blanken hun
niet lnplaats van de bananen het olifan-
tenvleesch tot voedsel wilden geven.
Van de verwoeste shamba uit voerde het
spoor door het met hoog terras bedekte
golvende heuvelland. De dageraad brak
aan en langs den oostelijken hemel sche
merde een vaal groenachtig lloht, dat dep
horizon scherp afscheidde van de grijze
wolken daarboven. Dan, als bij tooverslag,
rees de roode zonneschijf omhoog en ver
dween het groenige licht. De schijf werd
grooter en grooter en bet rood werd weer
als door een wonder in gloeiend goud ver
anderd.
Tegelijkertijd schoot een lichtstraal over
hen heen en ontrolde lange donkere scha
duwen onder ieder hunner. De koelte ver
minderde op slag. De dauw verdween, als
of die vurige tong hem had weggelikt. De
luoht werd heeter en heeter De hitte, die
de grootste kwelling is voor een koorts
achtig mensch, verhoogde nog den haat
van Farquahr. Maar telkens als McNab of
Harken zich naar hem omwendden, wuifde
hij hun met vroolijk gebaar toe, steeds vol
hardend in de opgeruimde houding, welke
hij dien geheelen morgen reeds had voor
gewend. Als hij nu maar een beetje geluk
had!
Alex zou het eerste schot lossen. Alex
had het geweigerd, maar ze hadden er om
geloot en Andy had kruis of munt gegooid
en verklaard, dat Alex het gewonnen had.
Alex zou dus voorop loopen. Andy vroeg
zich af, of de ander soms eenig vermoeden
zou gehad hebben omtrent de mogelijkheid
van een schot in den rug. Maar dat was
niet het geval. Alex had Andy te veel ver
eenzelvigd met Drew Farquahr, zijn vroe-
geren speelmakker, om zoo'n totalen inner-
lijken omkeer in hem te vermoeden. Alex
had alleen gedacht aan een mog.-l'jken
aanval door de olifanten. En in zijn fciri .re
stemming had hij gedacht, dat het eigen
lijk een geluk voor hem moest heeten. als
hij het slachtoffer werd!
.(Wordt vervolgd).
