Toepassing nieuwe duikerklok - Haringexport naar Rusland en Polen
HET HELSCH COMPLOT
77ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
EEN NIEUWE DUIKERKLOK IN DE PRAKTIJK TOEGEPAST. In
het Noordzeekanaal, nabij Velzen wordt met behulp van een duikerklok
sen zinker voor gas en waterleiding, welke op verschillende plaatsen ge
scheurd is, tien twaalf meter onder den waterspiegel gerepareerd.
EGYPTISCHE MINISTER-PRESIDENT BEZOEKT LONDEN. Op de foto
de Engelsche minister van Buitenl andsche Zaken, Eden, met Nahas Pasha, de
Egyptische premier, op het Victoria-station te Londen.
GROOTE BEDRIJVIGHEID IN DE HAVEN VAN
SCHEVENINGEN in verband met den uitvoer van
haring naar Rusland en Polen. De vaten met haring
op de kade.
HE WERKZAAMHEDEN VOOR DEN BOUW VAN DE NIEUWE BRUG RAS KOEKSA IN' NAPELS. De Abessynische legeraanvoerder (in het mid-
OVER HET ROKIN IN AMSTERDAM hebben een vlot verloop. Binnen- den), die kort na het uitbreken van de vijandelijkheden naar de Italianen
kort zal de brug gereed zijn. Het wegdek is reeds gereed. overliep, zal zich naar Rome begeven om aldaar met Mussolini
Rechts de Munttoren. besprekingen te voeren.
Vrij naar het Engelsch
door ANNIE S. SWAN.
(9)
Hoe verder zij met haar verhaal kwam,
te te opgewondener werd Marshall King
tenslotte onderbrak hij haar.
«Heb je werkelijk gezien, dat dr. Rutihven
hePit?" 'etS 'n 'ie' med'c'Jn^ist9e £etlaan
..Ja, mijnheer; iets, «dat in een blauw
stukje papier gerold was. Hij haalde het
zijn zak en ik heb gezien, hoe hij het
het kistje stopte, het deksel dicht deed
e" daarna de kast afsloot."
..weet miss Harman dit?" vroeg Warbur-
t°a plotseling.
.Nee, mijnheer. Ik heb het haar dikwijls
•tien vertellen. Maar ik was bang, dat ze
w® zou zijn, omdat ik hen bespied had."
warburton, die uitgebreide aanteekenin-
P had zitten maken, hield daarmee op en
tek haar aan.
.Je moet dit alles precies zoo opschrij-
'W. als je het ons verteld hebt."
■O, dat wil ik graag doen. Zal het van
zijn? Zal het haar helpen?" vroeg zij.
"«ker. Weet je, dat jij je meesteres kan
™den? Je hebt ons alle hoop gegeven, die
*v een uur geleden niet hadden. Nu kan
7 "aar opvroolijken. als ik haar vanmid-
"aS zie."
Christina was een oogenblik stil en er
"tscheen een aarzelende uitdrukking op
gezicht. Ze wachtten geduldig, tot ze
zou zeggen, wat ze nog op haar hart had.
Het verachte kind uit de goot was ineens
een persoon van het grootste belang ge
worden.
,,Er is nog iets." zei ze tenslotte. ,,Die
dokter Gardiner, die dr. Ruthven meege
bracht heeft om miss Dempster te onder
zoeken. Hij zei, dat het professor Gardiner
van de universiteit was. Dat was een leu
gen. Hij woont in de Rankeillourstraat. Als
u er heen gaat, kunt u het zelf zien."
De twee mannen wisselden verbaasde en
veelbeteekenende blikken.
„Of dat waar is, kunnen wij heel gemak
kelijk uitvinden. Ik ken den echten profes
sor Gardiner heel goed en kan hem ge
makkelijk vragen, of ze bij hem consult
voor miss Dempster aangevraagd hebben,"
merkte King op.
Warburton knikte, deed zijn notitieboekje
dicht en keek Christina Caldwell doordrin
gend aan.
„Ik wou graag, dat het goed tot je door
drong, meisje, dat jij onze belangrijkste
getuige bent eerlijk gezegd, onze eenige.
Ik zou je wel op vfillen sluiten, tot aan den
dag, waarop het verhoor begint."
Christina glimlachte zelfs niet.
„Ik kan mijn mond houden, als u dat be
doelt," zei ze rustig. „Ik heb het dr. Guthrie
beloofd en nu beloof ik het u ook."
„Dat is uitstekend. Ik geloof, dat je heel
veel van je meesteres houdt. Vergeet niet,
dat jij alleen het in je macht hebt haar te
redden. Spreek er met niemand over, wie
je ook er over vraagt en dat zullen waar
schijnlijk heel wat menschen doen. Houd
alles stil, totdat het oogenblik gekomen is."
Zij knikte begrijpend.
„Ik weet dit alles al bijna een jaar en
heb er nog nooit met iemand over gespro
ken, behalve vanochtend met dr. Guthrie."
Er was verder niets meer te zeggen.
Het was een wreede ondervinding voor
Alice Harman om tusschen de vier muren
van een gevangeniscel wakker te worden.
Zij ontwaakte na een onrustigen nacht
en keek verbaasd om zich heen, daar ze
zich het eerste oogenblik heelemaal niet
kon herinneren, waar zij was. Toen drong
de heele, verschrikkelijke waarheid ineens
weer tot haar door en ze kreunde hardop.
Om tien uur zou ze officieel In het ge
rechtshof beschuldigd worden, bijgevolg
verscheen er tegen dien tijd een rijtuig op
het binnenplein van de gevangenis en werd
zij naar het gerechtshof gereden.
Het geheel duurde kort en geschiedde
enkel en alleen voor den vorm. Zij werd
slechts beschuldigd en beweerde, dat
zij onschuldig was. Daarna werd haar
medegedeeld, dat het haar toegestaan was,
dien middag haar procureur betreffende
haar verdediging te raadplegen.
De schepen was een zekere John Pit-
cairn, een graanhandelaar, die aan de
Kings welbekend was, daar hij veel zaken
deed met Traquair.
Hij liet zijn sympathie blijken, door het
geval zoo kort mogelijk te laten duren en
binnen het uur reed Alice weer de poort
van de Calton gevangenis door.
Kort na drieën werd de deur van haar
cel geopend en trad Warburton naar bin
nen. Ze sprong op met uitgestrekte hand
en een uitdrukking van zoo groote opluch
ting op haar gelaat, dat het bijna aandoen
lijk was.
„We behoeven over dit verschrikkelijk ge
val niet te spreken, miss Harman, daar
zouden wij beiden niet tegen kunnen," be
gon hij haastig. „Ik ben alleen hierheen
gekomen om u te verzekeren, dat we alles
zullen doen om uw onschuld te bewijzen,
dat we vandaag al begonnen zijn materiaal
voor uw verdediging te verzamelen dat wij
onze pogingen vanaf nu tot aan April geen
oogenblik zullen verslappen."
„April!" herhaalde zij, terwijl haar oogen
wijd open gingen van verbazing. „Waarom
April?"
„Ik ben bang, dat uw zaak niet voor zal
komen, voor eind Maart, of begin April."
„En het is nu Januari. En moet ik hier
dus al die verschrikkelijke maanden blij
ven? Mijn God, hoe wreed kunnen de men-
sohelijke wetten zijn, voor de onsctouldi-
gen zoowel als voor de schuldigen."
Warburton gaf geen antwoord, want hij
wist hier niets op te zeggen. Er was nu een
maal niets aan te doen, men moest zich er
wel bij neerleggen. Zij herstelde zich ech
ter spoedig en begon belang te stellen in
wat hij haar had te zeggen.
„U moet wel heel lang wachten, maar
vertraging kan voor ons heel voordeeiig
zijn," zei hij, terwijl hij trachtte opgewekt
te spreken. „Ik ben den geheelen ochtend
met mr. Marshall King op het George Plein
geweest en we hebben al verbazend veel
waardevolle inlichtingen van Christine
Caldwell gekregen." Toen vertelde hij in
het kort, wat het meisje hen dien ochtend
medegedeeld had.
Alice glimlachte. Ze wist, dat Christina's
getuigenis sterk in haar voordeel zou zijn
bij het verhoor en dat alles er al veel hoop
voller voor haar uitzag.
Twee dagen later werd er een andere en
geheel onverwachte bezoekster tot de ge
vangenis toegelaten. Alice zat een van de
boeken te lezen, die haar vrienden haar,
met toestemming van den gevangenis
directeur, hadden gebracht, toen zij een
stem hoorde, die haar met verbazing ver
vulde. Want, tenzij haar ooren haar bedro
gen. wat het de stem van haar oude vrien
din, Harrie O'Brien.
Het volgende oogenblik werden twee
armen om haar heen geslagen en op de
borst van de vrouw, die haar in zoovela
moeilijke uren bijgestaan had, snikte zij
iets van haar verdriet uit.
„En nu huilen we niet meer, mijn lieve
meisje, want dat is niet noodig," zei de
goede, moederlijke ziel even later, terwijl
ze Alice zachtjes van zich afduwde en haar
van top tot teen bekeek. „We kunnen beter
vloeken dan huilen en je kunt erop reke
nen, dat we dat in Colchester heel wat ge
daan hebben, sinds we het in de krant ge
lezen hebben. Toen ik je brief kreeg, heb ik
tegen den Kolonel gezegd: „Mijn plaats is
bij haar, het arme kind" en ik blijf hier,
totdat dit heele, verschrikkelijke geval
achter den rug is."
Zoo verzamelden de goede en trouwe
vrienden zich om de eenzame gevangene en
droegen er door hun voortdurende zorgen
veel toe bij om de verschrikkelijke om
standigheden te verzachten, waarin Alice
Harman zich geplaatst zag.
HOOFDSTUK XXXIV.
Bij den viersprong.
Op den Gilmertonstraatweg, bij het punt,
waar vier wegen tezamen kwamen, hadden
mr. en mrs. Meikle zich in de herberg, „De
Viersprong", gevestigd. Het was een ver
schrikkelijk leelijk en troosteloos uitziend
huis, dat een ietwat slechten naam had.
daar een vroegere eigenaar er, onder bij
zonder tragische omstandigheden, zelf
moord gepleegd had. Het huis was zoo
hardnekkig door het ongeluk achtervolgd,
dat er tenslotte niemand meer gevonden
kon worden, die het wilde koopen of erin
wonen.
(Wordt vervolgd).
DE SPAANSCHE BUR GERKRIJG. Soldaten vao
de regeeringstroepen bij een niet ontplofte granaat
van zwaar kaliber, welke de rebellen hadden
afgevuurd.
