Scheveningen aan het eind van het seizoen - Erasmus gedenksteen
77ste JaargangLEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Door 't wanhopige heen
FEUILLETON
BEUKENOOTJES ZOEKEN. De Scheveningsche jeugd benutte den vrijen Woens- MOTOR-ARTILLERIE UIT NAARDEN-BUSSUM OEFENT NABIJ DEVENTER,
dagmiddag om in de Bosohjee beukenootjee Overbrengen van kanonnen,
te gaan zoeken.
CAPTAIN HALSE - leider in de HET VLIEGTUIG, WAARMEDE DE ENGELSCHE VLIEGER SWAIN HET HOOG-
luchtrace naar Zuid-Afrika, wiens TE-RECORD BRAK. Het toestel tijdens een
vliegtuig over den kop sloeg. 11*
Halse werd ernstig gewond. vlucht gefotografeerd.
SCHEVENINGEN AAN HET EIND VAN HET SEIZOEN. Nog staan de zonnepara-
sols buiten, doch donkere wolken pakken zich samen en dra zullen de schennen moeten
dienen voor beschutting tegen regen.
ONTHULLING VAN EEN GEDENKSTEEN VOOR ERASMUS. - In de boer
derij ,,'t Klooster" te Gouda, eens de woonplaats van Erasmus werd door den
minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen een gedenksteen ont
huld. De aankomst van den minister en leden van het comité.
Vrij naar het Amerikaansch van
MARY HASTINGS BRADEEY
door Mr. H. J. P. H.
23)
„Dat is nou juist, wat ik ook wilde
weten," zei Alex.
t Tot zijn groote verwondering begon Andy
te brullen van het lachen.
„Méenen jullie werkelijk, dat je het niet
weet? Terwijl je achter al het andere ge
komen bent?"
„Ik heb er geen idee van wie je bent!"
viel Alex uit.
Farquaihr begon weer te lachen.
„Dat is vleiend voor een vriend uit je
jongensjaren! Ik heb aldoor gedacht, dat
je het wel moest weten, toen je verklaring
begon te vragenIk ben Andrew Far
quahr!"
Nu was het de beurt van Alex om ver
wonderd en overbluft naar hem te kijken.
En nu was het de beurt van Alex om te
lachen, heel vreemd te lachen.
„Drew Farquaihr! Dat verklaart alles!"
Farquaihr vroeg geen uitleg van die woor
den. De stem van Anne, hoog en schril,
brak de gespannen stilte.
„Drew Farquahr?.. De jongen, die
woonde inwaarmee we gewend waren
te spelen?"
.Precies, dezelfde," zei Farquahr. Zijn
stem klonk nog steeds luchtig, maar hij
vermeed toch haar aan te zien; hij hield
zijn spottende, uitdagende oogen op den
anderen man gevestigd.
„Maar.... waarom.... waarom dan
toch?" hield zij ademloos aan.
Alex voelde, hoe zijn hart van overwin
ningsvreugde bonsde, hard en heftig. Ze
had het dus niet geweten! Het was voor
haar even goed als voor hem een geheim
geweest! Ze was volkomen onschuldig aan
iedere medeplichtigheid in het complot,
met al zijn misdadige verwikkelingen.
In de laatste dagen was hij al bijna geheel
zeker daarvan geweest, maar nu was hij
volkomen zeker en daardoor overgelukkig.
Tegelijkertijd steeg een gloeiende veront
waardiging in hem op tegen Nathan Har
ken en Andy, die samengezworen hadden
tegen haar en tegen hem en haar voor hun
eigen lage doeleinden hadden misleid. Maar
nu zou hij voor haar veohten en haar be
vrijdenen opeens zag hij daartoe
een weg.
Farquahr hield zijn blik niet van Alex
af en zei loomer dan ooit: „Ja, zie je, ik
meende d-at je dood was."
„Je meende, dat Ik wel gauw dood zou
zijn!" verbeterde Alex.
„Ik geef mijn lezing van het gebeurde!"
„Ik geef de feiten, zooals ze zijn!"
Een oogenblik schenen de vlammen hun
ner vijandschap te zullen uitbreken en Far
quahr zei met ingehouden woede: „Als je
zin hebt me een leugenaar te noemen, dan
kan ik met mijn verhaal niet doorgaan.
Dan moet ik er mee ophouden en je een
kopje kleiner..
„Dat heeft Nathan al geprobeerd," on
derbrak Alex hem grijnzend. „Maar ik zal
voorloopig geduld hebbenIk ben be
nieuwd naar jouw lezing van het geval."
„Mijn lezing is, dat ik doodarm en met
hevige koorts te bed lag in een negerloge
ment te Charleston onder den naam van
Fred Conant en me schuil hield wegens
herrie, die ik gehad had. Ik schreef aan
Nathan en vroeg hem ter wille van onze
oude vriendschap mij wat geld te leenen.
Hij kwam en stelde me dit voor. Vertelde
me een en ander over het testament en de
voorwaarden, die het bevatte. Zei, dat hij
kort geleden gehoord had, dat jij in Mexico
gestorven was. Zei er bij, dat niemand an
ders dat wist en dat hij het gemakkelijk
stil kon houden. Zei ook, dat al het geld
naar stichtingen zou gaan, als jij en Anne
niet binnen het jaar getrouwd waren. Hij
verlangde van me, dat lk me Alexander
Harken noemen zou en met Anne zou trou
wenen hem de helft van het geld
geven."
„Zei hij, dat het geld aan stichtingen
kwam?" viel Anne hem gejaagd in de rede.
„Jazeker. Ik kwam er, vlak voor het hu
welijk feitelijk liet jij het zelf uit je
mond vallen achter, dat hij gelogen had,
maar hij \Wst me om te praten. Hij zei, dat
hij graag zou willen, dat jij de helft kreeg
en dat jij uit trots nooit een dollar van hem
zou willen aannemen, als hij alles kreeg,
omdat jij niet getrouwd was. Het was dus
de eenige weg, om jou die helft te bezor
gen. Ik vond het vrij vreemd, maar als een
man op een meisje verliefd is, doet hij
soms rare dingen. En ik zag, dat hij van
jou hield. In elk geval was het toen te laat
om moeilijkheden te maken."
„En heeft Nathan dit plan dus in elkaar
gezet en geopperd?" vroeg ze.
„Hij heeft mij er in gehaald. Stuurde me
naar New Orleans, vanwaar ik Je een tele
gram zond, weet je nog? Daarna kwam ik
zelf en drong aan op haast bij het huwe
lijk, omdat Nathan beweerde, dat er bin
nenkort een buurman, die den echten Alex
goed kende, terug zou komen van een reis.
Daarom verzon ik dat rechtsgeding in
Afrika."
„En dat was dusallemaaleen
leugen?"
„Alles leugen. Maar een, die succes had."
Ja, een die succes had....! Ze ging in
haar gedachten terug: naar zijn toewijding
voor die Kaapsche vrienden, die ze zoo in
hem gewaardeerd had. Alles leugen. Nu be
greep ze, waarom hij niet gewild had, dat
er in bijzijn der Engelsche passagiers op de
boot over gesproken zou wordendie
zouden bemerkt hebben, dat het niet waar
was. Daarom had hij haar met kennissen
naar Victoria Falls gestuurd en er voor ge
zorgd, dat ze die „vrienden" nooit ontmoet
had. Ze had het al zoo vreemd gevondön.
dat ze haar niet eens aan de boot vaarwel
waren komen zeggen, terwijl Andy zooveel
voor hen gedaan hadAlles leugen! Ze
kwam zichzelf zoo dwaas voor met haar
vertrouwen in het leven en de menschen.
Alex had aandachtig toegeluisterd. De
snel vallende Afrikaansche duisternis om
hulde hen met een vreemde stilte; het
stemmengeroes der dragers in de verte
scheen niet meer te behooren tot de kleine
wereld, waarin ze als opgesloten zaten met
hun drieën. In het vale sterrenlicht was
van hun gelaat niet anders te zien dan een
bleeke ronding zonder uitdrukking. Maar
hun drie stemmen waren levend en dui
delijk.
„Ik was onderweg.uit Mexico.dat
was de reden, waarom er haast bij ge
maakt moest worden," zei Alexander lang
zaam, „Hij had er op gerekend, dat jij met
haar getrouwd zou zijn en naar Afrika
verdwenen, voordat ik op het tooneel ver
scheen. ja, dat is me nu duidelijk. Maar
wat was hij daarna van plan? Om mij van
kant te maken, voordat ik me op eenigerlei
wijze bekend had gemaakt? Maar hoe was
hij daartoe in staat? Ik had toch best eerst
regelrecht naar den notaris kunnen gaan."
„Jou van kant maken? Daartoe had
Nathan geen lef!" zei Andy verachtelijk.
„Neen, ik geloof eerder, dat hij werkelijk
gemeend heeft, dat je dood was en dat hij
om een of andere reden dat geld aan Anne
heeft willen bezorgen."
„Hij heeft me anders bijna van kant ge
maakt!" gooide Alex er uit. „Ik kwam
namelijk net iets te vroeg, net op den
avond, dat jullie zouden trouwen!"
Hij kwam niet verder. De gedachte, dat
hij in werkelijkheid in datzelfde huis met
Anne geweest was, voordat de plechtigheid
voltrokken was, vervulde hem met zooveel
bitterheid, dat hij zijn stem nauwelijks
meester was. Hij was in de hal geweest.
en Anne was toen vlak bij in den salon!
In het kort vertelde hij hun, wat er toen
gebeurd was. Hoe Nathan hem met een
voorwendsel naar den kelder meegelokt
had. Hoe ze geworsteld haddenHoe hij
uren later bijgekomen was onder den bloo-
ten hemel, op de rails, vlak voor den aan
stormenden trein.
Opeens begon Andy onbedaarlijk te
lachen.
„Wat een eoht ouderwetsch drama! En
Nathan, die de rol van den schurk speelt!"
Anne kon geen woord uitbrengen. Dit
was wel het onwaarschijnlijkste, wat ze
zich voorstellen kon: Nathan en Alex in
den kelder worstelend, terwijl de gasten
boven bijeen waren!!! Alex in doodsgevaar
op de rails liggendEn evenals Alex
bedacht ook zij, dat ze samen in dat huis
waren geweest en als zij maar even in de
gang was gekomen, dan zou ze als.
als! En dat alles had ze aan Nathan te
danken! Afschuwelijk!
.(Wordt vervolgd).
