Van de Olympische Spelen - Aankomst Osendarp
HET HELSCH COMPLOT
77ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tv/eede Blad
FEUILLETON.
ONZE ATHLETEN UT BERLIJN TERUG. SIEGEREHRUNG VAN DE WINNAARS IN DEN TANDEM-WEDSTRIJD.
Tijdens de huldiging op Schiphol. V.l.n.r. op het yan ünks naar rechts de vertegenwoordigers van Holland
podium: P. de Korver (trainer), Boersma, Osendarp T -rv -i. 1.1 j t? 1 -ï
en van Be veren (Ooms en Leene), Duitschland en ïranknjk.
WINNAARS VAN DE GOUDEN MEDAILLE IN DE ZEILWEDSTRIJ- VAN VLIET ONTVANGT ZIJN PRIJS.
DEN. Links dr. Bischoff (Duitschland, starklasse), midden Kagchelland De Siegerehrung voor den 1000 M. sprint,
/rr J 11 11 1. itr J 1 1 1 T)v re Links: van Vliet, midden: Merkens (Duitsch-
(Holland, jollenklasse) en reohts Weise, de helper van dr. Bischoff. land)> reehtBChaillot (Frankrijk).
DE WATERP0L0-WE0STRIJD HOLLAND—ENGELAND voor de tusschenronde op
de Olympische Spelen, eindigde met een gelijkspel 44.
Spelmoment,
DE BESLISSING IN DE 8 METER-KLASSE.
De bemanning van den Italiaanschen 8 meter, die de gouden medaille in
deze klasse heeft behaald.
Vrij naar het Engelseh
door ANNIE S. SWAN.
38)
HOOFDSTUK XXV.
Waar de schaduw lag.
Ongeveer om vier uur dien middag reed
™'ce naar het huis op het George Plein.
f~n eigenaardig gevoel overmeesterde
"«ar toen zij voor de bekende deur ult-
Want bet was nu absoluut haar
«mus waar ze mee doen kon, wat zij wilde,
net ontbrak haar niet aan een hartelijk
JjejKom. Bij de open deur stond Christina
~~™ell, een keurig net figuurtje in een
nl jlttende zwarte jurk met een kort, ge-
P'ooid schortje, waardoor zij zich van de
van de huishouding onderscheidde,
«ant Christina was voor haar trouwe
uiensten gepromoveerd. Ze was nu miss
Oman's eigen meisje, met zulke gemak-
oik Pbchten, dat zij ze bijna verachtte,
«Hoewel zij ze heerlijk vond. Er stonden
"anen in haar oogen, toen zij op haar
t.i 'eres toeliep om haar van haar man-
an handkoffertje te ontlasten, want
_™r Christina waren zelfs die 7/einige da
ten van scheiding bijna ondraaglijk ge-
t?™;.Mice glimlachte tegen haar en stak
liit haar hand uit, blij dat vriende
toe l??'cbt weer ie zien, dat er zooveel
bijdroeg om haar een idee van een
thuis te geven.
„Hier ben ik weer, Christina en dit keer
blijf ik voor goed",
„Ja, miss. dat heb ik al den heelen dag
tegen mezelf gezegd", antwoordde Chris
tina. terwijl ze opzij ging om haar mees
teres binnen te laten gaan. Daar stonden
drie nieuwe bedienden om haar te verwel
komen, een flinke kokkin van middelbaren
leeftijd, een vriendelijk dienstmeisje en een
ernstige jongen. Ze waren blijkbaar ver
heugd haar te zien, wat Alice prettig aan
deed en ze keek met een zucht van tevre
denheid om zich heen.
„Wat ziet alles er keurig uit", mompelde
zij onwillekeurig.
„Het is allemaal schoon, miss," merkte
de kokkin critisch op. „Ik heb nog nooit
iemand zoo zien werken als Christina en
ze heeft ons er allemaal aangehouden".
Uit den toon, waarop zij dit zei, bleek,
dat er nu tusschen de leden van de huis
houding de beste verstandhouding be
stond.
„Ik dank jullie allen voor jullie vrien
delijke belangstelling en ik hoop, dat wij
samen een prettigen winter zullen heb
ben", zei ze, terwijl ze de kleine biblio
theek binnenging en de deur achter zich
sloot.
De bekende kamer, waar zooveel ge
denkwaardige gebeurtenissen plaats gevon
den hadden, was precies zooals zij haar
verlaten had. De hooge stoel stond alleen,
lnplaats van voor het vuur. tegen den
muur, maar in haar verbeelding zag zij
de groote. magere gestalte erin, die zij
zich nog zoo goed herinnerde. Ze was er
zich zelfs van bewust, heel dicht bij de
ongeziene dingen te zijn, toen een zachte
klop op de deur haar stoorde. Het was
Christina met een theeblaadje.
„Kom binnen. Christina en laten wij
samen eens praten. Wat ziet het er alle
maal netjes en gezellig uit. En ben je blij
met wat er gebeurd is?"
„Natuurlijk, maar we hadden nooit iets
anders verwacht. Wat een brutaliteit van
die menschen. Ze moeten zich op het
oogenblik niet erg prettig voelen".
„Ze hebben het gerechtshof verlaten,
voordat de uitspraak gegeven werd en ik
heb ze sindsdien niet meer gezien, als je
het ten minste over dr. Ruthven en zijn
vader hebt".
„Ja, die bedoel ik. Ik heb hem gister
avond door de velden zien loopen met een
jonge dame. Dalgleish denkt, dat hij met
haar gaat trouwen, dat had hij tenminste
zuilen doen, als hij het geld gekregen
had".
„O, heb je Dalgleish onlangs nog ge
sproken?"
„Nee, miss, maar Jervis is hier tweemaal
geweest. Ze heeft haar betrekking op de
boerderij eraan gegeven en woont nu in
hetzelfde huls als Dalgleish. Bij haar ge
trouwde zuster in de Causewayside".
„Wanneer is ze hier het laatst geweest?"
„Gisteravond. Dalgleish en Meikle gaan
samen trouwen, miss" ,zei Christina en
haar aardige gezicht vertrok zich in aller
lei lachrimpeltjes, wat zoo aanstekelijk
werkte, dat Alice niet na kon laten te glim
lachen.
„Werkelijk? Dus ze hebben miss Demp
ster's raad als ernst opgevat. Je schijnt er
nogal pret over te hebben, Christina?"
„Ik lach me dood, als ik eraan denk",
antwoordde zij, niet in staat haar vroolijk-
heid te bedwingen. ,En ze gaan een her
berg beginnen op den Gilmerton Weg.
Maar ik weet niet", voegde zij er ernstiger
aan toe, „wat ze nu zullen doen".
„O, ze hebben daarvoor wel geld genoeg
en het lijkt me wel dat Dalgleish een zui
nige waardin zal worden. Maar het spijt
me voor Meikle".
„U behoeft heusch geen spijt te hebben.
Dat is juist wat ik zoo grappig vind. Dal
gleish denkt, dat zij de baas zal zijn en
Meikle weet, dat ze dat niet zal Ze zullen
waarschijnlijk als hond en kat leven, totdat
Dalgleish toegeeft en ik zou er veel voor
over hebben om dat te zien".
Alice vond het verstandiger van onder
werp te veranderen.
„Er komt een dame voorgoed bij me in
wonen, als gezelschapsdame, bedoel ik en
ik geloof, dat ik haar de kamer van mijn
tante zal geven. Het is een heel prettige
kamer en ik geloof, dat het voor ons allen
beter is, wanneer zij weer in gebruik ge
nomen wordt."
„Ja, miss, alles is er schoon, maar er zijn
geen gordijnen om het bed. Het andere stel
is wel schoon, zal ik-die er dan maar om
hangen? Wanneer komt zij?"
„Van avond."
„Dan zal ik er maar een vuurtje aan
maken De kast is niet meer open geweest,
miss en we hebben den sleutel niet meer
kunnen vinden Het is de eenige plaats in
het huis, waar we niet aan geweest zijn."
„Daar zullen we later wel voor zorgen.
Christina." antwoordde Alice. „Miss Cum-
mings zal haar zeker niet noodig hebben.
Ze kan de latafel gebruiken en de hang
kast. We zullen er een dezer dagen wel een
timmerman bij laten komen."
Christina bleef echter nog in de kamer
en er lag een eigenaardige uitdrukking on
haar gezicht. De gedachte aan die kast en
wat zij er gezien had, liet haar niet los.
Ze had graag alles aan haar meesteres ver
teld. maar durfde niet, omdat zij bang was,
dat zij daardoor onaangename herinnerin
gen bij haar wakker zou maken.
„O, hier zijn nog een paar brieven voor
u, miss," zei ze en grabbelde in den zak
van haar schort, waar ze de twee brieven,
die in dien tusschentijd gekomen waren,
opgeborgen had. Ze keek vlug om zich heen,
want ze bedacht zich, hoe het behoorde,
nam een zilveren blaadje van de chiffon
nière en bood ze hierop aan. Alice moest
hierom glimlachen, maar toen ze het
handschrift van beiden herkende, verdween
de glimlach van haar gelaat. Want weer
kwamen de twee brieven tezamen uit Col
chester en weer droeg een ervan het post
merk van de Indische mail. Christina ver
liet de kamer en Alice ging zitten om ze
door te lezen, wat een gemakkelijke taak
was, daar beiden zeer kort waren.
De eerste kwam van mis. O'Brien en
luidde als volgt:
„Mijn lieve meisje. Je zult wel ver
baasd zijn over den brief, dien ik je hierbij
opstuur. Hij was in een brief aan mij in
gesloten, met het verzoek, of ik hem door
wilde zenden. Cicely Travers is weer thuis,
maar toen ik mrs. Fitzgerald erover vroeg,
kneep ze haar lippen opeen en zei me, dat
ik dat maar aan Cicely zelf moest vragen.
En dat doe ik niet. Intusschen doet ze nu
een aanval op colonel Winston en zal hem
wel krijgen ook. Bij ons is alles niet erg in
orde. De kolonel heeft heel wat zorgen ge
had en zijn gezondheid gaat achteruit. Hij
moet noodig eens wat opgewekt worden,
dus als je eens een week of twee kunt
komen, zou je meer dan welkom zijn bij je
oude vriendin. Harriet O'Brien
PS. Wees vooral voorzichtig met den
brief, dien ik je hierbij opstuur. Hi.i weet
vast alles van je fortuin af. De kolonel
hoopt, dat je goed op zult passen, dat hij
er niets van krijgt."
(Wordt vervolgd).
