Osendarp in Rijswijk gehuldigd - Zeilwedstrijden op het Sneekermeer
77,le Jccrpcj
LEIDSCH DAGBLAD
T i/eeile Blad
HET HELSCH COMPLOT
FEUILLETON.
DE REGENBOGEN AAN DEN START. DE OLYMPISCHE KAMPi OEN JESSE OWENS - bij DE BURGEROORLOG IN SPANJE.
tijdens de zeilwedstrijden op het Sneekermeer, georganiseerd door de Koninklijko aankomst aan het Waterloo station te Londen. Thans is die^deel "uitmaakt
zeilvereeniging „Sneek". hij op weg met de Queen Mary" naar New York. vaQ cje rebellen.
Vrij naar het Engelsch
door ANNIE S. SWAN.
45)
.Luister, Alice. Vandaag nog, toen ik
dan ooit in de verleiding was om je te
'"tellen, wat mijn gevoelens voor jou wa-
"n, heb ik gezwegen, omdat jij rijk was
j® ik arm en omdat je had kunnen denken,
ik niet jou. maar je geld liefhad. Een
""J geleden dacht ik nog dat jij voor mij
onbereikbaar was; nu echter, nu jij in
®°eilijkheden verkeert, bied ik je alles aan,
mt ik je te geven heb. Als je me zelfs nu
nog het recht daartoe geeft, zal ik met je
trouwen, voordat dit verschrikkelijke geval
»lch ook maar iets verder ontwikkelt. Het
f net eenige, wat ik doen kan om je te
~onen.dat ik in ie geloof. En als alles goed
"loopt, wat wel moet gebeuren, wanneer
fr nog eenige rechtvaardigheid in den
nontel is, zal je daarna vrij zijn om je
«gen gang te gaan, tenzij", voegde hij er
"telend aan toe, „tenzij mij het groote
ES? te bcurt mocht zijn gevallen, jouw
"erae voor mij gewonnen te hebben."
Ue oog en van de vrouw, wie dit onzelf-
•uentige aanbod gedaan werd, begonnen ais
"jeven te schitteren. Ze liep de kamer
en bood Traquair haar hand met een
«War van oneindige dankbaarheid.
JVat er ook gebeurt, ik zal dit nooit
"geien," zei ze eenvoudig. „Nee, ik zal
8 n misbruik maken van je edelmoedig
aanbod, maar wat het einde hiervan ook
mag zijn, de gedachte aan je moed en toe
wijding zullen mij geen oogenblik verlaten.
Je hebt me moed gegeven om die mannen
te ontvangen. Waar zijn zij?"
„Voor ze komen, Alice?" zei Marshall
King, „wil ik je nog even zeggen, dat je
erop kunt vertrouwen, dat we alles zullen
doen om je onschuld te bewijzen. Het ge
recht heeft eenige formaliteiten te ver
vullen, maar je kunt er op rekenen, dal,
wanneer het mogelijk is, dat je tegen borg
tocht vrijgelaten wordt, wij geen steen op
de andere zullen laten. Ik heb gelukkig
overal nogal veel invloed en zal daar zoo
veel mogelijk gebruik van maken."
„Wanneer mij dat geweigerd wordt, zal
ik zeker in de gevangenis moeten blijven?"
Hij knikte en beet op zijn lippen.
„Zelfs dat zou ik kunnen verdragen,
wanneer ik er zeker van ben, dat jullie in
me gelooven. Zeg me, dat jullie niet den
minsten twijfel hebben. Dat jullie geloo
ven, dat ik aan zoo iets verschrikkelijks
niet schuldig kan zijn!"
„Maar natuurlijk! Zeg zoo iets niet, Alice,
Zelfs daarop te zinspelen is een beleediging
aan jou en aan ons zelf. En laat ik je ver
der nog verzekeren, dat degenen, die deze
schandelijke beschuldiging tegen je inge
bracht hebben, hun straf niet zullen ont
gaan. Ik zweer, dat we niet zuilen rusten,
voordat we ze gevonden hebben en hun
hebben laten boeten voor alles, wat ze jou
aangedaan hebben."
Allee keek Traquair aan. Hij begreep
dat de spanning zijn Invloed deed gelden
en dat, wanneer zij het volgende gedeelte
van de beproeving met gepaste waardig
heid wilde doorstaan, dit niet te lang op
zich moest laten wachten. Hij draaide zich
om en verliet de kamer. In minder dan
twee minuten kwam hij weer terug, ver
gezeld van de gerechtsdienaren.
..Miss Harman is hier," zei hij moeizaam.
„Maak het zoo kort mogelijk."
De agent naderde de plaats, waar zij
stond en riohtte.het woord direct tot haar.
„Allee Harman, ik heb het hevel u in
hechtenis te nemen voor moord op Miss
Katherine Dempster van het George Plein
84, op den zeventienden dag van Februari,
Jongstleden."
„Ik ben hieraan onschuldig," antwoordde
zij op zachten, vasten toon.
„Dat kan wel zijn, maar het is mijn plicht
u te gebieden met mij mee naar Edinburg
te gaan om voor den rechter te verschij
nen."
„Wie heeft de aanklacht het eerst inge
diend?"
„Belanghebbende en, ik geloof, betrouw
bare personen, wier namen ik niet mag
noemen en verder moet ik u, op de ge
bruikelijke wijze, waarschuwen, dat wat u
nu nog zegt, tegen u gebruikt kan worden.
Ik zou u dus in uw eigen belang, aanraden
niets meer te zeggen."
„Dat wensch ik ook niet meer te doen,
daar de plaats, nooh het oogenblik mij
daartoe geschikt lijken. Het spijt me alleen
maar, dat de zaak niet sneller doorgezet
is, zoodat u mij uit mijn eigen huis had
kunnen weghalen, voordat ik hier kwam.
Dit is een verschrikkelijke beleediging voor
mijn vrienden, aan wie ik zooveel te dan
ken heb."
„Dat is niets. Alice," zei Marshall King
haastig. „Als u alles gezegd hebt, wat u aan
de jonge dame te zeggen had, heeren,
zoudt u dan met mij mee naar buiten wil
len gaan? Ik geef u mijn woord van eer,
dat nooh wij, noch miss Harman, eenige
poging zullen doen om de wet te ontduiken
en u kent mij, geloof ik, genoeg om te
weten, dat ik mijn woord nog nooit gebro
ken heb."
„Ik heb het eerewoord van dezen heer
al geaccepteerd," zei de man, op Traquair
wijzend, „en ik zal graag alles doen om
deze pijnlijke situatie zooveel mogelijk te
verzachten. Wanneer we toch onmogelijk
vanavond nog uit Blenkenfoot weg kunnen
komen zal ik graag van uw gastvrijheid
gebruik maken en miss Harman geheel vrij
laten, op voorwaarde, dat u ervoor zorgt,
dat zij morgenochtend vroeg gereed is om
met ons mee naar Edinburg te gaan."
„We zullen gereed zijn." zei Marshall
King vlug.
De man boog en verdween, gevolgd door
Marshall King, die graag iets meer over
het geval wilde weten. Hij vond den man
echter in het geheel niet geneigd hem
eenige mededeelingen te doen, hoewel hij
geen oogenblik oneerbiedig tegenover zijn
ondervrager was.
Daar de beide heeren hem echter hun
eerewoord gegeven hadden, liet hij zijn ge
vangene ongestoord den avond met haar
vrienden doorbrengen. Het behoeft niet ge
zegd te worden, dat er onder het oude dak
van White's Moss weinig of niet geslapen
werd dien nacht. De twee jongens, voor wie
de waarheid gezwegen werd, waren, tot
hun groote verontwaardiging, vroeg naar
bed gestuurd. Daarna zaten de vrienden
tot diep in den nacht het geval te bespre
ken en hoewel zij altijd weer bij hun uit
gangspunt terug kwamen, dat het een ver
schrikkelijke en valsche beschuldiging was,
konden ze niet veel doen om de ontzet
tende positie van het meisje te verbeteren.
De geheele verdediging werd eveneens be
sproken, waarbij bleek, dat Alice geen
vrees had, dat de zaak een ernstlgen afloop
zou hebben, maar alleen terugdeinsde voor
de publiciteit en de vernedering, die haar
positie noodzakelijkerwijze met zich mee
bracht.
Tgen middernacht stond Lucy, bleek en
met groote kringen onder haar oogen, op
en zei, dat ze naar boven moesten gaan.
Alice nam haar kaars, maar voordat zij de
trap opging, opende zij de voordeur en
keek naar buiten.
Het was een prachtige, maanverlichte
nacht en een zilveren glans lag over da
heuvels en deed de voorwerpen in de verte
opvallend duidelijk zijn.
„Ik zou graag nog een klein eindje om-
loopen," zei ze peinzend. „Misschien zal ik
in langen tijd geen luoht en geen heuvels
meer zien."
Traquair nam de kaars van haar aan,
haalde een shawl van de oude bank in de
hall en samen gingen zij naar buiten. De
twee anderen deden geen poging hen tegen
te houden en gingen zonder een woord te
zeggen naar hun eigen kamer.
Buiten gekomen nam Traquair haar arm
en drukte dien vast tegen zich aan.
„Wat ben je goed voor me," zei ze. bijna
teeder. „Als ik niet genoeg schijn te zeg
gen, is het niet, omdat ik niet dankbaar
ben, maar omdat ik niet kan."
„Stil." antwoordde hij met een stem,
waaruit duidelijk zijn liefde sprak. „Je
weet, wat ik voor je gevoel. Je den klein
sten dienst te bewijzen, beteekent meer
voor me, dan ik je kan zeggen."
(Wordt vervolgdj.
TIN VS OSENDARP IN ZIJN WOONPLAATS GEHULDIGD. - Verschillende KIJKJE IN HET ZWEEFVLIEGKAMP OP HET VLIEGVELD TWENTHE - geor-
ycreenigingen en honderden burgers defileerden in Rijswijk voor het woonhuis ganiseerd door den bond van Nederlandsche zweefvliegclubs. Het repareeren van de
van Osendarp, Europa's besto sprinter. Foto van de huldiging. toestellen geschiedt door de jongens zelf.
ALS DE VACANTIE IS GEËINDIGD IS
nET 0 ZOO MOEILIJK WEER OP TIJD
OP SCHOOL TE KOMEN. Het eerste
slachtoffer voor de gesloten deur.
