De feesten van Leiden's ontzet - Feesten in 's-Graveland
77sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Door 't wanhopige heen
FEUILLETON
voorbereidingen voor de 3 october-F ee sten welke dit jaar ter gelegenheid van het
60-jarig bestaan der vereeniging ,,3 October" een bijzonder karakter zullen dragen. Het aankleeden
van de maskerade-poppen, welke in den optocht zullen worden meegedragen.
CARROUSEL-RIJDEN VAN LEIDSCHE MEISJES-STUDENTEN OP „DUINRELL"
nabij Wassenaar. Ook de novieten werden in de gelegenheid gesteld haar rijkunst te veirtoonen,
maardan op ezeltjes.
zoo de ouden zongen. De 16-jarige jbngen F. E. Stephens uit Atlanta
JAmerika) die er zijn beroep van maakte dreigbrieven te schrijven. Zoo richtte
hij een dergelijk schrijven aan de moeder va/n Shirley Temple.
De jongeman werd. gearresteerd.
BEWONERS VAN DE STAD CORDOVA
vluchten voor het dreigende oorlogsgeweld.
TUSSCHEN DE ZITTr-GEN VAN DEN VOIKENBONDSRAA D.
De president van de Assemblee gaf een soiree voor de verschillende
gedelegeerden. Eden in gesprek met de vrouw van den Poolschen
minister Beok. Links lord Halifax.
DE VERLOVINGSFEESTEN TE 's-GRAVELAND.
Tijdens het balkloopen bij de Volksspelen, ter gelegen
heid van de verloving van Prinses Juliana.
Vrij naar het Amerikaansch van
MARY HASTINGS BRADLEY
door Mr. h. J. p. h.
24)
„Die worsteling was onberedeneerd zei
Alex. „Maar wat had zij feitelijk in den
zin? Hij wist toch, dat ik op komst was?"
Toen sprak Anne en haar stem was
gloeiend van verontwaardiging: „Zijn plan
was mij alle kans te ontnemen! iiij hoopte
mij uit den weg te hebben, voordat jij
kwam! Dan zou hij verbazing hebben voor
gewend en beweerd hebben, zelf bedrogen
te zijn. Maar ik zou getrouwd zijnen
ik zou in Afrika zittenen hij zou wel
gezorgd hebben, dat ik niets te weten
kwam. Hij hoopte, dat wat eenmaal ge
beurd was, niet ongedaan te maken was
binnen het jaar, zelfs als jij. als iii
Zij voleindigde haar zin niet
„Ik zou hem zijn nek gebroken hebben!"
schreeuwde Andy woedend.
Alex keek hem strak en doordrin
gend aan.
„Hij heeft er denkelijk op gerekend, dat
hij jouw stilzwijgen koopen kon.en
dat jij hem wel uit den weg zoudt ziin ee-
bleven," 6
Farquahr's oogen schoten vonken in het
duister, maar hij zei niets terug In zijn
vluggen geest vormde zich reeds een plan
„Het was er hem alleen om te doen dat
£uJ?et ?.eld nlet verliezen zou!" riep Anne
heftig uit.
„Maar hoe kwam hij er toe jou aan mij
op te dringen, terwijl hijzelf toch verliefd
op je was?" bracht Andy er eindelijk uit.
„O. Ik woog Immers niet tegen het geld
op!" riep Anne uit. „Hij was razend over
het testament. En hij moest er stil bijzit
ten, toen vader ons onterfde
Haar stem sloeg over van verontwaardi
ging. En ze zag het geheele tooneel weer
voor haar, dat zich op dien vreeselijken
avond in de sterfkamer van haar vader
had afgespeeld.
„Het is gewoonweg duivelachtig gemeen
geweest!" zei Andy.
,.En het heeft van Nathan een duivel ge
maakt," zei Alex langzaam. „Ik vraag me
af of Nathan wist.Hij hield op en zei
dan: „En jullie tweeën hadt elkaar nooit
te voren gezien? In de kranten stond
anders
„Een kostschoolromannetje!" viel Andy
hem in de rede. „Om een zekere verklaring
te geven voor de haast, waarmede het hu
welijk gesloten werd. Ze had ine nog nooit
eerder gezienhet was echtliefde op het
eerste gezicht. Neen, Anne meende werke
lijk, dat ik Alex was! We hebben iedereen
er in laten loopen.ze vonden allemaal,
dat ik zoo sprekend op mijn ouden oom
Alexander leek!"
Alex bedwong zijn woede slechts met
moeite, toen de ander sprak van liefde op
het eerste gezicht.
„Waarom zouden ze dat niet gevonden
hebben?" vroeg hij vinnig.
Door het duister heen ontmoetten hun
oogen elkaar wantrouwend en uitdagend.
„Hoe bedoel je dat?" vroeg Andy lang
zaam.
„Ik bedoel, dat oom Alexander het spre
kend evenbeeld was van zijn vaderen
zijn vader. was ook jouw grootvader."
„Heel belangwekkendals het waar
is,zei Farquahr.
„Het is waar. Ik weet het van mijn va
der. Grootvaders eerste huwelijk was erg
ongelukkig. Zijn eerste vrouw stierf vlak
na de geboorte van jouw moeder. Zij werd
opgevoed bij een ver familielid en trouwde
later met Farquahr, jouw vader. Groot
vader had zich nooit wat van die dochter
aangetrokken, maar vlak voor zijn dood
scheen hij aan jou goed te willen maken,
wat hij haar te kort had gedaan. Daarom
maakte hij een codicil bij zijn testament of
iets dergelijks. In elk geval heeft oom
Alexander dat papier vernietigd. Tien jaar
later liet hij zich. toen hij eens wat te veel
gedronken had, tegenover mijn vader ont
vallen, dat hij dat geld voor onze familie
gered had!"
Het was voor Anne een vreeselijke open
baring.
„Dat was de reden, waarom die twee
broers ruzie kregen," zei Alex. „Vader
schold hem voor een schurk uit en toen zijn
wij er tusschen uit getrokken. Ik kan wel
niet zeggen, dat jij daar veel nut van gehad
hebt. want vader heeft jou nooit iets ver
maakt of gegeven, maar zoo zat de zaak
in ieder geval in elkaar."
„Krankzinnig!" was alles, wat Farquahr
zei. Hij gooide het hoofd achterover en be
gon opeens te lachen. „Dus zijn we alle
maal familie van elkaar!"
„Ja, een groote, gelukkige familie!" zei
Alex droogweg.
Niettegenstaande hare verwarde gevoe
lens ondervond Anne toch een zekere op
luchting; Andy was Drew.Drew, dien
ze als kind gekend hadgeen totaal
vreemde.
„En wist Nathan daar nu heelemaal niets
van af?" vroeg Farquahr na een poos.
„Hoe weet ik dat? Vader heeft het mij
eerst kort voor zijn dood verteld. Of oom
Alexander het aan Nathan ooit verteld
heeft, betwijfel ik hard. Het is een rare
geschiedenis," gaf Alex toe. ,Maar het is
nu eenmaal al lang geleden. Ik kom liever
terug op het tegenwoordige. Ik verlang het
geval, waarin wijzelf betrokken zijn, zoo
veel mogelijk recht te zetten!"
Andy leunde nog luier in zijn soel ach
terover en vroeg loom: „Maar hoe?"
„Zooals Anne het verlangt," antwoordde
Alex terstond. „Als zij haar erfenis graag
in handen krijgt, dan zou het voor haar
het eenvoudigste zijn dit huwelijk ongeldig
te doen verklaren en met mij binnen het
jaar nog te trouwen.".
„En ik dan?"
„Jij kunt hier, als je wilt, blijven en ons
de benooöigde stukken en beëedigde ver
klaringen op schrift meegeven. Ik zal ze
nooit tegén jou gebruiken. Ik zal het geld,
dat jij aan Nathan overgemaakt hebt,
terug vorderen en jou je deel sturen, want
daar heb je wel recht op, al was het alleen
maar om vroeger, en ik zal Nathan een
pak slaag geven, zooals hij nog nooit heeft
gehad."
„Tja!" zei Andy gerekt en stak langzaam
een sigaret op. In het licht van den lucifer
was even zijn uitdrukkinglooze gezicht te
onderkennen.
„Maar nu van den anderen kant beke
ken, wat zou jij er van denken als jij eens
van het tooneel verdween? Als Je de zaken
liet, zooals ze zijn. Ik zal dat geld van Na
than terugvorderen en het zou sturen. Ik
heb Nathan nu in mijn macht, als hij wat
tegen wil doen. Jij krijgt het geld dan.
en kunt je eigen gang gaan. Onze wegen
behoeven zich dan niet te kruisenEn
de wereld zal er zioh niet veel van aan
trekken. dat er twee Alexander Harkens
zijn. We kunnen altijd nog zeggen, dat we
verre neven zijn. Je bent nu al vijftien jaar
niet in de buurt daar geweest.en het
beteekent dus weinig voor Je om daar weg
te blijven. Dat zou Anne veel opspraak en
geklets besparen!"
Er klonk overreding in zijn stem.
„En jou Anne en mijn vaders naam over
latenalsof je zijn eigen zoon was?
Ik zie je nog liever hangen!" viel Alex
nijdig uit.
„Jé moet bedenken, dat Anne mijn vrouw
is," zei Andy effen. „Ik ben dit ter wille
van haar begonnen."
„Ze is alleen wettelijk je vrouw, en dat
alleen, omdat je haar bedrogen hebt!"
„Ik ben zelf ook bedrogen. Ik dacht, dat
Ik haar een dienst bewees. Ze zal me niet
laten zitten en er vandoor gaan!"
Alex wist nauwelijks, wat hij zeggen zou.
Die avonturier durfde zoo te praten, ter
wijl hij Anne had bedrogen en haar tot dit
schijnhuwelijk overgehaald door een leu
gen. Hij keerde zich tot Anne en vroeg
kortaf:
„Wat zeg jij er van?"
Wat kon ze zeggen, vroeg ze zich af. Ze
voelde zich versuft door den schok. De ge
dachte, dat ze vrij kon rijn, dat ze met
Alex mee kon gaan, overviel haar als een
stormwind.... ze had het wel willen uit
schreeuwen, dat ze niets bever ter wereld
verlangde. Maar ze was niet vrij; ze zat
gevangen ln het net van haar eigen over
haaste besluit. Hoe kon ze zich zelf los
rukken, zonder eenig bewijs van dankbaar
heid, alleen uit zelfzucht, alleen bedacht
op eigen geluk. Wat Andy gezegd had, was
immers waar; hij had dit voornamelijk om
harentwille gedaan. Ze was hem iets ver
schuldigd tenminste den tijd, om er
rustig over te kunnen nadenken. Ze had
een sterk piichts- en verantwoordelijk
heidsgevoel.
.(Wordt vervolgd).
