Historische optocht te Beverwijk - Na de Olympiade
HET HELSCH COMPLOT
77ste Jaargang
LE1DSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
OPTOCHT TE BEVERWIJK tijdens de feëstweek ter gelegenheid van
de samenvoeging der gemeenten Beverwijk en Wijk aan Zee. Edelen en
edelvrouwen uit de 13de eeuw in den stoet.
DE 8CHOOLVACANTIE IS WEER VOORBIJ in den
Wieringermeerpolder. Vol goeden moed zijn de kinderen
weer aan den slag gegaan. De lijdens de vacantie verzorgde
plantjes worden aan de juffrouw afgegeven.
MDA SENFF, DE AMSTERDAMSCHE OLYMPISCHE KAMPIOENE -
bij bet doorworstelen van haar correspondentie. V.l.n.r. J. Sonff (Nida's
broer), diens verloofde, Nida en haar moeder.
GRAAF ROMANONES de vroe
gere Spaansche minister, is als £ij-
zelaar in handen der tegenwoordige
Spaansche regeering.
IN CANNES WORDEN GROOTE MOTORROOTWEDSTRIJDEN GEIIOl DEN waaraan Fransche
Italiaansche, Zwitsersche en Belgische booten deelnemen. De booten worden met een drijvenden
bok te water gelaten.
Vrij naar het Engelsch
door ANNIE S. SWAN.
«1
...Dat ral haar dit keer niets helpen; haar
mterlijk, bedoel ik," zei Traquair woest. „Ze
hl dit heele afschuwelijke geval van het
"Sin tot het einde door moeten maken,
wat de gevolgen ook zullen zijn. Denk eens
,aaLn. Tom, dat een meisje met een derge-
dlsen gevoeligen en hoogstaanden aard de
gaande zal moeten ondergaan van in het
«Slaagdenbankje te moeten staan. Wij
im hoe ze onder het vorige proces ge-
™en heeft. Nu pas begint zij zich daarvan
Wheel te herstellen. Mijn God, het is ver-
Sbhrikkelijk!"
Qe eerlijke kerel raakte een oogenblik
aelfbeheersching kwijt en een snik
in zijn keel op. Marshall King keek
eib medelijdend aan.
tri i ht ie goed te houden, Jack." zei hij
'egde vriendelijk een hand op zijn
nouder. „We zullen er haar wel doorheen
lMp. Eli we zullen het haar zoo gemak-
«"lk mogelijk maken."
^I-Maar ze moet de gevangenis in, Tom.
itini P°"tie zegt, dat zij niet onder borg-
Mng vrijgelaten kan worden."
CL zullen we nog wel eens zien. Een
"w'le olie kan de stroefste wielen minder
JJJJudelbaar maken." zei King, die opge-
Bttft '"'achtte te spreken. ..Waar is zij?
1 ze er eenig idee van?"
Traquair schudde bedroefd zijn hoofd.
„Wij moeten het haar vertellen. Ik heb
de mannen in de keuken gezet en ze daar
wat te eten gegeven. Ik moet zeggen, dat
zij heel schappelijk zijn geweest. Om je de
eerlijke waarheid te vertellen, geloof ik,
dat zij, toen ze haar zagen, het haar niet
goed zelf durfden zeggen."
„Maar ze heeft ze wel gezien, want zij
heeft hier een paar minuten geleden ver
teld, dat jij met een paar politiemannen
bezig was. waarschijnlijk over een geval
van strooperlj. Dat verbaasde mij al, want
ik had nooit geweten, dat dat in het Blen-
kendal voorkwam."
„Ze willen haar mee naar Blenkenfoot
nemen om daar in de herberg te overnach
ten. Maar dat moeten we in geen geval
toestaan, Tom, je weet, hoe de oude Keddie
is. Jij moet- met ze spreken en al je amb
telijk overwicht in de schaal leggen. In
dien tusschentijd moet het haar verteld
worden."
Hij kreunde en de uitdrukking van abso
lute ellende op zijn gezicht was deernis
wekkend.
„Wie heeft deze beschuldiging verzon
nen?"
„Een van de bedienden. Het zal de oude
Dalgleish zijn, waar wij wel van gehoord
hebben, maar de Euthvens zitten er onge
twijfeld achter."
„Dat zal wel. Ze durven natuurlijk niet
de openlijke aanklagers ie zijn. daar het
vorige proces het publiek nog te versch
in het geheugen ligt en de algemeene opinie
tegen hen bevooroordeeld zou hebben."
„Maar is het niet vreemd, dat er nooit
iets over in de kranten gestaan heeft?"
vroeg Jack.
„Nee, want voordat het bevel tot haar
inhechtenisneming uitgevaardigd kon wor
den. moesten ze iets hebben, waar ze op
af konden gaan. Ik denk, dat ze in dit
geval het liohaam van de oude vrouw weer
opgegraven hebben en 't door een deskun
dige hebben laten onderzoeken. Ik veron
derstel, dat ze trachten uit te vinden, of zij
vergiftigd is. De officier van justitie moet
daartoe het bevel geven en een medisch
deskundige machtigen het onderzoek te
doen. Dit alles zal natuurlijk zonder publi
citeit geschieden. Zie je niet. waarom dat
noodig is? Als de schuldige zooiets te weten
komt, kan hij zich natuurlijk tijdig uit de
voeten maken."
Traquair knikte, dat hij het begreep.
„Daar zitten de Ruthvens achter, daar
kun je op rekenen. Ik kan er gelukkig op
vertrouwen, dat jij haar helpen zult, Tom.
Ik ben zeil bereid eiken cent, dien ik bezit,
beschikbaar te stellen, ofschoon de hemel
weet, dat het maar een bitter beetje is.
Maar ze moet een goeden verdediger heb
ben."
„Ze krijgt natuurlijk den besten, dien we
vinden kunnen. Intusschen moeten wij het
haar nu toch eindelijk eens vertellen."
Ze hoorden een helder lachje in de verte
en het geluid van naderende voetstappen.
Bijna onmiddellijk daarna werd de deur
geopend en kwam mrs. King binnen, ge
volgd door Alice. Direct werden zij zich
van de gespannen atmosfeer in de kamer
bewust en aan de vertrokken gezichten van
de twee mannen merkte Alice, die zeer ge
voelig voor dergelijke dingen was, dat er
iets onaangenaams gebeurd moest zijn. Ze
ceed een paar stappen naar voren en werd
zichtbaar bleeker. hoewel zij verder niet
ongerust scheen.
„Wat is er?" was alles, wat zij zei.
HOOFDSTUK XXX.
Gearresteerd.
Traquair wendde zich af, niet in staat
iets te zeggen. Mr. King slikte een prop in
zijn keel weg en keek naar het knappe ge
zicht van zijn vrouw, waarop een uitdruk
king van vage angst verschenen was. Toen
hij sprak, richtte hij zich echter tot Alice.
„Mijn lieve kind," begon hij en toen
schenen de woorden hem in de keel te
blijven steken Er heerschte een oogenblik
van wanhopige stilte. Het was Alice, die
haar verbrak en haar stem was helder en
doordringend
„Er is iets, of er gaat iets met me ge
beuren," zei ze. „Die mannen, die ik bij het
hek gezien heb! Die zijn voor mij geko
men."
„Ja, Alice. Een verschrikkelijke, een
schandelijke beschuldiging is er door ge
wetenlooze, verdorven menschen tegen je
ingebracht. Maar wees moedig. De justitie,
wier plicht het natuurlijk is, dergelijke
aanklachten te onderzoeken, zonder daar
bij de positie of de persoonlijkheid van de
beschuldigde in aanmerking te nemen, zal
wel spoedig bemerken, dat er niets van
waar is. De beschuldiging is te monster
lijk om ook maar een oogenblik stand te
houden."
„Zeg mij, hoe zij luidt," was alles wat
zij zei.
„Ze zijn gekomen om je in hechtenis te
nemen, omdat je ervan verdacht wordt den
dood van je tante besrioedigd te hebben."
Lucy King uitte een kreet. Alice keek als
versuft om zich heen en glimlachte vaag.
„Om mij in hechtenis te nemen! Betee-
kent dat, dat ik met die mannen mee moet
gaan?"
„Ongelukkig genoeg, ja. Maar je zult niet
alleen gaan, want wij zullen met je mee
gaan," zei King vlug.
„Het zijn politiemannen. Ik moet met
ze meegaan als een gewone gevangene, ge
boeid misschien, zooals ik dikwijls arme
stakkers heb zien gaan, waar ik altijd diep
medelijden mee had. Mijn God, waaraan
heb ik dit verdiend?"
Mrs. King snelde naar haar toe en wilde
haar armen medelijdend en liefderijk om
haar heen slaan, maar Alice duwde haar
zachtjes van zich af.
„Doe dat niet, Lucy. Ik heb al mijn moed
noodig. Niemand moet eenig medelijden
met me betoonen, want dan zal ik me niet
kunnen beheerschen," zei ze met een
vreemde, zenuwachtige trilling in haar
stem. „Waar zijn ze? Moet ik vindaag al
met ze meegaan?"
„Ze zeggen onmiddellijk," zei Traquair.
„Maar ik geloof, dat ik ze overgehaald heb
om hier vannacht te blijven slapen en dan
kunnen we morgen weggaan."
„Misschien is het beter, als ik ze nu
maar even spreek," zei ze met een plotse
ling bevende stem. „Ik ben niet bang. Ik
ben onschuldig en vertrouw, dat God mij
zal beschermen en zal bewijzen, dat deze
verschrikkelijke en valsche beschuldiging
niet waar is."
Traquair deed een paar passen naar
voren en zijn zuster keek hem aan en hield
haar adem in. Het was een oogenblik,
waarop de sluier opgeheven moest worden
en de meest verborgen gevoelens van het
hart zonder vrees uitgesproken konden
worden. Daarom sprak Jack Traquair dat
gene uit. wat hij als een kostbaar geheim
in zich om gedragen had en wat hij ge
vreesd had met zich mee in het graf te
moeten nemen.
(Wordt vervolgd).
